- 14 Şubat 2011
- 1.983
- 1.553
- 133
- Konu Sahibi in vino veritas
- #1.361
Geçmişte yaşanan şeyler tabiki hiç hoş değil,daha çocuktum kral tv müzik ödülleri veriyordu. bizim sözüm ona sanatçı bozuntularimiz,kürtçe şarkı söyledi diye ahmet kaya ya çatal bıçak fırlatıp yuhalamistiGüneydoğu, Doğu Anadolu bu ülkenin kanayan yarası. hem şımarık çocuğu, hem üvey evladı. 90'lı yılları hatırlar mısınız, bilmiyorum.
ben de çok net hatırlamıyorum. çocuktum o yıllarda. ama her zaman siyasetin içinde olan bir ailedeydim, bizim evde hep siyaset konuşulurdu, o yüzden de siyasetle küçük yaşlarda tanıştım.
sonra büyüdükçe, araştırdıkça hoş olmayan şeyler okudum.
insanların bir gün evlerinden alınıp götürülüp, bir daha geri gelmediği topraklar oralar. Jitem'in insanlara kan kusturduğu topraklar.
bizlerin Batı'da kör sağır kaldığımız topraklar.
Barış, demokrasi, güven birden gelişen şeyler değil.
evet, o çocuklar polise taş atmamalı.
evet, dağa çıkan PKK'lı askeri şehit etmemeli, çünkü bir zamanlar bölgede Jitem'in estirdiği zulmün sorumlusu o 22 yaşındaki çocuk değil, şehit edilen teğmen değil, karısıyla pazar yerinde öldürülen asker değil.
Onlar Faşist Franko'nun askeri değil.
ama
işte bu yüzden şiddet şiddeti doğuruyor.
PKK'nın başını ezmek için Jitem insanlara o kadar zulüm etti ki o topraklarda 90'lı yıllarda ve öncesinde şiddet o toprakların bir kültürü oldu.
o yüzden o çocuk polise demir bilye atınca bir şey başardım sanıyor.
bir polis çocuğunu Kürtlerden nefret ettirmekten başka bir halt başardığı yok oysa.
Devletin tüm yanlışına karşın eline silah alıp 22 yaşındaki çocukları öldürmek, pusu kurmak, mayın tuzaklamak benim kabullenebileceğim şeyler değil.
ama benim hiç babam ölmedi.
o yüzden o çocuğun ne düşündüğünü anlıyorum.
ama sadece o çocuğu değil, babası PKK'nın tuzakladığı mayında parçalanan çocuğun Kürt nefretini de anlıyorum.
dedim ya benim hiç babam ölmedi.
onların öldü ama.
bunlar derin sosyolojik mevzular. öyle çözülsün demekle çözülmüyor. çocuklar okula gitsin demekle de olmuyor. uzun vadeli, oy kaygısı taşımayan, insanlar ölmesin diyerek adımlar atmak gerek.
Hâlâ izledikçe ağlamaklı olurum,çok severdim şarkılarını.biz bu günleri yaşadık,bence ders aldık,çok şey değişti o günden bu güne.Ama 15 yaşında bunları yaşamamış bir çocuk neden hâlâ bu nefretle yetiştirilir.ben hâlâ ıstiklâl marşını okurken gözlerim dolar,bu duyguyu bilmiyor bu çocuklar.ait hissetmiyorlar buraya.belki halk cahil,bilmiyor peki neden bu halkı temsil ettiğini söyleyenler hâlâ kavga peşinde.ben buraya gelirken 40 kere düşündüm,canımı sokakta bulmadım ben,çocuğum var colugum var.inan terör olmasa kalirdim,nasıl güzel yerler,nasıl güzel insanlar tarih kokuyor heryer,medeniyet kokuyor.Ama gün sayıyorum,ben alışık değilim her gece silah sesi duymaya,tedirginim.peki bu çocuklara yazık değil mi? Gelen ogretmen bin tane korkuyla geliyor,gitmek için can atıyor.burada terörist lere gerilla diyorlar,saygı duyuyorlar,gene şehit var hocam diyor bana gülerek sınıfta içim kanıyor,ölen sensin,benim,biziz ama anlatamıyorum. Ben anlamıyorum demirtaşi,oysa umutluydum meclise girdiklerinde,silahla değil,siyasetle çözeriz diyordum.su an istediklerinin bölünmek olduğunu,yada özerklik her neyse olduğunu düşünüyorum.halkı bilerek kiskirttiklarini düşünüyorum.ve çok kızıyorum.