Şöyleki onlar busefer orada olmayacaklar bu konuda cani sıkılmış biraz annemin. Aslında gitmesem bir yalnız kalsa diyorum ama vicdanimda elvermiyor işte. Allahtan korkuyorum bunları düşünürkenBayramda gitmek sizi üzecek gibi
Gitmeseniz keşke
Yine geline yağlar ballar olacak
Nihan Kaya nın kitaplarını mutlaka okuyun derim bana çok çok farkındalık kattı. Dili yalın bunun dışına Alice miller in kitaplarını da öneririm genel psikoloji içinde hep irvin yalom okudum.Neler okudunuz acaba tavsiye eder misiniz kitap yayın vszira aynı şeyleri yaşıyoruz benim de kız evladım var
İyi yönden bakmaya çalışıyorum. Kimse olmasa da calismyacagim bir süre ve kızımla birlikte olacağım. Evimi taşıdıktan sonra buzluguma stok yapmayı düşünüyorum. Esim yarim gün çalışacağı için o da destek olacak. Sadece son iki ayımda tasinmaydi yerlesmeydi derken fazlasıyla yorulacagim. Kendim olmasa da artik kızımın şansına güveniyorum bir şekilde yardımcı olacak insanlar kapımı çalacaktır umarımKimseden bişey beklemediğiniz de iyi hissedeceksiniz emin olun . Bu anneniz de olsa . Şuan hamilesiniz bir kaç ay sonra da anne olacaksınız o zaman da desteğe ihtiyacınız olacak ama yine yanınızda bulamayacaksınız , öyle görünüyor . Alışın bu duruma .
Aynı durumu yaşıyorum ve bir kızım oldu Allahın izni ile annem gıbı olmayacağım sana tavsıye kızına odaklan görmezden gel yoksa cok mutsuz olursun ben artık öyle yapıyorum düşün sezeryan oldum annem sadece 10gun sadece gece yatmaya geldi abimler sürekli annemler de oldugu için hep yalnız kaldım insan üzülüyor ama yapıcak bişey yok maalesefMerhaba herkese ben iki yıldır evliyim. Yedi aylık da hamileyim. Çok şükür güzel giden bir evliliğim var. Eşimin ailesi ile de bir sıkıntım yok. Sorun kendi öz ailem. Özellikle de annem. Erkek kardeşim benden önce evlendi. Benim nişan zamanım da da yeğenim oldu. Annemler hep onunla ilgilendiler. Düğün zamanımda bile ona baktılar. Halbuki bakacak bir anneannesi de var çocuğun. Ama annem bir şey diyemiyor. Kardeşimi gelinini kaybetmekten korkuyor. Çocuk bizi sevmezse felan diye saçma korkuları var. Evlendim zorla bir kere geldiler. Eşime karşı hep mahcup hissettim. Her şeyi kendimiz yaptık. Düğün günü bile yeğenimi kucağından düşürmedi. Yakın arkadaşlarım bile çok sinirlendiler anneme. Şimdi ağırlaşmaya başladım. Gurbetteyim kayinvalidemler uzakta. Annemler daha yakın. Ama torun bakıyorlar. Çıkıp gelemiyor lar. Çalıştığım yerde kaç kişi halimi görüp annen niye gelmiyor diye sordular hep. Kaç kere canım bir şeyleri yapmak istese bile yapamadım. Çalışma arkadaşlarım felan hep bir şeyler yapıp getirdiler haberim olmadığı halde. Eşim sağ olsun hep yardımcı oldu. Ona karşı da hep mahcup hissettim. Ve önümüzdeki ay ev taşıyacağım. Yavaş yavaş toparlıyorum her şeyi. Dün babama bayram dönüşü siz de gelin ben artık yemek yapacak hal bile bulamıyorum dedim. Babam tamam dedi. Sonra babam kocamla konuşmuş. Bir hafta daha çocuğa bakacakalarmıs. Yegenimin anneannesi diğer kızının düğünü ile ilgilenecekmiş. Ya o kadın kendi evlatları için gerektiğinde çizgisini koyabiliyor ama kendi annem özellikle bana ikinci sınıf insan muamelesi yapıyor. Esim artik yoruldu. Kimse gelmesine gerek yok. Ben her şeyi yaparim. Sen dert etme diyor. Ben de bir kız bebek bekliyorum. Annem gibi olmak istemiyorum. Agladigimda özür diliyorum. Bir anne niye kızının en güzel zamanlarında yanında olmaz anlayamıyorum. Toparlanmak kendime gelmek istiyorum ama su an o kadar doluyum ki...
