Merhaba hanımlar
25 günlük taze anneyim lohusa depresyonu yaşıyorum bence. annemle ablamın da bana yaşattıkları cabası sütüm başta çok az geldi. kayınvalidem annem ablam sürekli süt süt diye üstüme geldiler taa ilk günden beri çok zor bir doğum geçirdim 10 gün kendime gelemedim zaten , gözüm ne süt ne çocuk gördü şimdi biraz daha iyiyim çok şükür. Ama ruhen değilim kendimi yalnız hissediyorum çocuğumu çokkk seviyorum canımı veririm onun için ama alışamadım bilmiyorum çok bencil olduğumun farkındayım uyumadığın da sinirleniyorum sürekli süt sağıp emzirmem lazım bu bana güç geliyor çoğu zaman aksatıyorum kafam da bir sürü soru ona istemeden zarar verirsem ona bişey olursa vb bazen bebeğime biri baksa ben hep uyusam istiyorum durup dururken ağlıyorum kimse beni anlamıyor annem ablam sürekli kocan çok iyi şükret kıymetini bil durumunuz çok iyi şükret çok sinirliymişim çok bencil bir anneymişim süt konusunu bile becerememişim vermiyormuşum bunu annemle ablam diyor insanın çocuğu olunca önceliği o olurmuş bu doğru bencede ama elim de olmayan şeyler biz de doğurduk hiç böyle olmadık diyor annem ablam evli değil bu durumlardan bi haber ama çok biliyormuş gibi yorum yapıyor
O benim gibi olsaymış onun sevgilisi kolundan tutup annesinin evine geri getirirmiş evet kocam çok anlayışlı şükür ama annemle ablamın bu lafları kendimi inanılmaz kötü hissettirdi bebeğime yetemediğimin daha da farkına vardım morelim çok bozuk süt sağıyorum şuan oda yok zaten çok az geliyor insanların bilmediği konular hakkında
yorum yapmalarına katlanamıyorum herkes beni eleştirmeyi kendine hak görüyor ki ablam da en az benim kadar sinirlidir sevgilisine de az çektirmedi
Benim evime de bi daha asla gelmezmiş napıyım hanımlar çok net bi sınır koyayım mı yoksa duygusal mı düşünüyorum
25 günlük taze anneyim lohusa depresyonu yaşıyorum bence. annemle ablamın da bana yaşattıkları cabası sütüm başta çok az geldi. kayınvalidem annem ablam sürekli süt süt diye üstüme geldiler taa ilk günden beri çok zor bir doğum geçirdim 10 gün kendime gelemedim zaten , gözüm ne süt ne çocuk gördü şimdi biraz daha iyiyim çok şükür. Ama ruhen değilim kendimi yalnız hissediyorum çocuğumu çokkk seviyorum canımı veririm onun için ama alışamadım bilmiyorum çok bencil olduğumun farkındayım uyumadığın da sinirleniyorum sürekli süt sağıp emzirmem lazım bu bana güç geliyor çoğu zaman aksatıyorum kafam da bir sürü soru ona istemeden zarar verirsem ona bişey olursa vb bazen bebeğime biri baksa ben hep uyusam istiyorum durup dururken ağlıyorum kimse beni anlamıyor annem ablam sürekli kocan çok iyi şükret kıymetini bil durumunuz çok iyi şükret çok sinirliymişim çok bencil bir anneymişim süt konusunu bile becerememişim vermiyormuşum bunu annemle ablam diyor insanın çocuğu olunca önceliği o olurmuş bu doğru bencede ama elim de olmayan şeyler biz de doğurduk hiç böyle olmadık diyor annem ablam evli değil bu durumlardan bi haber ama çok biliyormuş gibi yorum yapıyor
O benim gibi olsaymış onun sevgilisi kolundan tutup annesinin evine geri getirirmiş evet kocam çok anlayışlı şükür ama annemle ablamın bu lafları kendimi inanılmaz kötü hissettirdi bebeğime yetemediğimin daha da farkına vardım morelim çok bozuk süt sağıyorum şuan oda yok zaten çok az geliyor insanların bilmediği konular hakkında
yorum yapmalarına katlanamıyorum herkes beni eleştirmeyi kendine hak görüyor ki ablam da en az benim kadar sinirlidir sevgilisine de az çektirmedi
Benim evime de bi daha asla gelmezmiş napıyım hanımlar çok net bi sınır koyayım mı yoksa duygusal mı düşünüyorum