Ya konu sahibi Türkiye mi görmüş, Türkiye'de geçim sıkıntısı mi çekmiş?? Doğma büyüme oralı, döviziyle gelmiş köye,ona göre tabii Türkiye cennettir:) kuzeyde de eline para sayan yok, işi yok gücü yok, sıkıntı çekiyordur. Baskıcı aile ile arkadaş yok, sosyal hayat yok. Ulkenin güzelliğini yasayamayip çok soğuk iklimini ve çilesini çekiyordur
Yoksa hangi İskandinav ülkesinde geçim kötü olabilir ki? Bak kocasına dil bilmez iz bilmez gelmis 'burada evler çok pahali,milyonlarin uzerinde' dediği halde ev satın almış. Demek ki alım gücü var. On sene adam orada çalışır, sonra memleketinde kral gibi yaşar:) köyde durup ne yapacaktı sanki. Resmen hayatı kurtulmuş. Kendini takdir ediyordur kızın annesine biraz başlık verip de buralara kapak attığı için. Sonuçta danışmanlık firmasına belki daha fazla para kaptiracakti,üstelik vize alır mı
Altınlarımı verdim! Annem bir miktar para verdi borç diyelim. Önden bankaya 15% evin değerinden veriliyor. Bir nevi ömür boyu bankaya borçlusun. Binlerce kron bankaya ödeniyor ayrıca evlerin aidatları var. Ben çalışmadım hiç demedim ki dönem dönem çalıştım kısa süreli. Alım gücü dediğiniz çalıştığınız sürece bankadan kredi alıp ev alırsınız.Doğru kesinlikle.Burda alınan maaşlar bile kirayı karşılamazken geçim burda daha da zor diyor.Çocuk parası var..Valla aynen katılıyorum okumadan etmesen bu kadar kısa sürede ev alabilmiş.Burda ölene kadar çalış alamazsın ev felan.Ya ailen destek olacak ya da elinde birikmişin olacak ki bu zamanda para biriktirmek çok çok zor..
Kızmadım, evet bende bazen benzetiyorum ama aradaki fark şu annem işine gelince iyi gelmeyince düşman. Bir nevi kendi menfaatine göre hareket eden ben 31 yıllık hayatım boyunca bu özeti çıkardım. Az baskı yaşamadım o evde hani normal disiplin anlamında değil bildiğiniz hor görme aşağılama insan yerine konmama şeklinde.Bu arada kizmazssiniz inşallah anneniz camdaki kız dizisindeki Ferideyi hatırlattı bana.Ondan daha kötü sanki.
Ben de 33 yaşındayım..Annemle geçirdiğim 27 senelik ömrü hayatımda ben annemin kalbini kırmışımdır bazen ama o bir kez olsun beni kırmadı, üzmedi..Kızmadım, evet bende bazen benzetiyorum ama aradaki fark şu annem işine gelince iyi gelmeyince düşman. Bir nevi kendi menfaatine göre hareket eden ben 31 yıllık hayatım boyunca bu özeti çıkardım. Az baskı yaşamadım o evde hani normal disiplin anlamında değil bildiğiniz hor görme aşağılama insan yerine konmama şeklinde.
Yok eşiniz için ev sahibi olmuş felan aileniz sizin sayenizde buna benzer yorum var ya ona istinaden yazdım.Altınlarımı verdim! Annem bir miktar para verdi borç diyelim. Önden bankaya 15% evin değerinden veriliyor. Bir nevi ömür boyu bankaya borçlusun. Binlerce kron bankaya ödeniyor ayrıca evlerin aidatları var. Ben çalışmadım hiç demedim ki dönem dönem çalıştım kısa süreli. Alım gücü dediğiniz çalıştığınız sürece bankadan kredi alıp ev alırsınız.
Emin olun Türkiye den çok daha iyi şartlardadır oralar. Sadece sizin cesaretinizi kırmış anneniz. Benim bir arkadaşım vardı yurtdışına gelin gitti ne doğru düzgün dil biliyordu nede yol iz kocasından yıllarca şiddet hakaret gördü fakat o arada dil öğrendi.Selam kizlar!
