Anksiyete/İç bunalması nasıl başa çıkıyorsunuz?

kurk mantolu madonna

Feinne meal ûsri yüsrâ...
tek ayak cezası
Kayıtlı Üye
22 Kasım 2014
3.147
3.141
248
31
Herkese merhaba,

Kaygı bozukluğu ve OKB nedeniyle bir yıldır ilaç tedavisi görmekteyim. Ama kaygı bozuklugu gecmisim çok eskilere dayanmakta. Kendimi bildim bileli hep kaygılı bir yapım vardı;ama patlama noktası geçen sene Ramazan'da oldu. Önce düşük mg'lı bir ilaç ve gece uyku versin diye yanına bir ek ilaç verildi. Dr eşliğinde gece ilacını bıraktım. Gayet iyiydim. Gündüz ilacını biraz kafama göre kestim, ne olacak canım zaten düşük mg'lı diyerek. Ve ramazanda uyku düzeni ve yemek düzeni bozulunca nuksetti. Başka ilaçlara geçtik. İki ay olacak kullanali. Gece uykusu için verilen ilaç antipsikotik bir ilaç. Dr şimdi onu bıraktırdı. Ama o kadar zorlanıyorum ki. Yaşadığım iç bunalmasini, o kasvetli anlatamam. Aslında çok mutlu ve heyecanliyim sevdiğim adamla evleniyorum bir ay sonra. Ama bu anksiyete denen illet kapıda bekliyor sanki. Hicbirsey yokken o yaşanan iç bunalmasi beni çok rahatsız ediyor. Başa cikamiyorum. En ufak bir uyku yemek düzeninin bozulması nuksettiriyor. Eskiden ilaçsız da olsa başa çıkardım; şimdi onu da yapamıyorum. Bu tarz rahatsızlıkları olanlar, sizler nasıl başa çıkıyorsunuz?
 
Herkese merhaba,

Kaygı bozukluğu ve OKB nedeniyle bir yıldır ilaç tedavisi görmekteyim. Ama kaygı bozuklugu gecmisim çok eskilere dayanmakta. Kendimi bildim bileli hep kaygılı bir yapım vardı;ama patlama noktası geçen sene Ramazan'da oldu. Önce düşük mg'lı bir ilaç ve gece uyku versin diye yanına bir ek ilaç verildi. Dr eşliğinde gece ilacını bıraktım. Gayet iyiydim. Gündüz ilacını biraz kafama göre kestim, ne olacak canım zaten düşük mg'lı diyerek. Ve ramazanda uyku düzeni ve yemek düzeni bozulunca nuksetti. Başka ilaçlara geçtik. İki ay olacak kullanali. Gece uykusu için verilen ilaç antipsikotik bir ilaç. Dr şimdi onu bıraktırdı. Ama o kadar zorlanıyorum ki. Yaşadığım iç bunalmasini, o kasvetli anlatamam. Aslında çok mutlu ve heyecanliyim sevdiğim adamla evleniyorum bir ay sonra. Ama bu anksiyete denen illet kapıda bekliyor sanki. Hicbirsey yokken o yaşanan iç bunalmasi beni çok rahatsız ediyor. Başa cikamiyorum. En ufak bir uyku yemek düzeninin bozulması nuksettiriyor. Eskiden ilaçsız da olsa başa çıkardım; şimdi onu da yapamıyorum. Bu tarz rahatsızlıkları olanlar, sizler nasıl başa çıkıyorsunuz?
Bende'de OKB var hep mücadele halindeyim hafifletmek için kaygini aklına gelen şeyle ilgilenme o gelsin bütün olumsuzlukları söyledin iyiyede kotuyede cvp cerme azalacak devam edecek azme iradeye sahipsen sürekli ateşi koruklemezsen biter iki gündür yenmeye çalışıyorum bebeyim için bakalım yenebilecekmiyim irade lazım geçmezse bende ilaca basliycam iradeliysen yenersin İzzet Güllü beyin kitabını tavsiye ederim sen hasta değilsin
 
Bende'de OKB var hep mücadele halindeyim hafifletmek için kaygini aklına gelen şeyle ilgilenme o gelsin bütün olumsuzlukları söyledin iyiyede kotuyede cvp cerme azalacak devam edecek azme iradeye sahipsen sürekli ateşi koruklemezsen biter iki gündür yenmeye çalışıyorum bebeyim için bakalım yenebilecekmiyim irade lazım geçmezse bende ilaca basliycam iradeliysen yenersin İzzet Güllü beyin kitabını tavsiye ederim sen hasta değilsin
Evet canım önceden ilaç kullanmıyordum ben düşünceler gelip geçiyordu. Şimdi düşünce geliyor diye panik yapıyorum. Huzursuzlaninca geçirmeye çalışıyorum. Bana göre hiç kaygi olmamalı, hep harika olmalıyım sanırım ondan mı oluyor anlamadım.
 
