Merhaba değerli büyüklerim ve sevgili küçük arkadaşlarım. Uzun zamandır siteyi üye olmadan takip ediyordum maalesef canım acıdı ve bazı şeyleri konuşmazsam içimden atamayacağıma karar verdim, o yüzden size geldim.
Uzun yazmadan hemen başlamak istiyorum.Ben 26 yaşında bir öğretmenim, güzel bir ilçede çalışıyorum. Orada biriyle ilişkiye başladım, yaz tatiline kadar 3 ay beraberdik sonra uzak mesafeye düştük. Uzak mesafedeyken her gün özlemden buluşacağımız güne kadar gün sayardık, görüntülü konuşurduk görüntülü olmasa mutlaka telefonla iletişimdeydik.
Bu dediğim kişi askerdi, senelik iznini ablasının düğünü için ağustos ayında kullandı ve kendi memleketine gitti. Yine aramız çok iyiydi ta ki ablasının düğününe kadar. Ablasının düğününde ablasının arkadaşıyla ekleşti o gece hissettim biliyor musunuz, hislerimiz o kadar kuvvetli ki.
2 hafta boyunca iletişimimiz neredeyse sıfıra indi; son bir hafta konuşmadık, ben bir şey için kavga etmiştim. Zannediyordum ki onun için aramız bozuk, üzüldüm, çok ağladım, şimdi bunları yaptığım için çok utanıyorum kendimden.
Sabah benden buluşmamıza yani ayrı şehre dönmemize 5-6 gün kala olmuyor diye ayrıldı. Rabbime o bozuk olduğumuz 2 hafta boyunca dua etmiştim. Rabbim senden başa sığınağım yok, eğer böyle bir şey varsa lütfen bana göster diye. Yüce Rabbime bin şükürler olsun bir şekilde gördüm ve anladım aldatıldığımı.
İşin komiği görüştüğü kızın adı, mesleği, burcu, zevkleri, hoşlandığı şeylerin hepsi benimle aynı. Ablasının arkadaşı. Geri çalıştığı yere gidince o kız da uzak mesafeye düşecek. Her şey çok zoruma gidiyor. Karşımdaki kişinin bu kadar karaktersiz olduğunu nasıl anlayamadım bilmiyorum. Kendisine küçük bir mesaj atıp en sonuna ‘Allah seni mutlu etmesin, hakkım da asla helal değil.’ diyip her yerden engelledim. Bilmiyorum mutlu olur mu, olmaz mı.. Takip edebileceğim bir şey değil.
Evet biliyorum diyeceksiniz belki de toplam 5 aylık insandan tabi bunu bekleyebilirsin ama benim zoruma giden 2,5 ay öyle davranıp buluşmaya az kalmışken böyle bir şeyin patlak vermesi.
Size gelme sebebim ise böyle şey yaşayan ablalarımdan, kardeşlerimden destek almak. Nasıl atlatacağımı bilmiyorum, bildiğimden beri ağlıyorum ve kendime yediremiyorum. Maalesef üzülünce direkt vücuduma zarar veriyorum istemsizce, midem bulanıyor kusuyorum.
Hassas bir dönemdeyim, kırıcı olabilecek yorumlarınızın olmamasını temenni eder, bu acıyla nasıl baş edebilirim diye tavsiyelerinizi bekliyorum. Şimdiden herkese teşekkür ederim.
Uzun yazmadan hemen başlamak istiyorum.Ben 26 yaşında bir öğretmenim, güzel bir ilçede çalışıyorum. Orada biriyle ilişkiye başladım, yaz tatiline kadar 3 ay beraberdik sonra uzak mesafeye düştük. Uzak mesafedeyken her gün özlemden buluşacağımız güne kadar gün sayardık, görüntülü konuşurduk görüntülü olmasa mutlaka telefonla iletişimdeydik.
Bu dediğim kişi askerdi, senelik iznini ablasının düğünü için ağustos ayında kullandı ve kendi memleketine gitti. Yine aramız çok iyiydi ta ki ablasının düğününe kadar. Ablasının düğününde ablasının arkadaşıyla ekleşti o gece hissettim biliyor musunuz, hislerimiz o kadar kuvvetli ki.
2 hafta boyunca iletişimimiz neredeyse sıfıra indi; son bir hafta konuşmadık, ben bir şey için kavga etmiştim. Zannediyordum ki onun için aramız bozuk, üzüldüm, çok ağladım, şimdi bunları yaptığım için çok utanıyorum kendimden.
Sabah benden buluşmamıza yani ayrı şehre dönmemize 5-6 gün kala olmuyor diye ayrıldı. Rabbime o bozuk olduğumuz 2 hafta boyunca dua etmiştim. Rabbim senden başa sığınağım yok, eğer böyle bir şey varsa lütfen bana göster diye. Yüce Rabbime bin şükürler olsun bir şekilde gördüm ve anladım aldatıldığımı.
İşin komiği görüştüğü kızın adı, mesleği, burcu, zevkleri, hoşlandığı şeylerin hepsi benimle aynı. Ablasının arkadaşı. Geri çalıştığı yere gidince o kız da uzak mesafeye düşecek. Her şey çok zoruma gidiyor. Karşımdaki kişinin bu kadar karaktersiz olduğunu nasıl anlayamadım bilmiyorum. Kendisine küçük bir mesaj atıp en sonuna ‘Allah seni mutlu etmesin, hakkım da asla helal değil.’ diyip her yerden engelledim. Bilmiyorum mutlu olur mu, olmaz mı.. Takip edebileceğim bir şey değil.
Evet biliyorum diyeceksiniz belki de toplam 5 aylık insandan tabi bunu bekleyebilirsin ama benim zoruma giden 2,5 ay öyle davranıp buluşmaya az kalmışken böyle bir şeyin patlak vermesi.
Size gelme sebebim ise böyle şey yaşayan ablalarımdan, kardeşlerimden destek almak. Nasıl atlatacağımı bilmiyorum, bildiğimden beri ağlıyorum ve kendime yediremiyorum. Maalesef üzülünce direkt vücuduma zarar veriyorum istemsizce, midem bulanıyor kusuyorum.
Hassas bir dönemdeyim, kırıcı olabilecek yorumlarınızın olmamasını temenni eder, bu acıyla nasıl baş edebilirim diye tavsiyelerinizi bekliyorum. Şimdiden herkese teşekkür ederim.
Son düzenleme: