Anksiyete mi gerçek hastalık mı, yaşadığım ne?

iyikiamaiyiki

Aktif Üye
Kayıtlı Üye
11 Eylül 2020
2.174
551
Merhaba, inanın çok kez konu açtım ama ne eşime anlatabiliyorum ne aileme herkes bezmiş durumda bende buraya sormak istedim.
10 ay önce dış gebelik ameliyatı oldum ve o günden beri eski halime dönemedim. Biraz zor bir ameliyat oldu doktorun korkutması vs üzerimden bir türlü atamadım şimdide hep olumsuz şeyler bekliyorum
Defalarca doktora gittim. Akciğer için, kalp için, kadın doğum için, koltuk altındaki şişlik için, kan tahlilleri vs
Şimdi midemi kafama takıyorum. 2 aydır ara ara midem ağrıyor ama şu sıralar daha da artmış durumda. Özellikle yemeklerden sonra çarpıntım oluyor ve midem ağrımaya başlıyor soda içtiğim zaman rahatlıyorum. Her tuvalette dışkımı inceliyorum kan var mı diye, geçen gün poşetle inceledim kan var gibi geldi ama domatesmiş. Akşamda klozete baktığımda dışkımda beyaz gibi nasıl desem ip gibi balgam gibi değişik birşey vardı, internetten baktım dayanamadım kötü şeyler yazıyor, inanın tuvaletten ellerim titreyerek çıktım. Eşim babam kardeşim annem kimse beni anlamıyor.kimseye birşey anlatmak istemiyorum artık yoruldum
En son koltuk altı için genel cerraha gittim, adam bana vücudun 18 yaşındaki gibi değil kendini inceleme, benide incelesen neler bulursun dedi, o an iyi oluyorum evet
Benim önceden midem hiç ağrımazdı, ancak üşütünce ishal olunca ağrırdı onda da patates haşlardım bir kaç güne geçerdi. Şimdi her yediğimden sonra büyük tuvaletim geliyor ama yapamıyorum tam ishal değilim anlayamıyorum. Hazımsızlık gibi hissediyorum.
Bu durum çarpıntı, mide ağrısı yeni ameliyat olduğumda da olmuştu sonra geçmişti şimdi yine yaşıyorum ben ne yapıcam ya hep doktor doktor gezicek miyim
Kendimi güçsüz mutsuz hissediyorum, ailem bezdi. Her yerimi inceliyorum. Bir yerim ağrısın ya da şişsin bütün neşem enerjim gidiyor
Benim durumumda olan var mı
 
Hastalık hastalığı bu. Anksiyete bozukluğuna giriyor. Hiç kendinize işkence etmeyin psikyatriye gidin ve bunun çok güzel ilaçları var nasıl iyi geldiğini siz de göreceksiniz. Geçmiş olsun.
Gidiyorum ancak pskoloğa gidiyorum ama 2 seans emdr terapisi aldım yinede tam geçmiyor. Kendi kendime bunlar sana bir uyarı vücudunun tepkisi niye ağrıyor miden diyorum
 
Gidiyorum ancak pskoloğa gidiyorum ama 2 seans emdr terapisi aldım yinede tam geçmiyor. Kendi kendime bunlar sana bir uyarı vücudunun tepkisi niye ağrıyor miden diyorum
Bu durumu çok şiddetli yaşamış biri olarak söylüyorum. Tamamen beyninizin oyunu. Mide stresten ağrır en çok sizin de şuan kafaya taktiginiz için ağrıyor. Ben bu olayın kitabını yazarim. Psikologa gitmeniz çok güzel ama aynı anda ilaç alırsanız mükemmel olur. Kuş gibi hafiflersiniz. Anksiyeteye birebir iyi gelen çok güzel ilaçlar var. Dünya varmış dersiniz
 
Bende dış gebelik ameliyatı geçirdim, ölümden döndüm inanılmaz zordu. Psikolojik olarak da çok etkilendim. Kadın doğum doktoruna giderken çarpıntım tutuyor gidemiyorum. Yıllarca atamadım psikolojisini bende panik atak olarak kendini gösterdi. Sizde de hastalık hastalığı yani anksiyete şeklinde göstermiş. Tedavi olmanız lazım. Kafanızdaki düşünceler normal değil bunu kabullenin. Tedavi olursanız hızlı bir şekilde iyileşirsiniz. Yalnız psikiyatriste gidin psikolog yeterli gelmeyecektir.
 
Sizinde mi mideniz ağrıyordu
Önceden de stresli olduğum zamanlar oluyordu ama böyle mide ağrısı çekmezdim hatta mide ağrısı nedir bilmezdim, instagramdan kötü şeyler görünce etkisinden çıkamıyorum. Vücudumda takmadığım biryer kalmadı
 
Benimde ilk kadın doğum doktoruna gittim öylr korkuyordum ki, bana ilkinde iğne yapıldı klozet kan doldu, şimdide klozette hep kan olucak gibi geliyor
Yani bilmiyorum neden bu kadar oldu çok üzülüyorum, herkes anlatıyor ne yapmam gerektiğini biliyorum ama ağrım olunca beynimin içinden gitmiyor, birşeyin var vücudun sana sinyal veriyor. Doktora git vs gibi şeyler düşünüyorum içinden çıkamıyorum dipsiz kuyu gibi kafayı yemek üzereyim tam geçti diyorum tekrar başa sarıyorum
 
Sizinde mi mideniz ağrıyordu
Keşke sadece mide ağrısı olsaydı doktorum bu durumun psikosomatik bozukluk olduğunu söylemisti. Yani vücut anksiyete yaşadığı için gerçek anlamda fiziksel belirtiler de veriyordu. Resmen o kötü dusunceleri destekler nitelikte. İnanılmaz bir şey bu
 
Ne kadar zaman önce yaşadınız? Bende yoğun iç kanama yaşadım, çok şiddetli dayanılmayacak sancılar çektim. O halde defalarca alttan muayene olmak zorunda kaldım. 3 sene oldu yaşayalı hala jinekolaga gitmek çok zor benim için. Alttan muayene olurken çok zorlanıyorum. Ağrım olacak ya da kötü birşey olacak gibi geliyor. İnsan yaşadığı travmaların etkisini atamıyor. Kendinize yüklenmeyin bu bir süreç çoğunu atacaksınız ama bir kısmı kalabilir bendeki gibi. Ben bir de tüp bebek yaptırmıştım ondan sonra oldu travması ondan büyüktü.
 
Merhaba iyikiamaiki neler hissettiğini en iyi ben anlarım desem abartıya kaçmaz. Öncelikle bunun psikolojik bir rahatsızlık olduğunu ve en az bir fiziksel rahatsızlık kadar mühim olduğunu unutma çünkü birbirlerini tetikleyen şeyler.
Benim önce panik ataklarla başladı nefes alamama Göğüs ağrısı ataklar şeklinde bayılanlar. Yapılan her tahlil neticesiz kalınca psikiyatrist ile görüştürüldüm 3 sene antidepresan tedavisi gördüm toparlandım sonra evlendim ve bu defa anksiyete belasına düştüm. Daima ölüm ve hastalık korkusu eşim başlarda anlamlandıramadı ailemden büyük destek gördüm bu sebeple yeniden bir psikiyatrist ile görüştüm yeniden ilaç kullandım herşey yoluna girdi ve eşimle bebek sahibi olmak isteyince ilaçları bıraktım o ana kadar da herşey daha kolaymış aslında.
Bebek sahibi olamayınca doktor doktor gezmeye başladım tüm doktorlar herşeyin yolunda olduğunu eşimin de iyi olduğunu söyleyip durdular ama ben yanlış birşeylerin olduğunu biliyordum çünkü adet ağrılarım artık dayanılacak boyutu aşmıştı sonunda özel bir hastanede bir doktor ayrıntılı bir şekilde beni muayene etti ve kanserden şüphelenediğini söyledi. Eşim ablam ve ailemden bir çok kişi doktor ve hemşire deli gibi onları aradım hepsi destek oldu korkmamam gerektiğini bunun şüphe olduğunu söylediler ki öyle de oldu tanı ve tedavi için ameliyat masasına yattım zor bir ameliyat geçirdim rahim tamamen enfeksiyon ve yapışıllıkla doluydu sonra eve döndüm ve birden alerjik reaksiyon geçirmeye başladım herşeye alerji geliştirdim ben birden bire sanıyorum tabi dikişler bile iyleşmeden yeniden hastanelerde yatmaya başladım
Kimse nedenini bilmiyor alerjilerin ilaçlarla bir nebze sakinledim eşim ailem daima yanımda bu süreçte anksiyete tavan yapmış vaziyetteydi ve ben yeniden baş edemeyince ilaçlara sarıldım ve uyuşturdum kendimi antidepresanlarla
Aradan aylar geçti kendime gelmiştim ve eşimle sevinçli haberimizi aldık hamileydim ilaçları derhal bıraktım tabi herşey yolunda gidiyordu ama bir talihsizlikler 3 aylık bebeğimi kaybettim derin bir kedere girdim ailem ve eşim olmazsa neler olurdu bilmiyorum kürtaj oldum parça kaldı tüm bu operasyonların ağrısı talihsizlikler beni hayatımın en büyük kaygı bozukluğuna itti. Herşeyden korkuyordum sadece bende çıkacak hastalıklardan da değil üstelik yakınlarım içinde endişe etmeye başladım. Ailem destek oluyor ama elbette anlamıyorlardı. Kafamı dağıtmak için üniversite eğitimimi bir üst noktaya taşımaya karar verdim ders çalışıyor sosyalleşiyordum tabi anksiyete olduğu yerdeydi 3 ay korundum bu süreçte ve sonra yeniden hamile kaldım bebeğimi kaybedeceğime inanıyordum hem mutsuz hem endişeliydim iki aylık hamileyken büyük depreme yakalandık
Ve ben iyileştim. Deprem olduğunda müthiş bir karmaşa acı ve korku vardı herkes korkuyor panik halindeydi aylarca ve ilk defa herkesle aynı duyguları paylaşıyordum gerçek bir felaket
Gerçek bir korku o zaman kaygı ve gerçeklik arasında ki o farkı anlamıştım. Kaygı olabilme ihtimali olan talihsizlikler iken gerçekler içinde yaşadığım an ve yaşamdı. Hiç bir ilaç kişi doktor bana bu farkı öğretemezdi bir anda aydınlanmak gibi birşeydi.
Kaygı bitti mi ASLA. Sadece onu terbiye etmeyi öğrettim ve bir dua ile yeniden tutundum hayata diyebilirim.
Allahım bana değiştirebileceğim şeyler için güç değiltiremeyeceğim şeyler için sabır ver.
Şuan bebeğim çok iyi kucağıma almak için gün sayıyorum onun için endişe etmeyi bıraktım çünkü bu onun yaşam mücadelesi.
Çok uzun oldu biliyorum ama sana yararı olacaksa ne mutlu bana
 
hastalık hastası gibi geldi bana bide panik atakda var gibi tahmini doktora gidin psikayatriye
 
Öyle mi diyorsun
Ama benşm gerçekten midem ağrıyor
Mesela babama anlatıyorum diyorum ki yemek yedikten sonra çarpım tın oluyor diyorum sen öyle düşündüğün için oluyor ditor kızıyorum
 
Öyle mi diyorsun
Ama benşm gerçekten midem ağrıyor
Mesela babama anlatıyorum diyorum ki yemek yedikten sonra çarpım tın oluyor diyorum sen öyle düşündüğün için oluyor ditor kızıyorum
Psikosomatik bozukluk nedir bunu araştırın neden bunları yaşadığınızı goruceksiniz. Şuan yaşadığınız tüm fiziksel sıkıntılar anksiyete yaşadığınız için oluyor. Ben de böyle diyordum psikolojik olsa neden gerçekten ağrı yasayayim ki bunlar gerçek belirtiler diyordum. Ama tamamen anksiyeteden dolayı olduğunu gördüm öğrendim. Ve benim yaşadığım sadece mide ağrısı değildi daha neler neler
 
Öyle mi diyorsun
Ama benşm gerçekten midem ağrıyor
Mesela babama anlatıyorum diyorum ki yemek yedikten sonra çarpım tın oluyor diyorum
Çok zor süreçler geçirmişsiniz üzüldüm
Bende kendim için endişelenmeyi bırakıp kızım için endişeleniyorum onu inceliyorum. Her bir yerim ağrıdığında yada herhangi bir şişlik olduğunda başa sarıyorum.bende dul gebelikten sonra kadın doğum doktoruna gitmeye korkuyordum. İç kanama riski oldu bende de
Bana birde bu kadar takma Allah daha büyük dert verir gerçekten başıma gelir dediklerinde daha panik oluyorum dahada çok takıyorum. Ben hiç doktora giden biri değildim
2 sene önce böyle midem ağrısa üşütmüşüm derdim ama şimdi aklımdan birçok şey geçiyor, 2 ay oldu neden geçmiyor kesin birşey var diyorum
 
Bunu hiç duymamıştım sadece bana öyle düşümdüğüm için bu ağrıların olduğunu söylediler ama ben diyorum ki gerçekten şuan midem ağrıyor ve yemek yedikten sonra özellikle
Sizin başka ne gibi ağrılarınız oldu
 
Geçmiş olsun.
Yasadiklarinizin aynısını eşimde var. Anksiyete ve panik bozukluk.
Defalarca kalp krizi geçiriyorum diye acillere tasindik
Gaitada kan gördüm olucem, karnimda sanci var ölüyorum.

Kalp , batın, tetkikleri ultrasonlari, tahliller, herşeyi temiz.
Hatta kendisi de diyor temiz çıkacağını biliyordum ama oncesinde o şüpheye düşünce en kötü hastalığı yaşadığımi düşünüyorum.

