Annecim

İlk dünyaya geldiğimde önce senin kokunla tanıştım..

Beni rahatlatan , korkularımı gideren ,

Sonra teninin sıcaklığı ve hissettiğim sevgi ile mutlu olmayı ve sevmeyi öğrendim.

Gözlerimi ilk açtığımda bana gülümseyen yüzünü gördüm.

İlk hoşuma giden bana bakan gözlerindi

O kadar sevgi doluydu ki

İstemeyerek geldiğim bu dünyada meğer ne kadar güzel bir insan varmış…

Bu dünyayı ve hayatı sevmem ilk seninle başladı….

Geceleri korktuğumda yada rahatsızlığım olduğunda

Ağlamamın yeterli olacağını biliyordum…

Sen hemen yanı başıma gelir…

Beni bunlardan kurtarırdın..

Sen benim hayatta ki kahramanımdın….

Gerçi ilerde sana ANNE diyecektik ama

Sen benim kahramanımdın…

Bir bakışımın ne anlama geldiğini hemen anlardın….

Bilirdim ağlamama dayanamazdın….

Akşamları koynunda uyumak ne kadar güzeldi..

Kelimeleri söyleyemezdim ama gözlerimden anlardın ANNE

Seni ne kadar çok sevdiğimi ve Kokunu özlediğimi…..

Bu yeni dünyam hep seninle doluydu….

İlk emeklememde , ilk adımı atmamda , ilk kelimeyi söylememde ne kadar uğraştığını

Yada ilk iğneyi yediğimde benden çok ağladığını görmedim sanma ANNE

Yada ateşlendiğimde sabaha kadar başımda nasıl pervane gibi döndüğünü unuttum sanma ANNE

Beni 9 ay güvenle , sevgi ile özveri ile taşıyan sen

Yeni hayatta yine yaşamam için birey olmam için en büyük özveriyi yine sen gösterecektin

Ve gösterdin de

Hayatımın her anında yıllar geçse de

Senin hep o küçük bebeğin olmak

Bana hep o gözle bakıyor olman

Yıllar sonra uyandığımda senin beni izlediğini görmek sanırım dünyanın en güzel sevgisini gösteriyordu…

ANNE sevgisini

Dünyada Menfaatsiz bir sevgi göster deseniz

Bir ALLAH sevgisi birde ANNE sevgisi

Cennet ANNELERİN ayaklarının altındadır…

Bugün bir yerlerde isem bir şeyleri başarabiliyorsam

Sanırım bu önce RABBİM sonra senin bana göstermiş olduğun sevginin bir sonucu

Yoksa ANNE ben hala o küçük çocuğum…..

O güzel saçlarında ki her bir beyaz tele keşke koca bir ömrü feda edebilecek kadar güçlü olsaydım…..​