- 18 Haziran 2024
- 247
- -45
- 11
- 21
- Konu Sahibi ezgigizem_
- #41
Annemin zaten içinin buruk olduğunu biliyorum. Küçüklükten beri hep yalnızlık duygusuyla baş etmeye çalışan biriydim. Kuzenlerim var ama herkes kendi kabuğunda. Annem ağjr ameliyata girecekti 2 gün olsun gelip bakmadılar ameliyata girmeden önce. Güya istanbuldalar. Annem iyi olsa sorsan herkes annemi çok seviyor. Kadın kötüyken nerdeydiler? İnsan bazen yanına ses bir dayanak arıyor. Hem psikolojik olarak hem ruhsal olarak bir şeyleri götürmek çok kötü. Hele birde anneyse bu işin içindeki. Annemin değerini o kadar iyi bilen biriyim ki herkes kendi hayatını yaşarken biz neden böyle olduk diye kahroluyorum. Dayılarıma kuzenlerime sorsak zaten yanında ben varım annemin herkes rahat. Benim hayatım nereye gidiyor? Annem bugün ölse bana sahip çıkacak babamdan başka birisi yok. Bak babam dahi annem hastanede yatarken okul derslerini seçtin mi diyor kadının yanında. Sonra ise sen okuluna git biz bakarız diyor bu bencillikle annemi mi bakacak?Ben bu şekilde bencil bir ailede yetiştim.Annen de yapayalnız kalmayı seçmezdi emin ol . Ama hayat kadını buna itmiş. Derdim var sanıyorsun.. git birde o kadına sor bakayım içinde ne yaraları vardır allah bilir. Yaşın 21 çoktan annenin kıymetini anlayıp ergenlikten çıkman lazımdı ama terslik olmuş sanırım. Ben ailemin beni okutacak parası yok diye üniye gitmedim liseyi 84 le bitirmiştim pişman mıyım asla. Babamı bu çocuğu nasıl okutucam diye kahıra sokmadım oda böyle olsun istemezdi çalışıp destek oldum ve daha sonra açıktan bitirdim. Yapan yapıyor ama anneni bir daha bulamazsın kafanı duvarlara vurmadan aklını başına çal.