Umarim kendimi dogru ifade edebilirim
Ben 31 yasinda iki cocuk annesiyim evliyim (bosanma davasi actik) dogma buyume yurtdisinda yasiyorum kuzey avrupada. Hastalikli bir evde buyudum babam sizofreni, sinir ve seker hastasiydi (2010 da vefat ettti) annem gece gunduz calisan hic yerinde durmayan paranoyak kati kalpli bir kadindi ve hala öyle, sevgisini cok nadir gösterirdi. Yillarca kavga gurultu icinde buyudum saygi sevgi asla yoktu. Benim babamla aram iyiydi beni cok severdi ama annemden cok dayak, hakaret, sevgisizlik gördum. Okadar icine kapanik yasadim ki insanlarla neredeyse hic iletisim kuramiyordum hic dogru duzgun arkadasim olmadi annem sagolsun herkesten nefret ediyordu kimseyi begenmiyordu herkese ön yargiyla yaklasirdi. Asiri titiz ve temiz bir insandi ama hastalik boyutunda. 2010da babam vefat etti, bir kac ay sonra liseden mezun oldum. Gözumu acmadan hayata atilmadan beni turkiyeden bir akrabamiza verdi iki sene nisanli kaldik. Uzaktan birbirimizi tanimaya calistik. Ben zaten kim oldugunu az cok biliyordum. Evet iyi bir insan kötu diyemem asla iyide bir baba. Fakat bizim kökumuz hic bir zaman saglam olmadi. Yuzukler takilir takilmaz yurt disina dönuste annem parmagimdan yuzugumu cekti aldi. Neymis baba tarafindan akrabalardan gizleneckmis dugun yaklasinca tekrar takilacakmis. Evet sesimi cikaramadim evet sustum BEN ANNEMDEN COK KORKUYORDUM. Iliski nedir bilmezdim ask nedir bilmezdim bir erkekle nasil iletisim kurulur bilmezdim... Turkiyeye gitmeme musade etmedi halbuki dugun hazirliklari yapmak istiyordum orada bulunmak istiyordum. Yazin izinde cok tuhaf hareketler sergilerdi annem sanki bir tanecik kizini evlendirmiyordu bir is anlasmasi yapiyordu cok absurtt bir mihir yazdirdi bilmem kac bin euro vsvs. Esime karsi soguk davraniyordu cogu zaman yaninda kavga cikariyordu cok önemsiz detaylar yuzunden etmedigi lafi birakmiyordu surekli beni asagliyordu. Ve isin en kötu tarafadi biz annemle yasayacaktik yurtdisinda. Evim yoktu, isim yoktu, yasim 19 falandi babam yeni vefat etmisti ben aklim fikrim hic o olgunlukta calismadi. Inanin hic istemesem bile hayir diyemedim sanki dilime muhur vurulmustu korkuyordum... iki sene nisanli kaldik ve evlendik bu arada öylle dugun esimin ailesi ile ilgilli bir sorunum yok burda benim derdim sadece kendi tarafim. Esim buraya geldi ve biz sadece bir gun o evde yalniz kalabildik annem manevi teyzemde bir gece kaldi sonra benim izdirabim tekrar basladi, tartismalar hor görmeler, baski uygulamalar etmedigini birakmadi ama ben susamadim saygi sinirim kalmadi karsilik verdim ve kavga cikti surekkli. Ev konusu yurt disinda cok zor firma araciligi ile sirada beklmeyle oluyor seneler suruyor. Malesef evliligimiz temelinden sarsildi. Ben 3 ay sonra zaten hamile kaldim, asla yapmam dedigim seyi yaptim sirf biraz huzur buluruz diye cocuk yaptik. Dogum depresyonu yasadim yillarca surdu o doktor bu doktor ilaclar uyku haplari derken butun dengem sasti... Artik aglama krizlerinden cikamiyordum... Benim hayllerim böyle degildi... Esim calisiyordu annem calisiyordu annemden zaten manevi destek alamiyordum iletisim prolemi var konusmaz etmz.. Manevi teyzem dedigim iki kisiyle konusrdum derdimi paylasmak icin. Bir sene sonra dayanilmaz hale geldi ve amcamin oglunu aradim dedim böyle olmuyor lutfen abi yardimici ol. Bir sekilde kiralik ev bulalim. Kiralik ev dedigim de firma araci ile degil o zaten imkansizdi, ancak birisinin satin aldigi ev ve "ikinci el" kiralama gibi dusunun.. Amcamin oglu elinden geleni yapti kendisi bir ev satin aldi ki burda ev fiyatlari milyonlar uzerinden satiliyor en kötusu bile ( yil 2015). Sirtimda korkularim, kaygilarim, mutsuzlugumla o eve tasindik. Otobusle esya tasidigimi hatirliyorum... Benim annemle sorunum hic bitmedi laf sokmalari evime karismalari surekli beni ezip uste cikmasi...
