Yaşlılık mi? hamlamak mi? Alışkınliklar mi?

Organikmeraklisi .!.:

Beslenme şekliniz ve vitamin değerlerinizin üzerinde durun. Referans değerleri dikkate almayın her laboratuvarda farklı referans değerleri. Siz hep üst seviyelerde olmasını sağlayın.
Bir de yapınız böyleyse diyecek bişey yok. Mesela ben de günde sadece 1 iş yaparım diyelim ki yemek yaptım o gün çıkıp alışveriş yapmam. Aslında yapabilirim ama sevmiyorum. Veya sabah dışarı çıktım diyelim o gün eve gelip yemek yapmam dışarda yerim. Çalıştığım zamanlarda da böyleydi. İşten çıkıp biriyle buluştuğum zaman psikolojik olarak ertesi gün yorgun oluyordum. Pandemiden önce üniversite öğrencisiydim. 2. Öğretimdim. Sabah kahvaltıya çıkardım, ordan alışverişe,ordan okula, okuldan sonra arkadaşlarla sinema, kahve sonra eve gelirdim. Hafta sonları fasıla gidip arkasından cluba giderdim. Şimdi aynı şeyleri yapsam muhtemelen anksiyetem tutar acillik olurum. Önceden içtiğim alkolü, sigarayı şimdi kullansam başıma neler gelir bilemiyorum. Pandemiden önce bir şişe şarabı tek başıma içerdim birde antidepresan kullanıyordum başım bile dönmezdi. Geçen akşam maç varken 1 şişe bira içtim aman Allahım sanki 70lik bitirmişim öyle bir bulantı, baş dönmesi. Pandemi cidden çok şey aldı götürdü bi yandan da içimizdeki tembeli ortaya çıkardı sanırım. İşin kötüsü bazılarımız o tembeli geri gönderemiyor ben 30 yaşındayım ama inanın siz benden daha enerjiksinizdir. Çocuğum yok olsa ne yaparım bilemiyorum. Önceden uykusuz vizelere finallere girerdim. Sınav çıkışı yine arkadaşlarımla takılırdım. Şimdi 8 saatin altında uyursam akşamı göremiyorum. En sonunda aşılardan böyle olduk diyen gruba dahil olacakmışım gibi geliyor

Genişletmek için tıkla...

Gif .!.:

Evet belki de pandeminin getirdiği ruhsal bunalım yada yaşama alışkanlığından oldu bilmiyorum. Ben eskiden dışarı çıkmışken mutlaka iki işi bir araya denk getirirdim. Çıkmışken hepsi aradan çıksın diye. Atıyorum Gaziosmanpaşa ya mı gitcem oraya kadar gitmisken fatihde yada Taksim'de isim varsa hemen onu da araya sıkıştırırdim. Şimdi aynı şekilde yapmaya çalıştığımda çok yoruluyorum. Çalışma günlerim son dakika değişti. Randevular da alınmıştı. Çocuğun sağlık durumunu ben daha iyi biliyorum diye ben götürdüm ama hepsi bir fazla geldi sanırım.

Valla aşıdan mi covid virüsünün kendinden mi bilmiyorum. Benim panik atak başlangıcı da pandemi ile eş zamanli. O yüzden hangisinden bu hale geldim bilmiyorum ama ne olduysa 3-4 yılda oldu. Eskiden de tembeldim ama bir kalktığımda da evi derler toplar yine 3-4 gün dagitir yine derlemeye toplamaya enerjim olurdu. Önceden keyiften yapmiyordim şimdi valla yoruluyorum ciddi ciddi. Zihnim yorulmasa beden yorgunluğunu yine eş geçicem de özellikle gözüme vurunca yorgunluk canım sıkılıyor.

Genişletmek için tıkla...

Yaşlılık mi? hamlamak mi? Alışkınliklar mi?​

Gif .!.:

Bu yaz 39 yaşında olacağım. Zaman su gibi geçti. Küçükken insanları yaşlı gördüğüm zamana geldim. Genç anne baba olan bir ailede büyüdüğüm için bu yaşlar gerçekten iş bitmiş yaşları gibiydi benim için.

