- Konu Sahibi Maria_Puder
-
- #21
sevdiğimi sık sık söylüyorum ama yaptıklarımla çelişiyor gibi geliyor bana.
ben tüm özgüvenimi kaybettim mesela. topluluk içinde kendimi ezik biri gibi görüyorum.
bu soğuk ve kuralcı halimle kızımı kendimden uzaklaştırmak istemiyorum
aslında kızımı hiç göstermemeyi düşündüm çünkü bunu hakettiler. bi ara maddi anlamda çok sıkıntılıydık. 1 tl bile çok mühimdi bizim için. kızımın okuluna kayıt yaptıracaktık. eksiklerini almak için babamdan para istedim. haram ederim yollarsam dedi.sizin yerinde olsaydım..bana çektiren ileyi..evlendikten sonra ben aynısını yaşatırdım onlara..her şeyin sorumlusu onlar..piskolojinizi bozmuşlar..torunlarınıdagöstermezdim..hiç bir şey haketmiyorlar..sizde lütfen yavrunuza aynısı yapmayın..
bu açıdan hiç düşünmemiştim. ben içimde büyütüyor da olabilirim. kendimi yetersiz görüyorum.belki de öyle değilsinizdir ama içinizde bu korkuyu büyüttüğünüz için size öyle geliyor olabilir. yine de bir psikoloğa gidin derim. çocuğunuz için olmasa bile kendiniz için yapın bunu. bunun dışında kişilikle de alakalı bir durum. benim annem de tam osmanlı kadınıdır öyle sarılıp öpme falan pek yoktur ama ben anlarım onun sevgisini de kızgınlığını da. ben de öyleyim hiç böyle sarılma öpme yoktur bende de yapısal birşey bu yani. kardeşim tam tersi mesela aşırı yılışıktır, anneme, bana kendi arkadaşlarına öper sarılır vıcık vıcık:) sorun yapıp kendi içinizde büyütmeyin bu meseleyi bence.
aynen öyle... bi öksürüyor benim ciğerim acıyor ama bunu yansıtamıyorum işte
ailemle görüşüyorum ama anne baba gbi gelmiyorlar bana ne yalan söyleyeyim. çok zor günler geçirdik eşimle bi kre ne haldeyiz sormadılar aksine yaramı deştiler.
torunlarını seviyorlar Allahtan.
düğünümle ilgilendiler ama çeyiz filan yapmadılar yok denecek kadar azdı. her şeyi eşimle beraber yaptık düğün borcumuzu biz ödedik. hemen evlenmeyeyim düğün için çalışayım para biriktireyim istedim ama izin vermedi babam. neymiş tecavüze uğrarmışım. hamile kalırmışım.
sizden öğreneceğim çok şeyler var ebru abla :)O zaman derhal kendinizi toparlayacaksınız.
Sizin gibi hissedecek kızınız böyle devam ederseniz..
Sizinle aynı yaşta benim kızım da..
Öyle çok seviyorum ki onu da kardeşini de..
Kreşte öğretmeni toplantıda söylemişti.
En az 20 kez çocuklarınıza sevdiğiniz söyleyin diye..
Ama yemek karıştırırken, ya da toz alırken öylesine değil..
Karşınıza alıp gözlerinin içine bakarak..
Ben doğdukları andan itibaren yapıyorum bu dediğini öğretmenimizin..
Öyle neşeli, mutlu, özgüveni yüksek ki kızımın.
Talihsizlikleriniz olmuş.
Çok kötü bir ortamda büyümüşsünüz ama bundan sonraki yaşamınız sizin artık.
Herşey sizin elinizde..
Bir deneyin. Kızınıza sürekli sımsıkı sarılın. Aynı göz hizasında olun onunla konuşurken..
Başka annelere imrenmesin evinde mutlu olsun..
evet haklısınız, kendimi bir an önce toplamam lazım.O zaman derhal kendinizi toparlayacaksınız.
Sizin gibi hissedecek kızınız böyle devam ederseniz..
Sizinle aynı yaşta benim kızım da..
Öyle çok seviyorum ki onu da kardeşini de..
Kreşte öğretmeni toplantıda söylemişti.
En az 20 kez çocuklarınıza sevdiğiniz söyleyin diye..
Ama yemek karıştırırken, ya da toz alırken öylesine değil..
Karşınıza alıp gözlerinin içine bakarak..
Ben doğdukları andan itibaren yapıyorum bu dediğini öğretmenimizin..
Öyle neşeli, mutlu, özgüveni yüksek ki kızımın.
Talihsizlikleriniz olmuş.
Çok kötü bir ortamda büyümüşsünüz ama bundan sonraki yaşamınız sizin artık.
