ama en önce kendimi affediyorum

Biz böyleyiz.Aldatılsak bile kendimizde arıyoruz ne eksiğimiz da aldatıldık diye.Hatamız bile yokken kendimizi sorguluyoruz.
Aslında insanın kendini hırpalaması çok kolay gelse de bence çok zor.Ben ağlamaktan,üzülmekten bıktım.
Daha fazla üzülemeyeceğim için artık mutluyum.Değerimin farkına vardım.Mesela eski erkek arkadaşım beni o kadar değersiz hissettirmişti ki.Kendimi işe yaramaz,çirkin birşey zanneder olmuştum.Ama şimdi bakın ayrılalı 2 ay geçti ve benim etrafımda o kadar çok tanışmak isteyen kişi çıktı ki.Yani tabiki hiç birini kabul etmedim şu aşamada.Ama farkettim ki hata bende değilmiş.Beni tanıyan yada tanımayan biri hayatıma giriyorsa sorun bende değilmiş.
Biri yazmıştı bundan sonraki aşama üzülmemize izin vermemek.Bu aşamaya geldim galiba.Hadi inşallah umarım başarırım :)
 
bende bi çok şeyi affettim zamanında ve çok hafifledim kendimi yıprattığımı farketmiştim çünkü affettikçe insan kendine iyilik yapıyor :) bi kaç şey var affedemediğim onlarıda halledersem tümden kuş gibi olacağım nefsime yenik düşüyorum sanırım :KK70:
Bende inanılmaz hafifledim.İnşallah daha fazla yanlış insan sokupta hayatıma yine affetmek zorunda kalmam.
 
Biz böyleyiz.Aldatılsak bile kendimizde arıyoruz ne eksiğimiz da aldatıldık diye.Hatamız bile yokken kendimizi sorguluyoruz.
Aslında insanın kendini hırpalaması çok kolay gelse de bence çok zor.Ben ağlamaktan,üzülmekten bıktım.
Daha fazla üzülemeyeceğim için artıkutluyum.Değerimin farkına vardım.Mesela eski erkek arkadaşım beni o kadar değersiz hissettirmişti ki.Kendimi işe yaramaz,çirkin birşey zanneder olmuştum.Ama şimdi bakın ayrılalı 2 ay geçti ve benim etrafımda o kadar çok tanışmak isteyen kişi çıktı ki.Yani tabiki hiç birini kabul etmedim şu aşamada.Ama farkettim ki hata bende değilmiş.Beni tanıyan yada tanımayan biri hayatıma giriyorsa sorun bende değilmiş.
Biri yazmıştı bundan sonraki aşama üzülmemize izin vermemek.Bu aşamaya geldim galiba.Hadi inşallah umarım başarırım :)
Umarım...
Hayat algılarımızdan ibaret aslında.
Çevremiz, yaşadıklarımız, değer yargılarımız bu algılarımızı olumlu olumsuz değiştiriyor zamanla.
E tabii kendimizi algılayış biçimimiz de nasibini alıyor bundan.
Mesele o algıyı sağlıklı dengelere oturtmak. :)
 
İşte tamda bu.Zihnimizde bir yer var ve biz kızdıklarımızı,pişman etmek istediklerimizi,nefret ettiklerimizi oraya atıyoruz.Ne gerek var? Yeterince zihnimizde,kalbimizde kalmadılar mı?
Bence unutmanın en iyi yolu affetmek.O insanı yok saymak..Nefretle yok sayamazsınız.
Evet canım çok haklısın. Fazlasıyla beynimi kalbimi meşgul etti zaten
 
8 saniyeye gittim bugün.. Belki izlemişsinizdir.Filmin sonunda kız bu salondan birini affederek çıkın diyor.Ve ben o salondan içimdeki herkesi affederek çıktım.
Meğer ne hırslar varmış meğer ne çok pişman etmek isteyişlerim varmış.Ama affediyorum ya gerçekten hepsini affediyorum.
Arkadamdan konuşan eski dostlarımı affediyorum.
Ailemi affediyorum.
Küçükken matematik kitabım olmayışıyla dalga geçen o kızı affediyorum.
Affediyorum herhangi bir sırada önüme geçen insanları.
Affediyorum seni eski sevgilim.Çünkü seni pişman etmeye dair bütün hırslarım seni eskide bırakmıyordu.Sen eskisin,sen bugünü haketmeyecek bir insansın.
Sen benim tüm iyi niyetimi çalan insansın,emeklerimi önemsemeyen insansın,umut veripte çalan insansın.Ama yinede affediyorum seni.Biliyorum ki nefret bile hakedene duyulur.Ben senden nefret etmiyorum.Çünkü kötülüğü göremeyecek kadar kör ve yalanlarla insanları yanında tutmaya çalışacak kadar da aciz bir insansın ama yinede affediyorum seni.
Bu bir dert mi demeyin.Bu bir çözüm.Kızdığınız,hırslandığınız ne varsa affedin sizde.Onlar kendini kazanmış sanarak kaybediyorlar.
Ben bugün herşeyi,herkesi affetmenin huzurundayım.Ama en çokta kendimi affettim..
İçimi dökmek istedim..Okuduysanız binlerce teşekkür ederim.
gerçekten "affettim" deyince oluyor mu?
 
