• Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.

Aklımı kaybedeceğim, dayanamıyorum...

lDesertRosel

Aktif Üye
Kayıtlı Üye
6 Temmuz 2011
29
2
36
Ankara
Merhabalar;

5 yıldır süren bir ilişkim vardı. İlk sevgilimdi, bende onun ilk ciddi ilişkisiydim. Benden önce lisede çocukça birkaç şey yaşamıştı sadece. İnternetten tanışmıştık birbirimizi çok sevmiştik. İkimiz de farklı şehirlerdeydik. Ben o dönem üniversite sınavlarına hazırlanıyordum. Birbirimize kavuşmak için bir şansımız vardı. Ama o askere gidip bir an önce aradan çıkarıp geleceğimiz için bir şeyler yapmak istediği söyledi ben de kabul ettim o askere gitti. Askere gitmeden önce birkaç kez yüz yüze görüşme imkanımız olmuştu. Ben ise onun yaşadığı şehirdeki bir üniversiteyi kazandım ve orada okula başladım. Bir süre geçtikten sonra o izne geldi ve çok güzel zamanlar geçirdik. Geri gitti ve ben birinci sınıfın sonunda askerliğini bitirip geldi. Sonra iş telaşı gelecek düşüncesi falan başladı. Aklımızda hep evlilik düşüncesi vardı sadece zaman geçsin diye bekliyorduk.Gayet güzel devam ediyorduk. Benim ailemde olan maddi sıkıntılardan dolayı ailem benim okuduğum şehire taşındı ve orada yaşamaya başladık o kadar mutluyduk ki artık tamamen aynı şehirdeydik. Hemen hemen hiç kavga etmezdik. Ufak tefek tartışmalar olurdu o beni kıramazdı bana dayanamazdı hemen yumuşardı bende ona kıyamazdım. Bu şekilde 4 sene geçmişti ben üniversite 3. sınıftaydım o da uzman çavuşluk için başvurmuştu ve kabul edilmişti çok üzülmüştüm çünkü yine ayrı şehirlerde olmak zorunda kalacaktık. Olsun dedim geleceğimiz için dedim. O işe girdikten sonra annemde öğrendi ilişkimizi ben onun ailesini zaten ilk zamandan beri tanıyordum ben onları seviyordum onlarda beni seviyordu. Annemde sevgilimi sevmişti her şey güzeldi. 4 5 ayda bir görüşebiliyorduk ama 1 aylık oluyordu izni 1 ay boyunca vakit geçiriyorduk. İşe başladığı tam bir sene oldu ve 10 gün önce beni terk etti. Niye bilmiyorum. 2 ay önce izne gelmişti. Her şey çok güzeldi. Bana hep "Rabbim senden başkasını nasip etmesin bana", "Yaptıklarımızı telafi edeceğim, benim için yaptığın fedakarlıkları hakedeceğim hep."derdi. Ama beni durup dururken bıraktı. Hemde ayrılmadan bir gün önce ufak bir tartışma sonucu ben ona "benim değerimi beni kaybedince mi anlayacaksın" demiştim. O da bana ben sensiz nefes alamam. Senin aşkın olmadan yapamam seni hep seveceğim demişti. Aklım almıyor niye böyle oldu son 1 aydır işleri çok yoğundu. Doğru düzgün dinlenemiyor eve bile gidemiyordu. Başı ağrıyordu sürekli. doktor baş ağrısı için antidepresan ilacı vermişti sonradan fark edip içmemişti. Bende anlayışlı olmaya çalışıyordum ama bazen kadınlık güdülerime yenik düşüp benimle ilgilensen olmaz mı biraz işin yoğun biliyorum ama bana gergin davranma diyordum. O kadar, onu bunalttım mı bilmiyorum. Bir günde ne oldu her dakikam bu soru ile geçiyor. Bana sadece mesaj yazdı. Kafam artık ilişki kaldırmıyor diye bende sinirlendim biraz aradım açmadı mesaj yazdım. Sonra peşinden herkes kendi yoluna Allah yolumuzu açık etsin diye mesaj yazdı deli oldum kendimden geçtim resmen mesaj yazdım bunaldıysa sonra konuşalım hatam olduysa affet diye tabiri caizse bir zamandan sonra yalvardım çünkü çaresizdim. Aramalarımı açmıyor mesaj yazmıyor.Ayrıldıktan 2 gün sonra bana lütfen beni arama mesajda atma ikimize de işkence etme yazmış. Son mesajı o oldu. Annesiyle konuştum bana da bir şey demiyor kızım diyor. Sadece şöyle demiş. Biz evleneceğiz ben uzaktayım ailesini bırakıp gelecek ailesi yalnız kalacak. Bana inandırıcı gelmiyor pek. Başkası olduğunu da düşünmüyorum. Çünkü 5 yıllık ilişkimizde 1 gün bile beni şüpheye düşürmedi hovarda bir insan değildir. Kendimi çok kötü hissediyorum her yerde onunla anımız var. Dayanamıyorum çaresizim. Bir haftadır da aramıyorum mesaj yazmıyorum bir umut bekliyorum.Allah onu bana yazdıysa eninde sonunda olur diye rahatlatmaya çalışıyorum kendimi, birilerinden fikir almaya ihtiyacım var ne yapmalıyım. Başına bu şekilde şeyler gelmiş arkadaşlar varsa fikirlerinizi bekliyorum. Nasıl hareket etmeliyim. Birbirimize çok uzağız kalkıp yanına gidemiyorum da malesef çok kötüyüm yardım edin ne olur.
 
