Ya da ilk şık da ikinci şıkka benzer doğrultuda “ne münasebet tabi ki bakacaklar” olacaktı hiç kimse oy vermezdi o zaman.
Bunu bende gözlemliyorum.
Ben bakıcımı çok severdim. Orda olmak isteyen çocuğu anlayan bir bakıcı zorunluluktan gelmiş anneanne/babaanneden çok daha sevgi dolu olabilir bence genellememek daha doğru olur.Zaten seve seve yapilmasi anlamli aslinda. Cocuklarim cok kücük sevgiyle büyüsünler istiyorum. Bakici karnini doyurur üstünü giydirir anneanne babaanne biz yokken o sevgiyi verir, hepsi degil tabib
Zaten hepsi değil diye belirtmiştim. Siz şanslıymışsınız.
Ahhahhah laflara bakin laflara.
Valla benim kaynanam daha bebek doğmadan herkes kendi bebeğinin banyosunu kendisi yaptırsın diyerek resti çekti. Ki banyo da her aceminin üstesinden geleceği bir konu değil gerçekten de. Kızı da bebeği doğunca hiç annesinden yardım almadan halletti tüm işini ama ikiz olsaydı veya 3-4 çocuk olsaydı bir yerde yardım beklenirdi. Cüzi miktarda yardım da etsinler bence ama kimisi zaten babaanne-anane bakacak mantığıyla bebek yapıyor. Bunu da doğru bulmuyorum. İsteyen anne- kv her türlü bakar zaten de istemezsen asla mecbur olduklarını düşünmüyorum. Dediğim gibi cüzi miktarlar ve acil, önemli durumlar haricindeHerkese merhaba. Bu anket konusu benim icin önemli hanimlar. Yalniz lütfen sadece anneler oylasin zira bekara kari boşanak kolay derler. Diger genc avrupai arkadaslarimizin yorumlarini zaten biliyorum"ona güvenerek mi yaptiniz? Sizi büyütmüs cocugunuzu da mi büyütecek? Mecbur degil vs vs" Ama calisan anneler, ikiz, ücüz anneleri bilir destek gerekiyor, bakicilara güvenilmiyor, bakici kolay bulunmuyor. Zaten annelerimiz de bizi böyle büyütmüs zamaninda. Hep yakin oturulmus, hatta belki birlikte ve bizlerin bakiminda da anneanne babaanne emegi büyük. Ama simdi mecbur degil laflari havalarda ucusuyor. Ben de tam triplere girecekken ya acaba gercekten mecbur degiller mioluyorum ama cok daraldim artik yaa.
Ben küçükken anneannemde çok kalırdım çok severim onu üç çocuğum var tek bakıyorum 6,4 ve 3 aylık çalışmıyorum ama çalışsaydım annem bakardı sanırım ama bilemiyorum tabi farklı sehirlerdeyiz gittiğim zaman annem ilgilenir çocuklarımla hep benimkiler anneanneye çok düşkün gözlerini acar açmaz onların yanına giderler uysallar genel olarak bakılabilecek çocuklar yadırgamazlar her ortama ayak uydururlarHerkese merhaba. Bu anket konusu benim icin önemli hanimlar. Yalniz lütfen sadece anneler oylasin zira bekara kari boşanak kolay derler. Diger genc avrupai arkadaslarimizin yorumlarini zaten biliyorum"ona güvenerek mi yaptiniz? Sizi büyütmüs cocugunuzu da mi büyütecek? Mecbur degil vs vs" Ama calisan anneler, ikiz, ücüz anneleri bilir destek gerekiyor, bakicilara güvenilmiyor, bakici kolay bulunmuyor. Zaten annelerimiz de bizi böyle büyütmüs zamaninda. Hep yakin oturulmus, hatta belki birlikte ve bizlerin bakiminda da anneanne babaanne emegi büyük. Ama simdi mecbur degil laflari havalarda ucusuyor. Ben de tam triplere girecekken ya acaba gercekten mecbur degiller mi
Ahhahhah laflara bakin laflara.
O cehennemin dibine giden kv, size kavanozlarca sos,konserve,tursu yapsaydi,yapacagi gun de,kizim,sen de gel de bir cayimizi demlersin deseydi,derdiniz ki,yapiyorsa ogluna yapiyor,bir de cay mi yapacagim ,mecburmuyum...
Simdi de o; size yakin olmaktansa cehennemi yegleyen kv bakmadiysa oglunun cocuguna bakmamis,sizlik birsey goremiyorum
Al benden de o kadar.
