Annenizinki patolojik bir durum, bir ruh hastalığı. Hakaret amaçlı söylemiyorum, lütfen yanlış anlamayın. Benim hayatımda da böyle biri var da o yüzden çok iyi anlıyorum. Bu insanların en büyük ihtiyacı her an tüm ilginin üzerlerinde olmasıdır. Hep konuşmalarının dinlenmesidir. Hep kendilerine hayranlık duyulmasıdır. Ne kadar iyi, ne kadar fedakar, ne kadar akıllı, ne kadar güzel, ne kadar başarılı, ne kadar zengin olduklarının söylenmesidir. Başkaları söylemezse dayanamayıp kendileri söylerler.
Bu tip anneler özellikle çocuklarına nazlarını geçirirler. Kimi zaman tehditle, kimi zaman acındırmayla, kimi zaman çevreye rezil ederek, kimi zaman çocuklarını aşağılayıp kendilerinden şüphe etmelerini ve anneye muhtaç hissetmelerini sağlayarak istediklerini elde ederler. Kaybetmek lügatlarında yoktur. Hep haklıdırlar, hiçbir şeyin suçunu üstlenmezler. Suçluyken bile üste çıkıp dargın kalır suçsuz tarafa bir de özür diletirler.
Bu insanların en büyük korkusu yalnız kalmaktır. Çünkü yalnız kaldığında onu şımartacak, kendini övmesini dinleyecek, triplerine tahammül edecek, özür dileyecek kimse olmaz. Bu da onun için ölüm demektir. Babanız kurtulmuş, etrafında sadece siz kalmışsınız. Sizi hayatta azad etmez.
Bazı arkadaşlar haklı olarak psikolojik yardım almasını önermişler. Ne yazık ki bu bir seçenek değil. Bu tip insanlar kesinlikle haksız olduklarını, onları sevenlere eziyet ettiklerini düşünmedikleri için ne psikoloğa giderler, ne de tavsiyelere uyup değişmeye çalışırlar. Benim hayatımdaki kişi alakasız bir rahatsızlık için hastaneye kontrole gittiğinde her gören doktor hangi antidepresanı aldığını sormuştu da nereden çıkarıyorlar niye antidepresan alayım ki diye bir de adamlara çemkirmişti.
Bu tip kişilerle yaşam öylesine zor ki, internette böyle annelerin çocukları birbirlerine destek olmak için gruplar kurmuşlar, kitaplar yazmışlar, birbirlerine tavsiyelerde bulunuyorlar.
Anneniz sizi çok iyi tanıdığı için sizi nereden yakalayacağını ve nasıl kendine bağlayacağını çok iyi biliyor. Kendini öldürmekle tehdit eder (ki böylesine bencil bir insanın kendine zarar vereceğine inanmıyorum, o sizi de gömer), dini duygularınızı sömürerek Allah anneye itaat emreder der, aile fertlerinize veya konuya komşuya sizi hep suçlu göstererek şikayet eder, evlenince mutsuz olacağınızı, geri döneceğinizi, pişman olacağınızı, ona muhtaç olacağınızı söyler. En kötüsü de size beddua ediyormuş. Üzülmeyin sırf çocuk doğurdu diye bir kadının her duası (hele gözünden sakınması gereken çocuklarına bedduası) kabul olmaz.
Şimdi ben size ne yapın desem zor. Sadece yalnız olmadığınızı, annenizin size çektirdiklerinin sizin suçunuz olmadığını ve ne yaparsanız yapın annenizin değişip diğer anneler gibi birine dönüşmeyeceğini söylemek istedim. Biraz da içimi döktüm sanırım.
İnternetteki gruplarda okuduğum kadarıyla en kesin çözüm ilişkiyi bıçakla kesip atmak ve hiç görüşmemek. Bizim toplumumuzda bu çok zor. Çevre baskısına, vicdan azabına (vicdan azabı çekmeniz için hiçbir sebep yokken), günaha girmek korkusuna, beddua korkusuna, utanca, hakaretlere göğüs germek çok zor. Anne terkedilir mi diye ayıplayan bu forumda bile çok olacaktır, olsun. Yaşamayan bilmez. Sizi sevgiyle ve uzaktan destekle kucaklıyorum. Olur da kurtulmayı başarabilirseniz kendim kurtulmuş gibi sevineceğim.