Beklentiyi bırakın .Annenizi olduğu gibi kabul edip onsuz hayatınıza odaklanın .
Sorunlu olan annen. Başkalarının yanında çocuklara bakıyorum dediğinde ne zaman bakıyorsun ki anne falan de.
uzun yazdım ama size değer, kocaman kucaklıyorum sizi 
Evet böyle anlayan çok kişi oldu sanırım yazım dilimde sıkıntı oldu tam anlatamadım alttaki yorumlarıda görmedilerse ondan böyle oldu heralde
Onu yapamıyorum insanlara karşı onun adına ben utanırım öyle birşey yaparsam ama dediginiz gibi mesafeli ilerlemek istiyorm artik
Evet tamda bunlardı beni üzen şeyler anlayan insanların olduğunu görmek beni mutlunetti cok tesekkur ederm yorumunuz icin bende artik oyle yapacagim
Mesafe olursa en azından bu kadar beklentide olmazsınız canınız da sıkılmaz
Utanırım yapamam onu
'Uzaktan çok güzel bakıyor sağ olsun' diyebilirsinUtanırım yapamam onu
Ya gercekten mesajiniza çok duygulandım okadar guzel anlamışsınız ki içimdekileri kocaman kocaman sarılmak istedim size .. o 2 üyenin dediklerine gerçekten çok üzüldüm çünkü çocuklarımı çok seviyorum onlar benim herşeyim tüm gayem faydalı olabilmek onları mutlu edebilmek bazen tükenince tükendim diyememek çok zor çünkü annemde dahil hep bana bunu yaptı herkes böyle sus söylenme çocugun varsa aktiviteyi unut evinde rahat rahat bakıyorsun vs ... evet evimde rahat rahat bakıyorum sağlığım yerinde ama bunu söyleyememek içimde volkan oldu burdada aynı elestiriler gelince .. zaten bu pskolojide olduğum için kendimi çok suçluyorum en fazla eziyeti ben ediyorum kendime derdim çocuklarım değil ki hayat benim için zaten zorken annemin bu yaklaşımı benim için ekstra zor olduKonu sahibi hanımefendi, her annenin bence zaman zaman yaşadığı gayet insani bir meseleden bahsetmişsiniz ama bazı insanlar sanki bile bile can acıtmaya çalışıyorlar.. yedi sayfa yorumu tek tek okudum, Kadın, doğurdum pişmanım, çocukları birilerinin sırtına atıp hayatıma bakmak istiyorum dememiş ama bazı üyeler ısrarla sanki konu sahibi çocuklardan nefret ediyormuş gibi ders vermeye ve eleştirmeye çalışmışlar, kadın uzun zamandır kimseyle iletişimim yok demiş, biraz anlasilmak ve rahatlamak için konu açmış ama maşallah birçok kişi çelikten bir psikolojiye sahip gibi topa tutmuşlar konu sahibini.. Kadin bunalmış ve ANNEsinden destek bekliyor ya, daha doğal ne olabilir ? insanlar şunu anlayamıyor, herkes aynı olayı yaşayabilir, ama herkes aynı tepkiyi vermez, herkes aynı şekilde başa çıkamaz, herkes aynı şekilde olayı çözemez.. Kimin ne yaşadığını, ne durumda olduğunu bilemeyiz, ama insan olarak en azından birbirimizin duygularını anlayabiliyor olamamız gerekirdi oysa biz daha okuduğumuzu anlamadan hemen saldırıya geçiyoruz.. Ben de anneyim, bu duyguları ben de yaşadım çünkü çocuklarla ilgilenmek mekanik bir iş değil, sabır, tahammül, özveri ve ciddi sorumluluk işi, insan psikolojik olarak da kendine zaman ayırmaya, araba misali yola devam edebilmek için yakıt almaya, biraz nefes almaya ihtiyaç duyuyor, bunu yoğun tempoda çalışan ve çocuğu olmayan bir insan da yaşıyordur diye tahmin ediyorum.. Ama annelik söz konusu olunca en ufak bir şikayette kadınlar topa tutuluyor. Zaten evdesin, tek işin çocuk bakmak, ondan da acizsin diyenler olmuş, ama işte insanı bunaltan şey de bu, sosyal kısıtlılik.. Konu sahibi, siz eşinize bu durumu ifade ediyor musunuz? Elbette destek oluyordur ama uzun vadeli bir çözüm bulunabilir mi? Mesela sosyal anlamda daha zengin olan eski ilçenize dönmek, ya da eşinizin seçeneği varsa nöbeti olmayan, gündüz personeli olarak çalışabilecegi bir birime geçmesi, iş saatlerini düzenlemesi vs vs? Anneniz Cat kapı geliyor demişsiniz ya, siz de öyle gidince nasıl tepki veriyor, yazdiysaniz hatırlamıyor olabilirim kusura bakmayın.. Siz de öyle gidip , onun bu şekilde gelip niye sizi catkapi kabul etmediğini, onun da gelmeden aramanızı istediğinizi vs söyleseniz ya da onunla konuşsaniz bilmem faydası olur mu? Anneniz, çocuklarını almadan gel dediğine göre ne yazik ki çocuklarınızı kabullenememis ve kendinden ödün vermek istemiyor hiçbir şekilde ama bu size ekstra yük