Herşey sizin elinizde..
Bir deneyin. Kızınıza sürekli sımsıkı sarılın. Aynı göz hizasında olun onunla konuşurken..
Başka annelere imrenmesin evinde mutlu olsun..
aslında kızımı hiç göstermemeyi düşündüm çünkü bunu hakettiler. bi ara maddi anlamda çok sıkıntılıydık. 1 tl bile çok mühimdi bizim için. kızımın okuluna kayıt yaptıracaktık. eksiklerini almak için babamdan para istedim. haram ederim yollarsam dedi.
işte bu torun göstermeme , bağları tamamen koparma meselesini gerçekleştiremiyorum. beddua ederler tutar, aynısını kızım bana yapar diye korkuyorum. yine iç ses işte...
evden bile kovuldum 17 yaşındayken. ruh sağlıkları yerinde değil bu kesin zaten.Tövbe tövbe ya. O zaman annenle babanin sorunları var bence. OKB olabilirler yani.
Allahtan iyi birine denk gelmissiniz de evlenmissiniz. Hep mutlu olun ama evladinizi da sarin sarmalayin ;-)
Merhabalar,
beni çok uzun süredir rahatsız eden bir konu hakkında fikir istiyorum sizden.
ben 27 yaşındayım. sanıyorum istenmeyen bir gebelik sonucu doğdum ki annemle babamın beni bir gün bile sevgiyle kucakladığını hatırlamıyorum. sürekli şiddet ve hakaret gördüm.
bir kasabada yaşıyorduk. tüm çocukluğum tarlalarda yevmiyelerde geçti. yaz tatili nedir bilmezdim. yaz demek tarla dmekti, iş demekti. bundan çok gocunmuyorum. kendi paramı kazanıyordum. kışın okulda çok işime yarıyordu. çünkü okula gidecek dolmuş param bile olmazdı bazen.
liseyi adıyamanda okudum ki ailem aslında denizlide. ben anadolu lisesini kazandım babam beni okutmamak için kazandığımı bile bana söylemedi bir süre. annem söyledi ama baban göndermeyecek sevinme dedi. araya öğretmenlerim girdi ve beni adıyamana yolladılar. yatılı okula. 4 yıl orada okudum ama bir kere ziyaretime gelmediler. bu kız türkiyenin öbür ucunda bakalım ne yapıyor demediler.
lise bitince ilk yıl üniversiteyi kazanamadım.o zaman evleneceksin dediler ve 3 çocuklu boşanmış bir adama vereceklerdi beni. ama ek yerleştirmeyle 2 yıllık bir bölümü kazandım. oraya da göndermeyiz dediler. ben okuyacağım diye direttikçe annem dövdü beni. o kadar çok ağladım ki okula gidemiyorum diye son kayıt günü gidip kayıt yaptırdık. denizlide 120. km mesafe olan bir ildeydi üniversite.
2 yıl boyunca oraya da hiç gelmediler. bi kızımız var bizim demediler. arkadaşlarımın ailesi nerdeyse her hafta gelirdi . ben üzülürdüm onları gördükçe.
annemle babam ama özellikle annem çok soğuk bir kadındır. bi kere beni bağrına bastığını canım dediğini hatırlamıyorum. teyzem yanımda kuzenlerimi severdi ben ağlayarak başka odaya geçerdim.
ne zaman anneme sarılmak istesem git başımdan derdi. babamla çok sorun yaşıyorlardı ve o sorunlar hayattan bezdirdi annemi. ondan istemiyor beni derdim.
sürekli hastaydı, mutsuzdu...annemin etmediği hakaret kalmazdı. afedersiniz o...pu bile dedi bana
babam deli olduğumu düşünürdü hep. psikoloğa görünsen kesin hastaneye alırlar seni derdi. kendime hiç güvenim kalmadı bu olanlar yüzünden tabi.
neyse... üniversite bitmek üzereydi 20 yaşında hala dayak yiyordum . eşimle tanıştık okul bitmek üzereyken. ve 6 ay sonra evlendik. çok şükür rabbim eş konusunda güldürdü yüzümü. sonra hamile kaldım .
şimdi benim de bir kızım var. 6 yaşında. çok seviyorum tabi ki. ama sevgimi veremiyorum tam olarak. kızıyorum ufacık şeyde. elimde olmayarak, istemeden 1 adım uzakta tutuyorum onu kendimden.içimde başka bri var sanki. bi sarılsam kulağıma bi ses bırak, şımarmasın diyor. ve ben bu sesi kıramıyorum. sürekli kendimle savaş halindeyim. annem bana ne yaptıysa aynısını kızıma yapmaya meyilliyim. çok kızıyorum kendime. eşimle defalarca konuştum bu konuyu. psikoloğa gitmek istediğimi söyledim ama psikologluk bi durum yok diyor.
yardım edin bana. annem gibi soğuk, sorumsuz biri olmak istemiyorum.
sizden öğreneceğim çok şeyler var ebru abla :)
bende tahammülü az bir insanım
kızım herşeyim doğru ama
bazen çok yoruluyorum tahammülüm azalıyor
bu bikaç aydır düzelttim gibi kendimi
inşallah daha da iyi olurum...