Ya bu durumu ben de yaşıyorum. Senede birkaç kere giderim memlekete, ailem de gelir evime. Annem istisnasız her seferinde büyük kızıma her gün kızar. Küçük zaten çok küçük olduğundan kızamıyor, yoksa onu da rahat bırakmaz eminim. Milletin anası nerelere gelip torun bakıyor yıllarca diye düşünüp üzülüyorum sonra. Sonra iyi ki memlekette yaşamıyprum, annemden fayda göremeyecektim hiç, ne yapardım o zaman, en azından burda kendime bir düzen kurdum mecburen diyorum. Sonra böyle düşündüğüm için vicdan azabı duyuyorum. Memlekette arkadaşları görmeye gittiğimde de hep babam bakar evde çocuklarıma. Annemde sabır tahammül yok çünkü. Kendi torunlarıma ben de böyle mi olacağım diye korkuyorum bazen...Al benden de o kadar.
Tam şu kadar gün yanında durdum doğumdan sonra nankörlük etme diyor benimki de.
Doğumdan sonra durduğu süre 1 hafta
Annemin evi de bana 5 dk bu arada.
Bakıcı bulana kadar 3 4 ay kadar süre haftada 1(bir) gün gitti.
Onu bana ‘çocuğu ben büyüttüm, anneye hasret kaldı’ olarak kullandı.
Sonraları ise senede birkaç deda birkaç saat gittiler.
Yani çocuğum 4 yaşını geçti, 1500 günde varsın olsun taş çatlasın 30 gün etsin, nankör oluyorum.
Herkese ‘torun bakıyorum’ diyor ama görüntülü aramadan bakıyor
Beklentim zaten yok, bakmasın istemem de insan annesinden bir zor anında, özel gününde de ağız burun kıvırmadan ‘tabii ki özledim hem’ demesini bekliyor.
Sizde baba varmış ilgilenen, ben de o da yok.
Uzaktan uzağa bizimki de seviyor canım, çok düşünüyor, dualar ediyor, arayıp soruyor. ama kalmaya gitmeyegörelim 2. Gün başlıyor bağırma, onu oraya koyma... çocuk bu yani. Beni de geriyor ve ben de istemsiz kızıyorum devamlı çocuğa. Aynı şekilde akıl verme on numara icraat yok. Bir kere yapıver de ben de hazıra konayım.... başkalarını görünce canım sıkılıyor. Yalnız değilmişim meğer...Sizde baba varmış ilgilenen, ben de o da yok.
Babam için torun 2 mıncırmak bitti gitti.
Annem çok sever eminim ama uzaktan sever
Yani gittiğimizde canını dişine takar bakar, kendini paralar ve sanki hep annem bakmışcasına bana hep ültimatom verir, şöyle yap bunu yapma vs.
Hiçbir yaptığımı beğenmez, her şeye kulp bulur.
Ömründe baktığı atıyorum 30 günü ‘bak sen yedirtmiyorsun ben yediriyorum, bak böyle yaparsan olur işte’ gibi şeylerle cinnet geçirtir bana.
İnanın gittiğimde tüm işleri yaparım yorulmasın diye, kendi evini temizlemeyen ben anneminkini temizlerim beli ağrıyor diye.
Ardımızda 1 oyuncak yerde kalmaz, tek tabak bırakmam, isterim ki görsün çocukları oynasın.
Ama yaranamıyorum, ne yaparsam yapayım olmuyor.
Karışmaya akıl vermeye var, icraata gelinde yok.
5 dakikamda olması daha da sinir bozucu, keşke uzak olsaydım.
Hiç unutmam 2 sene önce çocuklar kalsın akşam, biz de karı koca güzel bir eğlenelim dedik.
Akşam 8 de bıraktık, evde ablam babam annem var, bende yatılı bakıcı da var, onu da bıraktım, yardımcı olsun diye.
İnanır mısınız saat 10 telefonum zırıl zırıl, ağlıyorlar durmuyorlar vs, inat ettim gitmedimZ
Yahu uyku saati zaten 4 kişi iki çocuğa bakamıyorsanız ben daha ne yapayım?
Sabah kahvaltıda alacağım zaten.
2 saat oyalayıp uyutamadınız mı, o kadar mı yabancısınız torunlara?
İnsan 2 senedir eşiyle baş başa bir şey yapmaz mı ya, ben yapmadım.
El insaf, hastaneye acile bile gittiğimde kucağımda çocuğumla serum alıyorum ben.
Bu kadarı da artık ne bileyim ya...
Bugün çok doluyum, akşam üzeri yine bu meseleden kavga ettik de.
Ben çevremde yalnızım