oluşturur. Çocukluğunuza dair yazdiklariniza istinaden, terapi almak iyi gelebilir belki ayarlayabilirseniz. Bir de son önerim, bazen çozum getirmeyecek olsa da konuşmak, içimizde biriktirmek adına fayda sağlar, karşı taraf değişmeyecek belki çünkü anneniz öyle bir insan, veya belki anlamayacak olsa bile lütfen kendinizi annenize ifade etmek için bir yol bulun, konuşun.. Kolay olmayacaktır ama emin olun size iyi gelecek, rahatlayacaksiniz.. Kolaylıklar diliyorum ama umutsuz olmayın lütfen, inanın duygularınızi anlıyorum ama minik bir gülümseme ile başlayarak, onların büyüyeceğini, bu durumun geçeceğini bilin.. silkelenip, bu duygu durumundan çıkıp, daha olumlu bir pencereden bakmaya başlayın, düşüncelerinizi değiştirin , görün bakın duygularınız nasıl da değişecek
Benim yapamayacagimi bildigi icin sanırım tüm şekerliğiyle sıkıyor da sıkıyor'Uzaktan çok güzel bakıyor sağ olsun' diyebilirsin
HuylarıdırBenim yapamayacagimi bildigi icin sanırım tüm şekerliğiyle sıkıyor da sıkıyor
benimki kızım ana sınıfına başlayacağı zaman 'isterseniz ben bakarım' demişti (bakıcımız işi bırakmıştı, yeni bakıcı arıyorduk çünkü ana sınıfı yarım gündü ve ben tam gün çalışıyorum) tabi, özbakımını kendi yapan zaten 13ten 17ye kadar okulda olacak çocuğa kendi abisi (8yaş) de bakar evde olsa, postu sermeye gelecekmiş benim eve 
'lazım değil, biz bakıcı buluruz' dedim.Migreni olmayan anlamaz acillik oluyorum ben de arada.. ağrıdan ve çıkarmaktan gözüm bisey görmüyor elbet insan destek ister o sıra komşu 1-2 saat bakayım dese verecek durumda olurum ben de.. anneden destek beklememiz kadar normal ne olabilir? Anne bu ya.. Ben de evladıma destek olmayacaksam neden anne oluyorum siz haklısınız sonuna kadarHay allahbenim sorunum annemin cocuklarima bakmamasi dgil yukardada dedigim gibi en basiti hastanelik oluyorum migrenden maxi migrenim var yilda 1 2 defa tutar safra cikarmaya basliyorm cocuklugumdan beri var asla nasil oldu acaba diye gelmez aeamiz yuruyerek 10 dakika telefondan vah tuh deyip gecer burada eksik olan sevgisi mi bencilligimi herkes mi böyle bu kıskac beni gercekten yordu
Sorun sizde değil... Annenizde... Sizi çok iyi anlıyorum. Maalesef her doğuran anne olamıyor... Bazıları evlatlarını evlat olarak benimsemiyor... Evet anneniz bencil! Sizin de annenize karşı bencil olmanız gerekiyor. Sizi önemsediği kadar siz de onu önemseyin. Biliyorum etrafınızda imrenerek baktığınız aile ilişkileri söz konusu. Ama görmemeye çalışın. Evlatlarınız ile mutlu mesut zaman geçirin. Siz anneniz olmayın. Ufaklıklar maşallah büyümüş. Hiç değilse etrafınızda bir oyun ablası bulabilirsiniz. Mutlaka cep harçlığını çıkartmak isteyen öğrenciler vardır. Böylelikle sizde bir kursa bir etkinliğe katılabilirsiniz. Aynı kısır döngüde kalıp annenizle yaşadığınız problemler aklınıza geldikçe kendinizi hem daha çok yoruyor hem de daha çok üzüyorsunuz. O yüzden bir kurs bir meşgale size ilaç gibi gelecektir.
Anneniz rahat bir insan anladığım kadarıyla . Normalde pek böyle olmaz toplumunuzda ama yine de çocuklarınıza bakmak zorunda değil, bencil davransa bile bu onun sorunu. Çocuklar ve kendi hayatınız sizin sorumluluğunuz bence. Çok ihtiyaç duysanız bile kendiniz halledebilirsiniz. Annesi olmayıp yardım alamayanlar da çocuk büyütüp hayatına devam ediyor sonuçta. Benim de oğlum var ailem yaşlı oldukları için kendim büyüttüm , 5 yaşından sonra da sürekli çalıştım.
Aynen ben de bunu söyledim kendisine alınmalar darılmalar… kendi çocuklarına hiç destek almadan bakan kadınlar var ben hiç onların başkalarından yana beklentiye girip kadersizim dediğini görmedim. Bi de ısrarla evet anneniz haksız diyorum yine de hoşuna gitmedi kadersiz konu sahibimizin
Sizin yaşadıklarınız kadar olmasa da ben de lohusalık döneminde anneme çok kırıldım. Konuştuk affettim dedim ama hala aklıma geliyor ve beni darmaduman ediyor. Umarım her şey çok daha güzel olurEvet tamda bunlardı beni üzen şeyler anlayan insanların olduğunu görmek beni mutlunetti cok tesekkur ederm yorumunuz icin bende artik oyle yapacagim
Sizin gercekten alginız kıt. Net