Bu konuda çok haklısın canım. Ama şöyle bir şey var benim eşim çok eli açık iyi birisi . Benim aileme karşı çok iyi ama benim ailem tam tersi bayram olur diğer bütün torunlarına hediye alır harçlık verir oğlumu kayirir içinden bu durumu mecburen eşime anlatmak zorunda kalıyorum.Eşinize de sürekli ailenizi kötülemeyin. İyi bir izlenim vermez aklınızda bulunsun.
Artık kimseyi bana beni de kimseye muhtaç etmesin diyorum Rabbim. Ama canları yansa yine ben üzüleceğim susuyorum. Napim kötü haberleri bile gelmesin muhattap olmayayım çok diyorum artık. Rabbim annesi böyle hissettiren herkesin kalbine ferahlık versinMadem anneniz böyle beklentiye girmeyin o zaman. Riskli bi gebelik geçirdim, annem yok kv şartmış gibi burada iş güç olur diye kaçmak için erkenden köyüne gitti. Geç gelmek içinde elinden geleni yaptı. Sırf burada ondan bişey bekleriz diye yaptığını düşünüyorum. Eşimle hallettik herşeyi, doğuma gitmeden önce dolaba yemeğimi yaptım koydum evimi temizledim öyle gittim.. Doğum sonrası da 1 hafta içinde ayaklandım eşimle hallettik herşeyi. Böylesi daha iyi boşverin kimse bizde şunu yaptık diyemez ileride. Eşinizde ne güzel ben hallederim diyormuş. Sıkmayın canınızı. Acımasızca olacak ama dünya hali annenizin birine ihtiyacı olduğunda sizde aynı tavrı takının.
Bizler kızlarımıza böyle olmayalım. Zaten tüm bu stresin içinde varlığını hissedince bile mutlu oluyorum. Ama kızıma ve kendime söz verdim. Bebekliğimi çocukluğumu gençliğimi onunla yeniden yaşayacağım. En azından onu anlayabileceğim için şükrediyorumAynı durumu yaşıyorum ve bir kızım oldu Allahın izni ile annem gıbı olmayacağım sana tavsıye kızına odaklan görmezden gel yoksa cok mutsuz olursun ben artık öyle yapıyorum düşün sezeryan oldum annem sadece 10gun sadece gece yatmaya geldi abimler sürekli annemler de oldugu için hep yalnız kaldım insan üzülüyor ama yapıcak bişey yok maalesef
Yanliz değilsiniz bunları yasayan bir suru insan var. Evet cok zor ama degismezler..beklentinizi zor da olsa minimuma dusurup kendi cekirdek ailenize enerji verin..Merhaba herkese ben iki yıldır evliyim. Yedi aylık da hamileyim. Çok şükür güzel giden bir evliliğim var. Eşimin ailesi ile de bir sıkıntım yok. Sorun kendi öz ailem. Özellikle de annem. Erkek kardeşim benden önce evlendi. Benim nişan zamanım da da yeğenim oldu. Annemler hep onunla ilgilendiler. Düğün zamanımda bile ona baktılar. Halbuki bakacak bir anneannesi de var çocuğun. Ama annem bir şey diyemiyor. Kardeşimi gelinini kaybetmekten korkuyor. Çocuk bizi sevmezse felan diye saçma korkuları var. Evlendim zorla bir kere geldiler. Eşime karşı hep mahcup hissettim. Her şeyi kendimiz yaptık. Düğün günü bile yeğenimi kucağından düşürmedi. Yakın arkadaşlarım bile çok sinirlendiler anneme. Şimdi ağırlaşmaya başladım. Gurbetteyim kayinvalidemler uzakta. Annemler daha yakın. Ama torun bakıyorlar. Çıkıp gelemiyor lar. Çalıştığım yerde kaç kişi halimi görüp annen niye gelmiyor diye sordular hep. Kaç kere canım bir şeyleri yapmak istese bile yapamadım. Çalışma arkadaşlarım felan hep