Be cool tatlım nedir yaa. Bazı doktorların ağzının üstüne
Doktor ne diyor bazıları yumurtan işlem yapılamayacak kadar kalitesiz donasyondan başka çaren yok diyor. Benim her tedavimde yumurta takibi için gittiğim bi doktor var.
Hatta bazen tüp bebekle ilgili şu ne diye bana sorar ( Aslında durumum çok acınası.. Keşke hiçbir şey bilmek zorunda kalmasaydım bu konuda)
en son bir ay önce gittim dedi ki; tüp bebek profesörü oldun bırak artık bu işi.. Git bi yüksek lisans yap, kafanı boşalt ben inanıyorum olacak.. Bi doktor da şey demişti tıpta her zaman 2x2 4 değil senden önce çıkan hasta amh; 0,01 doğal yolla hamile. bu işler biraz da kader kısmet. Bunu söyleyen tıp doktoru.. Ben kafamı nerelere vurayım siz söyleyin ?
siz de haklı olarak kafa dağıtın gezin demişsiniz ama 7yıldır geziyorum zaten.. Aklımıza bu mesele gelip kötü hissettikçe kendimizi bir yere attık güya kafa dağıtalım diye..
Her gittiğim yerde ağladım çünkü mesele ben nereye gitsem benimle geliyor. Yıllardır her tatili balayı yaşıyoruz yani çocuksuz tatil anlamında. Ama ben her gittiğim yere 'şimdi çocuğum olsaydı o da buraları gezerdi çocukluğunda güzel anılar biriktirirdi' diye bakıyorum. çok özeniyorum denizde çocuklarıyla kumdan kale yapanlara..
Hiçbirşeye yetişemeyip, tatilin tadını çıkaramadığı halde küçücük çocuğuyla tatile gelenlere......
Velhasıl ne yaparsam yapayım kafadan bu mesele çıkmıyor.
Evlilikte 9. yıla giricez bizimle beraber evlenenlerin 2. çocukları konuşuyor. bizden küçüklerin de ilk çocukları doğdu.
Bayram gezmesi, ramazan daveti, kuzen buluşması bana zulüm, eziyet.... Kimseyle görüşememek, bayram herkese bayramken bize çocuklu ve hamileleri görüp kendi haline üzülmek anlamına geliyor....
Ay çook uzattım kusura bakmayın lütfen biraz dolmuşum
(Yanlış anlaşılmasın elbette çok daha büyük dertler var ama herkes yaşadığını bilir benim payıma da bu düştü)
hiç yanlış anlamıyorum hatta o kadar iyi anlıyorum ki, bende de benzer duygu ve düşünceler oldu, ancak benimki sizinkine göre tabi kısa sürmüştü hamilelik olunca.
tıpla ilgili bence doktorun dediği tek birşey doğru, 2+2, 4 değil. Bunu bana kendi kadın doğumcum demişti.
Bende hamilelikte tuhaf şeyler oldu. İlkinde 20. haftada tuhaf kasılmalar ve doğum sancısı gibi şeyler başldı, doktor da ne olduğunu bilemedi, hatta sonra araştırdı falan literatürü dedi ki irritabl rahim sendromun var. Ya rahim sürekli kasılıyor, alete bağlıyorlar doğum sancısı çıkıyor, 28. haftada az daha alıyordu adam bebeği. Kaç kere hastanede kaldım, 21. haftadan itibaren 40'a kadar yattım, kalkıp yürümeye iznim yoktu. Banyo haftada 1 izin verilmişti, yemeği uzanarak yiyordum, böyle birşey olamaz diyordum.
Aynısı ikincide de oldu ama doktor yatırmadı ikincide, bu irritabl uterus, rahim bebeği istemiyor, kasılıp kasılıp atmaya çalışıyor. Doktor önce bilmiyordu ne olduğunu. Yani hamileliklerim de berbat geçti. Millet yoga pilates dersine falan gidiyor, ben de yatıyorum, otursam bile karnım taş gibi oluyordu, ağrıdan ölcem. Çocuk 40. haftada da doğmuyordu az kalsın artık o kadar kasılıyordu ki karnım, ama açılma yok doğum olmuyor, sımsıkı. Böyle olunca bebeğe kan akışı olmuyor, bebek sıkıntıya girip ölebiliyormuş falan, Sanki rahmim bana kızgın gibi :) 54 kilo ile hamile kalıp 83 kilo ile doğuma gittim, zaten mecbur genel anestezi sezeryan oldu bu pıhtılaşmadan dolayı falan. Ya aylarca yattığım için kaslarım zayıflamış korkunç bel ağrıları başladı doğumdan sonra 2 sene de anca toparlandım.
Ve bana o zaman demişti, tıpta kesinlik yoktur, deneme yanılma vardır; seni yatırdık ilk hamilelikte rahmin bile açılmadı. Şimdi yatma ikincide, kalk yürü, yürüsem de ağrıdan bayılıyordum, (gerçi o da covid dönemine denk geldi, başka bir sürü sıkıntı oldu) biliyorsunuz bir ara kan sulandırıcı iğneleri kovid tedavisi için hastalenere verdiler, bize iğne yok. Hastaneden raporum var, ama eczanalerde iğne yok, artık Cimere falan yazdım, depoları aradım, neler neler yaptım. Elimdeki iğneler bitecekti, başka şehirden bir arkadaşım gidip en ücra ilçedeki bir eczaneden bulup parasıyla alıp bana kargolamıştı. Kovid korkusuyla hamilelik geçirdim, hastaneler almıyor, etmiyor, kimse ne olduğunu bilmiyor falan, doğum sonrası anksiyete ve depresyon da oldu. Aşı oldum, aşıdan sonra baş dönmesi ve baş ağrısı 1 hafta geçmeyince doktora gittim, yanlış teşhis koydular beyninizde pıhtı var diye, hastaneye yatırdılar, emzirmeden kesmek zorunda kaldım bebişi geçen sene. Neler neler...
Yani insan vücudu çok ilginç. Siz de üzüntünüzü yenmeye çalışın. Hayatta böyle şeyler oluyor. Benim de çevreme baksam ikizlere hamile arkadaşım hamileliği boyunca yoga ve pilates kursuna gitti, kahve içti, bir arkadaşım sigaraya devam etti hamileyken, bir arkadaşım gezdi tozdu, alış veriş yaptı. Hiç birisi düşük yaşamadı. Aralarında bir ben. İki kere düşük, zor hamilelik, düşük amh'ler vs.
Ne kadar ağladım ya, hala üzülüyorum o zamanlara, vallaha hiç biriyle de görüşmüyorum, bana gelmiş kız diyo ki "ya neyseki ben bebekleri kovid'den önce doğurdum, seninki de iyi cesaret, hastaneler de kapalı" şimdi bunu kovid sürecinde hamile arkadaşınıza söyler misiniz?
Ben de dertliyim :)