Daha önce konu açmıştım , baya da linç yedim böyle bir evlilikte çocuk nasıl düşünürsün diye . Anın acısıyla kendimi iyi ifade edememişim .
Ben 32 yaşında 3.5 senelik evli bir kadınım. Memurum . Eşimle evlendiğimden günden beri sorunlarım bitmek bilmedi , her kavga da ailesini aradı evime çağırdı . Sorgular sualler … Annesinin durup durup “ ben oğlumdan soğumak zorunda kaldım, artık karısı var demesi “ Oğlunun beni ailemden koparamazsın demesi . Babasının ailemizdeki her şeye dahil olması , eşimi sürekli yönetmesi . Evimde huzur bırakmadı . Çok yoğun çalışan bir kadın olduğumu bildikleri halde köyden dedem çaya gelmedi , evime misafir alamıyorum diye eşimin baskısı . Ailesiyle dip dibe oturmamıza haftanın 2-3 günü onlarda olmamıza rağmen sen bizi evinde istemiyor musun diye baskı yapmaları . Bir gün babasına ağladığımı biliyorum . Baba dedim çok yoğun çalışıyorum eve gelip uzanmak hakkım değil mi diye .. Eşimi bu tür konularda sürekli doldurup üzerime saldılar . Evde kavga kıyamet . Kv’nin misafiri gelse kural gibi bizi de arar gelin diye . Gitmezsen kıyamet. Haftanın 6 günü çalışıyordum memur olmama rağmen mesaim vardı . Bir ilçeden diğer ilçeye hergün gidip geliyordum . Yol 2 saat . Gram anlayış göremediğim gibi çok da baskı yaşadım. Kalan 1 günümde evdeki işleri topla et , yemek yap , az dinlen derken kimseye vaktim kalmıyordu . Oturup yetersizim diye ağladığım günler oldu .
Eşim sürekli siyaset peşinde il dışında ya da gece yarılarına kadar dışarda. Ama anlayış beklenen hep bendim . Gelelim ayrılık kararına . Eşimle 1 ay önce çocuk sahibi olmaya karar verdik . Benle
tüp bebek merkezine geldi dosya açtık . Ben tüm testleri yaptırdım hiç bir sorun yok . Derken eşim birden karakterlerimizin uymadığına karar vermiş . Boşanma lafları geçiyor aramızda . Neyse ben her zamanki tıkanma sürecimiz diye düşündüm. Çünkü adam benle çocuk sürecine devam da ediyor bir yandan . ( her anlamda ) Bir kaç gün sonra akşam ailesine yemeğe gittik . Aramız limoni … Bir ara ben balkona çıktım . Bunların konuşmasına kulak misafiri oldum . Eşim diyor ki işini memleketine taşırız , helallik alırım . 2 gündür kafam rahat uyku uyuyorum . Evlenir belki bunu derken bile üzülmüyorum artık … Ben duyduklarım karşısında afalladım . Her şeyi planlamışlar . Annesi babası çok rahat kendi çok rahat . Montumu aldığım gibi kapıyı çarpıp çıktım . Kimseye bir şey demedim evime geldim . Ailemi aradım . Dayanamıyorum artık diye . Ailemin yaşadığım yere gelmesi 4 saat sürdü . Bu 4 saatte sadece Kp geldi kapıma anladığım kadarıyla baban ve sen kafanda bitirmiş . Yolun açık olsun . Burda ömür boyu bir ABİN var deyip gitti . Ne eşim , ne annesi , ne babası beni aramadı . Ailem geldi , geldiğini söylediği halde kimse gelmedi . Ayaklarına beklemişler . Neyse ben o gün çıkıp geldim . Ertesi gün doğum günümdü . Eşim mesaj attı. Mutluluk diliyor bana ben iyi kalpli bir insanmışım . İşimi taşımam , tayin için yardım edecekmiş vs . Neyse bana anlaşmalı boşanma protokolü gönderdiler tamam dedim . Memlekette tayin olacağım kurumu kendim ayarladım , siyasi bağları olduğu için mevcut çalıştığım kurumdan muvafakat almam için protokolü imzalaman lazım dediler . Çekişmeli olarak boşanmamdan korkuyorlar belli ki . Ben de istemiyorum çekişmeli onlarla uğraşılmaz çünkü . Ama o kadar Allah kitap deyip , namaz kılıp benden 6 kat daha fazla Müslüman olduklarını iddia eden insanlar bileziklerimi ve mehrimi istediğim için bana resmen iş konusunda yokuş yaptılar. İdarecime de Kp demiş ki hemen onaylama belki barışırlar….. Geldiğimden beri barışmaya dair hiç bir adım olmadığı halde. Neyse anlaşmaya vardık . Yarın mahkemeye gideceğiz . Ben bu kadar saçma bir boşanma sürecini kimse de görmedim. Evliliğimin özeti gibi süreç . Adam boşanmaya bile babasıyla annesiyle karar vermiş . Ben hiç yokum. 1 ayda resmen nerden nereye geldim . 1 aydır çok sıkıntılar yaşadım. Bunaldım , üzüldüm , nefret ettim. Yoruldum . Çok şeyi Allah’a bıraktım…