Neyse bu süreçte okul, iş bulma, hayata tutunma, cocuk vs derken bir mücadele ile geçti. Şimdi de çocukların işleri çok kolay değil ama en azından altları bezli degil. Biri 7 biri 11 yaşında. İsim daha oturdu. Gelirim eşimden dolayı dengesiz olsa da tencerem kaynıyor borcum harcim yok. Kaygım yok. Mal mülk şu surecte dusunmedigim için o açıdan da birikim kaygım yok. Büyük oğlum küçükken ev kredim vardı. O yüzden zorlanmistim. Çocuklar büyüyene kadar yüklü borca girmeyecegim diye karar almıştım. Su süreçte biraz bunun dezavantajini görsem de hala aynı fikirdeyim. O yüzden o açıdan da bir kaygım yok.

Özetle şu an keyfini sürüp gezip tozma zamanımı ben degerlendiremiyorum. Panik atak, sanırım hafif depresyon vs her neyse bununla ilgili tedavi oluyorum zaten.

Bunun dışında eskiden beri olan uyku duskunlugum ve tembelliğim de var ama bir süredir bununla daha doğrusu kendimle müthiş bir mucadele içindeyim. Fakat olmuyor olmuyor..bir yerde tikaniyorum.

Ben bazı günler evden bazı günler ise giderek çalışıyorum. Hem avantajları hem dezavantajları var. Pandemi dönemi benim için de herkes gibi değişik bir dönem oldu. Ordan kalma bir rehavet mi,.yaslilik mi, psikolojik hastalıklarının sonucu mu bilmiyorum.


Son haftami söyleyeyim mesela. 3 gün işe gittim. İse biraz geç gidip geç geliyorum. Bazı günler işten önce çocuğu doktora götürdüm ve ekstra yoruldum.

Bugün sabah kalktığımda bütün gece kendimi ve dişimi sıkmışım. Müthiş bir baş çene ağrısı, vücut ağrısı, gözümün dinlenememekten iyi görmemesi ile uyandım. Geç uyandım. Doktor randevum vardı onu kaçırmışım. Bir iki saat sonrasında da çocuğun randevusu vardı ama gidecek enerjim olmadi eşim götürdü çocuğu.


Evde ağrı kesici de yoktu yeni içtim ağrı kesicimi. Regl olduğum için bel ağrısı, vücut ağrıları ile bu saat oldu daha elime herhangi bir iş yapamadım.

Kan değerlerim ferritin hep düşük o pek yukselmiyor..B12 ve hgb şu ara referans değerleri arasında.
D vitamini çok çok düşük değil ama düşük sayılır.

Hayatımı yola koyamaya çalışıyorum ama diyelim o hafta ekstra bişi çıktı ben ekstra uykusuz kaldım veya ekstra yoruldum sonraki bir kaç gün toparlayamiyorim. Bu sefer de moralim bozuluyor..acaba yaşlandım mi düşüncesi geliyor.

Bu kadar yorulmak teknolojiyi çok kullanmaktan mi? Pandemi ve sonrasında benim haraketsiz yaşama alismamdan mi? Yoksa yaşlılık mi bunun kendinizi düşünerek yorumlamanizi istiyorum? Yani ne bileyim daha çok ben de öyleydim şunu yaptım enerji geldi tavsiyelerine çok ihtiyacım var.

Acil olarak yürüyüş düzene koyma isteğim var. Belki enerji durumuma katkısı olur diye. Fakat henüz düzene koyamadim. Mesela bu hafta hiç çıkamadım çünkü işten geç geliyorum. Bu akşam anca cikabilecegim. Sabah cikamiyorum hava sıcak oluyor diye.

Teknoloji detoksu yapmak istiyorum ama isimden dolayi mümkün değil. İş resmen WhatsApp tan yuruyor çoğu zaman. Artı bilgisayari da sürekli kullanıyorum evden çalıştığım günler sıkıldığımda PC den başka bir şey açıyorum falan. Ekran süresi uzamış oluyor bu nedenle.

