Arkadaşlar annemle ilgili bir sorunum var.
aslında şu anki imkansızlıklardan kaynaklanan bir sorun bu. Şöyle ki ; geçen yıl eşimden ayrılmaya karar verip ailemin üst katındaki çatı katına yerleşmiştim. 5 aydır tekrar biraradayız eşimle. çalıştığımız için de 3 yaşındaki oğluma annem bakıyor. haftanın 2 günü babaannesine gider. hafta sonu 2 gün benimle. yani annem 3 gün ilgilenmek zorunda kalıyor ama ne yalan söyleyeyim oğlum oldukça hareketli bir çocuk. yapmadığı muzırlık kalmıyor. zor bir çocuk evet ama elimden geleni yapıyorum anneme fazla yüklenmemek için. iş çıkışı hiç bir yere uğramadan koştura koştura eve gidiyorum. ama eve girdiğim andan itibaren annemin yüzü beş karış. şöyle yaptı böyle yaptı diye anlatınca moralim bozuluyor tabi. annemden sıcaklık beklerken sürekli sitem duyar oldum. yaşı küçük olduğu için gidebileceği kreşler çok pahalı. henüz devlet okullarının kreşleri de kabul etmiyor. bakıcı tutmaya yetecek bütçemiz de yok, borç ödüyoruz. ayrıca hep evin içinde oğlum. annem alıp da burnumuzun dibindeki parka bile götürmeye üşeniyor. evde kala kala biriktirdiği enerjiyi de nasıl boşaltacağını şaşırıp stres yükleniyor. anneme de hak veriyorum tam rahat etme zamanı, özgürce dolaşmak, rahat rahat evinde televizyon izlemek istiyor ama ben de arada kaldım. çalışırken hep aklım evde. gün içinde arayıp bıktım usandım artık deyip iyice çaresiz bırakıyor beni. ne yapacağımı şaşırdım inanın. bir önerisi olan var mı??? bilmiyorumkismile
aslında şu anki imkansızlıklardan kaynaklanan bir sorun bu. Şöyle ki ; geçen yıl eşimden ayrılmaya karar verip ailemin üst katındaki çatı katına yerleşmiştim. 5 aydır tekrar biraradayız eşimle. çalıştığımız için de 3 yaşındaki oğluma annem bakıyor. haftanın 2 günü babaannesine gider. hafta sonu 2 gün benimle. yani annem 3 gün ilgilenmek zorunda kalıyor ama ne yalan söyleyeyim oğlum oldukça hareketli bir çocuk. yapmadığı muzırlık kalmıyor. zor bir çocuk evet ama elimden geleni yapıyorum anneme fazla yüklenmemek için. iş çıkışı hiç bir yere uğramadan koştura koştura eve gidiyorum. ama eve girdiğim andan itibaren annemin yüzü beş karış. şöyle yaptı böyle yaptı diye anlatınca moralim bozuluyor tabi. annemden sıcaklık beklerken sürekli sitem duyar oldum. yaşı küçük olduğu için gidebileceği kreşler çok pahalı. henüz devlet okullarının kreşleri de kabul etmiyor. bakıcı tutmaya yetecek bütçemiz de yok, borç ödüyoruz. ayrıca hep evin içinde oğlum. annem alıp da burnumuzun dibindeki parka bile götürmeye üşeniyor. evde kala kala biriktirdiği enerjiyi de nasıl boşaltacağını şaşırıp stres yükleniyor. anneme de hak veriyorum tam rahat etme zamanı, özgürce dolaşmak, rahat rahat evinde televizyon izlemek istiyor ama ben de arada kaldım. çalışırken hep aklım evde. gün içinde arayıp bıktım usandım artık deyip iyice çaresiz bırakıyor beni. ne yapacağımı şaşırdım inanın. bir önerisi olan var mı??? bilmiyorumkismile