Arkadaşlar merhaba ben 21 yaşındayım annemle arkadaş gibiyim birbirimizden ayrı hiçbir şeyimiz olmaz. Sırrımı filan da çekinmeden paylaşırım. Normal zamanlarda da birileri ile konuştuğum olmuştu ciddi değildi ve annemin de haberi oluyordu. Benim isteğim ile ilişki yapmıyordum annem hiç baskı kurmuyordu. En yakın 6 yıllık arkadaşım sayesinde yeni biri ile tanıştım ciddi konuşuyordum anneme daha ilk günden söyledim iyi karşılar yanımda olur sandım fakat tam tersine trip atmaya ilişkimi onaylamadığını, çocuğun işi olmadığı için kabul etmeyeceğini söyledi. Konuştuğum çocuk ile daha telefonla bile konuşmamışken fazla ileri gittiğimi buluşmama izin vermeyeceğini yakalanırsam eğer ki yanımda olmayacağını söyledi. Sürekli baskı yapıp laf sokmaya devam etti. Artık ruh halim kötüleşti konuştuğum çocuğa da yansıtmaya başladım. Çocuk ile konuşmamı bitirdim ama hala bu konu gündeme geldiğinde kavga ediyoruz eski dost halimiz bitmiş gibi. Benim değiştiğimi, arkadaşım yüzünden yoldan çıktığımı, evlenmemi istemediğini, onun gözünden düştüğümü ve beni sildiğini söylüyor. Bana yaptığı baskıyı anlattığımda sen daha çok gençsin ileride pişman olacağın şeyler yapma diyor. Gittikçe daha da kötü oluyoruz annemi çok seviyorum ama bu halini gördükçe içim yanıyor. Sizce bu konu hakkında ne yapmalıyım
Daha çok küçüksün, eline ekmeğini al. İşi gücü olmayan kimseyle de selamlaşma bile. Öğrencidir anlarım ama yaşı büyük demek ki annen istememiş işsiz birini. Yok ben seviyorum dersen bekle bak bakalım işini gücünü edinip gelecek mi seni istemeye? Görüşme bu haliyle
benimki de beni dövecekti zamanında. Dövmeden ayrıldım neyse ki. Dövseydi de şimdi eline sağlık derdim, analar hep mi haklı çıkar ya