İnsanın bu dünyada evladından daha yakın kimi olabilir
İnsanı yeryüzünde evlattan başka ne mutlu edebilir paramı kocamı zengin kocamı ne yani?
lütfen daha dikkatli olun , bırakın şımarsın cocuklar şımartılmalı zira ve onu sevdiğinizi bilmeli kocaman dünyada o kime güvenecek sizden o bağı almazsa?
ayretten ayetlerdede var ,
çocuklarınızı seviniz çok öpünüz gibi tam hatırlamıyorum.
haklısınızOlmak zorundasınız.
Evlatlarımız öyle savunmasızlar ki.
İstediğimizi yapabiliriz onlara.
Karşı çıkmaya güçleri yok onların..
Ve unutmayın onlar çocuk.
Büyükmüş gibi davranmaya hakkımız yok.
Ve çocuklar evdekileri rol alıyorlar.
Nasıl çocuklar olmasını istiyorsak o şekilde davranacağız.
Sevgi, huzur içinde büyüyen çocuklar sakin oluyorlar. Sizi dinliyorlar. Çünkü size güveniyorlar..
Biz ne kadar mutlu olursak onlar o kadar güvende hissedecekler.
Ve sözümüz o kadar dinlenecek..
unutmaya çalışıyorum ama bazen rüyalarıma giriyor.Beddua da etseler tutmaz onların bedduası..
Bana çok zor bir zamanımda bir arkadaşım Allahın emanetleri onlar sana demişti.
Rızkını Allah verir diyenlere kızıyor bir grup ama gerçekten de öyle.
Ben iyi annelik ettikçe Allah bana birsürü kapılar açtı şükürler olsun..
Bağlarınızı kopartmayın ama artık şu geçmişte yaşadıklarınızı unutmaya düşünmemeye çalışın..
Geçmiş için bişey yapamazsınız artık.
Ama bundan sonrası için elinizden geleni yapın..
bide beni düşün cuteŞunu hiç düşünmüyormusun , ben çok düşünürüm.
cocugum olduktan sonra ölmekten cidden korkar oldum kolum agırsa doktora gidiyorum o derece.
peki bazen diyorum öldüm şimdi ben alalhım diyorum bırak dünya filanda umurumad değil sanki ruhum rahat olmaz yani öldüm ya orada acı çekicem sanki cocugum için ne bilim kahrolcam gibi halbuki ölüm böyle değilmiş unuturmuş insan bende bir türlü buna care bulamıyorum.
ne kadar cok seviyorum hiç doyamıyorum.
unutmaya çalışıyorum ama bazen rüyalarıma giriyor.
içimde çakılı bir kazık var sanki . sürekli içim acıyor. o kazığı kırabilsem her şey geçecek gibi...
çok teşekkür ederim. maddi olarak sıkıntıdayız bu ara. normale dönelim hemen gidicem bir pskoloğa.canım burası kadınlar kulübü ama maalesef birbirimizin gözünü oymaya birebiriz.. yorumlara baktım çok acımasız arkadaşlar var maalesef..
ben inanıyorum ki aklın evladını içine sokmak istiyor ama ailen içini soğuttuğu için elinden bir şey gelmiyor.. eşin de seni çok sevdiği için sana bir şey kondurmak istemiyor.. fakat psikologlar öcü değildir. sadece deliler gitmez.
psikiyatr demiorm senin gerçekten kendini tanımana yardımcı olacak bir psikolog ile görüşmen lazım.. içindeki aile ve evlat olgusunu aklın ile kalbinin ortak noktasında buluşturması lazım..
biz burdan ne desek yanlış yönlendirmiş oluruz seni.. bir anne adayı olarak senin yaşadıkların beni çok etkiledi.. her evlat sevilmeyi hak eder.. umarım ailen bu yaptıklarından pişmandır.. olmasalar bile senin bunun farkında olup çare araman bile takdire şayan bir davranış.
ben kesinlikle psikolog desteği alman gerektiğini düşünüyorum.. hem kendin hem evladın için.. ama bence önce kendin için.. bu sayede hayata daha sağlıklı bakıp daha sağlıklı bir evlat yetiştirebilirsin..
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?