şu an 10 mayıs 2009 evet 4.kez anneler günümün anlamını yaşıyor olmama rağmen bu sene tuhaf bir duygu var içimde.bu akşam kızımı yatağa yatırdığım saatin 9 undan beri ağlıyorum neye niçin neden bilmeden elime baksam ağlıyorum aynada kendime baksam ağlıyorum şu an bu yazıyı yazarken bile ağlıyorum ilk yıl anneliğimin çokta farkında değildim evet kızmı çok seviyordum kendi anneme eşimin annesine dahi bırakmıyor aklım sıra herşeyden herkesten koruyordum (ne saçma)kimbilir belkide onu herşeyden herkesten kıskanıyordum o tamamen benimdi ve herşeyiyle ben ilgili olmalıydım tüm sorumluluğuyla ama bir şey farkettim 1 yılın sonunda herşey sistemliydi herşey kurallıydı ve ben annelikten çok kendimi tam zamanlı çalışan bir dadı gibi hissediyordum bir şeyler eksikti ..neydi anlayamıyordum .kızımı herşeyden çok sevmeme rağmen neden içimde bir boşluk vardı neydi bende eksik olan ?1 yaşından sonra artık kendimi biraz salmam gevşetmem gerektiğini anladım ...daha sindirerek yaşamalıydım herşeyi sakin sakin yine kontrollü ama çok tedirgin olmadan 2, yılım nispeten kızımı ve kendimi daha iyi tanıdığım bir yıl oldu ...herşey bir önceki seneye nazaran daha uğraştırıcı ama daha rahattı kızımda artık bana artık ayak uyduruyor ve o yürüyüp dünyayı keşfettikçe benide o eşsiz dünyasında yeni keşiflere zorluyordu=)3. yılımda çok zorlandım kızım büyüyor karşımda bana herşeye cevap verebilen ,hatta çeşit çeşit sorularla tüm dağarcığımı sorgulamama sebep olan merak dünyası ve inatlaşmalar ve ağlamalar allahım bu ne ya ne yapıyorum ben diyip her attığım adımdan sonra bir öncekini sorgulamama sebep olucak vicdan azapları sonrası artık düşünmeden bir şey yapmamayı öğrenişlerim=)ve kreş yarım gün için uygun kıvamdayız evet ama ikimizde birbirimizden ayrılamayacak kadar göbekten bağlıyız hala birbirimize. tıpkı benim hala anneme hissettiğim ama bir türlü dile getiremediğim gibi.zorunluyum bir tarafımda çalışmak istiyor kendi işimiz zorlanıcak bir durum yok ne olucak diyişlerim ve hatırlamak istemediğim ilk bir ay analı -kızlı her okul gidişlerdeki onun bağıra çağıra benimse onu bıraktıktan sonra kimseye aldırmadan minibüse bindiğimde camdan dışarı baka baka ağlayışlarım zafer bizim =)herşey yolunda allahım bu da bir sınavdı işte =)okul yarım gün işim ama evden çıkış ve girişlerle birlikte tam günü bulan koşturmacalarım=(daha da iyi anlıyorum şimdi annem neden erkenden yatsa bile sabah yorgunum diye kalkardı!evet 4. yılımda bitiyor kızımla 2 ay öncesine kadar içimde bana 2. çocuğu düşünmüyormusunuz yapın artık arayı uzatmayın diyenlere duyduğum kızgınlığın yerini aslında olabilir ya dedirttiren duygular yeşeriyor çünkü kızımı bu yorucu yıllar sonunda artık büyümüş koocccccaaa bir kız gibi hissediyorum onun sayesinde oldu herşey kızımın sayesinde=)bana o kadar yardımcı oldu ki yaptığım her yanlış davranışımdan sonra bile bana sarılıp öpmeyi öğretti halbuki hiç gururuma yediremezdim eskiden hatamı kabullenmek sayardım =(ne saçma! bana affetmeyi öğretti kızım beni affederek..bana sabretmeyi öğretti sürekli benden bir şeyler bekleyerek halbuki nasıl sabırsızdım herşey hemen olsun isterdim=)elim hızlandı bu arada annemin tabiriyle (kadın )olmayı öğretti bana artık 5 dk .herşey tamamdır diyenlerdenim şükür=)kimseden yardım almadan savaşmayı öğretti bana birisi için sevdiğin canının parçası için=)gerçek sevgiyi öğretti bende eşimi çok sevdiğimi sanırdım meğer onun için pekte savaşmamışım pehhh=)anneyim ben ve annesini çok seven ama bir utanan sıkılan kaçan söylemeyen bir kızım aklım sıra iyi düzgün ve benimle gurur duyucak bir insan olarak onu hiç üzmeyerek ona olan sevgimi anlıyordur düşüncesindeyim.bu yüzden kızıma sık sık seni seviyorum diyorum kızımda bana aynı güzel öpücüklerle seni seviyorum anneciğim diyor=)ve kızım bana bir şeyi daha öğretiyor annemin benden beklediği cümleye ne kadar ihtiyacı olabileceğini (seni seviyorum anne) ve küçük meleğim 5 karışlık boyunla herşeyi bana öğrettiğin için çok teşekkür ederim kızım seni çoooooooook seviyorum =)annem seni çokkk seviyorum=)ve içimdeki boşluk yok artık ben bir anneyim erken büyümüş ve kızı tarafından olgunlaştırılan
-
Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.
Annem ben ve kzm=)
- Konu Sahibi CASMXIXN
- Başlangıç Tarihi
saolun kızlar=)şimdi gülüyorum ama neye biliyomusunuz ben bu yazıyı yazdığım gece neden bu kadar duygulandığımı niye hislerime hakim olamadığımı daha sonra öğrendim ...meğer ben 2. anneliği yaşıyormuşumda haberim yokmuş=)zaten bu hamilelik benim hormonlarımı tamamen alt üst ediyor=)evet yukarıdada yazmıştım 2. çocuğu yap diyenlere kızışlarımı filan meğer 2. çocuk o an bedenimde yerini almış bile şükür.ben planlar yaparım derken programın dışında geldi=)iyide oldu..bana kalsa bir türlü karar veremicektim..ilk zamanlar sessiz kabullendim ...sonra düşündüm allahım neden içimde bişeyler hissedemiyorum ilk kızımdaki duygular neden yok içimde ...sonra zaman geçti ilk hareketler başladı sonra bir gece rüya gördüm allahım korusun kaybediyordum ve hüngür hüngür ağlayarak uyandım uykudan ilk işim karnımı 2 saat okşayıp özür dilemek oldu meğer ben çok sevmişim bebişimi....hele bu ay artık doğsunda poposunu ısırıyım diye zor sabrediyorum....biliyormusunuz arkadaşlar ben kadın olduğumu şimdi daha iyi hissediyorummm=)2 kız annesi bir anne ve kadınnn=)..şimdi 8. ayını büyütüyoruz ..bakalım yeni bir dünya bana neler anlatıcak..her insan yeni bir dünya demek çünkü...rabbimden sağlık diliyorum şimdi ...kızlarım için benim için eşim için ailelerimiz ve tüm sevdiklerimiz için=)inş. herşey herkes için güzel geçer...rabbim kalplerimizi kötülüklerden korusun=)kızlarım zeynebim ve eylülüm sizi çok ama çok seviyorummm=)
Son düzenleme:
