Çok üzüldüm sizin adınıza… inanın ben eşime kızmadım sadece artık hastalık aramasını söyledim. Sizin eşinizde çok bencilmiş, empatı duygusu sıfır olsa gerek. Bence sıkıldıkça buraya yazın… kendinizi sıkmayın eşinize söylemeyin gerekirse. Kendiniz gidip gelin doktora.Şu mesajinizi görünce ağladım
Şuan tedavi görüyorum yeşil reçeteli ilaç kullaniyorum
5 ay oldu tedaviye başlayalı
Kimse destek değileşim bile ilaç icerek kendimi daha fazla hasta ettim diye azarlıyor beni
Dr kontrollerim hep kavga gürültü
Artık tedavi olmakta istemiyorum
Şımarıkmışım gibi davraniliyor
5 farkli antidepresan kullanıp nasıl şımarıklık yapıyorum acaba
Çok güzel anlatmışsınız gerçekten sizede geçmiş olsun ve bravo!Ben Ağustos ayında eşiniz gibi olmuştum aynı, yolda yürürken bile “aha şimdi bayılacağım galiba” diye kendimi dinliyordum sürekli, o derin kaygının içinde boğuluyordum resmen ve tam o dönem tatil planımız vardı; eşime yalvardım beni bırak sen arkadaşlarınla git ben çok kötüyüm diye, tabii saçmalama dedi :) aynı gün balkonda çay içerken tamam dedim ya, ben bıktım bu durumdan, dinlemeyeceğim kendimi ayılacak mıyım bayılacak mıyım ne olursa olsun gidelim şu tatileilk gün havuza bile girmekte zorlandım ama üstüne gide gide, tatilde baya toparladım. Eve dönünce psikayrist, psikolog ile eş zamanlı görüştüm, hala görüşüyorum tedavim bitmek üzere.
Bu hastalıkta en önemli şey düşüncelerden korkmamak bence psikologum “ya olursa?” kaygımın üzerinde çok konuştu benimle, en kötüsü de olabilir, oldu say “ne olur peki?” diye sorular sorarak korkularıma mantıkla yaklaşmamı sağladı. O anksiyete halinde tahmin ettiğin şey her neyse beyin onu gerçekmiş gibi algılıyor, küçük bir göğüs ağrısı (stresten mesela) aha kalp krizi geçiriyorum diye korkuya sebep oluyor ve buna ciddi ciddi inanıyorsun, kabus gibi.
Bence eşinize anlayışla yaklaşın, evet sizin için de çok zor ama inanın bu duygu cehennem azabı gibi, şu çektiklerimiz inşallah öbür tarafta günahlarımızdan düşer.kaygının ötesinde ruh acı çekiyor resmen, o huzursuzluğu tarif bile edemem.
Ama güzel olan şu ki; hiç bir anksiyete sonsuza dek sürmez, mutlaka geçer biraz yıkar geçer ama geçer, geçtiğinde eşinize verdiğiniz destekle bağınız bile güçlenirçünkü ben hiç unutamıyorum o dönemlerimde kim kol kanat gerdi, kim kanadımı kırdı.
Çok geçmiş olsun.
İste sorun burda basliyor. Kabulleniyorlar yani biliyo aslinda bi sorunu olmadigini ama bilincalti kendine dusman gibi bir turlu kabullenmiyor. Ben ilk zamanlarda kalbinde bisi yok, beyninde ur yok hayatim deyince beni umursamaz olmak ve onun hastaliklarini hafife almakla itham etti hep. Sen ne anlarsin ki zaten vs. Simdi biliyor kendisinde bi sorun olmadigini ve internette okudukca daha kotu oldugunu ama engelleyemiyor iste. Soyle diyeyim ne zaman sehir disina cikicak olsak o sabah mutlaka hasta olur mutlaka ama! Bu bilinc altinin bir tezahuru degil de nedir yani? Beyninin kimyasinin bozuldugunu be ilacsiz duzelmeyecegini yeni kabullendik. Cevresinde bikac arkadasinin da ilac kullandigini ve hayatlarina devam ettigini ogrenince daha da rahatladi. İste bu noktada ruh hastaliklari konularinda konusmanin ne kadar onemli oldugunu goruyoruz. Ayip gibi konusmuyoruz kimseyle ama belki ayni sorunlari yasamis veya yasayan biri bize destek olabilir. Simdi is doktor bulmaya kaldi.Eşim ilacı ilk kullandığında mutluydu şükür ama yine atak başlayınca ilaç fayda mı etmedi diyor gidiyor baska hastalık arıyor kendine. Anksiyete var evet kabullendi ama hala arıyor.