Son düzenleyen: Moderatör:
arama ,mesaj atma , ailesine de sorma .kötü şeyler düşünme zamana bırak sessiz kal .psikiyatırdan destek al .benim şimdi ki aklım olsa öyle yapardım .üstüne düşme geri dönerse kendi gelsin .dönmezse zorlama .yorulursun yıpranırsın .
 
Bu erkekler hep ayni..

Bence ayrilik en iyisi herkes kendi yolunda mutlu olur umarim gibi bir mesaj at... Ayriligi kabullendigini göster..

Sonra ne ara ne msj at ne yakinlariyla konus..

Kafasi almiyormus... Alana kadar bekle bakalim etekleri nasil tutusacak
 
Merhabalar;

5 yıldır süren bir ilişkim vardı. İlk sevgilimdi, bende onun ilk ciddi ilişkisiydim. Benden önce lisede çocukça birkaç şey yaşamıştı sadece. İnternetten tanışmıştık birbirimizi çok sevmiştik. İkimiz de farklı şehirlerdeydik. Ben o dönem üniversite sınavlarına hazırlanıyordum. Birbirimize kavuşmak için bir şansımız vardı. Ama o askere gidip bir an önce aradan çıkarıp geleceğimiz için bir şeyler yapmak istediği söyledi ben de kabul ettim o askere gitti. Askere gitmeden önce birkaç kez yüz yüze görüşme imkanımız olmuştu. Ben ise onun yaşadığı şehirdeki bir üniversiteyi kazandım ve orada okula başladım. Bir süre geçtikten sonra o izne geldi ve çok güzel zamanlar geçirdik. Geri gitti ve ben birinci sınıfın sonunda askerliğini bitirip geldi. Sonra iş telaşı gelecek düşüncesi falan başladı. Aklımızda hep evlilik düşüncesi vardı sadece zaman geçsin diye bekliyorduk.Gayet güzel devam ediyorduk. Benim ailemde olan maddi sıkıntılardan dolayı ailem benim okuduğum şehire taşındı ve orada yaşamaya başladık o kadar mutluyduk ki artık tamamen aynı şehirdeydik. Hemen hemen hiç kavga etmezdik. Ufak tefek tartışmalar olurdu o beni kıramazdı bana dayanamazdı hemen yumuşardı bende ona kıyamazdım. Bu şekilde 4 sene geçmişti ben üniversite 3. sınıftaydım o da uzman çavuşluk için başvurmuştu ve kabul edilmişti çok üzülmüştüm çünkü yine ayrı şehirlerde olmak zorunda kalacaktık. Olsun dedim geleceğimiz için dedim. O işe girdikten sonra annemde öğrendi ilişkimizi ben onun ailesini zaten ilk zamandan beri tanıyordum ben onları seviyordum onlarda beni seviyordu. Annemde sevgilimi sevmişti her şey güzeldi. 4 5 ayda bir görüşebiliyorduk ama 1 aylık oluyordu izni 1 ay boyunca vakit geçiriyorduk. İşe başladığı tam bir sene oldu ve 10 gün önce beni terk etti. Niye bilmiyorum. 2 ay önce izne gelmişti. Her şey çok güzeldi. Bana hep "Rabbim senden başkasını nasip etmesin bana", "Yaptıklarımızı telafi edeceğim, benim için yaptığın fedakarlıkları hakedeceğim hep."derdi. Ama beni durup dururken bıraktı. Hemde ayrılmadan bir gün önce ufak bir tartışma sonucu ben ona "benim değerimi beni kaybedince mi anlayacaksın" demiştim. O da bana ben sensiz nefes alamam. Senin aşkın olmadan yapamam seni hep seveceğim demişti. Aklım almıyor niye böyle oldu son 1 aydır işleri çok yoğundu. Doğru düzgün dinlenemiyor eve bile gidemiyordu. Başı ağrıyordu sürekli. doktor baş ağrısı için antidepresan ilacı vermişti sonradan fark edip içmemişti. Bende anlayışlı olmaya çalışıyordum ama bazen kadınlık güdülerime yenik düşüp benimle ilgilensen olmaz mı biraz işin yoğun biliyorum ama bana gergin davranma diyordum. O kadar, onu bunalttım mı bilmiyorum. Bir günde ne oldu her dakikam bu soru ile geçiyor. Bana sadece mesaj yazdı. Kafam artık ilişki kaldırmıyor diye bende sinirlendim biraz aradım açmadı mesaj yazdım. Sonra peşinden herkes kendi yoluna Allah yolumuzu açık etsin diye mesaj yazdı deli oldum kendimden geçtim resmen mesaj yazdım bunaldıysa sonra konuşalım hatam olduysa affet diye tabiri caizse bir zamandan sonra yalvardım çünkü çaresizdim. Aramalarımı açmıyor mesaj yazmıyor.Ayrıldıktan 2 gün sonra bana lütfen beni arama mesajda atma ikimize de işkence etme yazmış. Son mesajı o oldu. Annesiyle konuştum bana da bir şey demiyor kızım diyor. Sadece şöyle demiş. Biz evleneceğiz ben uzaktayım ailesini bırakıp gelecek ailesi yalnız kalacak. Bana inandırıcı gelmiyor pek. Başkası olduğunu da düşünmüyorum. Çünkü 5 yıllık ilişkimizde 1 gün bile beni şüpheye düşürmedi hovarda bir insan değildir. Kendimi çok kötü hissediyorum her yerde onunla anımız var. Dayanamıyorum çaresizim. Bir haftadır da aramıyorum mesaj yazmıyorum bir umut bekliyorum.Allah onu bana yazdıysa eninde sonunda olur diye rahatlatmaya çalışıyorum kendimi, birilerinden fikir almaya ihtiyacım var ne yapmalıyım. Başına bu şekilde şeyler gelmiş arkadaşlar varsa fikirlerinizi bekliyorum. Nasıl hareket etmeliyim. Birbirimize çok uzağız kalkıp yanına gidemiyorum da malesef çok kötüyüm yardım edin ne olur.


