Boncuklar kına yapıldı. Ailem paraları aldı. Eşimle konuştuk, ne halleri varsa görsünler dedik, kınayı yaptık. (İleride parayla ilgili açılacak en ufak bir meselede, tartışmada lafını sokmak kaydıyla.) Şöyle ki kalbimizin temizliği bize geri döndü, kınaya kimse gelmedi. Annemlerin yaptığı planlar da haliyle suya düştü. Açıkçası çok kötü, berbat bir kınaydı. Yaptığıma pişman oldum. Bir sürü masraf yaptık, yıprandık kınaya gelen olmadı, oynayan hiç olmadı. Şarkılar çaldıkça ortada tek başıma gariban gibi kaldım. Kayınvalidem ve birkaç arkadaşım halime acıdı da benimle oynadılar. Annem de saçma bir sebepten(nişanlımı alıp köyden gelen dayımlara tanışmaya masalarına götürmem gerekiyormuş. Kimsenin oynamadığı sahneyi bırakıp gitsem ortadaki 3 5 kişi de gidecekti. Gram oturmadım kimse oynamıyor bari ben oynayayım gelen olur diye. Ki önceden bana kızım söyle gelsin tanışsın demedi, aklıma da gelmedi. Ablamı ya da kardeşimi yanıma yollayıp da bize unuttunuz kızım dayına selam versin nişanlın da demedi) bana ve eşime küstü, masada suratlar asık kös kös oturdularb, yanlarına 5 kez gidip anne hadi fotoğraf çekilelim dememe rağmem benimle kınada fotoğraf çekilmediler, yanıma bile gelmediler. Garip, yetim gibi kaldım kendi kınamda. Artık olan oldu. Hepinize teşekkür ediyorum. Biz sussunlar ne halleri varsa görsünler, ahımız çıkar diye kınayı yaptık. Ki ahımız da çıktı zaten. Kimse gelmedi, toplamayı ümid ettikleri miktarı da alamadılar. Onlar için rezil bir kına oldu, olan biraz bana da oldu aslında ama artık geçti gitti. Üçün beşin hesabını yapmak değildi mesele, beni rahatsız eden annemin niyeti, tavrı, yaptığı küçük hesaplardı. Geçti gitti...