anneleriyle problem yaşayanlar

cillibombom .!.:

anne kız çatışması her evde olur ama bizimki çok farklı, bilmiyorum benim gibi olan var mı ama inanın anne derken bile dilimin ucuyla diyorum. çünkü bu yaşıma kadar ondan bir kere "kızım" "yavrum" lafını duymadım... Kendimi bildim bileli hep benden nefret eder gibi bir hali vardı. Küçükken az çakmakla popomu yakmadı, genç kız olduğumda ağdadan canım yandı bir daha gitmek istemedim, gitti babama kızım ağda yapmak istemiyor diye şikayet etti, babamın karşısında küçük yaşımda kıpkırmızı olmama neden oldu, harçlığımı elimden aldı, o aldığı için ilkokulda para harcamaya korkardım harcamazdım ya kızarsa diye... Erkek arkadaşımı anlatmaya çalıştığımda yada kendi duyduğunda yemediğim küfür kalmadı, okulda çok başarılı bir öğrenciydim ama sessizdim hocalarım çok başarılı ama konuşmuyor dediğinde iyi ya işte sesi çıkmasın derdi, hiçbir arkadaşımı tanımaz bu zamana kadar, arkadaşlarım geldiğinde pasta yapardı az yiyin akşama kalsın derdi, arkadaşıma gittiğimde geç geldim diye bana bıçak fırlattığı bile olmuştur. Banyoya girdiğimde veya tuvalete gelir kapıyı tıklatmaya başlar, ben giricem çabuk çık baban girecek diye, şimdi ise mutfakta bişi yapmaya çalışsam ya sonra yap yada en ufak şeye sıkıntı çıkarır, yemek yerken çatalla bölmem bile suç nerdeyse hemen başlar yok niye bıçak kullanmıyosun yemek yemeninde bir adabı var diye, diyeceksiniz ki bu kadının hiç bir iyi yanı yok mu, yok... Onunla bir gün dahi güldüğümü hatırlamıyorum. Anne deyince benim aklıma bunlar geliyo, çok bunaldım yazıp rahatlamak istedim. önerilerinizi düşüncelerinizi almak istiyorum. Bu arada 20 yaşındayım ve ne hikmetse maaşımın yattığı günler gerçekten bir melake oluyor kendisi

Genişletmek için tıkla...

ZARUTEL .!.:

yaaaa çok ilginç.çok şaşırdım tatlım üzme kendini anlatman iyi olmuş rahatla içine atma.bende anneyim ama bir anne bu dediklerini yapmaz.bu arada baban bişey demiyor mu

Genişletmek için tıkla...

cillibombom .!.:

anne kız çatışması her evde olur ama bizimki çok farklı, bilmiyorum benim gibi olan var mı ama inanın anne derken bile dilimin ucuyla diyorum. çünkü bu yaşıma kadar ondan bir kere "kızım" "yavrum" lafını duymadım... kendimi bildim bileli hep benden nefret eder gibi bir hali vardı. küçükken az çakmakla popomu yakmadı, genç kız olduğumda ağdadan canım yandı bir daha gitmek istemedim, gitti babama kızım ağda yapmak istemiyor diye şikayet etti, babamın karşısında küçük yaşımda kıpkırmızı olmama neden oldu, harçlığımı elimden aldı, o aldığı için ilkokulda para harcamaya korkardım harcamazdım ya kızarsa diye... erkek arkadaşımı anlatmaya çalıştığımda yada kendi duyduğunda yemediğim küfür kalmadı, okulda çok başarılı bir öğrenciydim ama sessizdim hocalarım çok başarılı ama konuşmuyor dediğinde iyi ya işte sesi çıkmasın derdi, hiçbir arkadaşımı tanımaz bu zamana kadar, arkadaşlarım geldiğinde pasta yapardı az yiyin akşama kalsın derdi, arkadaşıma gittiğimde geç geldim diye bana bıçak fırlattığı bile olmuştur. banyoya girdiğimde veya tuvalete gelir kapıyı tıklatmaya başlar, ben giricem çabuk çık baban girecek diye, şimdi ise mutfakta bişi yapmaya çalışsam ya sonra yap yada en ufak şeye sıkıntı çıkarır, yemek yerken çatalla bölmem bile suç nerdeyse hemen başlar yok niye bıçak kullanmıyosun yemek yemeninde bir adabı var diye, diyeceksiniz ki bu kadının hiç bir iyi yanı yok mu, yok... onunla bir gün dahi güldüğümü hatırlamıyorum. anne deyince benim aklıma bunlar geliyo, çok bunaldım yazıp rahatlamak istedim. önerilerinizi düşüncelerinizi almak istiyorum. bu arada 20 yaşındayım ve ne hikmetse maaşımın yattığı günler gerçekten bir melake oluyor kendisi

Genişletmek için tıkla...

cillibombom .!.:

babam sadece bana saygılı ol görmezden gel diyor ama insanın sabrının tükendiği anlar da oluyor haliyle

Genişletmek için tıkla...