bunun çok benzerini yaşadım bende 5 yıl önce..bıçak gibi kesip attı herşeyi,halbuki gözümün içine bakardı..bir anda kendini suçlu göstererk bitirdi ve bir daha arkasına bile bakmadı..biz de ayrı şehirlerdeydik ama herşey çok güzel gidiyordu bir anda uzaklaştı ve sonunda bitti. 5 6 ay sonra öğrendım kı hayatında başkası var hala da onunla birlikte..anlayacağın erkeklerin gönlü başkasına meyletmeye her an hazır..umarım sonu benim hikayeme benzemez ama kendini hazırla derim.. benım şuan çok güzel bi ilişkim var evlenmeyı dusunuyoruz kısmetse,şimdi ister istemez kıyaslama yapıyorum da çok da sevmiş olsam bırakıp gideni iyi ki gitmiş ki bana ondan daha iyisi kısmet olmuş diyorum..eğer ilişkiniz toparlanmazsa sen biraz dağılabilirsin ben dağılmıştım o yüzden böyle söylüyorum ama kendi kendinin doktoru ol ve hayatına bak giden zaman geri gelmiyor ve kimse için değmiyor...
 
Merhabalar;

5 yıldır süren bir ilişkim vardı. İlk sevgilimdi, bende onun ilk ciddi ilişkisiydim. Benden önce lisede çocukça birkaç şey yaşamıştı sadece. İnternetten tanışmıştık birbirimizi çok sevmiştik. İkimiz de farklı şehirlerdeydik. Ben o dönem üniversite sınavlarına hazırlanıyordum. Birbirimize kavuşmak için bir şansımız vardı. Ama o askere gidip bir an önce aradan çıkarıp geleceğimiz için bir şeyler yapmak istediği söyledi ben de kabul ettim o askere gitti. Askere gitmeden önce birkaç kez yüz yüze görüşme imkanımız olmuştu. Ben ise onun yaşadığı şehirdeki bir üniversiteyi kazandım ve orada okula başladım. Bir süre geçtikten sonra o izne geldi ve çok güzel zamanlar geçirdik. Geri gitti ve ben birinci sınıfın sonunda askerliğini bitirip geldi. Sonra iş telaşı gelecek düşüncesi falan başladı. Aklımızda hep evlilik düşüncesi vardı sadece zaman geçsin diye bekliyorduk.Gayet güzel devam ediyorduk. Benim ailemde olan maddi sıkıntılardan dolayı ailem benim okuduğum şehire taşındı ve orada yaşamaya başladık o kadar mutluyduk ki artık tamamen aynı şehirdeydik. Hemen hemen hiç kavga etmezdik. Ufak tefek tartışmalar olurdu o beni kıramazdı bana dayanamazdı hemen yumuşardı bende ona kıyamazdım. Bu şekilde 4 sene geçmişti ben üniversite 3. sınıftaydım o da uzman çavuşluk için başvurmuştu ve kabul edilmişti çok üzülmüştüm çünkü yine ayrı şehirlerde olmak zorunda kalacaktık. Olsun dedim geleceğimiz için dedim. O işe girdikten sonra annemde öğrendi ilişkimizi ben onun ailesini zaten ilk zamandan beri tanıyordum ben onları seviyordum onlarda beni seviyordu. Annemde sevgilimi sevmişti her şey güzeldi. 4 5 ayda bir görüşebiliyorduk ama 1 aylık oluyordu izni 1 ay boyunca vakit geçiriyorduk. İşe başladığı tam bir sene oldu ve 10 gün önce beni terk etti. Niye bilmiyorum. 2 ay önce izne gelmişti. Her şey çok güzeldi. Bana hep "Rabbim senden başkasını nasip etmesin bana", "Yaptıklarımızı telafi edeceğim, benim için yaptığın fedakarlıkları hakedeceğim hep."derdi. Ama beni durup dururken bıraktı. Hemde ayrılmadan bir gün önce ufak bir tartışma sonucu ben ona "benim değerimi beni kaybedince mi anlayacaksın" demiştim. O da bana ben sensiz nefes alamam. Senin aşkın olmadan yapamam seni hep seveceğim demişti. Aklım almıyor niye böyle oldu son 1 aydır işleri çok yoğundu. Doğru düzgün dinlenemiyor eve bile gidemiyordu. Başı ağrıyordu sürekli. doktor baş ağrısı için antidepresan ilacı vermişti sonradan fark edip içmemişti. Bende anlayışlı olmaya çalışıyordum ama bazen kadınlık güdülerime yenik düşüp benimle ilgilensen olmaz mı biraz işin yoğun biliyorum ama bana gergin davranma diyordum. O kadar, onu bunalttım mı bilmiyorum. Bir günde ne oldu her dakikam bu soru ile geçiyor. Bana sadece mesaj yazdı. Kafam artık ilişki kaldırmıyor diye bende sinirlendim biraz aradım açmadı mesaj yazdım. Sonra peşinden herkes kendi yoluna Allah yolumuzu açık etsin diye mesaj yazdı deli oldum kendimden geçtim resmen mesaj yazdım bunaldıysa sonra konuşalım hatam olduysa affet diye tabiri caizse bir zamandan sonra yalvardım çünkü çaresizdim. Aramalarımı açmıyor mesaj yazmıyor.Ayrıldıktan 2 gün sonra bana lütfen beni arama mesajda atma ikimize de işkence etme yazmış. Son mesajı o oldu. Annesiyle konuştum bana da bir şey demiyor kızım diyor. Sadece şöyle demiş. Biz evleneceğiz ben uzaktayım ailesini bırakıp gelecek ailesi yalnız kalacak. Bana inandırıcı gelmiyor pek. Başkası olduğunu da düşünmüyorum. Çünkü 5 yıllık ilişkimizde 1 gün bile beni şüpheye düşürmedi hovarda bir insan değildir. Kendimi çok kötü hissediyorum her yerde onunla anımız var. Dayanamıyorum çaresizim. Bir haftadır da aramıyorum mesaj yazmıyorum bir umut bekliyorum.Allah onu bana yazdıysa eninde sonunda olur diye rahatlatmaya çalışıyorum kendimi, birilerinden fikir almaya ihtiyacım var ne yapmalıyım. Başına bu şekilde şeyler gelmiş arkadaşlar varsa fikirlerinizi bekliyorum. Nasıl hareket etmeliyim. Birbirimize çok uzağız kalkıp yanına gidemiyorum da malesef çok kötüyüm yardım edin ne olur.

bir süre arama rahat bırak ki nefes alsın.eğer peşinden koşarsan hem onu daha çok bunaltırsın hem de senden o kadar kaçar.biraz senin değerini anlasın ki pişman olsun yaptığından.erkekler malesef hep böyle sözde kalıyor.seni çok seviyorum sensiz yapamam bilmem ne.madem yapamazsın o zaman sevdiğin kişiyi de üzmeyeceksin.ama biz kızlar da tam tersi söz le kalmayız onu sevdiğimizi gösteririz böyle olunca da kaybeden biz oluruz.dediğin gibi eğer kaderinde o yazılıysa zaten elbet barışırsınız evlenirsiniz ama senin için hayırlı değilse kaderin değilse ne olursa olsun onu geri döndüremezsin.sadece bol bol dua et hakkında hayırlısı için.bazen hakkımızda hayırlı olanı Rabbim bize veriyo ama anlayamıyoruz bi süre geçtikten sonra iyi ki öyle olmamış diyoruz.biraz bekle zamana bırak bakalım ne olacak.
 
Çok ağırıma gidiyor ben hep onun yanında oldum zor zamanlarında hep ben destek oldum bir kere ona şikayet etmedim.Sadece bu işi istemediğimi söylüyordum sürekli, hep beklemek istemiyorum yalnız kalmak istemiyorum diyordum. O da kabul etmişti memurluğa geçecekti. Ona annesinin ona verdiği değerden fazla değer verdim ben, annesinin düşünmediği kadar düşündüm onu. Psikolojisi mi bozuldu bilmiyorum. Her gün içim içimi yiyor bugün tam iki hafta oldu. Benden haber almadan 1 saat bile durmazdı.
 
Çok ağırıma gidiyor ben hep onun yanında oldum zor zamanlarında hep ben destek oldum bir kere ona şikayet etmedim.Sadece bu işi istemediğimi söylüyordum sürekli, hep beklemek istemiyorum yalnız kalmak istemiyorum diyordum. O da kabul etmişti memurluğa geçecekti. Ona annesinin ona verdiği değerden fazla değer verdim ben, annesinin düşünmediği kadar düşündüm onu. Psikolojisi mi bozuldu bilmiyorum. Her gün içim içimi yiyor bugün tam iki hafta oldu. Benden haber almadan 1 saat bile durmazdı.

Sakin kalmaya calis... Çok zor çok iyi bilirim ama kendine söz ver arama sakinnn

Üstune düşmeye devam edersen hicbir yere varamazsin.. Senin zorlamanla sana sevgi vermesini istemezsin değil mi...
 
Arkadaş çevresi etkilemiş olabilir belki diye düşünüyorum. Kendi kendime sebep arıyorum. Çünkü bana hiçbir açıklama yapmadı...
 
Okula gidiyorum, okulun kapısının önünde beni bekleyişi aklıma geliyor. Otobüse biniyorum, birlikte otobüse bindiğimiz anlar geliyor. Otobüsle giderken birlikte vakit geçirdiğimiz yerleri görüyorum. Eve geliyorum, beni eve bıraktığını anları hatırlıyorum. Uyuyorum rüyamda onu görüyorum. Aklım almıyor ya, o kadar çok güvenmiştim ki ona, sadece ben değil ailesi benim ailem herkes şokta.
 