Genişletmek için tıkla...

Gif .!.:

Ben dehb olmadığımdan eminim. Kaç tane profesyonel insanla uzun uzun tüm detaylarıyla görüşüyorum zaten. Birinden biri derdi. Yeni duruma göre nerdeyse iki kişiden biri dehb gibi. Bir onceki konum saglikla ilgili olandı mesela. Bilinç bulanıklığı yasiyorum. İlaçtan mi oldugunu sordum. O zaman buna yaşı da kattim. Yaşam şartlarını da tabiki kattım. Tüm detayları ile analiz olsun diye.
Başka bir konu da ev işleri ile vs ilgiliydi. Bunlarin hiçbir aynı konu değil ki. Biri sağlıkla ilgili, biri benim tembelliğimle ilgili, biri de yorgunluk hissetmemle ilgili şu anki. Konu detayları doğal olarak aynı çünkü aynı insanım.

Genişletmek için tıkla...

Gif .!.:

Bu yaz 39 yaşında olacağım. Zaman su gibi geçti. Küçükken insanları yaşlı gördüğüm zamana geldim. Genç anne baba olan bir ailede büyüdüğüm için bu yaşlar gerçekten iş bitmiş yaşları gibiydi benim için.

Neyse bu süreçte okul, iş bulma, hayata tutunma, cocuk vs derken bir mücadele ile geçti. Şimdi de çocukların işleri çok kolay değil ama en azından altları bezli degil. Biri 7 biri 11 yaşında. İsim daha oturdu. Gelirim eşimden dolayı dengesiz olsa da tencerem kaynıyor borcum harcim yok. Kaygım yok. Mal mülk şu surecte dusunmedigim için o açıdan da birikim kaygım yok. Büyük oğlum küçükken ev kredim vardı. O yüzden zorlanmistim. Çocuklar büyüyene kadar yüklü borca girmeyecegim diye karar almıştım. Su süreçte biraz bunun dezavantajini görsem de hala aynı fikirdeyim. O yüzden o açıdan da bir kaygım yok.

Özetle şu an keyfini sürüp gezip tozma zamanımı ben degerlendiremiyorum. Panik atak, sanırım hafif depresyon vs her neyse bununla ilgili tedavi oluyorum zaten.

Bunun dışında eskiden beri olan uyku duskunlugum ve tembelliğim de var ama bir süredir bununla daha doğrusu kendimle müthiş bir mucadele içindeyim. Fakat olmuyor olmuyor..bir yerde tikaniyorum.

Ben bazı günler evden bazı günler ise giderek çalışıyorum. Hem avantajları hem dezavantajları var. Pandemi dönemi benim için de herkes gibi değişik bir dönem oldu. Ordan kalma bir rehavet mi,.yaslilik mi, psikolojik hastalıklarının sonucu mu bilmiyorum.


Son haftami söyleyeyim mesela. 3 gün işe gittim. İse biraz geç gidip geç geliyorum. Bazı günler işten önce çocuğu doktora götürdüm ve ekstra yoruldum.

Bugün sabah kalktığımda bütün gece kendimi ve dişimi sıkmışım. Müthiş bir baş çene ağrısı, vücut ağrısı, gözümün dinlenememekten iyi görmemesi ile uyandım. Geç uyandım. Doktor randevum vardı onu kaçırmışım. Bir iki saat sonrasında da çocuğun randevusu vardı ama gidecek enerjim olmadi eşim götürdü çocuğu.


Evde ağrı kesici de yoktu yeni içtim ağrı kesicimi. Regl olduğum için bel ağrısı, vücut ağrıları ile bu saat oldu daha elime herhangi bir iş yapamadım.

Kan değerlerim ferritin hep düşük o pek yukselmiyor..B12 ve hgb şu ara referans değerleri arasında.
D vitamini çok çok düşük değil ama düşük sayılır.