bir şeyler yapıp getirdiler haberim olmadığı halde. Eşim sağ olsun hep yardımcı oldu. Ona karşı da hep mahcup hissettim. Ve önümüzdeki ay ev taşıyacağım. Yavaş yavaş toparlıyorum her şeyi. Dün babama bayram dönüşü siz de gelin ben artık yemek yapacak hal bile bulamıyorum dedim. Babam tamam dedi. Sonra babam kocamla konuşmuş. Bir hafta daha çocuğa bakacakalarmıs. Yegenimin anneannesi diğer kızının düğünü ile ilgilenecekmiş. Ya o kadın kendi evlatları için gerektiğinde çizgisini koyabiliyor ama kendi annem özellikle bana ikinci sınıf insan muamelesi yapıyor. Esim artik yoruldu. Kimse gelmesine gerek yok. Ben her şeyi yaparim. Sen dert etme diyor. Ben de bir kız bebek bekliyorum. Annem gibi olmak istemiyorum. Agladigimda özür diliyorum. Bir anne niye kızının en güzel zamanlarında yanında olmaz anlayamıyorum. Toparlanmak kendime gelmek istiyorum ama su an o kadar doluyum ki...
Nasıl böyle acımasız olabiliyorlar anlamadım. Rabbim yüreğine ferahlık versin. Her daim yardımcın olsun. Bizler kızlarımıza çocuklarımıza iyi anne olalım yaşasak bile eksikligimizi hissettirmeyelim ya. Onlar emanet her türlü bizlere...Benim annem de daha beterin yaşadım hiç ilgilendirmezdi ilk hamileligimde 6 ay küstüm çok şiddetli bulantı yaşadım hergun ağladım ne süpürge atan ne yemek yapanim oldu 36 haftamda gitti annesine ben ağlarken denizdeyim derdi sancım var korkuyorum kaynanam uzakta tek başımayim eşim çalışıyo param yok bebeğime alışveriş yapamadim ne hamilelik bilirim ne doğum ne bebek bakımı kaynanam geldi 38 haftalık alışveriş yaptı yıkadı dizdi doğum yapicam annem yok yaptım aradım anne ben dogurdum dedim doğumhanenin kapısında sabah tekrar aradı kızım ben cumartesi gelicem uçağım ozamana senin ağrın ozaman daha çok articak ozaman ben bakicam sana dedi delirdim çıldırdım ne demek artacak artacak mı daha kötümü olucam nasil ağlıyorum o korkuyla gelme istemem senin gibi anne olmaz olsun istemiyorum gelme dedim saydirdim bindi otobüse geldi o akşam başladı kaynanan öyle böyle kocan şöyle yemeğe birşeyin yok başında suyun meyve suyun niye yok neler neler neler sütüm gelmiyor epizyotomi (normal doğum kesisi) oldum ağrım çok hastaneden çıktık eve geldik beyaz bir pijama var durumum yoktu almadım oda kan oldu anne bana pijama alır mısın dedim para verdim aldı o parayı param yok dedi. Bikez anne beni yikarmisin dedim yikadi ertesi gün yine gel anne yikanamiyorum dedim kesiden ayağım şişti dengemi sağlayamıyorum (herkes okadar kötü olmaz hem kilom cokti hem devlete gittim korkmasın hamileler) kızım herkes evinde rahat etsin dedi gelmedi üç gün sonra geldi kaynanamla kavga etti üç günlük ya üç günlük lohusayken bıraktı gitti 4 koca yıl hiç aramadı beni bir kere bile herkese beni kötüledi babamı doldurdu bana karşı oda ona inandı erkek kardeşim yok ama fark etmiyor ki yapan yine yapıyo yıllar sonra babama dayanamadım kalp hastası ölürse ben dayanamam dedim küs durmak istemiyorum artık ben adım attım barıştım unuttum mu hayir ağlayarak yazıyorum yine hamileyim beklentim yok yavaş yavaş aldım herşeyimi bu sefer hiç bir şey beklemem istemrm artık tecrübeliyim kendime de bebegede bakarım Allah büyük en güzel şey sıfir beklenti içinde olmak her annede analık olmuyo dogurmskla olmuyo üzülme daha beteri var gör istedim üzülme istedim hayatına bak yuvana odakla