Öyle yada böyle yillar gecti... Ailevi sorunlar cikti esimle uyusmazlik, farkli hayat tarzlari. Ben tek buyudum kardesim yok icine kapanik ve asosyal bir insan olarak, normal aile iliskileri bilmem anne babadan manevi anlamda bir sey görmedim her ne kadar babamla öyle buyuk sorunlar yasamasakda. Esim ise tam tersi kalabalik bir aile saglam akilli bir anne baba kardesler surekli ic ice bir hayat.
Cok bocaladik, cok psikolojik sIkIntIlar yasadim, cok yalniz kaldim her ne kadar esim destek olmaya calissada yillar gectikce aramiz acildi, 2017de bir kizimiz oldu supriz bir sekilde. Kendime bakamadim onlarla hep onlarla ilgilendim. Calismak istedim ama surekli korkularim vardi sanki annemin gölgesi ensemde o yalnizliga o mecburiyetlere hapsoldum... Sen kadinsin böyle ol sen eşsin söyle ol aman onu yapma bunu söyleme vs vs basma kaliplar...
Yillar sonra evimizi aldik cok zor sartlarda, ama evliligimizde sorunlar bitmedi olmadi iste simdi bosanma davasi actik bekliyoruz. Annem hala ayni sadece kendini dusunen bir bencil, ve kendi menfaati ugruna ugrasan bir kadin. Ben hala ayaklari yere saglam basan bir kadin degilim. Cok cabaliyorum kendimce ugrasiyorum, is buluyum onu yapayim bunu yapayim. Ama esim kararli bikmis iyice benden sorunlarimdan surekli gecmisde olanlarla yasamamdan.. Kararli ayrilacak.. Kizlar ben bu ulkede özgur bir birey olamadim korktumm korktum hep korktum annemin tavirlarindan ön yargilarindan oje suren bir kadini bile o.... gibi göremsinden igrenc kaliplarindannn biktiiimmmm. Evliligimin bitmesinde cok payi var. Ben cok dusundum, annemin evine gidemem ezer atar beni. Evden cikamam, bir sure calistim ve yine issiz kaldim yetmiyorda cok pahali hayat.. Sartlar zorlasti, gözum kitaplarimda neden okumuyorsun diyorum ama onuda baslayip yarida birakiyorum... Esim aslinda hep calisip para kazanmami istedi.. biz cok dönduk ucurumun kenarindan ama en sonunda oda pes etti fakat dusunuyorum yuvayi yikmaya deger mi? Verdigim ve tutamadigim sözler? hep bosa gitti. Bende calisicagim bende yaprim dediklerim hep havada kaldi? Lutfen annemle mesafe kuralim yeter artik dedim, hayir dedi hep. Evini temizle cocuklarina bak dendi hep. Terbiyesinden sen sorumlusun dedi esim hep. Ben görevi yapiyorum gece gunduz caliisyorum dediBen nasil bir yol izleyim ? Yalnizim caresizim ve cok bocaliyorum..
