Geceleri kesintisiz uyuyacak ama her kalkişimda seni opme duygusunu tadamayacaktim.
Istedigim her akşam, sinemaya,yemege, sahilde dolaşmaya gidebilecektim ama "anne bende geleyim" diye bacaklarima yapişan minik ellerinin sicakligi isitmayacakti yuregimi...
Yeni boyanmiş duvarlarimda kalem izi ve yemek izi olmayacakti ama ben silerken "annecigim ne kadar iyisin" diyen sesini duymayacakti kulaklarim...
"'uzulme ben seni cok seviyorum" diye beni goğsune bastirmay...acaktin...
Belki başim daha az agriyacak, daha az yorgun olacaktim ama kanepeye uzanip minik ellerinle yaptigin o buyulu dokunuşlarin etkisiyle dirilemeyecektim...
Kendime ayiracak param daha cok olacakti ama senin salça kavanozunda biriktirdigin bozuk paralari birlikte sayip sevinç nidalari atamayacaktik...
Kakani temizlemek zorunda kalmayacaktim ama temizlerken kokudan dolayi minik ellerinle hem kendi burnunu hem de benim burnumu kaparken "anne burnunu kapatayim, igrenç kokuyor" diyen uyarini bilemeyecektim...
Bir cocuk sahibi olmanin ne demek oldugunu asla öğrenemeyecektim...
Her gece bana sarilan minik kollarini, burnumun ust kismina yerleştirdiğin o findik burnunu duyumsayamayacaktim...
Ocak aylari bu kadar sicak olmayacakti...
Hastane odasinda, lohusa kurdelasi ile cekilmiş fotograflarim olmayacakti....
Otobuse bindigimde kimse yer vermeyecekti...
Arabama her binişinde 'sana kocaman bir araba alacagim' diyen olmayacakti...
Her giyindigimde hayran gozlerle bakip, "tam istedigim gibi nefis olmuşsun" diyen iltifatinla coşamayacaktim...
Her gece bikmaksizin baktigin duğun fotograflarima belki yilda bir kez bakacaktim...
Annemi bu kadar sevdigimi anlamayacaktim...
"Seni seviyorum" demeyi hep erteleyecektim...
Annelik duygusu ile donanamayacaktim...
Dogum izni prosedurunden haberim olmayacakti...
Ayni cinsin rekabetinin ne demek oldugunu anlamayacaktim...
Çocuklarla ve ebeveynlerle iliŞki kurabilmenin bu denli kolay oldugunu anlamayacaktim...
Elim senin elinde dolaşirken bir sahil kenarinda, dalga seslerinin bize şarkilar mirildandigini duyamayacaktim...
Gece senle ilgili korkulu ruyalar gormeyecek, izdirapla uyanip yataginin yanina gelip, derin derin nefes alişini izleyemeyecektim...
Hangi yemekte ne kadar protein, vitamin, fosfor, kalsiyum v.s. var hic bilmeyecektim...
Her ay bir cocugun kac santim uzamasi, kac gram almasi gerektigi umurumda bile olmayacakti...
38.5 derece ateş beni de yakip kavurmayacakti...
Hangi dişlerin ne zaman cikacagi konusunda derin bilgilere dalamayacaktim..
Kayinvalidemi, ogluna neden bu kadar duşkun diye anlamamakta inat edecektim...
Anneler gununde kimseden hediye alamayacaktim ama ertesi gun bana kusup geri hediyesini isteyen bir kiza gulumseyemeyecektim...
Sabri, merhameti, önseziyi, özveriyi, duyarliligi, ögrenmeyi, ögretmeyi tam randimanli kullanamayacaktim...
Gece 4:30 da gözü kapali mutfaga kadar gidip, bardaga su doldurup yine gözü kapali dönme yetenegini kazanamayacaktim...
Minicik evimi mama sandalyesi, otomobil koltugu, ana kucagi, rengarenk emzikler, muhtelif boyda biberonlar, onlarca ceşit barbie, yapbozlar, tüylu-tüysüz envai ceşit oyuncakla ve şişelerce çocuk ilaci ile doldurmayacaktim...
Her çiktigim alişverişten sana alinmiş paketlerle donemeyecektim...
Hamilelik esnasinda 81 kiloya kadar cikip, tartiyi kirma egilimi gosteremeyecektim...
Dogum sonrasi gunlerce ac kalip, rejim yapamayacak ve yemek yemenin bir lutuf, yiyememenin işkence oldugunu bilemeyecektim...
Cocuk konusunda ahkam kesemeyecektim...
Cocuk doktorlari ile ilişkim, sokakta gordugum tabelalardan ibaret olacakti....
Aşkin ve sevginin bir erkekle kadin arasinda yaşanan o önlenemez sevgi oldugunu sanacak ve yanilacaktim...
Kirpiklerime kadar siçrattiğin ilk muhallebinin tadina bakamayacaktim...
Yaşanmiş tecrubeleri, deneyimleri bilmiş bir tavirla reddetmeye devam edecektim...
Daha cok bildigimi sanip ama daha az bilecektim...
Inciklerimin, boncuklarimin, fularlarimin ve tokalarimin nereye depolandigi konusunda meraklar icinde olmayacaktim...
Yuregim bu kadar derin atmayacakti...
Kalbim bir omur boyu birine ait olmayacakti...
"Anne bak dişimi fircaladim" diye agzini acip koklamak icin uzandigimda burnumu yanlişlikla isiran, kan oturtan bir cocugum olmayacakti...
Beni bu dunyada en cok annem seviyor sanacaktim...
Torun bakma şansim olmayacakti...
Damadima zulmetme, hayati zehretme zevkini yaşayamayacaktim...
Tam yemek yerken, salondan koşarak gelip, "anne burnumdaki sumugu lutfen alir misin?" diye bana bu zevki bahşeden biri olmayacakti...
Ben kanepede sizmiş uyurken, koşa koşa yataginin ortusunu alip, uzerime sermek icin nefes nefese kalişini goremeyecektim...
Her sabah 6 da baş ucuma gelip, ses cikarmadan yataga girmek icin benden onay bekleyen biri olmayacak ve senin geldigini ruhani bir gucle anlama yetenegine sahip olmayacaktim...
"Kiz evi naz evi" tezinin dogrulugunu savunamayacaktim...
Cocuk hikaye kitaplari ve cocuk gelişimi ile ilgili kitaplarla ilgim, kitapci raflariyla sinirli kalacakti...
Ilkokul ve ortaokul yillarinda veda ettigim, pastel boya, gazli kalem ve kuru boyalarla bir daha karşilaşmayacaktim...
Cocuk bezinin oldugu bolumlerinin aslinda butun buyuk marketlerde var oldugunu bilemeyecek ve maxi, midi, mini boylarina anlamsiz gozlerle bakacaktim...
Uzumun cekirdeklerini tek tek cikarmak icin insanustu bir ugraşa asla girmeyecektim...
Sulu koftenin koftelerini findik buyukluğunde yapmak icin sabrim hic olmayacakti...
Kimseye bu kadar sık sarilamayacak ve yalayip yutarcasina öpemeyecektim...
Sen olmasaydin eger ben asla 'ben' olmayacaktim...
Bir cocuk dogdugu anda Bir anne dogmuş olur...