Bu süreçte ben aramadim pek. Kendiside haftasonlari aradı hep haftaiçi çocuk bakıyorum diye. Beşinci ayimda riskli bir durum atlattım. O gün doktora gittiğimi de bildigi halde aramadılarCanım aynı yollardan bende geçtim. Hep zoraki geliyordu annem ağlıyordum hergun ama annem diğer kardeslerime e karşı aynı değildi hep beni arka plana atiyordu ama ona hep destek olan yardımına kosanda bendim. Şimdi mesafemi yavaş yavaş koyuyorum sende öyle yapmaya çalış kimse bu saatten sonra değişmiyor malesef . Kendimden biliyorum 100 lerce kez yüzlerine vurdum ama banqmisin demiyolar
Başka çarem yok artik kendi evladıma eşime odaklanmaliyimYanliz değilsiniz bunları yasayan bir suru insan var. Evet cok zor ama degismezler..beklentinizi zor da olsa minimuma dusurup kendi cekirdek ailenize enerji verin..
Benzerini yakin arkadasim da yasadi..dogumunda 1 saat durup gitti ailesi. Ben yemek yapip verdim kıza. Bazi aileler ilgisiz oluyo. Yapacak birsey yok..Başka çarem yok artik kendi evladıma eşime odaklanmaliyim
Diyorum ya bir gün hic unutmuyorum halim kalmamış karşı bloktan arkadaşım geldi. Önüme büyük bir saklama kabı koydu. Üstlerimle konuşmuşlar bana ayrı bir oda verdiler yemek yemek için sadece oraysa benim girmem için. Covid donemi olunca sağ olsunlar. Her gün orada yiyebildiigmi yedim. Her gün de birisi bir şey getirdi. Allah razi olsun hepsinden.Benzerini yakin arkadasim da yasadi..dogumunda 1 saat durup gitti ailesi. Ben yemek yapip verdim kıza. Bazi aileler ilgisiz oluyo. Yapacak birsey yok..
Allah rahmet eylesin. Her türlü yoklukları insanı üzüyor. Bunlarda geçer biter. Hepsi sıradanlasir diye bekliyorum. Ama kendimi de geçtim. Bebeğine eşime üzülüyorum. Ailesinden çok uzakta asıl gurbetligi o yaşıyor. Gerçi bizimkiler fiziken yakın ama manevi bir şey hissedemiyoruz. Kendimi geçtim artık çocuğumu da pek seveceklerini sanmıyorum. Bir şey olsa yarim ağızla seninkine de yapılır seninkine de olur felan filan. Seninki ne bile derken sağ olsunlar ikinci plandayiz hissediyoruz. Yegenime toz kondurmuyorlar. Ben iki parca kıyafet aldım cinsiyetini öğrendigimde abartma yazmış bana paylaşınca resmini. Ama yeğenime alınan her şeyi bana sürekli anlatır heyecanla. Çözemedim ya ailemi taniyamiyorum artık
Çocuklar da hisseder. Emin ol benim durumum da öyle olacak. Herkesin Çocuğunu zamanında kınadılar. Şimdi yeğenime toz kondurmuyorlar. Bana samimi gelmiyor annemin sevgisi. Telefonlarda iki laftan birisi yeğenim anlatılır annem konuşmama bile izin vermiyor. Bir kaç kere laf arasında kızımın tekmelerinden bahsettim. Susuyorlar. Laf yine değişiyor. Emin ol hep kıyaslanacak ve benim çocuğuyla ilgili konusulurken susacaklarTüm mesajları okudum. Yeni yeni bu durumu yaşadığım için sizi anliyorum. Hele annenizin abartma demesi o kadar üzdü ki beni.