Haklısınız. Benim anlamadığım önünde sonunda annenin evine gideceksin diyor. Hayır belki devletten yardım isteyeceğim bir ev bulacağım vs vs onada karışıyor onu yapamazsın şunu yapamazsın. Yıllardır bunun sıkıntısını yaşıyorum işte bu sebeplerden şuan burdayım. Anneme mesafe koyalım bak sınırı aşıyor bizi kötu etkiliyor oturup benimle anlaşacağına gidip onunla konuşuyor. Sonra yine suçlu ben oluyorum. Yazın Türkiyede aynı şekilde bosanmak istiyor o süre içinde benim annemde kalmam gerekiyor başka evine gidip kalacağım kimse yok. Annem olsa bile artık inanın görmek istemiyorum. Bir haftadır uğraşıyorum düzeltmek için çaba sarf ediyorum bu evlilik için.Kendin ve çocuğun için çaba sarfet ve annenin sana dayattığı yükleri üzerinden at. Benimde annem bana karşı merhametsiz kendi kişiliğimi oluşturdum annem diye sadece hala tölerans gösteriyorum aramızda 1 yaş var hala yaşıyorum bende biz kendimiz için caba sarfetmedikce kimse bizim için birşey yapmayacak ki senin bide çocuğun var onun için kendin için anneni bi kenara atıp silip atmalısın. Bizim imtihanımızda buymuş. Rabbim kimseye kaldıramayacağı yükler vermez. Bi kadınsın ve başarabilirsin. Kendine inanmaktan başla. Annenin seni oluşturduğu kişiligi sil kendi kimliğini bul. Yeterince istediğinde başarıcaksın Rabbim yardım eder inan..
Önce kendinize odaklanın. Size iyi gelmeyen herşeyden vazgeçin artık. Kendinize saygınız olsun. Ne de er ne ister bunlara önem verin. Kimseye boynunuzdan bağlı gibi hissetmeyin. Buraya devamli yazın günlük gibi iyi gelir.Haklısınız. Benim anlamadığım önünde sonunda annenin evine gideceksin diyor. Hayır belki devletten yardım isteyeceğim bir ev bulacağım vs vs onada karışıyor onu yapamazsın şunu yapamazsın. Yıllardır bunun sıkıntısını yaşıyorum işte bu sebeplerden şuan burdayım. Anneme mesafe koyalım bak sınırı aşıyor bizi kötu etkiliyor oturup benimle anlaşacağına gidip onunla konuşuyor. Sonra yine suçlu ben oluyorum. Yazın Türkiyede aynı şekilde bosanmak istiyor o süre içinde benim annemde kalmam gerekiyor başka evine gidip kalacağım kimse yok. Annem olsa bile artık inanın görmek istemiyorum. Bir haftadır uğraşıyorum düzeltmek için çaba sarf ediyorum bu evlilik için.
Eşinizle görüşüp Türkiye ye dönme fikrini sorabilirsiniz.Selam kizlar!