Merhabalar;

5 yıldır süren bir ilişkim vardı. İlk sevgilimdi, bende onun ilk ciddi ilişkisiydim. Benden önce lisede çocukça birkaç şey yaşamıştı sadece. İnternetten tanışmıştık birbirimizi çok sevmiştik. İkimiz de farklı şehirlerdeydik. Ben o dönem üniversite sınavlarına hazırlanıyordum. Birbirimize kavuşmak için bir şansımız vardı. Ama o askere gidip bir an önce aradan çıkarıp geleceğimiz için bir şeyler yapmak istediği söyledi ben de kabul ettim o askere gitti. Askere gitmeden önce birkaç kez yüz yüze görüşme imkanımız olmuştu. Ben ise onun yaşadığı şehirdeki bir üniversiteyi kazandım ve orada okula başladım. Bir süre geçtikten sonra o izne geldi ve çok güzel zamanlar geçirdik. Geri gitti ve ben birinci sınıfın sonunda askerliğini bitirip geldi. Sonra iş telaşı gelecek düşüncesi falan başladı. Aklımızda hep evlilik düşüncesi vardı sadece zaman geçsin diye bekliyorduk.Gayet güzel devam ediyorduk. Benim ailemde olan maddi sıkıntılardan dolayı ailem benim okuduğum şehire taşındı ve orada yaşamaya başladık o kadar mutluyduk ki artık tamamen aynı şehirdeydik. Hemen hemen hiç kavga etmezdik. Ufak tefek tartışmalar olurdu o beni kıramazdı bana dayanamazdı hemen yumuşardı bende ona kıyamazdım. Bu şekilde 4 sene geçmişti ben üniversite 3. sınıftaydım o da uzman çavuşluk için başvurmuştu ve kabul edilmişti çok üzülmüştüm çünkü yine ayrı şehirlerde olmak zorunda kalacaktık. Olsun dedim geleceğimiz için dedim. O işe girdikten sonra annemde öğrendi ilişkimizi ben onun ailesini zaten ilk zamandan beri tanıyordum ben onları seviyordum onlarda beni seviyordu. Annemde sevgilimi sevmişti her şey güzeldi. 4 5 ayda bir görüşebiliyorduk ama 1 aylık oluyordu izni 1 ay boyunca vakit geçiriyorduk. İşe başladığı tam bir sene oldu ve 10 gün önce beni terk etti. Niye bilmiyorum. 2 ay önce izne gelmişti. Her şey çok güzeldi. Bana hep "Rabbim senden başkasını nasip etmesin bana", "Yaptıklarımızı telafi edeceğim, benim için yaptığın fedakarlıkları hakedeceğim hep."derdi. Ama beni durup dururken bıraktı. Hemde ayrılmadan bir gün önce ufak bir tartışma sonucu ben ona "benim değerimi beni kaybedince mi anlayacaksın" demiştim. O da bana ben sensiz nefes alamam. Senin aşkın olmadan yapamam seni hep seveceğim demişti. Aklım almıyor niye böyle oldu son 1 aydır işleri çok yoğundu. Doğru düzgün dinlenemiyor eve bile gidemiyordu. Başı ağrıyordu sürekli. doktor baş ağrısı için antidepresan ilacı vermişti sonradan fark edip içmemişti. Bende anlayışlı olmaya çalışıyordum ama bazen kadınlık güdülerime yenik düşüp benimle ilgilensen olmaz mı biraz işin yoğun biliyorum ama bana gergin davranma diyordum. O kadar, onu bunalttım mı bilmiyorum. Bir günde ne oldu her dakikam bu soru ile geçiyor. Bana sadece mesaj yazdı. Kafam artık ilişki kaldırmıyor diye bende sinirlendim biraz aradım açmadı mesaj yazdım. Sonra peşinden herkes kendi yoluna Allah yolumuzu açık etsin diye mesaj yazdı deli oldum kendimden geçtim resmen mesaj yazdım bunaldıysa sonra konuşalım hatam olduysa affet diye tabiri caizse bir zamandan sonra yalvardım çünkü çaresizdim. Aramalarımı açmıyor mesaj yazmıyor.Ayrıldıktan 2 gün sonra bana lütfen beni arama mesajda atma ikimize de işkence etme yazmış. Son mesajı o oldu. Annesiyle konuştum bana da bir şey demiyor kızım diyor. Sadece şöyle demiş. Biz evleneceğiz ben uzaktayım ailesini bırakıp gelecek ailesi yalnız kalacak. Bana inandırıcı gelmiyor pek. Başkası olduğunu da düşünmüyorum. Çünkü 5 yıllık ilişkimizde 1 gün bile beni şüpheye düşürmedi hovarda bir insan değildir. Kendimi çok kötü hissediyorum her yerde onunla anımız var. Dayanamıyorum çaresizim. Bir haftadır da aramıyorum mesaj yazmıyorum bir umut bekliyorum.Allah onu bana yazdıysa eninde sonunda olur diye rahatlatmaya çalışıyorum kendimi, birilerinden fikir almaya ihtiyacım var ne yapmalıyım. Başına bu şekilde şeyler gelmiş arkadaşlar varsa fikirlerinizi bekliyorum. Nasıl hareket etmeliyim. Birbirimize çok uzağız kalkıp yanına gidemiyorum da malesef çok kötüyüm yardım edin ne olur.


eğer söylediği gibiyse doğru söylemiş. uzak olmuyor ya çok zor. herşey sorun. yalnız oluyorsun yemek kültürü farklı daha sayamadğım birçok şey.
 
eğer söylediği gibiyse doğru söylemiş. uzak olmuyor ya çok zor. herşey sorun. yalnız oluyorsun yemek kültürü farklı daha sayamadğım birçok şey.

