- 16 Şubat 2019
- 2.871
- 4.012
- 78
- 26
- Konu Sahibi meredithgrey
- #101
Ağlarım sürekli. Kötü olduğumda, moralim bozulduğunda, kendimi depresyonun eşiğinde hissettiğimde, nazım kime geçiyorsa ona ağlarım. Bu annem olur, eşimin yeğeni olur, komşum olur. Bana kim iyi gelecekse ona giderim. Anlatırım, ağlarım, açılırım böylece. Bazen evden uzaklaşır bir kaç gün annemde kalırım.
Müzik dinlerim (ama bu genelde iyi gelmiyor bana) temizlik yaparım çok kafam dağılır o zaman.
İnsanlar böyle çıkmazlara girebilir. Bu yaşadıkların çok acı, hayatın sonu filan değil. Toparlanabilirsin.
Yeni iş bulmak kolay değil, ucu ucuna geçiniyoruz demişsin. İşten çıkmasan daha iyi olur. Sabret biraz, dayan.. Sabahları yürüyüşe çıkabilirsin, iyi gelir.. Umarım atarsın bu düşünceleri bir an önce
Müzik dinlerim (ama bu genelde iyi gelmiyor bana) temizlik yaparım çok kafam dağılır o zaman.
İnsanlar böyle çıkmazlara girebilir. Bu yaşadıkların çok acı, hayatın sonu filan değil. Toparlanabilirsin.
Yeni iş bulmak kolay değil, ucu ucuna geçiniyoruz demişsin. İşten çıkmasan daha iyi olur. Sabret biraz, dayan.. Sabahları yürüyüşe çıkabilirsin, iyi gelir.. Umarım atarsın bu düşünceleri bir an önce
Beynim zonkluyor, hayatımda bu kadar dipte olduğum çok az an var. Varsa da hatırlamıyorum. Nefes alamıyorum, kaygı bozukluğum ve anksiyetem var Cipralex alıyorum iki sene önce nöroloğum yazmıştı. Şu an piskoloğa gidecek bütçem yok, annem de doktor ama bana faydası sizlerin burada yazdığı kadar zaten aksi etik de olmaz. Dipteyim, çok acı çekiyorum.
Bariz bir problemim yok sadece çok bunaldım. Eşim işsiz iş arıyor aysonunu ucu ucuna getiriyoruz ben evden çalışıyorum ama nefes alamıyorum aylardır dört duvar arasında. İşim çık yoğun bütün toplantıları bem takip ve organize ediyorum direkt ceo ile çalışıyoruz koordinatörümle hataya mahal yok ama çalışmak bana acı verir oldu resmen.
Depresyonda mıyım bilmiyorum depresyonda olsam saçımı boyatmam, kaşıma başıma bakmam salarım diye düşünüyorum. Aslında çalışmasam sanırım depresyon hırkamı giyip yatarım bütün gün ve içgüdüm bu olduğundan çalışmak bana acı verir oldu malesef. Dışarısı yangın yeri olduğundan işten çıkamayacağıma göre ruh halimi düzeltip çalışmaya devam etmeliyim ama nasıl? Beynimin içinde matkap çalışıyor sanki her gün. Upuzun bir tatile çıkıp herşeyi unutmak istiyorum ama na mümkün.
Siz nasıl çıkarsınız bunalımdan? Nasıl dipten çıkıyorsunuz anksiyeteniz başladığında? Ne olur bana eleştiri ile değil, yapıcı cümlelerle gelin çok ihtiyacım var.
Okuyan herkese teşekkürler.