OKB ve anksiyete hastasıy(d)ım. 16 yaşında antidepresana başladım. Tam 7 yıl 20 mg Cip... isimli ilacı kullandım. 1 ay kadar önce bıraktım antidepresanı. İlk hafta çok zordu. Aşırı gerginlik hali, durup dururken ağlama krizleri, saçma sapan şeylere sinirimin bozulması. Özel bir yöntem uygulamadım, birkaç haftaya kendiliğinden geçti. Şimdi daha iyiyim. Umarım bir daha asla ihtiyaç duymam ilaca.
 
Evet canım önceden ilaç kullanmıyordum ben düşünceler gelip geçiyordu. Şimdi düşünce geliyor diye panik yapıyorum. Huzursuzlaninca geçirmeye çalışıyorum. Bana göre hiç kaygi olmamalı, hep harika olmalıyım sanırım ondan mı oluyor anlamadım.
Normal depresyon zor süreç iyi değilsen ilaca devam edebilirsin
 
Ah ahh anksiyeteyi cok iyi bilirim, 7 senedir başımda. Ben de hep etrafimdakilere bakip "Allahim neden benim disimda herkes iyi, neden bunu ben yasiyorum" diye cok düsünürdüm, aglardim. Ölsem de kurtulsam dedigim cok oldu. Delirme korkusu, kötü birsey olacak korkusu, bir yere gidicem ve anksiyetem tutacak korkusu vs. herseyi yasadim. Hala ara ara anksiyetem nükseder, birseylere pozitif anlamda heyecanlansam bile anksiyetem basliyor. Genelde kimseye pek belli etmiyorum cünkü bunu yasamayan an-la-mi-yor.
Evlenecegin adam sana destek oluyor mu? Benim eski nisanlim beni anksiyetemden dolayi hor görür, antidepresan aliyorum diye nerdeyse keş muamelesi yapardi (suan aklima gelince sinirleniyorum). Sen de nasil durum? Maalesef bu anksiyete iliskileri de etkileyebiliyor, mesela cocuk yapmak istesem simdi öylece yapamam, kendimi buna mental olarak hazirlamam gerekir, ilacimi yavas yavas birakmam gerekir vs.
Ben bu sebeple acikcasi evlenip cocuk dogurabilecegimi bile düsünemiyorum..
 
Yazıyorum. Ne sıkıntım varsa ne düşünüyorsam yazıyorum. Tarih saat belirtiyorum. Beni hangi durum o düşünceye sevk ettiyse onu anlatıyorum. Hissettiklerimi anlatıyorum. O konuyu halledersem kağıdı yırtıp atacağım diyorum.

Bazen yazarken müzik dinliyorum kulaklıkla. Sevdiğim parçaları açıyorum. O an canım istemiyor biliyorum ama müziğin tedavi edebilme özelliği de var bu bir gerçek.

Tek başıma bisiklete biniyorum, gidip iskeleye, deniz kenarına, yeşilliğin içine artık neresi denk gelirse gidip oturuyorum, sakinliğimle Başbaşa kalmaya çalışıyorum. Kendimi dinliyorum. Akşam üzeri yapıyorum ama bunu, karanlıkta düşünmek daha çok hoşuma gidiyor.

Kendimi iyi hissettiğimde okumak istediğim kitapları alıyorum, kötü hissettiğim zaman açıp okuyorum.

Duşa girip Çıkıp kendimle ilgilenmeye çalışıyorum kafa dağıtmak için. Krem sürüyorum, saçımı yapmaya çalışıyorum.

Bahsettiğiniz duruma sahip değilim ama bazen çok dipte hissettiğim oluyor. Bunları yapmak beni rahatlatıyor.
 
