Eşimi çok sevdim o da beni seviyor gibiydi başlarda. Onu tanıdım bir sene sonra babamı kaybettim. Tek dayanağım oydu. Beni çok üzdü o ve ailesi ama bile bile evlendim. Sevdiğim için geri dönemedim.
Daha nişanlanmadan ailesi bana sataşmaya başladı. Eşim saygı duymadığı için onlr da duymamış şimdi anlıyorum.
Evlendik daha bir iki ay olmadan eşim bana tekme attı. Evi terk ettim ama çevrem ne der iyi olmuş derler diye ayrılmadım. Başarısızlık yaşamak istemedim.
Zaman geçtikçe eşim ağır sözlerini arttırdı. Bir kızımız oldu. Ben ve annem eşime maddi manevi yardım ettik hep önüne her şeyi serdik.
Ama eşim kıymet bilmedi. Evladı için bu güzel aile için şükretmedi.
Ailesi kötüydü beni suçladı. Kendi suçlu iken de beni suçladı. Kardeşleri bile bana saygı duymadılar. En sonunda ailesiyle de arası bozuldu ailesi çok fena insanlar gerçekten.
Eşim insanla ne sohbet eder ne neşelendirir ne gönlümü almayı bilir. Ben yanına gitmesem bir kez sarılmaz bile.
Geçen sene bir kadın yüzünden boşanma aşamasına geldik ama o kadından hoşlandı mı yoksa benim kuruntum mu bilemiyorum somut bir şey yok elimde.
Neyse bu akşam eşimle tartıştık annem de bizde. Anneme dedi ki çocuk olmasa çoktan boşanırdım ben bundan.
Madem sevmiyordu neden evlendi? Neden hayatımı mahvetti.
Sevmediğini ilan etti böylece.
Şimdi bu laftan sonra nasıl mutluluk pozları vereyim? Annem bile seni sevmiyor diyor.
Ne yapsam sevip sevmediğini anlarım? Daha nasıl anlayacaksın der gibisiniz…
Boşansam kızım var kimseylr evlenenem sapık mı değil mi bilemem önceliğim kızım
Etrafta kadınlar bu boşanmış aman kocamızı koruyalım demezler mi cahil akrabalar sen gençsin şöyle süslenme böyle yapma demezler mi
Eşimin ailesi benim düşmanım akrabalar oh boşanmış demezler mi
Evladım ömür boyu bir ailenin hasretiyle mi büyüyecek zaten ben öyle büyüdüm.
Çok mu zordu sevmek
sevmiyorsa niye evlenelim dedi……..