Aklımdan Gitmeyen Soru

Nişanlıma olanları anlatmalı mıyım

  • Evet

    OY: 6 19,4%
  • Hayır

    OY: 25 80,6%

  • Ankete Katılan
    31
zaten askerdeyken anlatamam orda ne düşünür ne yapar bilemem. Aslında bu yönden de ilerde ne olacağını bilemem iyi derim bir sorun çıkarır o yüzden anlatmayacağım ama kendim yardım almam gerekli bir doktora gideceğim.
Allah yardimcin olsun...:KK200:yanliz degilsin:KK200:
 
Peki öğrenebilmenizin bi yolu yok mu hasta yada yaşlı farketmez cezasını çekmeli, sizi çok iyi anlıyorum bende kimseye söyleyemedim söyleyemenin ne kadar kötü olduğunu da biliyorum, inan bizlerin hiçbir suçu tm mı o pisliklerin ruhu hasta sadece işkenceyle ölmeyi hak ediyorlar..
mahallesine yada evine mi gitsem acaba ama bu cesareti kendimde bulamadım ya

Eşin olacak kişinin hayatında bu kadar önemli yer tutan ve yıllarca süren bu olayı bilmemesi doğru gelmedi bana.
İşte benim de kafama takılan kısmı burası
 
Anlatmayın diyen bu kadar çok üye olmasına şaşırdım. Anlatın. Sadece nişanlıya değil aileye, uzmana, arkadaşa, bulabildiğiniz herkese anlatın. Böyle sırlar saklandıkça kanser eder. Keşke imkanınız olsa da yetkili mercilere anlatıp intikam alabilseniz. Hesaplaşmak için öteki tarafa gitmeyi beklemeye ne gerek var?
 
Anlatmayın diyen bu kadar çok üye olmasına şaşırdım. Anlatın. Sadece nişanlıya değil aileye, uzmana, arkadaşa, bulabildiğiniz herkese anlatın. Böyle sırlar saklandıkça kanser eder. Keşke imkanınız olsa da yetkili mercilere anlatıp intikam alabilseniz. Hesaplaşmak için öteki tarafa gitmeyi beklemeye ne gerek var?
Bazen keşke geçmişi unutmak için bir şey olsa diyorum. Hala salak gibi korkuyorum kalbim hızlıca atıyor. Aslında bir arkadaşıma biraz anlattım ama taciz kısmını anlatamadım. o da o zaman niye söylemedin bir şekilde icabına bakardık dedi. Bu lafı söylemeyi pek sevmiyorum ama keşke...
 
Şimdilik anlatmayın ve muhakkak terapi alın. Mümkünse EMDR terapisi olsun, travmatik olaylar için en uygun terapi yöntemi o. Belki aştıktan sonra nişanlınızla paylaşabilirsiniz, terapistiniz sizi yönlendirir.
 
Bazen keşke geçmişi unutmak için bir şey olsa diyorum. Hala salak gibi korkuyorum kalbim hızlıca atıyor. Aslında bir arkadaşıma biraz anlattım ama taciz kısmını anlatamadım. o da o zaman niye söylemedin bir şekilde icabına bakardık dedi. Bu lafı söylemeyi pek sevmiyorum ama keşke...
Tehditleri ne zaman kesildi? Ne zamandan beri haberini almıyorsun?

Bu korkuyla yaşamak sana reva değil ya, ben çok üzüldüm. Tacizi önleyemezdin ama “keşke” şantajlarına boyun eğip seni sindirmesine izin vermeseydin. Bununla baş edecek cesareti ancak arkana destek alarak bulabilirdin. Kendi çocuğun olduğunu düşün, böyle bir yükü tek başına taşıdığını öğrensen ne yapardın, ben kahrolurdum üzüntüden.
 
Bence adami ya sikayet edin ya karsisina guvendiginiz biriyle , nisanli/baba/arkadas olabilir beraber cikip hesap sorun.

Boylece icinizde kalirsa hasta olursunuz. Nisanliniza ya da guvendiginiz bir erkek arkadasiniza soyleyin, adamin agzini burnunu kirsin.

