Annemden 10 saat uzaklıkta bir şehre evlendim. İki ay oldu alıştım biraz ama aklım hep annemde. Çünkü annemin tek tesellisi bendim hep. Başka çocukları yok. Bir ablam vardı vefat etti. Babam var ama çok pasif bir karakter annemi hep yalnız hissettirdi şimdiye kadar. Ben de üniversite dahil hep memleketimdeydim hiç şehir dışına çıkmadım. O yüzden evlenip bir anda uzağa gitmek çok zor geldi. Eşimi ailesini ve geldiğim şehri seviyorum bu konuda sorun yok ama aklım hep anneme gidiyor. Uzakta olunca sınırlı gidilip gelinecek bunu düşününce annemi bir sene içinde hep sınırlı mı görücem deyip üzülüyorum. Onun yalnız oluşuna daha da üzülüyorum. Ne düşünmem gerektiğini bilmiyorum. Daha deneyimli ve bilinçli arkadaşlardan akıl almak istiyorum ben biraz fazla duygusal yaklaşıyorum 
Dedim millete verip talkını yutuyorsun salkımı böyle olmaz.Gerci annem beni zor tanıyor artık.Hayat işte