Çok ama çok tşk ederim ♡ ." ben yanindayim " diyenim olmadi maalesef , yalandan bile soylese inanirdim inanmak isterdim.Gel sarılalımyalnız değilsin asla, bunu yaşamayan “şımarıklık” olarak algılıyor, Allah onlara göstermesin, ne diyeyim, bildiğin cehennem azabı gibi bir şey. Onların davranışları yüzünden tedavini aksatma sakın, anksiyete tedavisi en kolay ruhsal bozukluklardan biri. Ağustos ayında nefes alamıyordum, elim kalbimde geziyordum, şu an 5 mg’lık ilaç ile bırakma evresine girdim, ilaçtan ziyade terapiler bana çok iyi geldi, birinin seni anlaması, “ben yanındayım” demesi öyle değerli ki. Bunu yaşayan insanlar olarak bizde senin yanındayız
Unutmayalım ki geçici, en derin anksiyete çukurundayken bile kendime hep bunu hatırlattım. Daha önce geçti, yine geçecek. Bu duyguya sıkı sıkı tutunmak bana hep iyi geldi, sana da iyi gelsin. Youtube’dan bir kaç tane influencer’ın videolarını izledim, biri Selin Yağcıoğlu… Diğeri Tuana diye bir kızdı soyadını hatırlamıyorum. Ne kadar derin bir anksiyete yaşamışlar, ama şu an ne güzel toparlamışlar. Biz neden başaramayalım? Kendine inan ve güven, en değerli sensin.
Ne kadar güzel söylemiş doktorunuz ilaclar degil ilgiyle sevgiyle düzelebilir insanBenim psikayatrm cok iyiydi ilac verip gonderen cinsten değil beni dinledi sonra esin burdyasa gelsin iceri dedi ve ona hastaligi anlatti ben sadece sakinlestirici ilac verebilirim ama sen iyilestirebilirsin dedi onun elinden tut ve sorgulama o an empati yap dedi sadece güvende oldugunu hissettir dedi gercekten bu ionusma cok faydali oldu sizin icin çok üzüldüm şuan çünkü bu lanet hastalik desteksiz cekilmiyor rabbim yardimciniz olsn sifa versin insallah bir gün esiniz anlar siziPanik atakta diye yabanci bi yazarin kitabi var inanilmaz etkili kesinlikle alin okuyun size cok iyi gelicek bol bol nefes egzersizi yapin müthiş rahatlatiyor hatta sıkıntıya dustugunuzde yazin bana özelden o an da.Ben size destek olurum
Size de cok geçmiş olsun,eminim destek veriyorsunuzdur siz eşinizeÇok üzüldüm sizin adınıza… inanın ben eşime kızmadım sadece artık hastalık aramasını söyledim. Sizin eşinizde çok bencilmiş, empatı duygusu sıfır olsa gerek. Bence sıkıldıkça buraya yazın… kendinizi sıkmayın eşinize söylemeyin gerekirse. Kendiniz gidip gelin doktora.