Umarim kendimi dogru ifade edebilirim
Ben 31 yasinda iki cocuk annesiyim evliyim (bosanma davasi actik) dogma buyume yurtdisinda yasiyorum kuzey avrupada. Hastalikli bir evde buyudum babam sizofreni, sinir ve seker hastasiydi (2010 da vefat ettti) annem gece gunduz calisan hic yerinde durmayan paranoyak kati kalpli bir kadindi ve hala öyle, sevgisini cok nadir gösterirdi. Yillarca kavga gurultu icinde buyudum saygi sevgi asla yoktu. Benim babamla aram iyiydi beni cok severdi ama annemden cok dayak, hakaret, sevgisizlik gördum. Okadar icine kapanik yasadim ki insanlarla neredeyse hic iletisim kuramiyordum hic dogru duzgun arkadasim olmadi annem sagolsun herkesten nefret ediyordu kimseyi begenmiyordu herkese ön yargiyla yaklasirdi. Asiri titiz ve temiz bir insandi ama hastalik boyutunda. 2010da babam vefat etti, bir kac ay sonra liseden mezun oldum. Gözumu acmadan hayata atilmadan beni turkiyeden bir akrabamiza verdi iki sene nisanli kaldik. Uzaktan birbirimizi tanimaya calistik. Ben zaten kim oldugunu az cok biliyordum. Evet iyi bir insan kötu diyemem asla iyide bir baba. Fakat bizim kökumuz hic bir zaman saglam olmadi. Yuzukler takilir takilmaz yurt disina dönuste annem parmagimdan yuzugumu cekti aldi. Neymis baba tarafindan akrabalardan gizleneckmis dugun yaklasinca tekrar takilacakmis. Evet sesimi cikaramadim evet sustum BEN ANNEMDEN COK KORKUYORDUM. Iliski nedir bilmezdim ask nedir bilmezdim bir erkekle nasil iletisim kurulur bilmezdim... Turkiyeye gitmeme musade etmedi halbuki dugun hazirliklari yapmak istiyordum orada bulunmak istiyordum. Yazin izinde cok tuhaf hareketler sergilerdi annem sanki bir tanecik kizini evlendirmiyordu bir is anlasmasi yapiyordu cok absurtt bir mihir yazdirdi bilmem kac bin euro vsvs. Esime karsi soguk davraniyordu cogu zaman yaninda kavga cikariyordu cok önemsiz detaylar yuzunden etmedigi lafi birakmiyordu surekli beni asagliyordu. Ve isin en kötu tarafadi biz annemle yasayacaktik yurtdisinda. Evim yoktu, isim yoktu, yasim 19 falandi babam yeni vefat etmisti ben aklim fikrim hic o olgunlukta calismadi. Inanin hic istemesem bile hayir diyemedim sanki dilime muhur vurulmustu korkuyordum... iki sene nisanli kaldik ve evlendik bu arada öylle dugun esimin ailesi ile ilgilli bir sorunum yok burda benim derdim sadece kendi tarafim. Esim buraya geldi ve biz sadece bir gun o evde yalniz kalabildik annem manevi teyzemde bir gece kaldi sonra benim izdirabim tekrar basladi, tartismalar hor görmeler, baski uygulamalar etmedigini birakmadi ama ben susamadim saygi sinirim kalmadi karsilik verdim ve kavga cikti surekkli. Ev konusu yurt disinda cok zor firma araciligi ile sirada beklmeyle oluyor seneler suruyor. Malesef evliligimiz temelinden sarsildi. Ben 3 ay sonra zaten hamile kaldim, asla yapmam dedigim seyi yaptim sirf biraz huzur buluruz diye cocuk yaptik. Dogum depresyonu yasadim yillarca surdu o doktor bu doktor ilaclar uyku haplari derken butun dengem sasti... Artik aglama krizlerinden cikamiyordum... Benim hayllerim böyle degildi... Esim calisiyordu annem calisiyordu annemden zaten manevi destek alamiyordum iletisim prolemi var konusmaz etmz.. Manevi teyzem dedigim iki kisiyle konusrdum derdimi paylasmak icin. Bir sene sonra dayanilmaz hale geldi ve amcamin oglunu aradim dedim böyle olmuyor lutfen abi yardimici ol. Bir sekilde kiralik ev bulalim. Kiralik ev dedigim de firma araci ile degil o zaten imkansizdi, ancak birisinin satin aldigi ev ve "ikinci el" kiralama gibi dusunun.. Amcamin oglu elinden geleni yapti kendisi bir ev satin aldi ki burda ev fiyatlari milyonlar uzerinden satiliyor en kötusu bile ( yil 2015). Sirtimda korkularim, kaygilarim, mutsuzlugumla o eve tasindik. Otobusle esya tasidigimi hatirliyorum... Benim annemle sorunum hic bitmedi laf sokmalari evime karismalari surekli beni ezip uste cikmasi...
