- 30 Eylül 2016
- 502
- 1.052
Eskiden çok güzel yaptığım yemekleri de artık güzel yapamadigimi hissediyorum hatta güzel yapamiyorum eskisi gibi. Çünkü yine mi birşey diyecek diye içimden geçirerek yapıyorum. Evet nimete sukursuzluk etmez yer takdir eder ama ben yüzünden anlayabiliyorum ki zaten.
Canım olur öyle şeyler, benim eşimde yemek konusunda seçici olmasa bile, damak tadına çok özen gösterir. Ben ilk zamanlar onun yemek zevkine uyum sağlayana kadar çok sıkıntı çektim. Yemeklerim pişene kadar tencere başından ayrılmadım, hep bir panik hali... Ama şimdi inan bana yemeği tencereye koyuyorum, ayrılıyorum mutfaktan. Döndüğünde son bir karıştırma ve altını kapatıyorum. Zamanla oturuyor, senden farkım yoktu. O tedirginlik, yapacağım yemeğe yansıyordu ve istemsizce zorlama bir tad çıkıyordu. Tuzu ayarlama konusunda hep eksiktim mesela. Şimdi lap diye tutturuyorum. Sanki yalnızmışsın gibi hayal et, sanki yemeği sadece sen yiyeceksin. Ve yaparken ay ne güzel oluyor gibi kendini motive et. Kendi duvarlarını ancak kendin yıkabilirsin, inan bana çok daha güzel olur. Ayrıca yemek her zaman 4/4'lük olmayabilir. Yağın çok az miktarındaki değişiklik bile tüm yemeği değiştirir, çok normal. Yeni evli değilsin anladığım kadarıyla. O yüzden eşinde bir şey demiyordur, hoş dese bile sana hırs olur, diğerleri daha güzel olur. Ama yaparken, malzemeleri hazırlarken bile vay be ne güzel kestim gibi konuş kendi kendine... İnan çok işe yarıyor. Bende çok zorlandım zamanında, şimdi en uzun yemeği bile 1 saatte hazırlayıp pişirip kapatıyorum. Motive çok etkiliyor, sıkma tatlı canını e mi? :)
:
