Annem beni hiç sevmiyor

Neseli68 .!.:

Biraz uzun yazacağım çok dertliyim çünkü. Merhabalar. Annemle babam ben lise 1. Sınıfa başladığım gün ayrıldılar. Ayrılığın ilk zamanları bizim için zor oldu tabi. Ama kardeşlerim, ben ve annem her hafta sonu temizliğe gidiyorduk.Ev temizliği , okul temizliği ne olursa. Neyse zaman böyle geçmeye başladı ama annem çok sinirli hepimizi sürekli dövüyor , hiç ses çıkaramıyoruz. Dershaneyi ücretsiz kazandım ben , deneme sınavında 1. olmuştum annem beni derslere yollamıyordu. Gittiğim zaman evde beni öyle dövüyordu ki anlatamam. Ve evde günlerce bana yemek vermiyordu. Gözüm görmesin seni diyordu. Tüm bunlara rağmen ben okul öncesi öğretmenliğini kazandım ve Ankara ya okumaya gittim. Okurken burslarımı biriktirip anneme yolladım sırf kardeşlerim rahat olsun diye. Ama annem sürekli küserdi benimle. Üniversite yıllarımda yurt köşelerinde ağlamakla geçti. Ama dikkat ediyorum hep benim üstüme geldi. Neyse mezun oldum ve başka şehre atandım. İlk maaşımın yarısını anneme yolladım annem beğenmedi , başka şehirdeyim ve kalacağım yer bile belli değilken. Hep beni azarladı ve manevi olarak çökertti. Kendisi de bir dershanede temizlik işlerine bakmak için işe girdi ama ben her ay 1000-1200 lira yolladım anneme ama akrabalarımıza bana hiç para yollamıyor demiş herkes bana neler söylüyordu. Neyse efendim vakti geldi evlendim ve ben hala annemi düşünüyorum. Eşimle birlikte annemin çalışacağı bir iş yeri açtık ve bunun için kredi çektik. Bu arada eşim de polis memuru ve annemden farklı bir şehirdeyiz. İş yerimiz kar etmiyor ve annem her ay bizden zam istiyor. Eşime her ay rezil oluyorum. Geçen akşam eşimi aradı beni aramıyor ve bana ne hakaretler etti anlatamam size şu an hala ağlıyorum. Artık üvey evlat olduğundan şüpheleniyorum. Sadece bana böyle davranıyor. Çünkü annemi benden başka kimse düşünmüyor , bu kadar iyi olmamalı mıydım acaba ne dersiniz

Genişletmek için tıkla...

Jannefel .!.:

Canım bence senin artık gerçekleri görmen lazım. Anne evladına destek olandır köstek değil. Seninki resmen hayatını karartmış, mahvetmiş. Onca yokluğun problemin arasında dershane 1. si olan çocuk bu noktada mı olmalıydı? İnan içim sızladı haline. Annen adam olsaydı şu an çok güzel yerlere gelirdin ki herşeye rağmen gene iyi kötü okumuşsun meslek edinmişsin. Sen yapmışsın kendi çabanla. İzin verseydi daha güzellerini yapacaktın. Düşman resmen düşman. Elalem çocuğu okusun meslek edinsin diye nelere katlanır bir de seninkine bak!! Baba yok mu peki o nerde? Sen çocuk aklınla büyük hatalar yapmışsın hala yapmaya devam ediyorsun, doğurmakla anne olunmuyor malesef. Biz evlat evlat diye doktorları gezerken hanfendiye bol bol bahşedilmiş, tutmuş temizlikçi yapmış el kadar çocukları. Psikolojisi bozuk kimselerin ebeveyn olmasına çok üzülüyorum Hem kendileri sonsuza dek hasta kalıyorlar hem çocuklarının hasta ve eksik bir birey olarak yetişmesine neden oluyorlar. Senin kesinlikle onu hayatından uzaklaştırman lazım. Kim ne derse desin ya hep elalem ne der korkunuzdan hayatlarınızı mahvediyorsunuz. Kaç kurtar kendini bak ne iyi kocan varmış, tekrar oku hayatını onar

Genişletmek için tıkla...

missERE .!.:

kardeşleriniz ne durumda?

acaba istenmeyen bir bebek miydiniz ki öyle bile olsa insan bu kadar nankör olmamalı, insan kendi doğurduğuna nasıl böyle davranır aklım almıyor, 7 aylık bebeğim var yüzüne bakmaya kıyamıyorum o nasıl annelikmiş öyle pes[/QUOTE
Ablalarım meslek sahibi değil o yüzden onların üstüne gelemedi ama şu an kardeşim üniversite okuyor. ATT olacak onun da hali benim gibi olacak eminim

Genişletmek için tıkla...

missERE .!.:

kardeşleriniz ne durumda?

acaba istenmeyen bir bebek miydiniz ki öyle bile olsa insan bu kadar nankör olmamalı, insan kendi doğurduğuna nasıl böyle davranır aklım almıyor, 7 aylık bebeğim var yüzüne bakmaya kıyamıyorum o nasıl annelikmiş öyle pes

Genişletmek için tıkla...