OKB ve anksiyete hastasıy(d)ım. 16 yaşında antidepresana başladım. Tam 7 yıl 20 mg Cip... isimli ilacı kullandım. 1 ay kadar önce bıraktım antidepresanı. İlk hafta çok zordu. Aşırı gerginlik hali, durup dururken ağlama krizleri, saçma sapan şeylere sinirimin bozulması. Özel bir yöntem uygulamadım, birkaç haftaya kendiliğinden geçti. Şimdi daha iyiyim. Umarım bir daha asla ihtiyaç duymam ilaca.
İlk zamanlar yoksunluk sendromu denilen etkiler oluyor sanırım, siz onu atlatmissiniz. Ben sadece gece ilacını bıraktım böyle oldu. Umudum var geçecek ama ne zaman
 
Ah ahh anksiyeteyi cok iyi bilirim, 7 senedir başımda. Ben de hep etrafimdakilere bakip "Allahim neden benim disimda herkes iyi, neden bunu ben yasiyorum" diye cok düsünürdüm, aglardim. Ölsem de kurtulsam dedigim cok oldu. Delirme korkusu, kötü birsey olacak korkusu, bir yere gidicem ve anksiyetem tutacak korkusu vs. herseyi yasadim. Hala ara ara anksiyetem nükseder, birseylere pozitif anlamda heyecanlansam bile anksiyetem basliyor. Genelde kimseye pek belli etmiyorum cünkü bunu yasamayan an-la-mi-yor.
Evlenecegin adam sana destek oluyor mu? Benim eski nisanlim beni anksiyetemden dolayi hor görür, antidepresan aliyorum diye nerdeyse keş muamelesi yapardi (suan aklima gelince sinirleniyorum). Sen de nasil durum? Maalesef bu anksiyete iliskileri de etkileyebiliyor, mesela cocuk yapmak istesem simdi öylece yapamam, kendimi buna mental olarak hazirlamam gerekir, ilacimi yavas yavas birakmam gerekir vs.
Ben bu sebeple acikcasi evlenip cocuk dogurabilecegimi bile düsünemiyorum..
Aslında dediğiniz gibi kimseye belli etmemek lazım çünkü yaşamayan anlamıyor ve seni en hassas noktandan vurmaya çalışıyorlar. Evet canım destek oluyor , ilaç kullanimimi o destekledi annem karşı çıkmasına rağmen ama o da bir yere kadar olabiliyor. Bir yerde iç dünyanla başbaşa kalınca o iç bunalmasi, kasvet çok can sıkıyor.
 
Yazıyorum. Ne sıkıntım varsa ne düşünüyorsam yazıyorum. Tarih saat belirtiyorum. Beni hangi durum o düşünceye sevk ettiyse onu anlatıyorum. Hissettiklerimi anlatıyorum. O konuyu halledersem kağıdı yırtıp atacağım diyorum.

Bazen yazarken müzik dinliyorum kulaklıkla. Sevdiğim parçaları açıyorum. O an canım istemiyor biliyorum ama müziğin tedavi edebilme özelliği de var bu bir gerçek.

Tek başıma bisiklete biniyorum, gidip iskeleye, deniz kenarına, yeşilliğin içine artık neresi denk gelirse gidip oturuyorum, sakinliğimle Başbaşa kalmaya çalışıyorum. Kendimi dinliyorum. Akşam üzeri yapıyorum ama bunu, karanlıkta düşünmek daha çok hoşuma gidiyor.

Kendimi iyi hissettiğimde okumak istediğim kitapları alıyorum, kötü hissettiğim zaman açıp okuyorum.

Duşa girip Çıkıp kendimle ilgilenmeye çalışıyorum kafa dağıtmak için. Krem sürüyorum, saçımı yapmaya çalışıyorum.

Bahsettiğiniz duruma sahip değilim ama bazen çok dipte hissettiğim oluyor. Bunları yapmak beni rahatlatıyor.
Fikirlerin için çok teşekkür ederim, deneyeceğim ben de🌼
 
Aslında dediğiniz gibi kimseye belli etmemek lazım çünkü yaşamayan anlamıyor ve seni en hassas noktandan vurmaya çalışıyorlar. Evet canım destek oluyor , ilaç kullanimimi o destekledi annem karşı çıkmasına rağmen ama o da bir yere kadar olabiliyor. Bir yerde iç dünyanla başbaşa kalınca o iç bunalmasi, kasvet çok can sıkıyor.


Ay hele o ic bunalmasi yok mu, kendini duvardan duvara vurasi geliyor insanin.
Sana verebilecegim tavsiyelerin en basinda düzenli spor ve meditasyon geliyor. Bunlari yaptigin zaman ciddi derecede bir azalma görürsün, tamamen yok olmasa da.
 
Back
X