Kendisi oralı değil görevi gereği orada şuan, bir daha ki atamasında nereye gidecek bilmiyoruz. Öyleyse hiçbir devlet memuru evlenmesin o zaman yani, kimse yanına alıpta götürmüyor ki annesini babasını
 
Kendisi oralı değil görevi gereği orada şuan, bir daha ki atamasında nereye gidecek bilmiyoruz. Öyleyse hiçbir devlet memuru evlenmesin o zaman yani, kimse yanına alıpta götürmüyor ki annesini babasını

ben böyle bi evlilik yaptım ama pişmanım . sadece bunu söylüyorum. herkes kendi memleketinden evlensin bence. yaralıyım bu konuda . bizde memuruz ama kendi memleketime gidemiyorum . çok düşkün ailesine
 
Onun annesi bizimle yaşayacaktı, babası yok. Zaten memuriyet onun kararıydı her şeyin farkındaydı. Bana demişti ilk başlarken benimle nereye olursa gelir misin diye gelirim demiştim. Bir gün de mi dank etti aklına bana bir açıklama yapmadan bir de. Yalnızlıktan dolayı ara ara bir bunalım haline giriyordu. Belki öyle olmuştur yine diyorum. Allah'a dua ediyorum. Tek yardım edebilecek olan o sonuçta.
 
Son düzenleme:
ben böyle bi evlilik yaptım ama pişmanım . sadece bunu söylüyorum. herkes kendi memleketinden evlensin bence. yaralıyım bu konuda . bizde memuruz ama kendi memleketime gidemiyorum . çok düşkün ailesine

Burada önemli olan memleket farklılığı değil,anlayış ve saygı olması bence.anlayış,saygı olmadıktan sonra aynı mahallede bile eşini ailesine göndermeyenler var...anlayış,saygı olduktan sonra imkanlar dahilinde,sırayla vs. bir şekilde kimsenin gönlü kırılmadan herkesin ailesi ziyaret edilir.
 
Merhabalar;

5 yıldır süren bir ilişkim vardı. İlk sevgilimdi, bende onun ilk ciddi ilişkisiydim. Benden önce lisede çocukça birkaç şey yaşamıştı sadece. İnternetten tanışmıştık birbirimizi çok sevmiştik. İkimiz de farklı şehirlerdeydik. Ben o dönem üniversite sınavlarına hazırlanıyordum. Birbirimize kavuşmak için bir şansımız vardı. Ama o askere gidip bir an önce aradan çıkarıp geleceğimiz için bir şeyler yapmak istediği söyledi ben de kabul ettim o askere gitti. Askere gitmeden önce birkaç kez yüz yüze görüşme imkanımız olmuştu. Ben ise onun yaşadığı şehirdeki bir üniversiteyi kazandım ve orada okula başladım. Bir süre geçtikten sonra o izne geldi ve çok güzel zamanlar geçirdik. Geri gitti ve ben birinci sınıfın sonunda askerliğini bitirip geldi. Sonra iş telaşı gelecek düşüncesi falan başladı. Aklımızda hep evlilik düşüncesi vardı sadece zaman geçsin diye bekliyorduk.Gayet güzel devam ediyorduk. Benim ailemde olan maddi sıkıntılardan dolayı ailem benim okuduğum şehire taşındı ve orada yaşamaya başladık o kadar mutluyduk ki artık tamamen aynı şehirdeydik. Hemen hemen hiç kavga etmezdik. Ufak tefek tartışmalar olurdu o beni kıramazdı bana dayanamazdı hemen yumuşardı bende ona kıyamazdım. Bu şekilde 4 sene geçmişti ben üniversite 3. sınıftaydım o da uzman çavuşluk için başvurmuştu ve kabul edilmişti çok üzülmüştüm çünkü yine ayrı şehirlerde olmak zorunda kalacaktık. Olsun dedim geleceğimiz için dedim. O işe girdikten sonra annemde öğrendi ilişkimizi ben onun ailesini zaten ilk zamandan beri tanıyordum ben onları seviyordum onlarda beni seviyordu. Annemde sevgilimi sevmişti her şey güzeldi. 4 5 ayda bir görüşebiliyorduk ama 1 aylık oluyordu izni 1 ay boyunca vakit geçiriyorduk. İşe başladığı tam bir sene oldu ve 10 gün önce beni terk etti. Niye bilmiyorum. 2 ay önce izne gelmişti. Her şey çok güzeldi. Bana hep "Rabbim senden başkasını nasip etmesin bana", "Yaptıklarımızı telafi edeceğim, benim için yaptığın fedakarlıkları hakedeceğim hep."derdi. Ama beni durup dururken bıraktı. Hemde ayrılmadan bir gün önce ufak bir tartışma sonucu ben ona "benim değerimi beni kaybedince mi anlayacaksın" demiştim. O da bana ben sensiz nefes alamam. Senin aşkın olmadan yapamam seni hep seveceğim demişti. Aklım almıyor niye böyle oldu son 1 aydır işleri çok yoğundu. Doğru düzgün dinlenemiyor eve bile gidemiyordu. Başı ağrıyordu sürekli. doktor baş ağrısı için antidepresan ilacı vermişti sonradan fark edip içmemişti. Bende anlayışlı olmaya çalışıyordum ama bazen kadınlık güdülerime yenik düşüp benimle ilgilensen olmaz mı biraz işin yoğun biliyorum ama bana gergin davranma diyordum. O kadar, onu bunalttım mı bilmiyorum. Bir günde ne oldu her dakikam bu soru ile geçiyor. Bana sadece mesaj yazdı. Kafam artık ilişki kaldırmıyor diye bende sinirlendim biraz aradım açmadı mesaj yazdım. Sonra peşinden herkes kendi yoluna Allah yolumuzu açık etsin diye mesaj yazdı deli oldum kendimden geçtim resmen mesaj yazdım bunaldıysa sonra konuşalım hatam olduysa affet diye tabiri caizse bir zamandan sonra yalvardım çünkü çaresizdim. Aramalarımı açmıyor mesaj yazmıyor.Ayrıldıktan 2 gün sonra bana lütfen beni arama mesajda atma ikimize de işkence etme yazmış. Son mesajı o oldu. Annesiyle konuştum bana da bir şey demiyor kızım diyor. Sadece şöyle demiş. Biz evleneceğiz ben uzaktayım ailesini bırakıp gelecek ailesi yalnız kalacak. Bana inandırıcı gelmiyor pek. Başkası olduğunu da düşünmüyorum. Çünkü 5 yıllık ilişkimizde 1 gün bile beni şüpheye düşürmedi hovarda bir insan değildir. Kendimi çok kötü hissediyorum her yerde onunla anımız var. Dayanamıyorum çaresizim. Bir haftadır da aramıyorum mesaj yazmıyorum bir umut bekliyorum.Allah onu bana yazdıysa eninde sonunda olur diye rahatlatmaya çalışıyorum kendimi, birilerinden fikir almaya ihtiyacım var ne yapmalıyım. Başına bu şekilde şeyler gelmiş arkadaşlar varsa fikirlerinizi bekliyorum. Nasıl hareket etmeliyim. Birbirimize çok uzağız kalkıp yanına gidemiyorum da malesef çok kötüyüm yardım edin ne olur.

