1 ay once cokta yedigime ictigime dikkat ettigim halde 8 aylik bebegim karnimda kalbi durdu simdi ise boyle bi konu okudum hayat ne kadar adi ve acimasiz kemiklerime kadar aci cekip inim inim inliyorum özluyorum bebegimi bunlari benmi yasadim hergun sorguluyorum hala bebegim dogcakmista gununu bekliyormus gibi hissediyorum ama bizim bulusmamiz icin benimde o kara toprakta olmam gerekecek . hayat ne kadar bom bos ve anlamsiz bir o kadarda kötü sonra diyorumki hayir degildi ben onun muzik actigimdaki tekmelerini hickiriklarini hissettigim an daki duygularimi hic biseye degismem annesinin kuzusu elim kolum bombos kaldi sutumu bile iciremedim bebegime o simdi cennette bir melek
hayat ve yaşadigimiz hersey inaniyorumki bir sinav bir imtihan yoksa boyle olmazdi mis kokuluma pamuguma bir kez olsun o yumuşak yanaklarina bir öpucuk konduramadim
cok uzgunum