Annemle sorunumuzu hallettik. Ama mesajınıza cevap vermek istedim.Siz tehdit edildiğiniz zaman birinin namusu üzerinde konuşur muydunuz ? Şahsen ben bu zamana kadar, ne kadar sinirlensem de kimsenin namusu hakkında konuşmadım. Konuşmam da... Ben kadının üstüne salmak amacıyla söylememiştim, ayrıca o amaçla bile söylenmiş olsa kimse kimsenin namusuna laf edecek lükse sahip değil. Ayrıca ben o zamanlar kadına söyleme dedim. Ben onun kızı yaşındaydım. Benden çekindi de mi söylemedi sanki ? Menfaat çıkar ilişkisi yüzünden söylemedi. Detaya inmeyeceğim. Eğer ben orada kan kusarken, yüzüm gözüm mosmor halde gezerken, iki güne bir gırtlağıma çökülürken, oruçlu halimle kafamdan 5 lt su dökülürken, ve üstüne kulağıma Tokat atılıp hastanelik olurken neredeydi iyi niyet ? Bunlar sokak köpeğine yapılsa ayaklanır herkes. Hadi ben çaresiz hissediyordum kendimi. Hadi benim psikolojim bozuktu. Hep içimizdeydi, ben bir anneyim ister kız ister küs söyleyeceğim ailene diyip aileme söyleseydi eğer o zaman iyi niyetten söz edebilirdik hanımefendi. O zamanlar ki psikolojim ile belki suçlardım ama sonra anlardım. Derdim ki kadın o zaman da söyledi aileme. Ben ayrılınca da söyledi. Allah razı olsun derdim. Hakkımda konuşmuş olmasını bile tolere edebilirdim belkiii... Benim kafam yarılmış, ben ailemin yanına gelmişim. Üstelik kadın sinir anında hakkımda abuk subuk konuşmuş sonra aileme yaşadıklarımı anlatmış falan filan bunlar hikaye benim gözümde... Önyargınıza bakar mısınız ? Beni tanımıyorsunuz bile. Bu zamana kadar hiç bir dostumla sorun yaşamadım. Herkes tarafından sevilen bir dost, sırdaş oldum. Burada şöyle iyi aile dostuyum böyle iyiyim demeyeceğim, gerek de yok. Çünkü bilirim ki insanoğlu insanoğlunun aynasıdır... İyi geceler dilerim.
Daha dün konu açmıştım halbuki... Belki sizi bıktırıyorum, helal edin hakkınızı.Eski konularımı bilmeyenler için kısa bir hatırlatma yapayım.Madde bağımlılığı, paranoya ve artarak devam eden şiddet sonrası ailemin yanına geldim. Yaklaşık 4 aydan beri boşanma aşamasındayım. Çocuğum yok. Konuma gelecek olursam, benim annem psikolojik olarak tedavi görüyor, 24 senedir. Ağır ilaçlar kullanıyor. Bana karşı da saplantılı derecede bir sevgisi var.Normal annelerden farklı olarak. Annem ve babam çok iyi insanlar. Annem hasta olduğu için çok söylenir ve susmaz. O yüzden sağlam bir iletişim kuramadık bu zamana kadar. Bekarkende çok alevli tartışmalarımız olurdu. Haklı da olsam haksız da olsam genelde ben özür dilerdim.Ki genelde haklıydım. Çok gereksiz şeylerden sorun çıkartırdı.Bazen kovardı, yine yüzsüzlük yapardım. Hasta olduğu için, dayanamazdım. Ağlardı bazen, kızım ben isteyerek böyle davranmıyorum seni çok seviyorum, ölürüm senin için, özür dilerim derdi.Hiç dayanamam annemin ve babamın üzülmesine. Hep ılımlıyım onlara karşı. Konuyla alakası olduğu için açıklama gereği hissettim.Konu şu: Eski konumda bahsetmiştim. Ben evliyken bulunduğum şehirde, görüştüğümüz bir kadın vardı. Eşim ve benim aile dostumuzdu sözde.Bu kadın, eşimin madde kullandığını ve beni dövdüğünü biliyordu. Annemler bizim şehire ziyarete geldiğinde, annemleri yemeğe davet etti.Orada birbirlerinin numaralarını almışlardı. Ben de kadını tembihlemiştim. Aileme sakın söyleme madde kullandığını ve beni dövdüğünü ,çok üzülürler diye. Kadın da söylemiyordu. Her neyse ben en son sokağın ortasında eşim tarafından darp edilince, ailemin yanına dönmüştüm.Kadın o zaman ailemi aramış. Madde kullandığını , beni dövdüğünü vs.söylemiş, artık tamamen bitti ve ben gittim diye. Her şeyi anlatmış.Sonra eş kişisi benimle barışmak için geldiğinde, telefonda kadına türlü hakaretler etmişti. Sen Eylül’ün ailesine söyledin her şeyi vs. Kadının can damarına basmış. Kadında annesi ve benimle ilgili ileri geri şeyler söylemişti, namusum hakkında. Sonra ben anneme söylemiştim, böyle böyle demiş kadın