Arkadaşlar evin tek kızıyım ve annem benim hiçkimse ile evlenmemi asla istemedi. Ona göre ayıptı. Bende eşimle kendim tanıştım ve 5 ay sevgili kaldık. Eşim evlenmek istediğini söyledi ben anneme söyleyince delirdi resmen beni kötü kadın olmakla suçladı yaptığımın günah ayıp olduğunu felan düşündü. Neyse zar zor nişanlandık ama hayatımın en zor dönemiydi annem bana ters ters bakıyordu kabul etmek istemedi. Sonra evlendim annem bana mesafeli olmaya başladı. Yabancı gibi soğuk davrandı bende kendimi geri çektim ona karşı. Bir tane de abim var evli. Kıskanmak mı dersiniz bilmiyorum ama yengemle önceden mesafeliydiler ama şimdi öyle samimi ki nereye gitse hep onunla ne yapsa onunla ben el kızı gibiyim anneme. Torunu gelini abim yanındaysa beni aramaz sormaz bile. Sonra annemlerde olsak bana göstermeyip anlatmadığı şeyleri yengeme anlayıp gösterdiği gördüm. Benimle burun ucuyla konuşurken onunla daha samimi. Onunla da olsun tabiki de ama ben onun kızıyım bana daha mesafeli. Ufak birşey desem hemen beni suçlayıp kendini savunmaya geçiyor. Şimdide ben hamileyim yani hiç sormaz nasılsın bebek nasıl diye. Ben aradığımda da ya torununa bakıyordur konuşamaz ya da namaz kılıp kuran okuyacaktır ki konuşamaz. Hamilelikten öncede farkettim ama şu an gece aklıma geliyor ağlayarak uyanıyorum. Sizce ne yapmalıyım ya da annem neden yapıyor bana. Haaa bu arada kendi kayınvalidemle de samimi felan değilim yani annem ondan kıskanmış asla olamaz.