Bir psikiyatriste gitmenizi ve ilac tedavisini devam ettirmenizi öneririm
 
Ben size kendi hastalık hastalığı sürecimi anlatayım halinize sukredersiniz. Öncelikle şu zamana kadar kendime koyduğum teshisleri yazayım. Ve bütün bunlara inaniyordum kesin gözüyle bakıyordum. Bacağımda beze çıkmıştı aniden onu yumusak doku tumoru olduğuna inanmistim ve ölüyorum tribüne girmistim. Daha sonra yağ bezesi olduğu ortaya çıktı. Bir kere lenf bezim şişti lenfoma belirtilerini okuduğumda hepsi bende vardı ve belirtileri okudukça psikolojik olarak hepsi daha da aynı olmaya başlıyor. Sonra onun da diş iltihabından dolayı olduğunu öğrendim. Daha sonra başka bir zaman kan kanseri olduğumu dusundum çünkü bacaklarım sürekli morariyordu ve diş etlerim kanıyordu. Beyaz tenli olduğum için farkında olmadan morartiyormusum ve diş etleri de her insan gibi fazla özen göstermediğinde kaniyormuş. Sonra aradan zaman geçti koltuk altımda beze fark ettim bu sefer dedim tamam elveda hayat. Ağda yaparken kıl köküm iltihaplanmis sorun oymus. Sonra aradan tekrar zaman geçti dudağımda yara çıktı ağız kanseri olduğuma inandirdim kendimi ve bu arada bunlar bir günlük süreçler değil hepsinde ayrı ayrı tribe giriyordum ve uzun sürüyordu. Dudağım çatlamış ve yaladigim için orası yara olmuş. Sonra bir ara sürekli mide ağrısı çekmeye başladım aynı sizinki gibi daha çok yemekten sonra oluyordu ve sonrasinda kusmalarim başladı. Tamam dedim geçmiş olsun mide kanseri. Meğer sadece anksiyetem mideme vuruyormus. Bir ara sol kolum sürekli uyusuyordu ve aniden deli gibi kalbim carpiyordu kalp krizi sinyali veriyor yakında kalp krizi geciricem heralde diyordum. Meğer panik atak yasiyormusum. Bı ara da sürekli başımın ağrısına takmıştım beyin kanaması geciriyorum heralde diyordum. İnanın daha unuttuğum çok vardır. ben bunları kısa yazdım ama bu çok uzun bir süreçti. Ve hayatı kendime zehir etmiştim. Bir gün dedim ki normal insanlar bir kere ölür hayatta ben kendimi her gün öldürüyorum. Artik bu böyle gitmeyecek ne bir şeye odaklanabiliyorum ne hayattan zevk alıyorum sürekli bir korkuyla yaşıyorum. Allah'a teslim olucam herkesin bir kaderi var bunu ben değistiremem sonuçta dedim. Bir de psikolog Beyhan budak bir sözünü getirdim aklıma. (Hastalık hastalığı videosundan) gerçekten bir şeyiniz olsa sizin kendinizi incelemenize bile gerek kalmaz o hastalık sizin kafaniza vura vura ben buradayım der zaten demişti. Gerçekten de öyle inceleyerek bir şey bulunmaz veya tek bir şey yaşıyorsun diye o kötü bir şeyin belirtisi olmaz. Tüm bunları kafama yerleştirdim ve bir de psikyatriye gittim. Kısa dönem antidepresan kullandım yeniden dogmusa döndüm. İlaci uzun zaman oldu kullanmıyorum. Ama ben kafa olarak aştım teslimiyetteyim. Hep bir şeylerle oyalanin ve Allah'a güvenin gerisini bosverin. Allah sağlık sıhhat versin hepimize. Bu güzel zamanlarinizi tatlı tatli geçirmek varken olmayan şeyler yüzünden geri gelmeyecek değerli zamanınızı böyle kotu gecirmeyin hayatı kendinize zehir etmeyin ve o yüzden mutlaka psikyatriye gidin çok iyi gelecek
 
Seni tetikleyen bir durum olmuş belli ki mümkünse muhakkak bir uzman yardım al ben kendime uğraş buluyorum her kaygı hissettiğimde muhakkak bunu eşime açıyorum o beni sakinleştiriyor bir de yeni bir yöntem deniyorum bu aralar internette görmüştüm adına aslan terbiyecisi deniyor. Elime çok sıkmayan lastik bir toka ya da direk lastik takıyorum her kötü düşünce geldiğinde çekip hafifçe vuruyorum bu sayede dikkatim dağılıyor o duygu kaygıya dönüşmeden sönüyor
 
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…