diye. Yok o kadın demez öyle şey, kadın şöyle iyi böyle iyi... Çok aşırı detaya inersem çok uzun olacak. Neyse ben o dönemde eş kişisiyle görüşmüştüm dışarıda. Bunu da söylemiştim daha sonra aileme. O zamanlar normal bir psikolojide değildim neticede. Bazen gereksiz detaylara iniyorum ,kusura bakmayın, Konu anlaşılır olsun diye. Anneme de şunu söylemiştim. Bak o kadınla veya oradan herhangi birisiyle görüşmeni istemiyorum diye. Tamam demişti. Sildim annemin telefonundan kadının ve eş kişisinin akrabalarının numaralarını. Bugün ise babamın kartından bir işlem yapmam gerekiyordu. Gece kartını ve telefonunu aldım babamın. Normalde asla telefon kurcalamak huyum değildir. Ödemeyi yaptım. Tam telefonu bırakacakken mesaj geldi. Bildirim panelinden profil fotoğrafı görünüyor. Baktım o kadın. Erkek ismiyle kaydetmiş, annem babamın telefonuna. Cuma mesajı atmış kadın. Gayet sakin bir şekilde, yanına gittim. Anne neden hala o kadınla görüşüyorsun diye sordum. Sesimi bile yükseltmeden. Bağırmaya başladı. Sana ne , bana karışamazsın, derdin ne kadınla vs. Şeyler söyledi. Anne, bak o kadın benim hakkımda ileri geri konuştu diyorum. O demez öyle şey diyor. bağırma babam uyanacak dememe rağmen bağırıyor,Adam sabah işe gidecek diyorum. Hala bağırıyor. Babam uyandı ne oldu diye. Sonra babam ortalığı sakinleştirdi,uyumaya gitti. Annem sinirlenince gözü bir şeyi görmüyor. Ağzından çıkanı kulağı duymuyor tabiri caizse. Konudan konuya da atlar.Diyor ki o senin iyiliğini istedi. Bize her şeyi anlattı. En son dedim ki , iyiliğimi isteyen kadın, ben ne kadar söyleme desem de sizi arar yaşadıklarımı söylerdi,bu zamana kadar beklemezdi. Ayrıca benim hakkımda ileri geri konuşan bir kadın benim ne kadar iyiliğimi istemiş olabilir ? Kadınla telefonda konuşmuştum o zaman. Hakkımda konuştuğunu teyit ettim, inkar etmemişti. Bana doğruladı benim hakkımda konuştuğunu diyorum.Hala yok öyle bir şey diyor. Yalan mı söylüyorum ben ! Bakın arkadaşlar, ben toparlanmaya çalışıyorum. Artık kendimi iyi hissetmeye başladım. Bana eski hayatımı hatırlatacak her şeyden uzak durmaya çalışıyorum. Ben o tarafdan kimseyle görüşmüyorum. Annemin o kadınla iletişim halinde olması ne kadar doğru ? Bana yaşadığım kötü günleri hatırlatan kötü uyarıcılardan biri de o kadın. Diyorum ki anne anlayışla karşıla. Bak artık ben kimseyle görüşmüyorum. Bana o hayatımı hatırlatacak hiç bir şeyi istemiyorum ben, anlayışla karşıla. O kadar sakinim ki konuşurken. Hala diyor ki , sakın silmeye kalkma kadını. En son zıvanadan çıktım. Anne amacın ne senin dedim. Bak yanındayım artık. Ne işin var senin kadınla hala dedim. Konuşmuyorum, konuşuyorsam öleyim sabaha dedi. Ya konuşmamıyorsan sil işte numarasını. Kadın hala cuma mesajı atabiliyor ! Ya benim hakkımda konuştuğunu bile konduramıyor kadına. Ne kadınmış ! En son sinirle ağzından , “ Ne yaparsan yap, o numara kalacak, istersen git kendini at” cümlesi çıktı. Öyle zoruma gitti ki. Elalemin kadını için insan evladına bu cümleyi kurar mı ? Ben zaten tedavi görüyorum, psikolojim yavaş yavaş toparlanmaya başlıyor. Hadi bilinçsiz birisi olsam da kendimi atsam, kim verecek hesabını ? Halbuki o cümleyi sinirle kurmak ne kadar kolay. Annem hasta evet ama bende sağlam bir birey değilim ki. Biraz da benim açımdan baksa, hiç bir problem kalmayacak. Çok zoruma gitti. Hasta olduğu için üzerine gitmiyorum ama bende insanım neticede. Annemin beni çok sevdiğini, etrafımda pervane olduğunu bunları da inkar edemem. Ama öfkesine engel olamıyor işte. Bana ne önerirsiniz? Kadın konusunda ısrarcı mı olayım? Israrcı olsam da benimle yine kavga edecek. Haksız mıyım sizce ? Haksızsam söyleyin. Eleştiriye açığım. İçimi dökmek istedim.Buraya yazınca rahatlıyorum. Biraz uzun oldu, özür dilerim. Okuyan ve yorum yapan herkese şimdiden teşekkür ederim. Mutlu geceler.
Idare et gitsin Ana işte ne yapcaz.