Bence bunu yapmasın. Hak etmediği için değil ama aynı travmatik olayı yeniden yaşayacak, yeniden insanlara anlatmak, bir flashback gibi gözünde canlandırması gerekecek. Şu an bile eminim anlatırken zorlanıyordur. İyiye gideceğini düşünmüyorum, daha kötüye gidebilir, üstüne yasal süreçlerle uğraşması gerekebilir. Terapi almadan kesinlikle kimseye anlatmaması gerektiğini düşünüyorum. Terapistine anlatarak iyileşme yoluna girmesi en doğrusu. Şu an ruhu yaralı.
 
Şimdilik anlatmayın ve muhakkak terapi alın. Mümkünse EMDR terapisi olsun, travmatik olaylar için en uygun terapi yöntemi o. Belki aştıktan sonra nişanlınızla paylaşabilirsiniz, terapistiniz sizi yönlendirir.
o yöntemi duydum aslında en uygun yöntem o galiba

Tehditleri ne zaman kesildi? Ne zamandan beri haberini almıyorsun?

Bu korkuyla yaşamak sana reva değil ya, ben çok üzüldüm. Tacizi önleyemezdin ama “keşke” şantajlarına boyun eğip seni sindirmesine izin vermeseydin. Bununla baş edecek cesareti ancak arkana destek alarak bulabilirdin. Kendi çocuğun olduğunu düşün, böyle bir yükü tek başına taşıdığını öğrensen ne yapardın, ben kahrolurdum üzüntüden.
Üniversiteye gitmeden bir hafta falan önceydi ameliyat olmuştum ondan sonra bir daha görmedim o da 2010 nun ekim ayıydı. İşte sırf ailem üzülmeesin anneme bir şey olur düşüncesi itti beni o da bunu çok iyi kullandı. Bende düşünüyorum da onun bu kadar acı çekmesine dayanamazdım.
 
Üniversiteye gitmeden bir hafta falan önceydi ameliyat olmuştum ondan sonra bir daha görmedim o da 2010 nun ekim ayıydı. İşte sırf ailem üzülmeesin anneme bir şey olur düşüncesi itti beni o da bunu çok iyi kullandı. Bende düşünüyorum da onun bu kadar acı çekmesine dayanamazdım.
Epey olmuş. Umarım ölmüştür ve azap içerisindedir.

Tek başına aşabileceğin bir sorun değil bu. Mutlaka yardım almalısın yoksa bu durum hayatta karşına daha çok engel çıkarır.

Küçük bir tavsiye: Seninle aynı şeyi yaşamış insanlara (ülkede tacize uğramayan kadın var mı?!) yardım etmek, hikayeni onlarla paylaşmak belki iyi gelebilir. Bu tip dernekler, sosyal sorumluluk projeleri, sivil toplum örgütleri araştırıp onlara katkı sağlayabilirsin.
 
Bence bunu yapmasın. Hak etmediği için değil ama aynı travmatik olayı yeniden yaşayacak, yeniden insanlara anlatmak, bir flashback gibi gözünde canlandırması gerekecek. Şu an bile eminim anlatırken zorlanıyordur. İyiye gideceğini düşünmüyorum, daha kötüye gidebilir, üstüne yasal süreçlerle uğraşması gerekebilir. Terapi almadan kesinlikle kimseye anlatmaması gerektiğini düşünüyorum. Terapistine anlatarak iyileşme yoluna girmesi en doğrusu. Şu an ruhu yaralı.

Tabi ki, ben boyle bir olaya ugramadigim icin konu sahibesinin psikolojisini bilemem. Ama benim icin en iyi terapi intikam genelde :)

Basimdan soyle bir olay gecti, anlatayim: Gecen hafta sabah 6.30 gibi trene yetismek icin istasyona kosturuyordum. Bilenler bilir, Almanya'da mesailer genelde 10.00da baslar, 9.00da baslayan yer yok denecek kadar az. Toplu tasima da fena degil, sehirler de buyuk degil, o yuzden ise gitmek icin 6da 7de kimseyi sokakta goremezsiniz:) O saatte in cin top oynar, hava karanlik oluyor zaten.