Hayatımı yola koyamaya çalışıyorum ama diyelim o hafta ekstra bişi çıktı ben ekstra uykusuz kaldım veya ekstra yoruldum sonraki bir kaç gün toparlayamiyorim. Bu sefer de moralim bozuluyor..acaba yaşlandım mi düşüncesi geliyor.

Bu kadar yorulmak teknolojiyi çok kullanmaktan mi? Pandemi ve sonrasında benim haraketsiz yaşama alismamdan mi? Yoksa yaşlılık mi bunun kendinizi düşünerek yorumlamanizi istiyorum? Yani ne bileyim daha çok ben de öyleydim şunu yaptım enerji geldi tavsiyelerine çok ihtiyacım var.

Acil olarak yürüyüş düzene koyma isteğim var. Belki enerji durumuma katkısı olur diye. Fakat henüz düzene koyamadim. Mesela bu hafta hiç çıkamadım çünkü işten geç geliyorum. Bu akşam anca cikabilecegim. Sabah cikamiyorum hava sıcak oluyor diye.

Teknoloji detoksu yapmak istiyorum ama isimden dolayi mümkün değil. İş resmen WhatsApp tan yuruyor çoğu zaman. Artı bilgisayari da sürekli kullanıyorum evden çalıştığım günler sıkıldığımda PC den başka bir şey açıyorum falan. Ekran süresi uzamış oluyor bu nedenle.

Genişletmek için tıkla...

ATTRAENTE .!.:

Anladım ki yaşlılığı kabul edersen yaşlanıyorsun etmemeye karar verdim en azından şimdilik

Genişletmek için tıkla...

Mune .!.:

%100 katılıyorum, fiziksel sorunlarımız olabilir veya psikolojik olarak yıpranabiliriz ama işin özü kendinizi yaşlı hissederseniz yaşlanırsınız, yaş geçebilir her yeriniz sarkabilir lakin önemli olan ruhtur bence.
Ruhumuzu iyileştirecek iyi hissettirecek şeyler yapmalıyız, bu sizin için kitap okumak cildinize bakmaktır, başkası için müzik dinleyip dans etmektir, herkes keyif alacağı şeylere zaman ayırmalı ruhunu güzelliklerle beslemeli ama bir yandan da mutlaka hareket etmeli, hareket etmek egzersiz yapmak yürümek bedeninizi nispeten sağlıklı tutar enerjiniz yükselir, öte yandan kendinizi sadece eve ve işe verdiğiniz hatta belki tümden eve kapattığınız kendinizden başka herkes için yaşadığınız hayat sizi 20 yaşında bile çökertir.

Genişletmek için tıkla...

Gif .!.:

Bu yaz 39 yaşında olacağım. Zaman su gibi geçti. Küçükken insanları yaşlı gördüğüm zamana geldim. Genç anne baba olan bir ailede büyüdüğüm için bu yaşlar gerçekten iş bitmiş yaşları gibiydi benim için.

Neyse bu süreçte okul, iş bulma, hayata tutunma, cocuk vs derken bir mücadele ile geçti. Şimdi de çocukların işleri çok kolay değil ama en azından altları bezli degil. Biri 7 biri 11 yaşında. İsim daha oturdu. Gelirim eşimden dolayı dengesiz olsa da tencerem kaynıyor borcum harcim yok. Kaygım yok. Mal mülk şu surecte dusunmedigim için o açıdan da birikim kaygım yok. Büyük oğlum küçükken ev kredim vardı. O yüzden zorlanmistim. Çocuklar büyüyene kadar yüklü borca girmeyecegim diye karar almıştım. Su süreçte biraz bunun dezavantajini görsem de hala aynı fikirdeyim. O yüzden o açıdan da bir kaygım yok.

Özetle şu an keyfini sürüp gezip tozma zamanımı ben degerlendiremiyorum. Panik atak, sanırım hafif depresyon vs her neyse bununla ilgili tedavi oluyorum zaten.

Bunun dışında eskiden beri olan uyku duskunlugum ve tembelliğim de var ama bir süredir bununla daha doğrusu kendimle müthiş bir mucadele içindeyim. Fakat olmuyor olmuyor..bir yerde tikaniyorum.

Ben bazı günler evden bazı günler ise giderek çalışıyorum. Hem avantajları hem dezavantajları var. Pandemi dönemi benim için de herkes gibi değişik bir dönem oldu. Ordan kalma bir rehavet mi,.yaslilik mi, psikolojik hastalıklarının sonucu mu bilmiyorum.


Son haftami söyleyeyim mesela. 3 gün işe gittim. İse biraz geç gidip geç geliyorum. Bazı günler işten önce çocuğu doktora götürdüm ve ekstra yoruldum.

Bugün sabah kalktığımda bütün gece kendimi ve dişimi sıkmışım. Müthiş bir baş çene ağrısı, vücut ağrısı, gözümün dinlenememekten iyi görmemesi ile uyandım. Geç uyandım. Doktor randevum vardı onu kaçırmışım. Bir iki saat sonrasında da çocuğun randevusu vardı ama gidecek enerjim olmadi eşim götürdü çocuğu.


Evde ağrı kesici de yoktu yeni içtim ağrı kesicimi. Regl olduğum için bel ağrısı, vücut ağrıları ile bu saat oldu daha elime herhangi bir iş yapamadım.

Kan değerlerim ferritin hep düşük o pek yukselmiyor..B12 ve hgb şu ara referans değerleri arasında.
D vitamini çok çok düşük değil ama düşük sayılır.

Hayatımı yola koyamaya çalışıyorum ama diyelim o hafta ekstra bişi çıktı ben ekstra uykusuz kaldım veya ekstra yoruldum sonraki bir kaç gün toparlayamiyorim. Bu sefer de moralim bozuluyor..acaba yaşlandım mi düşüncesi geliyor.

Bu kadar yorulmak teknolojiyi çok kullanmaktan mi? Pandemi ve sonrasında benim haraketsiz yaşama alismamdan mi? Yoksa yaşlılık mi bunun kendinizi düşünerek yorumlamanizi istiyorum? Yani ne bileyim daha çok ben de öyleydim şunu yaptım enerji geldi tavsiyelerine çok ihtiyacım var.

Acil olarak yürüyüş düzene koyma isteğim var. Belki enerji durumuma katkısı olur diye. Fakat henüz düzene koyamadim. Mesela bu hafta hiç çıkamadım çünkü işten geç geliyorum. Bu akşam anca cikabilecegim. Sabah cikamiyorum hava sıcak oluyor diye.

Teknoloji detoksu yapmak istiyorum ama isimden dolayi mümkün değil. İş resmen WhatsApp tan yuruyor çoğu zaman. Artı bilgisayari da sürekli kullanıyorum evden çalıştığım günler sıkıldığımda PC den başka bir şey açıyorum falan. Ekran süresi uzamış oluyor bu nedenle.

Genişletmek için tıkla...

Gif .!.:

Bu yaz 39 yaşında olacağım. Zaman su gibi geçti. Küçükken insanları yaşlı gördüğüm zamana geldim. Genç anne baba olan bir ailede büyüdüğüm için bu yaşlar gerçekten iş bitmiş yaşları gibiydi benim için.

Neyse bu süreçte okul, iş bulma, hayata tutunma, cocuk vs derken bir mücadele ile geçti. Şimdi de çocukların işleri çok kolay değil ama en azından altları bezli degil. Biri 7 biri 11 yaşında. İsim daha oturdu. Gelirim eşimden dolayı dengesiz olsa da tencerem kaynıyor borcum harcim yok. Kaygım yok. Mal mülk şu surecte dusunmedigim için o açıdan da birikim kaygım yok. Büyük oğlum küçükken ev kredim vardı. O yüzden zorlanmistim. Çocuklar büyüyene kadar yüklü borca girmeyecegim diye karar almıştım. Su süreçte biraz bunun dezavantajini görsem de hala aynı fikirdeyim. O yüzden o açıdan da bir kaygım yok.

