Hanımlar Merhaba,
2.5 yaşında bir oğlum var. Düzenli uykusu, yemesi olan; uysal, sakin bir çocuk. Çalışıyorum ve oğluma kayınvalidem bakıyordu. Rahatsızlandığı için artık bakamayacak. Biraz da istemiyor açıkçası, bahanesi oldu. Ben de yıllık izne ayrıldım. Neyse... 9-5 çalışıyorum ve işimi bırakamam. 2 opsiyonumuz var: bakıcı ya da kreş. İnternetten de araştırma yaptım ama duyduklarım, okuduklarım beni çok endişelendirdi. Bence anneler de en doğrusu kendi yaptıkları sanıyor, objektif yaklaşmıyor. Bizzat buradan özellikle, eğitimciler varsa sormak istiyorum.
1)Kreş, anaokulu, gündüz bakım evi farkı önem taşıyor mu yoksa iş kurumda, öğretmende mi bitiyor?
2)Kreşler, anaokulları, gündüzbakım evleri genel olarak güvenilir mi? Kimisi çok olumsuz yaklaşıyor, kimisi de aşırı tavsiye ediyor. Sanki çocuğu yetimhaneye bırakıyoruz ya da gitmezse eğitim hayatı başlamadan bitecek, asosyal olup çıkacak. Anlayamadım. İnternetten çok olumsuz haberler okudum. Su içme, tuvalete gitme saatli oluyor; zorla öğle uykusuna yatırıyorlar, cimdikliyorlar, çocuklar birbirini dövünce müdahele etmiyorlar yazmışlar. Uygulama böyle mi hepsinde? Tabii çok faydalı, muhakkak gitsin diyen de var. Elbette bakıcı istismarı videoları da izledim... Aşırı kötü oldum. Kime güveneceğiz?
3) Kreşe verirsem, ben 9- 5 çalıştığım için çocua getir- götür bayağı uzun süre evden uzak kalacak. Yıpranır mı, sıkılır mı, terk edilmiş hisseder mi, ev konforunu arar mı yoksa oyun, eğlence derken onlar zamanın nasıl geçtiği anlamıyor mu? Yoksa yarım gün bakıcı, yarım gün kreş mi yapsak?
5) Bazı öğretmenler ve iyi eğitimli anneler, çocuklar kreşlerde tüm gün oyalanıyor, bir şey yaptıkları yok, eğer ilgili, güvenilir bir bakıcı varsa(öyle bir bakıcı bulmak da ayrı bir mesele!) 5 yaşından önce gitmesine gerek yok, kaybı olmaz, evde daha iyi bakılır diyor. Onlar da kafamı çok karıştırıyor. Ne düşünüyorsunuz?
Bizim zamanımızda 6 yaşında kırmızı önlükle anasınıfına, 7 yaşında birinci sınıfa gidilirdi. Yaz vakti değilse evde annemizle otururduk. Öyle şimdiki gibi oyuncaklar, boyalar falan da yoktu. Gayet üretken yetişkinler olduk. Bana bu kreş eğitimi işi biraz abartı geldi. Daha kendini bilmiyor çocuk, kendini hatırlamayacak, İngilizce 10'a kadar saymayı ezberlese ne olacak? Bir anne olarak, ben işteyken çocuğum güvende olsun, oyun oynasın, güzel vakit geçirsin, ilgi- alaka görsün, düzgün bakımı yapılsın, mutlu olsun istiyorum. Beklentilerim bunlar. Tercihim ne olmalı? Aşırı kararsızım, karışığım. Millet de okul-öncesi eğitim, işe giden annenin çocuğunun bakımı, sosyalleşme vs. hepsi birbirine karıştırıp öyle anlatıyor. Nedir bu işin uygulamada yansıması? Lütfen yardım edin.
2.5 yaşında bir oğlum var. Düzenli uykusu, yemesi olan; uysal, sakin bir çocuk. Çalışıyorum ve oğluma kayınvalidem bakıyordu. Rahatsızlandığı için artık bakamayacak. Biraz da istemiyor açıkçası, bahanesi oldu. Ben de yıllık izne ayrıldım. Neyse... 9-5 çalışıyorum ve işimi bırakamam. 2 opsiyonumuz var: bakıcı ya da kreş. İnternetten de araştırma yaptım ama duyduklarım, okuduklarım beni çok endişelendirdi. Bence anneler de en doğrusu kendi yaptıkları sanıyor, objektif yaklaşmıyor. Bizzat buradan özellikle, eğitimciler varsa sormak istiyorum.
1)Kreş, anaokulu, gündüz bakım evi farkı önem taşıyor mu yoksa iş kurumda, öğretmende mi bitiyor?
2)Kreşler, anaokulları, gündüzbakım evleri genel olarak güvenilir mi? Kimisi çok olumsuz yaklaşıyor, kimisi de aşırı tavsiye ediyor. Sanki çocuğu yetimhaneye bırakıyoruz ya da gitmezse eğitim hayatı başlamadan bitecek, asosyal olup çıkacak. Anlayamadım. İnternetten çok olumsuz haberler okudum. Su içme, tuvalete gitme saatli oluyor; zorla öğle uykusuna yatırıyorlar, cimdikliyorlar, çocuklar birbirini dövünce müdahele etmiyorlar yazmışlar. Uygulama böyle mi hepsinde? Tabii çok faydalı, muhakkak gitsin diyen de var. Elbette bakıcı istismarı videoları da izledim... Aşırı kötü oldum. Kime güveneceğiz?
3) Kreşe verirsem, ben 9- 5 çalıştığım için çocua getir- götür bayağı uzun süre evden uzak kalacak. Yıpranır mı, sıkılır mı, terk edilmiş hisseder mi, ev konforunu arar mı yoksa oyun, eğlence derken onlar zamanın nasıl geçtiği anlamıyor mu? Yoksa yarım gün bakıcı, yarım gün kreş mi yapsak?
5) Bazı öğretmenler ve iyi eğitimli anneler, çocuklar kreşlerde tüm gün oyalanıyor, bir şey yaptıkları yok, eğer ilgili, güvenilir bir bakıcı varsa(öyle bir bakıcı bulmak da ayrı bir mesele!) 5 yaşından önce gitmesine gerek yok, kaybı olmaz, evde daha iyi bakılır diyor. Onlar da kafamı çok karıştırıyor. Ne düşünüyorsunuz?
Bizim zamanımızda 6 yaşında kırmızı önlükle anasınıfına, 7 yaşında birinci sınıfa gidilirdi. Yaz vakti değilse evde annemizle otururduk. Öyle şimdiki gibi oyuncaklar, boyalar falan da yoktu. Gayet üretken yetişkinler olduk. Bana bu kreş eğitimi işi biraz abartı geldi. Daha kendini bilmiyor çocuk, kendini hatırlamayacak, İngilizce 10'a kadar saymayı ezberlese ne olacak? Bir anne olarak, ben işteyken çocuğum güvende olsun, oyun oynasın, güzel vakit geçirsin, ilgi- alaka görsün, düzgün bakımı yapılsın, mutlu olsun istiyorum. Beklentilerim bunlar. Tercihim ne olmalı? Aşırı kararsızım, karışığım. Millet de okul-öncesi eğitim, işe giden annenin çocuğunun bakımı, sosyalleşme vs. hepsi birbirine karıştırıp öyle anlatıyor. Nedir bu işin uygulamada yansıması? Lütfen yardım edin.
Son düzenleme:
Zaten haberlerde neler çıkıyor, oraları biliyorsunuzdur. İzledikçe ağlayasım geliyor. Sanırım bazı kreşler öğretmen olmayanlarla ya da ücretli öğretmenlerle çalışınca böyle uygulamalar oluyor. Maalesef standartı yokmuş bu işin, çok iyisini bulmak lazımmış.