Neyse, elimde laptop tren istasyonuna dogru kosturmaktan canim cikmis haldeydim soluksuzdum diyeyim. O sirada sol tarafimdan Arap tipli bir herif zannimca multeciydi artik ne haltsa nerden geldi bile anlamadim artik arkamdan mi gelmis, eliyle bir hareket yapti ama cok cok yakinimda degildi. Yine de cigligi oyle bir kopardim ki, adam soka girdi. Eliyle dur, sus , sakin benzeri bir isaret yapti ama ben tinmayip adami kovalamaya basladim. Elimde laptop olmasaydi, tren biletim fix olmasaydi onun agzina orda s..caktim ama kacip metro duragina girdi. Sonuc olarak hirsimi alamadim ama kacan taraf o oldu. Tacizciler korkak tipler cunku. Normal hayatta silik, ezik , kadinlarin ciddiye almadigi tipler tacizci oluyor. Tepki gosteren olunca da kaciveriyorlar. Dedigim gibi hirsimi alamadim o adami oracikta parcalardim ama hic tepki gostermeseydim iyice icimde kalirdi.

Konu sahibesine de bu yuzden icinde kalmasin dedim. O zaman kucuk ve savunmasizmis, simdi yetiskin bir insan, gitsin intikamini alsin dedim. Karsisina dikilip hesap sorunca o adamin dizleri titreyecek bence.
 
Keşke 1 yıllık bi ilişkiniz filan varken söyleseydin en azından daha çok başında bilmiş ve bu konu kapanmış olurdu.
Ama söyleyememişsin demek ki belki de söyleyip kaybetmekten korktun?
Bir çocuğun böyle bir olayda asla sorumlu tutulmaması lazım aslında bu olay duyduğunda seni yargılarsa eğer küçükken seni sürekli yöneten baskılayan insanlarla aynı tiptedir.
Kimsenin baskılamasına izin verme bence anlat hayat bu başka bir şekilde öğrenmesi çok daha korkunç bence hem tavrı senin için çok önemli bir kriter olmalı.
Seni şikayetçi olmaya hakkını aramaya yöneltmesini umuyorum..
 
Tabi ki, ben boyle bir olaya ugramadigim icin konu sahibesinin psikolojisini bilemem. Ama benim icin en iyi terapi intikam genelde :)

Basimdan soyle bir olay gecti, anlatayim: Gecen hafta sabah 6.30 gibi trene yetismek icin istasyona kosturuyordum. Bilenler bilir, Almanya'da mesailer genelde 10.00da baslar, 9.00da baslayan yer yok denecek kadar az. Toplu tasima da fena degil, sehirler de buyuk degil, o yuzden ise gitmek icin 6da 7de kimseyi sokakta goremezsiniz:) O saatte in cin top oynar, hava karanlik oluyor zaten.

Neyse, elimde laptop tren istasyonuna dogru kosturmaktan canim cikmis haldeydim soluksuzdum diyeyim. O sirada sol tarafimdan Arap tipli bir herif zannimca multeciydi artik ne haltsa nerden geldi bile anlamadim artik arkamdan mi gelmis, eliyle bir hareket yapti ama cok cok yakinimda degildi. Yine de cigligi oyle bir kopardim ki, adam soka girdi. Eliyle dur, sus , sakin benzeri bir isaret yapti ama ben tinmayip adami kovalamaya basladim. Elimde laptop olmasaydi, tren biletim fix olmasaydi onun agzina orda s..caktim ama kacip metro duragina girdi. Sonuc olarak hirsimi alamadim ama kacan taraf o oldu. Tacizciler korkak tipler cunku. Normal hayatta silik, ezik , kadinlarin ciddiye almadigi tipler tacizci oluyor. Tepki gosteren olunca da kaciveriyorlar. Dedigim gibi hirsimi alamadim o adami oracikta parcalardim ama hic tepki gostermeseydim iyice icimde kalirdi.

Konu sahibesine de bu yuzden icinde kalmasin dedim. O zaman kucuk ve savunmasizmis, simdi yetiskin bir insan, gitsin intikamini alsin dedim. Karsisina dikilip hesap sorunca o adamin dizleri titreyecek bence.
Aslında ben de benzer bir hikayemi paylaşacaktım ama nedense vazgeçmiştim. Senden gaz alarak yazayım.