Özetle şu an keyfini sürüp gezip tozma zamanımı ben degerlendiremiyorum. Panik atak, sanırım hafif depresyon vs her neyse bununla ilgili tedavi oluyorum zaten.

Bunun dışında eskiden beri olan uyku duskunlugum ve tembelliğim de var ama bir süredir bununla daha doğrusu kendimle müthiş bir mucadele içindeyim. Fakat olmuyor olmuyor..bir yerde tikaniyorum.

Ben bazı günler evden bazı günler ise giderek çalışıyorum. Hem avantajları hem dezavantajları var. Pandemi dönemi benim için de herkes gibi değişik bir dönem oldu. Ordan kalma bir rehavet mi,.yaslilik mi, psikolojik hastalıklarının sonucu mu bilmiyorum.


Son haftami söyleyeyim mesela. 3 gün işe gittim. İse biraz geç gidip geç geliyorum. Bazı günler işten önce çocuğu doktora götürdüm ve ekstra yoruldum.

Bugün sabah kalktığımda bütün gece kendimi ve dişimi sıkmışım. Müthiş bir baş çene ağrısı, vücut ağrısı, gözümün dinlenememekten iyi görmemesi ile uyandım. Geç uyandım. Doktor randevum vardı onu kaçırmışım. Bir iki saat sonrasında da çocuğun randevusu vardı ama gidecek enerjim olmadi eşim götürdü çocuğu.


Evde ağrı kesici de yoktu yeni içtim ağrı kesicimi. Regl olduğum için bel ağrısı, vücut ağrıları ile bu saat oldu daha elime herhangi bir iş yapamadım.

Kan değerlerim ferritin hep düşük o pek yukselmiyor..B12 ve hgb şu ara referans değerleri arasında.
D vitamini çok çok düşük değil ama düşük sayılır.

Hayatımı yola koyamaya çalışıyorum ama diyelim o hafta ekstra bişi çıktı ben ekstra uykusuz kaldım veya ekstra yoruldum sonraki bir kaç gün toparlayamiyorim. Bu sefer de moralim bozuluyor..acaba yaşlandım mi düşüncesi geliyor.

Bu kadar yorulmak teknolojiyi çok kullanmaktan mi? Pandemi ve sonrasında benim haraketsiz yaşama alismamdan mi? Yoksa yaşlılık mi bunun kendinizi düşünerek yorumlamanizi istiyorum? Yani ne bileyim daha çok ben de öyleydim şunu yaptım enerji geldi tavsiyelerine çok ihtiyacım var.

Acil olarak yürüyüş düzene koyma isteğim var. Belki enerji durumuma katkısı olur diye. Fakat henüz düzene koyamadim. Mesela bu hafta hiç çıkamadım çünkü işten geç geliyorum. Bu akşam anca cikabilecegim. Sabah cikamiyorum hava sıcak oluyor diye.

Teknoloji detoksu yapmak istiyorum ama isimden dolayi mümkün değil. İş resmen WhatsApp tan yuruyor çoğu zaman. Artı bilgisayari da sürekli kullanıyorum evden çalıştığım günler sıkıldığımda PC den başka bir şey açıyorum falan. Ekran süresi uzamış oluyor bu nedenle.

Genişletmek için tıkla...

ATTRAENTE .!.:

Yıllarca çökmek için yaşadım, ev iş arasında sürekli sorumluluklarımın olduğu koşturmalı bir hayat. Geçen yıl belimden bir sorun yaşadım kireçlenmeye bağlı kanal daralması var egzersizle ameliyat olmadan idare edebildiğim kadar etmeye karar verdim çünkü ameliyatlarda çevremde pek olumlu sonuçlar görmedim. Kuyruk sokumumda daralma + 3 tane fıtık var, öyle pişmanım ki zamanında kendime bakmadığıma, şimdi onbin adım yürüyemiyorum ağrısından ama inadım inat 6 bine kadar rahatım o seviyeyi kullanıyorum. Hayatta çalışmak kadar sevdiğim başka bir şey yok ama ben çalışırken, evde işler tam olsun diye uğraşırken kendimi paralamışım, o yüzden pişmanım. Zaman içinde psikolojik sorunlarımız oluyor ama hayati bir şey olmadıkça ilaç kullanmaya ve doktorlara sarılmaya karşıyım, gerektiğinde yardım aldım ama o zamanda işin kendimde bittiğine tanık oldum. Yaşamayı istemek zorundayız sonunda yaşlanmak ve ölüm olan bir süreçte tek bir hayatımız var onu en iyi şekilde kullanmak zorundayız. Emek verdiğimiz her şey eş, çocuklar, aile , çevre kim olursa olsun biz iyi olursak varlar, ben kendimden vazgeçersem kimseden beni desteklemesini bekleyemem

Genişletmek için tıkla...

lotuscicegii .!.:

Bende de var bu durum eskisi gibi değilim farkediyorum kendimde. Bir şeyi tek sefer okumam yeterdi şimdi defalarca okuyorum bazen. Bence genel olarak sebepleri yaş, annelik, sorumluluklar, covid ve aşısı… ama en büyük etken anksiyete ve depresyon. Antidepresan kullandığım dönem bu semptomların çoğu azalmıştı çünkü. Herşeye odaklanmaya, kontrol etmeye çalışırken çevreye duyarsızlaştırıyor bu pis hastalık. Ondan oluyor

Genişletmek için tıkla...

TheQueeninthenorth .!.:

34 yaşındayım. geçen sene nolduysa kendimi sürekli hastalıklarla uğraaşırken, ciddi ölüm korkusuyla mücadele ederken buldum. bedenimin her yerinde başka sorun çıkıyordu. her gün başka poliklinikte randevum vardı abartısız. boyun fıtığı, mide rahatsızlıkları ve hipertansiyon hayatımı karartmıştı. kilo fazlam ve hareketsiz oluşum da işleri kolaylaştırmıyordu. herhalde 30lar böyle, bedenim bundan daha iyi olmayacak, her gün başka bir hastalıkla uğraşmaya devam edeceğim gibi bir algı oluşmuştu bende. derken en büyük sorunumun panik atak olduğunu anladım-ki bunu kabullenmem hiç kolay olmadı. psikiyatri ilacı kullanmaya başladım. düzenli yürüyüş yapmaya başladım ve kendimi çok daha iyi hissediyorum. bir süredir beslenmeme de dikkat ediyorum. 30lar, 40lar bir kadın için altın değerinde yıllar. zaman zaman hepimiz yorgun, mutsuz hissedebiliyoruz ama bu duyguların bizi ele geçirmesine izin vermeden kendimize vakit ayırmak, hareket etmek çok önemli. rakamların çok bir şey ifade etmediğini gördüm, geçen yıl 33 yaşında kendimi b.k gibi hissederken benden kaç yaş büyük arkadaşlarımın enerjisine şaşırıyordum.

Genişletmek için tıkla...

En buyuk kk .!.:

Lütfen yanlış anlamayın saygısızlık olarak algılamayın. Ama ben hala dehbden kaynaklı tükenmişlik olduğunu düşünüyorum bu anlattiklarinizin. Bana tani 30 yaşımdayken kondu. 12 yasinda intihara tesebbus ettigimden beri 18 sene ara ara bir suru psikiyatrist psikolog ile gorustum. Dehb uzmani bir psikiyatrist test yapıp dogru ilaci yazana kadar da dogru tedaviyi alamadigima inaniyorum. Çok fazla insanda gerçekten dehb var çok yaygın çünkü bence. İlaç kullanımını teşvik etmek gibi olmasın diye daha fazla yazmayayim ve belki gerçekten ben abartiyorumdur ve bu kadar israr ettiğim için de cok ozur diliyorum. Vaktiniz olursa gabor mate dağınık zihinler kitabını tavsiye ederim dehb olmayan kişiler için de süper bir kitap.

Genişletmek için tıkla...