1 kerede ve bir filmle ilham gelmesi ilginç.
derin bir süreçtir affetmek zaman ister ve emek ister bazen..
ama bu film ilham verdiyse ne mutlu sana.
Film ilham vermedi çünkü dediğim gibi arkadaşlarımdan affetmiyorum diyende oldu.Ben sadece o an gerçekten ne kadar gereksiz hırslarım olduğunu farkettim ve affetmeye meyilliymişim ki affettim diye düşünüyorum.
 
Film ilham vermedi çünkü dediğim gibi arkadaşlarımdan affetmiyorum diyende oldu.Ben sadece o an gerçekten ne kadar gereksiz hırslarım olduğunu farkettim ve affetmeye meyilliymişim ki affettim diye düşünüyorum.
her şey herkese etki etmez ki.
Bir ilacın bile etkileri kişiseldir.
Bir kitap okur biri hayatı değişir, diğer için kitap sıkıcıdır.
Tabi sen bunu istemişsin o başka.
 
Yazdıklarını okurken Herkesi affetmek geldi içimden..
Ne güzel bir kalbin var ....
Keşke bende yapabilsemm..
 
8 saniyeye gittim bugün.. Belki izlemişsinizdir.Filmin sonunda kız bu salondan birini affederek çıkın diyor.Ve ben o salondan içimdeki herkesi affederek çıktım.
Meğer ne hırslar varmış meğer ne çok pişman etmek isteyişlerim varmış.Ama affediyorum ya gerçekten hepsini affediyorum.
Arkadamdan konuşan eski dostlarımı affediyorum.
Ailemi affediyorum.
Küçükken matematik kitabım olmayışıyla dalga geçen o kızı affediyorum.
Affediyorum herhangi bir sırada önüme geçen insanları.
Affediyorum seni eski sevgilim.Çünkü seni pişman etmeye dair bütün hırslarım seni eskide bırakmıyordu.Sen eskisin,sen bugünü haketmeyecek bir insansın.
Sen benim tüm iyi niyetimi çalan insansın,emeklerimi önemsemeyen insansın,umut veripte çalan insansın.Ama yinede affediyorum seni.Biliyorum ki nefret bile hakedene duyulur.Ben senden nefret etmiyorum.Çünkü kötülüğü göremeyecek kadar kör ve yalanlarla insanları yanında tutmaya çalışacak kadar da aciz bir insansın ama yinede affediyorum seni.
Bu bir dert mi demeyin.Bu bir çözüm.Kızdığınız,hırslandığınız ne varsa affedin sizde.Onlar kendini kazanmış sanarak kaybediyorlar.
Ben bugün herşeyi,herkesi affetmenin huzurundayım.Ama en çokta kendimi affettim..
İçimi dökmek istedim..Okuduysanız binlerce teşekkür ederim.
Bu güzel yazı ve aynı zamanda uyarı için çook teşekkürler canım. Umarım karşılaştığın herkes de senin gibi düşünür. Hayat çok güzel.
 
8 saniyeye gittim bugün.. Belki izlemişsinizdir.Filmin sonunda kız bu salondan birini affederek çıkın diyor.Ve ben o salondan içimdeki herkesi affederek çıktım.
Meğer ne hırslar varmış meğer ne çok pişman etmek isteyişlerim varmış.Ama affediyorum ya gerçekten hepsini affediyorum.
Arkadamdan konuşan eski dostlarımı affediyorum.
Ailemi affediyorum.
Küçükken matematik kitabım olmayışıyla dalga geçen o kızı affediyorum.
Affediyorum herhangi bir sırada önüme geçen insanları.
Affediyorum seni eski sevgilim.Çünkü seni pişman etmeye dair bütün hırslarım seni eskide bırakmıyordu.Sen eskisin,sen bugünü haketmeyecek bir insansın.
Sen benim tüm iyi niyetimi çalan insansın,emeklerimi önemsemeyen insansın,umut veripte çalan insansın.Ama yinede affediyorum seni.Biliyorum ki nefret bile hakedene duyulur.Ben senden nefret etmiyorum.Çünkü kötülüğü göremeyecek kadar kör ve yalanlarla insanları yanında tutmaya çalışacak kadar da aciz bir insansın ama yinede affediyorum seni.
Bu bir dert mi demeyin.Bu bir çözüm.Kızdığınız,hırslandığınız ne varsa affedin sizde.Onlar kendini kazanmış sanarak kaybediyorlar.
Ben bugün herşeyi,herkesi affetmenin huzurundayım.Ama en çokta kendimi affettim..
İçimi dökmek istedim..Okuduysanız binlerce teşekkür ederim.
cok güzel bir yazı canım affetmek okdr ince bir çizgi ki bazen gercekten afftmek istiyorsun ama olmuyor olmuyor....
 
X