İsavra, gördüklerinden ve yaşadıklarından dolayı kendini ölüme yakın hissetmiş olman gayet normal. Kaygı düzeyin normal yaşantını bozacak kadar yükselince sıkıntıya girmişsin. Herkeste hasta olma, acı çekme, ölme, sevdiklerini bırakma korkusu vardır ama bu korku normal yaşantımızı ve huzurumuzu bozmayacak şekilde olmalı. Ölümlere şahitlik etmen korkunu artırmış. Sağlıkçı olarak şunu söylemeliyim, ölüm çoğu insan için çokta kolay değil, günlerce y.bakımda kalan çok insanımız var.ölmek bizim tercihimiz değil, olmamalıda . Herşey vaktinde zamanında olacak. Doğumda ölürsem diye korkuyorsun, kendine değil kalanlara üzülüyorsun. Ben de seninle aynı süreçleri yaşadım.Kendin gittikten sonra kalanlar elbette başlarının çaresine bakarlar. Sen yaşarken kendini üzdüğünle kalırsın. Lütfen tüm bu olumsuz düşünceleri izle, onlara değer verme. Korku geldi mi bedenine!!! Dinle, onunla konuş. Ne istiyorsun benden, siz benim düşüncelerimsin ve bana zarar verdiğinizin farkında mısınız de!!! Geçip gidecekler. Derinnn nefesler al. Yavrularına sarıl, yemekler yap, alışveriş yap, karnını sev. Seni de bu aralar sıktım ama korkma, annen seninle de. Erkek bebek taşıyorsun, stresin sebebiyle kolik bir bebek olma olaslığı çok yüksek. Bir de lütfen inancını kuvvetlendir. Namaz kılıyorsan, sessiz karanlık ortamda yaradanla konuş. En özünden “yarabbim doğumda senin yanına gelip karnımdaki meleği göremezsem diye endişe yaşıyorum, bu dünyaya çok bağlandım. Burası geçici fakat annelik hislerimle yavrularımdan ayrılmak istemiyorum, sana da karşı gelmek istemiyorum. Vadem dolduysa bile yalvarırım daha sonra canımı al, gebelerin duası senin için özelmiş, ben de özel kullarından olmak istiyorum lütfen duamı kabul et” de. İçten bir dua yazdım senin için. İçeriğini gönlünce değiştir. Yalvar, ağla ama o seccadeden teslimiyetle ayrıl ve hayatına dön. Tevekkülü Allah'tan. Tasavvuf videoları ve izzet güllü yü izleyebilirsin. Yalnız değilsin. Kendini çaresiz hissetme. Sezaryenden sapasağlam çıkınca bu günlerine güleceksin. Böyle düşün.