- 9 Ocak 2013
- 137
- 63
- 28
- Konu Sahibi eceozcelik
- #1
Merhaba,
Kadınlar Kulubune geldil geleli biraz olsun kendimi rahatlattım,buraya yazılanlar herkesin birbine yardım etmesi beni biraz olsun kendime getirdi. 21 yaşındayım neredeyse 1 yıllık evliyim.. Eşimle çok mutluyum,huzurluyum fakat her evlilikte olduğu gibi sorunlarım var aslında ben buna sorun demiyorum ama bazen aklıma geldikçe canımı sıkıyor.. Annem .. Eşimle evlenmemi istememişti ben her şeye rağmen her zorluğa rağmen evlendim eşimde beni bırakmadı annemin istemediğini bildiği halde bırakmadı. İkimizde birbirimizi çok seviyorduk ki hala öyle sevgiden çok başka şeyler var evliliğimizde birbirimize olan bağlılığımız.. Annem yalnız kalma korkusundan ne ablamı nede beni evlendirmek istememişti bütün hayatı boyunca ablamın karşısına çıkan insanlara hep bir bahane buldu reddetti.. Ama ablam doğru bulduğuna inandığı insanla evlendi ve mutlu ama annem hep bir huzursuzluk çıkarıyor.. Nede olsa annedir candır biliyorum kazısan çıkmaz ama hangi anne evladının mutluluğuınu istemez yıllarca çabaladı bizi büyüttü.. fakat artık olan olmuş biten bitmiş demek yerine neden hala ablamın evliliğini etkileyecek şeyler yapıyor.. dikkati üzerine toplamak adına yapmadığı şeyleri bırakmadı..
telefonlarına bakmadığı zamanlar oldu maltepeden avcılara kadar gecenin bir yarısı gittiğimizi biliyorum..Bende doğru insanı bulmuşken kaybetmek istemedim o kadar mutluydum ki annem bir türlü ikna olmadı..ne abla ne bana.. ablam mutlu ben mutluyum ama hala bir sürü huzursuzluk çıkarıyor. evlendim hala kabullenemiyor ablam 31 yaşında 2 yıl oldu evleneli ilk günden beri annem aynı şeyleri yapıyor benim eşimi kabullendi ama 2 gün sonra 1 gün aramasam bir sürü lafla küfürlerle evliliğimi etkileyecek olup olmadık sözlerle kalbimi kıran mesajlar attı ben yok saydım yine annem dedim hep denedim hiç kaybetmek istemedim gururumu yerler altına aldım yine hiç bişi olmamış gibi davrandım.. düzelecek dedim her şey geçecek ama geçmedi aradan zaman geçmedi bile annem yine kafasında binbirtürlü şeyle abuk sabuk şeyler yazmıştı annemle eşimi bir araya getirmiştim sorunlar bitmişti derken annem yine her şeyi bozdu en sonunda eşim senin gururun yok mu diyor sen benim karımsın ezilmeni istemiyorum seninde kendine göre hayatın var neden ezdiriyorsun kendini diyor bi yerde haklı ama..bir işim var üniversitem devam ediyor bütün olumsuzluklara rağmen mutluyum eşim çok destek oluyor hayatta bana.. kendime göre bir düzenim varken sorumluluklarım varken kafam hep böyle dalgın.. ben çok kötüyüm kızlar ne olur biri bana anlatsın yardım etsin mutluyken mutsuz oluyorum eşimle her şey iyiyken bir anda annem aklıma geliyor niye böyle diyorum görüşmeye devam etsem iyice parçalanacak her şey lütfen yardım edin bana doğru olan ne....
Kadınlar Kulubune geldil geleli biraz olsun kendimi rahatlattım,buraya yazılanlar herkesin birbine yardım etmesi beni biraz olsun kendime getirdi. 21 yaşındayım neredeyse 1 yıllık evliyim.. Eşimle çok mutluyum,huzurluyum fakat her evlilikte olduğu gibi sorunlarım var aslında ben buna sorun demiyorum ama bazen aklıma geldikçe canımı sıkıyor.. Annem .. Eşimle evlenmemi istememişti ben her şeye rağmen her zorluğa rağmen evlendim eşimde beni bırakmadı annemin istemediğini bildiği halde bırakmadı. İkimizde birbirimizi çok seviyorduk ki hala öyle sevgiden çok başka şeyler var evliliğimizde birbirimize olan bağlılığımız.. Annem yalnız kalma korkusundan ne ablamı nede beni evlendirmek istememişti bütün hayatı boyunca ablamın karşısına çıkan insanlara hep bir bahane buldu reddetti.. Ama ablam doğru bulduğuna inandığı insanla evlendi ve mutlu ama annem hep bir huzursuzluk çıkarıyor.. Nede olsa annedir candır biliyorum kazısan çıkmaz ama hangi anne evladının mutluluğuınu istemez yıllarca çabaladı bizi büyüttü.. fakat artık olan olmuş biten bitmiş demek yerine neden hala ablamın evliliğini etkileyecek şeyler yapıyor.. dikkati üzerine toplamak adına yapmadığı şeyleri bırakmadı..
telefonlarına bakmadığı zamanlar oldu maltepeden avcılara kadar gecenin bir yarısı gittiğimizi biliyorum..Bende doğru insanı bulmuşken kaybetmek istemedim o kadar mutluydum ki annem bir türlü ikna olmadı..ne abla ne bana.. ablam mutlu ben mutluyum ama hala bir sürü huzursuzluk çıkarıyor. evlendim hala kabullenemiyor ablam 31 yaşında 2 yıl oldu evleneli ilk günden beri annem aynı şeyleri yapıyor benim eşimi kabullendi ama 2 gün sonra 1 gün aramasam bir sürü lafla küfürlerle evliliğimi etkileyecek olup olmadık sözlerle kalbimi kıran mesajlar attı ben yok saydım yine annem dedim hep denedim hiç kaybetmek istemedim gururumu yerler altına aldım yine hiç bişi olmamış gibi davrandım.. düzelecek dedim her şey geçecek ama geçmedi aradan zaman geçmedi bile annem yine kafasında binbirtürlü şeyle abuk sabuk şeyler yazmıştı annemle eşimi bir araya getirmiştim sorunlar bitmişti derken annem yine her şeyi bozdu en sonunda eşim senin gururun yok mu diyor sen benim karımsın ezilmeni istemiyorum seninde kendine göre hayatın var neden ezdiriyorsun kendini diyor bi yerde haklı ama..bir işim var üniversitem devam ediyor bütün olumsuzluklara rağmen mutluyum eşim çok destek oluyor hayatta bana.. kendime göre bir düzenim varken sorumluluklarım varken kafam hep böyle dalgın.. ben çok kötüyüm kızlar ne olur biri bana anlatsın yardım etsin mutluyken mutsuz oluyorum eşimle her şey iyiyken bir anda annem aklıma geliyor niye böyle diyorum görüşmeye devam etsem iyice parçalanacak her şey lütfen yardım edin bana doğru olan ne....