Merhabalar çok çok geçmiş olsun üzücü şeyler yaşamışsınız bende de panik atak var sürünüyorum gerçekten çok ağır geçiyor sizde elektirik çarpması gibi oluyormuydu dün akşam kalbim kasıldı sanki bağırarak içeri koştum halen kötüyümAllah şifa versintam 3 sene neler çektim yaşadım gitmediğim prof hastane kalmadı biçok doktor dost edindim ara ara ziyaret ederim çok sevinirler beni sağlıklı gördüklerine ... şükürler olsun ... bazen deli olduğumu düşünenler bile olurdu o dereceydim abartmıyorum şimdi söylemesi kolay ama o dönem kabusdu ... şimdi size önerim nacizane bu hastalığı ve içinde yaşadıklarını düşündüklerini anlamanız imkansız bazen saklıyo bile insan söyliyemiyo deli sanmasınlar diye olmuyanı olduruyo beyin gücüyle bu yüzden sadece onu anladığınızı ve yanında olduğunuzu söyleyin sakın akıl vermeyin yönlendirmeyin o an insanın algısı kapanıyo zaten kendine odaklandığından ama tedavide ennn büyük iyi etken terapi psikolog ve maneviyat güçlendirmek ben en ağır dönemimde bile ilaç içemedim ilaç korkumda vardı sık terapi ve maneviyat sonsuz şükür bitti gitti ataklar yok ankaiyete arada çok nadir üzüntü stresde olsa bile artık tecrübeliyim geldi gibi gidiyo Allah eşinize şifa versin inanılmaz zor bi hastalık gerçekten umarım güzel haberler verirsiniz en kısa sürede takipde kalıcam sevgiler
evet canım oluyodu çok iyi bilirim çok rahatsız edici gıcık bişey Allah şifa versin inşAllahMerhabalar çok çok geçmiş olsun üzücü şeyler yaşamışsınız bende de panik atak var sürünüyorum gerçekten çok ağır geçiyor sizde elektirik çarpması gibi oluyormuydu dün akşam kalbim kasıldı sanki bağırarak içeri koştum halen kötüyüm
Cok geçmiş olsun ben anksiyetemi izzet güllü videolarını ızleyerek ve her gun yılmadan telkin yaparak yendim. Bir araştırın isterseniz belki iyi gelir. Öncelikle anksiyete bır hastalık degıl bunu unutmayın, algılımızla ilgili algımızı değiştirmemiz gerekiyor. Zor bir yol ama inanın başarabilirsiniz.. bol şansMerhaba hanımlar. Bir konuda sizden yardım almak istiyorum. Eşim son 4-5 aydır anksiyete ile uğraşıyor. Psikologa gitti, pskiyatriye gitti. Tüm kan tahlili vs herseyi temiz çok şükür. Ama sürekli kaygılı. Psikologa gitti doktor kaygı bozukluğu anksiyete dedi ilaç için psikiyatriyeye yönlendirdi gitti aldı 1 aydır citoles 5 mg kullanıyor. İlacı içerken biraz daha iyiydi yani ilk hastalık döneminde ağlıyordu sürekli içinde sıkıntı, gögsünde ağrı sürekli ben neyim ne hastası oldum diye hastalık arıyordu internetten. Doktora kontrole gitti doktor ilaçlara devam dedi. Neyse içiyor fakat son 2-3 gündür yine başladı ilaçlar etki etmiyor mu iyi değilim ben yine başladı gögüs ağrım sıkıntılarım diye. Az önce aradı beni işten sesi ağlamalıklı ne olcak bu halim ne oldu bana diye. Bazen inanılmaz sinirleniyorum gerçekten tahammülüm kalmıyor ama tutuyorum kendimi onu anlamaya çalısıyorum. Yani bu bir atak dönemi sanırım bana göre. Böyle ilaç kullanıp atak geçirenler neler yapıyorsunuz nelerle kafanızı dağıtıp o ağrıları geçiriyorsunuz. Bulmaca, sakin müzik vs hepsini yapıyoruz eşimle. Kitap falan okuyor. Film izliyoruz. Gerçekten iyiydi yine başladı. Ben nasıl yardımcı olabilirim eşime ? Güzelce konusuyorum zamanla bu gelen ataklara bile alıscan umursamıcaksın diye. Baska neler yapılabilir ? Şimdiden çok teşekkür ederim.
Merhaba eşiniz nasıl oldu acaba geçti mi ? İyileşti mi ? Aynı şeyleri bende yaşıyorum 5 gündür ilaç kullanıyorum ama ilaç etkisini kaybedince eskisi gibi oluyorum. Umarım iyileşmiştirCanım şımarıklık değil tabiki ama artık teshis koyulmus işte eşim hala daha da buyuk baska hastalık olabilir diyor arıyor. Ona kızıyorum ama geçecek Allahın izniyle…