Normalde ailemle gerçekten ilişkilerim iyidir. Sağolsun her iki doğumumda gelip bakmış ilgilenmiştir. Bu hafta uzak şehirden bir kaç günlüğüne uğradık yanlarına. Yeni yeğenim oldu. Allah bağışlasın gerçekten çok tatlı. Ama anlamsız bir kıskançlık gördüm herkeste. Bebeği kucağıma alamadım bile. Oysa ki gelir biraz bakarım sende kaç aydır ilgilenemediklerini yaparsın diye konuşmuştuk. Annesi bu kadar kiskanmiyor öyle söyleyeyim. Çocuklarım kuzenlerine yaklasamadilar bile. Odanın kapısında görse, "aman dokunma aman etme".
Oğlum ve kızım neredeyse kendi kendilerine okula gitmeden okumayı söktüler ondan bahsediliyordu ortamda. Hani övüp duran kiside ben değilim o sırada. Amaan abrtmayin dedi. Ben şok. Yahu dün bebeğin dönmesini 4 saat gelene geçene uçan kuşa ben mi anlattim. Her gittiklerinde ayrılmak istemeyen çocuklarım bu sefer "anne babanneme gidelim" dediler. Artık dank mi etti o laftan sonra bilmiyorum ama ayrıldık ayrılalı arıyor. Atlatiyorum şimdilik içimin kırgınlığı geçmeden konuşursam istenmeyen şeyler olacak çünkü.
Çocuklar da hisseder. Emin ol benim durumum da öyle olacak. Herkesin Çocuğunu zamanında kınadılar. Şimdi yeğenime toz kondurmuyorlar. Bana samimi gelmiyor annemin sevgisi. Telefonlarda iki laftan birisi yeğenim anlatılır annem konuşmama bile izin vermiyor. Bir kaç kere laf arasında kızımın tekmelerinden bahsettim. Susuyorlar. Laf yine değişiyor. Emin ol hep kıyaslanacak ve benim çocuğuyla ilgili konusulurken susacaklar
Teşekkür ederim ama bir anda kestirip atmicam. Onlar görev icabı yaptıkları şeylere karşı bende öyle davranacağım. Aradıklarında bir şey olmamış gibi davranıyorum artık ama ben aramayi bıraktım. Bana niye aramiyorsun bile diyemiyorlar. Ben sadece kötü olmak istemiyorum. Onlara karşı sinirlenmem durumu belli etmem bir şeyleri degistirmicek çünkü onların kolayına gelen bir söz var. Kıskanıyorlar diyecekelr. Ne hissettiğimi anlamadıktan sonra boşa kürek çekmiş olacağım. Ha üzülüyor muyum evet. Hem de çok diyorum ya. Kendimi kolay kolay bırakmam ama dun geceden beri ağlıyorum dolmuşum. Ama bir iki üzüleceğim buna da alışacağım. Napalim allah bir yerden verirken bir yerden alıyor. Dört dörtlük hicbir şey yok. Şimdi kendime gelmem lazım çünkü kızımın bana ihtiyacı olacak. Duygularımı kontrol edebilmeliyim. Mutlu bir çocuk yetiştirmek istiyorsam kendimi her şeye rağmen mutlu edebilmeliyinGerçekten yüce gönüllüsünüz. Bunca şeyden sonra ben keserdim ilişkileri açıkçası. Ha köpek gibi üzülürdüm, ağlardım ama keserdim orası kesin. Annem bilir benim bu huyumu şimdi pacasinin tutuşması ondan. Hele ki çocukları kıyaslama yaristirma işin icine girerse. En tahammül edemedigim şey. Oğluna isterse saraylar hanlar hamamlar versin. Kendi parası kendi kararı. Öyle beklentilerim hiç olmadı. O yüzden de hiç kalbimde rahatsizlik hissetmedim. Ama gelip bana torun kiyaslamasi yaparsa, çocuklarımı dislanmis, otelenmis hissettirirse orda ipi keserim. Gemileri yakmak belki ekstrem gelebilir ama bunca yıllık ömrümde ben asaletli durayım o anlar eninde sonunda deyip de anlaşılan hiç görm
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?