- 3 Temmuz 2010
- 11.071
- 11.546
- 498
- Konu Sahibi redvelvetcake
- #1
Evliler, bekarlar... Fark etmez. Hepimiz ailemizin evliliğinde iyi kötü bir şeyler gördük buna göre hep planlar yaptık "ben ileride şöyle olmayacağım, bunu yapmayacağım" demişizdir mutlaka.
Ben evli değilim ama şunu söyleyeyim benim çıkardığım dersleri;
- Çocuğuma gidip eşimi kötülemeyeceğim. Annem gelip babamı, babam gelip annemi kötüler
- Boyun eğmeyeceğim eşime, kendimi ezdirmem annem gibi
- Birbirimizle bağırarak değil, insan gibi konuşacağız. Babam anneme bağırır annem biriktirir biriktirir patlar babama bağırır. Normal konuşmaları yok, hep kavga gürültü
- Sormaktan çekinmeyeceğim, anlamadıysam sorarım; çünkü büyük kavgalar hep yanlış anlamalardan doğuyor
- Evliliği mecburiyet olarak değil, mutluluk kaynağı olarak görmek istiyorum
Annemle babam açıkçası hiç mutlu değiller. Onlar yüzünden evlilikten soğudum. Onlar gibi olmak istemiyorum Mutsuz ve negatif enerji yayan, birbiriyle sürekli çatışan... Babam sinirli ve baskın, annem de hep boyun eğer. Belki annem sesini çıkarsa bu kadar uzun yıllar yürümezdi evlilik ama ikisi de mutsuz, özellikle annem. Ya biz, çocuklar? Kardeşim daha çok arkadaşlarıyla takılır ev onu pek ilgilendirmez ama ikimizin de çocukluğu annemlerin bağırışları kavgalarını izleyerek geçti. İyi şeyler hatırlamıyorum hiç. Ne bileyim.. onların mutsuzluğu bize yansıyor. Evde görüyorum. Hep surat bir karış. Herkes gergin. Böyle bir evliliğim olsun istemiyorum ileride.
Ben evli değilim ama şunu söyleyeyim benim çıkardığım dersleri;
- Çocuğuma gidip eşimi kötülemeyeceğim. Annem gelip babamı, babam gelip annemi kötüler
- Boyun eğmeyeceğim eşime, kendimi ezdirmem annem gibi
- Birbirimizle bağırarak değil, insan gibi konuşacağız. Babam anneme bağırır annem biriktirir biriktirir patlar babama bağırır. Normal konuşmaları yok, hep kavga gürültü
- Sormaktan çekinmeyeceğim, anlamadıysam sorarım; çünkü büyük kavgalar hep yanlış anlamalardan doğuyor
- Evliliği mecburiyet olarak değil, mutluluk kaynağı olarak görmek istiyorum
Annemle babam açıkçası hiç mutlu değiller. Onlar yüzünden evlilikten soğudum. Onlar gibi olmak istemiyorum Mutsuz ve negatif enerji yayan, birbiriyle sürekli çatışan... Babam sinirli ve baskın, annem de hep boyun eğer. Belki annem sesini çıkarsa bu kadar uzun yıllar yürümezdi evlilik ama ikisi de mutsuz, özellikle annem. Ya biz, çocuklar? Kardeşim daha çok arkadaşlarıyla takılır ev onu pek ilgilendirmez ama ikimizin de çocukluğu annemlerin bağırışları kavgalarını izleyerek geçti. İyi şeyler hatırlamıyorum hiç. Ne bileyim.. onların mutsuzluğu bize yansıyor. Evde görüyorum. Hep surat bir karış. Herkes gergin. Böyle bir evliliğim olsun istemiyorum ileride.