Çok zor farkındayım ama aramayı bırakın. Bu dönemde psikolojik destek de iyi gelir. Ben de erkek arkadaşımla yıllardır beraberim, böyle şeyler yaşadık biz de ama ilişkinin ilk başlarıydı. Bu kadar oturmuş bir ilişkide tuhaf bir durum. Belki başka problemleri vardır. Ama siz o yokmuş gibi yaşamaya alışın. Geri dönerse de bi düşünün derim. Bu tip dengesizlikler çok yorar insanı
 
Onun annesi bizimle yaşayacaktı, babası yok. Zaten memuriyet onun kararıydı her şeyin farkındaydı. Bana demişti ilk başlarken benimle nereye olursa gelir misin diye gelirim demiştim. Bir gün de mi dank etti aklına bana bir açıklama yapmadan bir de. Yalnızlıktan dolayı ara ara bir bunalım haline giriyordu. Belki öyle olmuştur yine diyorum. Allah'a dua ediyorum. Tek yardım edebilecek olan o sonuçta.

uzak olmak kolay değil tabiki ama benim arkadaşımın eşi de uzman çavuş,eşi gelemese de arkadaşım kendisi ailesini çocuklarıyla beraber ziyaret ediyor özledikçe. Bana bu gerekçe bahane gibi geldi...
 
Çok zor farkındayım ama aramayı bırakın. Bu dönemde psikolojik destek de iyi gelir. Ben de erkek arkadaşımla yıllardır beraberim, böyle şeyler yaşadık biz de ama ilişkinin ilk başlarıydı. Bu kadar oturmuş bir ilişkide tuhaf bir durum. Belki başka problemleri vardır. Ama siz o yokmuş gibi yaşamaya alışın. Geri dönerse de bi düşünün derim. Bu tip dengesizlikler çok yorar insanı

10 gündür falan aramıyorum zaten, 2 hafta oldu bugün. Eğer başka problemleri varsa keşke bana söylese birlikte çözsek kaçmak hiçbir şeyi halletmez. Benden kaynaklıysa bana söyleseydi keşke ben hatalı olduğum yönleri düzeltirdim ama dediğin gibi 1 2 aylık bir şey değil. 5 senemi verdim ona geleceğimi ona göre şekillendirdim. Kavga bile etmezdik, her ilişkide olan atışmalarımız olurdu o da genelde gelecek endişesi için olurdu. Bir mesajla bitti. Yediremiyorum kendime.
 
Son düzenleme:
Merhabalar;

