Kızlar beni artik herkes taniyo sanirim. Artık bu eş ailesiyle ciddi anlamda basim belada. Önceki konularımı hatırlayan varsa altlı üstlüyüz ve zırt pırt geliyolar kendi evleri gibi tv degistirmeler sanki ben yokmuşum gibi ki burda herkes ben istemedigim icin inadıma yaptıklarını söylemişti.
Özellikle geçtiğimiz yazdan beri benı o kadar bunalttılar ki artik. Laf sokmalar ama samimiyetsiz şekilde canım bitanemli konusmalar. 2 görümce ve kaynana. Neyse okullarda tatil zaten evdeler 1 aydır dışarıda çıkamıyoruz. Kızım 3 yaşında ve onlara aşık. Sürekli otururken hadi anne ben babannemlere gidicem. Götürmemeye kalkarsam 2 yaş sendorumdan kalma çığlıklarla aglamalar. Mecbur gunde 3-4 kez yarım saat vs götürüp bırakıyorum isteyince onlar getiriyor geri. yani cocuk kendi istegiyle gidip geliyor bişey yapamıyorum. Bazen onlarla yemek kahvaltı vs istiyor. Onlarda onu cok seviyor. Ben pek gitmem.
Neyse bugun kızım yukardan geldikten sonra
her zaman ki gibi yarım saat gecmeden toplanip geldiler üçü. Ben kapiyi actim direk mutfaga gittim . Hemen tv yi acip biri biyere uzandi digeri biyere. Son sese kadar acmıslar tv yi ki ben gece 2 saatlik uykuyla duruyorum cocuk uyumadı diş cıkarıyor(10aylık) başım catlıyor. Hiç keyfim yok yani. Tam uyutayim derken geldiler ayrica. Sinirim aşırı bozuldu kv 10 dk fln durup cıktı kızımda gene aglamaya basladı gitmek icin. bende görümcelerin oldugu odaya gidip "hadi sizde x'i size götürün gitmek istiyor" diyip tvnin fişini direk çektim. Herzaman güler yüzlü olurdum fln. Bu sefer tavırlı bi şekilde yaptm ve suratım asıktı ki hemen anlar onlar.
Hâla konuşmaya çalışıyolar. Teki anladı baya bozuldu giderken. Kızlar bu hanımlar beni gunahi kadar sevmiyor. Ama iki yüzlüler.
Mesafe koymaya calıstıkça da engel oluyolar. Çünkü sinir edemeyecekler bu şekilde.
Bense bunlarin bu hallerinden artık sıkıldım. bana kalsa kızımı 1 saat göndermem kendileride cok iyi biliyor. ben kimseye alın cocuguma bakın da demiyorum diyecek olsam kücüğüde gönderirim cünku asıl onunla ev işi yapmak zor oluyor . Onların bahaneleri sürekli cocuklar cocuklar. Kendi evlerine götürmezler hic. Önceden kızımıda götürmezlerdi hep bizim evdelerdi de cocuk simdi kendi istiyor öecbur götürüyorlar
Size sormak istediğim ben artık ne yapıcam. Daha kaç ay burdalar belli değil. aylarca ben bunlari avutamam. İşimi gücümü bile gece hallediyorum ben ki onlara ihtiyacım olmasın cocuk baktırma konusunda. Batıyolar artık . Cidden bunaldım eşimide delirttim. ne diyim artık gelip hepsini öldürcem en sonunda diye delirdi bugün. Ben ne yapayım her dakika onlarla oturmak istemiyorum yorgunum emrivaki kafalarına göre bize gelmelerinden sıkıldım. Yuzyuze konuşmak mumkuun değil ağzımı açsam karşımda konusacak insan bulamıyorum ki ne konusucam böyle durumda bi fikrim yok. zaten güler yüzlülüğümü kullanıyorlar ama kimin evine gitsen kapiyi acıp buyur etmez mi güler yüz gösterilmez mi gelen kişiye kim olursa olsun? Bunu resmen böyle kullanmak doğru birşey mi ? Ne yapmam lazim ki illa?
Özellikle geçtiğimiz yazdan beri benı o kadar bunalttılar ki artik. Laf sokmalar ama samimiyetsiz şekilde canım bitanemli konusmalar. 2 görümce ve kaynana. Neyse okullarda tatil zaten evdeler 1 aydır dışarıda çıkamıyoruz. Kızım 3 yaşında ve onlara aşık. Sürekli otururken hadi anne ben babannemlere gidicem. Götürmemeye kalkarsam 2 yaş sendorumdan kalma çığlıklarla aglamalar. Mecbur gunde 3-4 kez yarım saat vs götürüp bırakıyorum isteyince onlar getiriyor geri. yani cocuk kendi istegiyle gidip geliyor bişey yapamıyorum. Bazen onlarla yemek kahvaltı vs istiyor. Onlarda onu cok seviyor. Ben pek gitmem.
Neyse bugun kızım yukardan geldikten sonra
her zaman ki gibi yarım saat gecmeden toplanip geldiler üçü. Ben kapiyi actim direk mutfaga gittim . Hemen tv yi acip biri biyere uzandi digeri biyere. Son sese kadar acmıslar tv yi ki ben gece 2 saatlik uykuyla duruyorum cocuk uyumadı diş cıkarıyor(10aylık) başım catlıyor. Hiç keyfim yok yani. Tam uyutayim derken geldiler ayrica. Sinirim aşırı bozuldu kv 10 dk fln durup cıktı kızımda gene aglamaya basladı gitmek icin. bende görümcelerin oldugu odaya gidip "hadi sizde x'i size götürün gitmek istiyor" diyip tvnin fişini direk çektim. Herzaman güler yüzlü olurdum fln. Bu sefer tavırlı bi şekilde yaptm ve suratım asıktı ki hemen anlar onlar.
Hâla konuşmaya çalışıyolar. Teki anladı baya bozuldu giderken. Kızlar bu hanımlar beni gunahi kadar sevmiyor. Ama iki yüzlüler.
Mesafe koymaya calıstıkça da engel oluyolar. Çünkü sinir edemeyecekler bu şekilde.
Bense bunlarin bu hallerinden artık sıkıldım. bana kalsa kızımı 1 saat göndermem kendileride cok iyi biliyor. ben kimseye alın cocuguma bakın da demiyorum diyecek olsam kücüğüde gönderirim cünku asıl onunla ev işi yapmak zor oluyor . Onların bahaneleri sürekli cocuklar cocuklar. Kendi evlerine götürmezler hic. Önceden kızımıda götürmezlerdi hep bizim evdelerdi de cocuk simdi kendi istiyor öecbur götürüyorlar
Size sormak istediğim ben artık ne yapıcam. Daha kaç ay burdalar belli değil. aylarca ben bunlari avutamam. İşimi gücümü bile gece hallediyorum ben ki onlara ihtiyacım olmasın cocuk baktırma konusunda. Batıyolar artık . Cidden bunaldım eşimide delirttim. ne diyim artık gelip hepsini öldürcem en sonunda diye delirdi bugün. Ben ne yapayım her dakika onlarla oturmak istemiyorum yorgunum emrivaki kafalarına göre bize gelmelerinden sıkıldım. Yuzyuze konuşmak mumkuun değil ağzımı açsam karşımda konusacak insan bulamıyorum ki ne konusucam böyle durumda bi fikrim yok. zaten güler yüzlülüğümü kullanıyorlar ama kimin evine gitsen kapiyi acıp buyur etmez mi güler yüz gösterilmez mi gelen kişiye kim olursa olsun? Bunu resmen böyle kullanmak doğru birşey mi ? Ne yapmam lazim ki illa?