Öyle yada böyle yillar gecti... Ailevi sorunlar cikti esimle uyusmazlik, farkli hayat tarzlari. Ben tek buyudum kardesim yok icine kapanik ve asosyal bir insan olarak, normal aile iliskileri bilmem anne babadan manevi anlamda bir sey görmedim her ne kadar babamla öyle buyuk sorunlar yasamasakda. Esim ise tam tersi kalabalik bir aile saglam akilli bir anne baba kardesler surekli ic ice bir hayat.
Cok bocaladik, cok psikolojik sIkIntIlar yasadim, cok yalniz kaldim her ne kadar esim destek olmaya calissada yillar gectikce aramiz acildi, 2017de bir kizimiz oldu supriz bir sekilde. Kendime bakamadim onlarla hep onlarla ilgilendim. Calismak istedim ama surekli korkularim vardi sanki annemin gölgesi ensemde o yalnizliga o mecburiyetlere hapsoldum... Sen kadinsin böyle ol sen eşsin söyle ol aman onu yapma bunu söyleme vs vs basma kaliplar...
Yillar sonra evimizi aldik cok zor sartlarda, ama evliligimizde sorunlar bitmedi olmadi iste simdi bosanma davasi actik bekliyoruz. Annem hala ayni sadece kendini dusunen bir bencil, ve kendi menfaati ugruna ugrasan bir kadin. Ben hala ayaklari yere saglam basan bir kadin degilim. Cok cabaliyorum kendimce ugrasiyorum, is buluyum onu yapayim bunu yapayim. Ama esim kararli bikmis iyice benden sorunlarimdan surekli gecmisde olanlarla yasamamdan.. Kararli ayrilacak.. Kizlar ben bu ulkede özgur bir birey olamadim korktumm korktum hep korktum annemin tavirlarindan ön yargilarindan oje suren bir kadini bile o.... gibi göremsinden igrenc kaliplarindannn biktiiimmmm. Evliligimin bitmesinde cok payi var. Ben cok dusundum, annemin evine gidemem ezer atar beni. Evden cikamam, bir sure calistim ve yine issiz kaldim yetmiyorda cok pahali hayat.. Sartlar zorlasti, gözum kitaplarimda neden okumuyorsun diyorum ama onuda baslayip yarida birakiyorum... Esim aslinda hep calisip para kazanmami istedi.. biz cok dönduk ucurumun kenarindan ama en sonunda oda pes etti fakat dusunuyorum yuvayi yikmaya deger mi? Verdigim ve tutamadigim sözler? hep bosa gitti. Bende calisicagim bende yaprim dediklerim hep havada kaldi? Lutfen annemle mesafe kuralim yeter artik dedim, hayir dedi hep. Evini temizle cocuklarina bak dendi hep. Terbiyesinden sen sorumlusun dedi esim hep. Ben görevi yapiyorum gece gunduz caliisyorum dediBen nasil bir yol izleyim ? Yalnizim caresizim ve cok bocaliyorum..
Buna sizden ayrılmak isteyen eşinizin karar vermesine neden izin veriyorsunuz ? Ayrıldıktan sonra istediğiniz yerde yaşarsınız ama siz yönetilmeye alışık olduğunuz için kabuğunuzdan çıkamıyorsunuz.Haklısınız. Benim anlamadığım önünde sonunda annenin evine gideceksin diyor. Hayır belki devletten yardım isteyeceğim bir ev bulacağım vs vs onada karışıyor onu yapamazsın şunu yapamazsın. Yıllardır bunun sıkıntısını yaşıyorum işte bu sebeplerden şuan burdayım. Anneme mesafe koyalım bak sınırı aşıyor bizi kötu etkiliyor oturup benimle anlaşacağına gidip onunla konuşuyor. Sonra yine suçlu ben oluyorum. Yazın Türkiyede aynı şekilde bosanmak istiyor o süre içinde benim annemde kalmam gerekiyor başka evine gidip kalacağım kimse yok. Annem olsa bile artık inanın görmek istemiyorum. Bir haftadır uğraşıyorum düzeltmek için çaba sarf ediyorum bu evlilik için.
Göçmen bir ailenin adaptasyon sorununun nelere sebep olduğunu gördük yineSelam kizlar!
Umarim kendimi dogru ifade edebilirim
Ben 31 yasinda iki cocuk annesiyim evliyim (bosanma davasi actik) dogma buyume yurtdisinda yasiyorum kuzey avrupada. Hastalikli bir evde buyudum babam sizofreni, sinir ve seker hastasiydi (2010 da vefat ettti) annem gece gunduz calisan hic yerinde durmayan paranoyak kati kalpli bir kadindi ve hala öyle, sevgisini cok nadir gösterirdi. Yillarca kavga gurultu icinde buyudum saygi sevgi asla yoktu. Benim babamla aram iyiydi beni cok severdi ama annemden cok dayak, hakaret, sevgisizlik gördum. Okadar icine kapanik yasadim ki insanlarla neredeyse hic iletisim kuramiyordum hic dogru duzgun arkadasim olmadi annem sagolsun herkesten nefret ediyordu kimseyi begenmiyordu herkese ön yargiyla yaklasirdi. Asiri titiz ve temiz bir insandi ama hastalik boyutunda. 2010da babam vefat etti, bir kac ay sonra liseden mezun oldum. Gözumu acmadan hayata atilmadan beni turkiyeden bir akrabamiza verdi iki sene nisanli kaldik. Uzaktan birbirimizi tanimaya calistik. Ben zaten kim oldugunu az cok biliyordum. Evet iyi bir insan kötu diyemem asla iyide bir baba. Fakat bizim kökumuz hic bir zaman saglam olmadi. Yuzukler takilir takilmaz yurt disina dönuste annem parmagimdan yuzugumu cekti aldi. Neymis baba tarafindan akrabalardan gizleneckmis dugun yaklasinca tekrar takilacakmis. Evet sesimi cikaramadim evet sustum BEN ANNEMDEN COK KORKUYORDUM. Iliski nedir bilmezdim ask nedir bilmezdim bir erkekle nasil iletisim kurulur bilmezdim... Turkiyeye gitmeme musade etmedi halbuki dugun hazirliklari yapmak istiyordum orada bulunmak istiyordum. Yazin izinde cok tuhaf hareketler sergilerdi annem sanki bir tanecik kizini evlendirmiyordu bir is anlasmasi yapiyordu cok absurtt bir mihir yazdirdi bilmem kac bin euro vsvs. Esime karsi soguk davraniyordu cogu zaman yaninda kavga cikariyordu cok önemsiz detaylar yuzunden etmedigi lafi birakmiyordu surekli beni asagliyordu. Ve isin en kötu tarafadi biz annemle yasayacaktik yurtdisinda. Evim yoktu, isim yoktu, yasim 19 falandi babam yeni vefat etmisti ben aklim fikrim hic o olgunlukta calismadi. Inanin hic istemesem bile hayir diyemedim sanki dilime muhur vurulmustu korkuyordum... iki sene nisanli kaldik ve evlendik bu arada öylle dugun esimin ailesi ile ilgilli bir sorunum yok burda benim derdim sadece kendi tarafim. Esim buraya geldi ve biz sadece bir gun o evde yalniz kalabildik annem manevi teyzemde bir gece kaldi sonra benim izdirabim tekrar basladi, tartismalar hor görmeler, baski uygulamalar etmedigini birakmadi ama ben susamadim saygi sinirim kalmadi karsilik verdim ve kavga cikti surekkli. Ev konusu yurt disinda cok zor firma araciligi ile sirada beklmeyle oluyor seneler suruyor. Malesef evliligimiz temelinden sarsildi. Ben 3 ay sonra zaten hamile kaldim, asla yapmam dedigim seyi yaptim sirf biraz huzur buluruz diye cocuk yaptik. Dogum depresyonu yasadim yillarca surdu o doktor bu doktor ilaclar uyku haplari derken butun dengem sasti... Artik aglama krizlerinden cikamiyordum... Benim hayllerim böyle degildi... Esim calisiyordu annem calisiyordu annemden zaten manevi destek alamiyordum iletisim prolemi var konusmaz etmz.. Manevi teyzem dedigim iki kisiyle konusrdum derdimi paylasmak icin. Bir sene sonra dayanilmaz hale geldi ve amcamin oglunu aradim dedim böyle olmuyor lutfen abi yardimici ol. Bir sekilde kiralik ev bulalim. Kiralik ev dedigim de firma araci ile degil o zaten imkansizdi, ancak birisinin satin aldigi ev ve "ikinci el" kiralama gibi dusunun.. Amcamin oglu elinden geleni yapti kendisi bir ev satin aldi ki burda ev fiyatlari milyonlar uzerinden satiliyor en kötusu bile ( yil 2015). Sirtimda korkularim, kaygilarim, mutsuzlugumla o eve tasindik. Otobusle esya tasidigimi hatirliyorum... Benim annemle sorunum hic bitmedi laf sokmalari evime karismalari surekli beni ezip uste cikmasi...
Öyle yada böyle yillar gecti... Ailevi sorunlar cikti esimle uyusmazlik, farkli hayat tarzlari. Ben tek buyudum kardesim yok icine kapanik ve asosyal bir insan olarak, normal aile iliskileri bilmem anne babadan manevi anlamda bir sey görmedim her ne kadar babamla öyle buyuk sorunlar yasamasakda. Esim ise tam tersi kalabalik bir aile saglam akilli bir anne baba kardesler surekli ic ice bir hayat.
Cok bocaladik, cok psikolojik sIkIntIlar yasadim, cok yalniz kaldim her ne kadar esim destek olmaya calissada yillar gectikce aramiz acildi, 2017de bir kizimiz oldu supriz bir sekilde. Kendime bakamadim onlarla hep onlarla ilgilendim. Calismak istedim ama surekli korkularim vardi sanki annemin gölgesi ensemde o yalnizliga o mecburiyetlere hapsoldum... Sen kadinsin böyle ol sen eşsin söyle ol aman onu yapma bunu söyleme vs vs basma kaliplar...
Yillar sonra evimizi aldik cok zor sartlarda, ama evliligimizde sorunlar bitmedi olmadi iste simdi bosanma davasi actik bekliyoruz. Annem hala ayni sadece kendini dusunen bir bencil, ve kendi menfaati ugruna ugrasan bir kadin. Ben hala ayaklari yere saglam basan bir kadin degilim. Cok cabaliyorum kendimce ugrasiyorum, is buluyum onu yapayim bunu yapayim. Ama esim kararli bikmis iyice benden sorunlarimdan surekli gecmisde olanlarla yasamamdan.. Kararli ayrilacak.. Kizlar ben bu ulkede özgur bir birey olamadim korktumm korktum hep korktum annemin tavirlarindan ön yargilarindan oje suren bir kadini bile o.... gibi göremsinden igrenc kaliplarindannn biktiiimmmm. Evliligimin bitmesinde cok payi var. Ben cok dusundum, annemin evine gidemem ezer atar beni. Evden cikamam, bir sure calistim ve yine issiz kaldim yetmiyorda cok pahali hayat.. Sartlar zorlasti, gözum kitaplarimda neden okumuyorsun diyorum ama onuda baslayip yarida birakiyorum... Esim aslinda hep calisip para kazanmami istedi.. biz cok dönduk ucurumun kenarindan ama en sonunda oda pes etti fakat dusunuyorum yuvayi yikmaya deger mi? Verdigim ve tutamadigim sözler? hep bosa gitti. Bende calisicagim bende yaprim dediklerim hep havada kaldi? Lutfen annemle mesafe kuralim yeter artik dedim, hayir dedi hep. Evini temizle cocuklarina bak dendi hep. Terbiyesinden sen sorumlusun dedi esim hep. Ben görevi yapiyorum gece gunduz caliisyorum dediBen nasil bir yol izleyim ? Yalnizim caresizim ve cok bocaliyorum..