5 yıldır süren bir ilişkim vardı. İlk sevgilimdi, bende onun ilk ciddi ilişkisiydim. Benden önce lisede çocukça birkaç şey yaşamıştı sadece. İnternetten tanışmıştık birbirimizi çok sevmiştik. İkimiz de farklı şehirlerdeydik. Ben o dönem üniversite sınavlarına hazırlanıyordum. Birbirimize kavuşmak için bir şansımız vardı. Ama o askere gidip bir an önce aradan çıkarıp geleceğimiz için bir şeyler yapmak istediği söyledi ben de kabul ettim o askere gitti. Askere gitmeden önce birkaç kez yüz yüze görüşme imkanımız olmuştu. Ben ise onun yaşadığı şehirdeki bir üniversiteyi kazandım ve orada okula başladım. Bir süre geçtikten sonra o izne geldi ve çok güzel zamanlar geçirdik. Geri gitti ve ben birinci sınıfın sonunda askerliğini bitirip geldi. Sonra iş telaşı gelecek düşüncesi falan başladı. Aklımızda hep evlilik düşüncesi vardı sadece zaman geçsin diye bekliyorduk.Gayet güzel devam ediyorduk. Benim ailemde olan maddi sıkıntılardan dolayı ailem benim okuduğum şehire taşındı ve orada yaşamaya başladık o kadar mutluyduk ki artık tamamen aynı şehirdeydik. Hemen hemen hiç kavga etmezdik. Ufak tefek tartışmalar olurdu o beni kıramazdı bana dayanamazdı hemen yumuşardı bende ona kıyamazdım. Bu şekilde 4 sene geçmişti ben üniversite 3. sınıftaydım o da uzman çavuşluk için başvurmuştu ve kabul edilmişti çok üzülmüştüm çünkü yine ayrı şehirlerde olmak zorunda kalacaktık. Olsun dedim geleceğimiz için dedim. O işe girdikten sonra annemde öğrendi ilişkimizi ben onun ailesini zaten ilk zamandan beri tanıyordum ben onları seviyordum onlarda beni seviyordu. Annemde sevgilimi sevmişti her şey güzeldi. 4 5 ayda bir görüşebiliyorduk ama 1 aylık oluyordu izni 1 ay boyunca vakit geçiriyorduk. İşe başladığı tam bir sene oldu ve 10 gün önce beni terk etti. Niye bilmiyorum. 2 ay önce izne gelmişti. Her şey çok güzeldi. Bana hep "Rabbim senden başkasını nasip etmesin bana", "Yaptıklarımızı telafi edeceğim, benim için yaptığın fedakarlıkları hakedeceğim hep."derdi. Ama beni durup dururken bıraktı. Hemde ayrılmadan bir gün önce ufak bir tartışma sonucu ben ona "benim değerimi beni kaybedince mi anlayacaksın" demiştim. O da bana ben sensiz nefes alamam. Senin aşkın olmadan yapamam seni hep seveceğim demişti. Aklım almıyor niye böyle oldu son 1 aydır işleri çok yoğundu. Doğru düzgün dinlenemiyor eve bile gidemiyordu. Başı ağrıyordu sürekli. doktor baş ağrısı için antidepresan ilacı vermişti sonradan fark edip içmemişti. Bende anlayışlı olmaya çalışıyordum ama bazen kadınlık güdülerime yenik düşüp benimle ilgilensen olmaz mı biraz işin yoğun biliyorum ama bana gergin davranma diyordum. O kadar, onu bunalttım mı bilmiyorum. Bir günde ne oldu her dakikam bu soru ile geçiyor. Bana sadece mesaj yazdı. Kafam artık ilişki kaldırmıyor diye bende sinirlendim biraz aradım açmadı mesaj yazdım. Sonra peşinden herkes kendi yoluna Allah yolumuzu açık etsin diye mesaj yazdı deli oldum kendimden geçtim resmen mesaj yazdım bunaldıysa sonra konuşalım hatam olduysa affet diye tabiri caizse bir zamandan sonra yalvardım çünkü çaresizdim. Aramalarımı açmıyor mesaj yazmıyor.Ayrıldıktan 2 gün sonra bana lütfen beni arama mesajda atma ikimize de işkence etme yazmış. Son mesajı o oldu. Annesiyle konuştum bana da bir şey demiyor kızım diyor. Sadece şöyle demiş. Biz evleneceğiz ben uzaktayım ailesini bırakıp gelecek ailesi yalnız kalacak. Bana inandırıcı gelmiyor pek. Başkası olduğunu da düşünmüyorum. Çünkü 5 yıllık ilişkimizde 1 gün bile beni şüpheye düşürmedi hovarda bir insan değildir. Kendimi çok kötü hissediyorum her yerde onunla anımız var. Dayanamıyorum çaresizim. Bir haftadır da aramıyorum mesaj yazmıyorum bir umut bekliyorum.Allah onu bana yazdıysa eninde sonunda olur diye rahatlatmaya çalışıyorum kendimi, birilerinden fikir almaya ihtiyacım var ne yapmalıyım. Başına bu şekilde şeyler gelmiş arkadaşlar varsa fikirlerinizi bekliyorum. Nasıl hareket etmeliyim. Birbirimize çok uzağız kalkıp yanına gidemiyorum da malesef çok kötüyüm yardım edin ne olur.
Canım geçmiş olsun. bu çocuk başkasını bulmuş bence. geri dönecek diye bekleme hatta bu dakikadan sonra geri dönse bile sen kabul etme. nedir bu ya 5 yılı bir çırpıda silip atmış. eli ekmek tutunca havalara girmiş. böyle adamdan hayır gelmez zaten. sakın sen arayıp da kendini küçültme. kendine yeni bir yol çiz... anılar acı veriyor diyorsun. emin ol gün gelecek acıtmayacak artık seni...
 
uzak olmak kolay değil tabiki ama benim arkadaşımın eşi de uzman çavuş,eşi gelemese de arkadaşım kendisi ailesini çocuklarıyla beraber ziyaret ediyor özledikçe. Bana bu gerekçe bahane gibi geldi...

Aynen bana da öyle geldi, ya da dediğim gibi şuanda psikolojisi iyi değil. Bu sebebi de bana kendisi söylemedi hoş annesinin demesi bana. Annesine demiş öyle.
 
Back
X