Neseli68 .!.:

Evet daha fazlasını yapabilirdim ama lisenin bittiği sene evden kaçmak istedim. Yoksa tekstil fabrikasında işçi olacaktım anneme kalırsa

Genişletmek için tıkla...

Jannefel .!.:

Canım bence senin artık gerçekleri görmen lazım. Anne evladına destek olandır köstek değil. Seninki resmen hayatını karartmış, mahvetmiş. Onca yokluğun problemin arasında dershane 1. si olan çocuk bu noktada mı olmalıydı? İnan içim sızladı haline. Annen adam olsaydı şu an çok güzel yerlere gelirdin ki herşeye rağmen gene iyi kötü okumuşsun meslek edinmişsin. Sen yapmışsın kendi çabanla. İzin verseydi daha güzellerini yapacaktın. Düşman resmen düşman. Elalem çocuğu okusun meslek edinsin diye nelere katlanır bir de seninkine bak!! Baba yok mu peki o nerde? Sen çocuk aklınla büyük hatalar yapmışsın hala yapmaya devam ediyorsun, doğurmakla anne olunmuyor malesef. Biz evlat evlat diye doktorları gezerken hanfendiye bol bol bahşedilmiş, tutmuş temizlikçi yapmış el kadar çocukları. Psikolojisi bozuk kimselerin ebeveyn olmasına çok üzülüyorum Hem kendileri sonsuza dek hasta kalıyorlar hem çocuklarının hasta ve eksik bir birey olarak yetişmesine neden oluyorlar. Senin kesinlikle onu hayatından uzaklaştırman lazım. Kim ne derse desin ya hep elalem ne der korkunuzdan hayatlarınızı mahvediyorsunuz. Kaç kurtar kendini bak ne iyi kocan varmış, tekrar oku hayatını onar

Genişletmek için tıkla...

Jannefel .!.:

Ne biçim vicdan bu ya Senin zaafını yakalamış, ordan sömürüyor. Akrabalar seni çok eleştiriyolarsa bırak annene de kendileri baksın

Genişletmek için tıkla...

Neseli68 .!.:

Biraz uzun yazacağım çok dertliyim çünkü. Merhabalar. Annemle babam ben lise 1. Sınıfa başladığım gün ayrıldılar. Ayrılığın ilk zamanları bizim için zor oldu tabi. Ama kardeşlerim, ben ve annem her hafta sonu temizliğe gidiyorduk.Ev temizliği , okul temizliği ne olursa. Neyse zaman böyle geçmeye başladı ama annem çok sinirli hepimizi sürekli dövüyor , hiç ses çıkaramıyoruz. Dershaneyi ücretsiz kazandım ben , deneme sınavında 1. olmuştum annem beni derslere yollamıyordu. Gittiğim zaman evde beni öyle dövüyordu ki anlatamam. Ve evde günlerce bana yemek vermiyordu. Gözüm görmesin seni diyordu. Tüm bunlara rağmen ben okul öncesi öğretmenliğini kazandım ve Ankara ya okumaya gittim. Okurken burslarımı biriktirip anneme yolladım sırf kardeşlerim rahat olsun diye. Ama annem sürekli küserdi benimle. Üniversite yıllarımda yurt köşelerinde ağlamakla geçti. Ama dikkat ediyorum hep benim üstüme geldi. Neyse mezun oldum ve başka şehre atandım. İlk maaşımın yarısını anneme yolladım annem beğenmedi , başka şehirdeyim ve kalacağım yer bile belli değilken. Hep beni azarladı ve manevi olarak çökertti. Kendisi de bir dershanede temizlik işlerine bakmak için işe girdi ama ben her ay 1000-1200 lira yolladım anneme ama akrabalarımıza bana hiç para yollamıyor demiş herkes bana neler söylüyordu. Neyse efendim vakti geldi evlendim ve ben hala annemi düşünüyorum. Eşimle birlikte annemin çalışacağı bir iş yeri açtık ve bunun için kredi çektik. Bu arada eşim de polis memuru ve annemden farklı bir şehirdeyiz. İş yerimiz kar etmiyor ve annem her ay bizden zam istiyor. Eşime her ay rezil oluyorum. Geçen akşam eşimi aradı beni aramıyor ve bana ne hakaretler etti anlatamam size şu an hala ağlıyorum. Artık üvey evlat olduğundan şüpheleniyorum. Sadece bana böyle davranıyor. Çünkü annemi benden başka kimse düşünmüyor , bu kadar iyi olmamalı mıydım acaba ne dersiniz

Genişletmek için tıkla...