16 yaşındaydım, dershaneden çıkmıştım. Karşıdan karşıya geçerken biri g.tümü pandikledi!! Elimdeki çantayla adama allah ne verdiyse vurup ağzıma geleni saydırdım. Çığlıklarıma koşan insanlar bu hayvanı az daha linç edeceklerdi.

Lafı nereye getiriyorum? Kadınlar susmasın, tepki koyabilsin. Bu hayvancıklar aynı hareketi bir daha yapmadan önce 2 kez düşünsünler. Aslında korkak ve silik tipler oldukları mükemmel bir tespit. Kendine güvenen, sağlıklı bir insan evladı başkalarına üstünlük taslayamaz. Bu korkakların işidir. Neyse lafı fazla uzatmadan benzer durum yaşayan herkese bağırmalarını ve ortalığı ayağa kaldırmalarını tavsiye ediyorum. Kimsenin yanına kalmasın.
 
Tabi ki, ben boyle bir olaya ugramadigim icin konu sahibesinin psikolojisini bilemem. Ama benim icin en iyi terapi intikam genelde :)

Basimdan soyle bir olay gecti, anlatayim: Gecen hafta sabah 6.30 gibi trene yetismek icin istasyona kosturuyordum. Bilenler bilir, Almanya'da mesailer genelde 10.00da baslar, 9.00da baslayan yer yok denecek kadar az. Toplu tasima da fena degil, sehirler de buyuk degil, o yuzden ise gitmek icin 6da 7de kimseyi sokakta goremezsiniz:) O saatte in cin top oynar, hava karanlik oluyor zaten.

Neyse, elimde laptop tren istasyonuna dogru kosturmaktan canim cikmis haldeydim soluksuzdum diyeyim. O sirada sol tarafimdan Arap tipli bir herif zannimca multeciydi artik ne haltsa nerden geldi bile anlamadim artik arkamdan mi gelmis, eliyle bir hareket yapti ama cok cok yakinimda degildi. Yine de cigligi oyle bir kopardim ki, adam soka girdi. Eliyle dur, sus , sakin benzeri bir isaret yapti ama ben tinmayip adami kovalamaya basladim. Elimde laptop olmasaydi, tren biletim fix olmasaydi onun agzina orda s..caktim ama kacip metro duragina girdi. Sonuc olarak hirsimi alamadim ama kacan taraf o oldu. Tacizciler korkak tipler cunku. Normal hayatta silik, ezik , kadinlarin ciddiye almadigi tipler tacizci oluyor. Tepki gosteren olunca da kaciveriyorlar. Dedigim gibi hirsimi alamadim o adami oracikta parcalardim ama hic tepki gostermeseydim iyice icimde kalirdi.

Konu sahibesine de bu yuzden icinde kalmasin dedim. O zaman kucuk ve savunmasizmis, simdi yetiskin bir insan, gitsin intikamini alsin dedim. Karsisina dikilip hesap sorunca o adamin dizleri titreyecek bence.

Kesinlikle iyi yapmışsınız tebrik ediyorum ama bunu yaptığınızda siz bunu bir savunma yöntemi olarak kullanmışsınız yani taciz/tecavüz eylemi başınıza gelmemiş (çok şükür ki) ve başınıza yetişkin bir kadınken gelmiş bu olay. Yani daha bilinçli, daha kendini savunabilir bir düzeydeyken. Konu sahibinin başına bu olay küçük ve savunmasız sayılabilecek bir yaşta gelmiş, yani savunma yapamamış en baştan. Haliyle ruhu darbe almış ve yaralı. Karşısına çıktığı zaman sizin kadar güçlü olamayabilir, birine bahsettiği zaman bu olayı tekrar gözünde canlandıracak, belki her insanın tepkisi ayrı olacak, yayılacak. Bu durumu kaldırabilecek kadar güçlü görmüyorum konu sahibini, keza tacizcisiyle yüzleşebilecek kadar da. Kendini iyileştirip, savunma mekanizmasını yerine oturttuğu zaman elbette isterse yüzleşebilir; bunu kimse engelleyemez.
 
Kesinlikle iyi yapmışsınız tebrik ediyorum ama bunu yaptığınızda siz bunu bir savunma yöntemi olarak kullanmışsınız yani taciz/tecavüz eylemi başınıza gelmemiş (çok şükür ki) ve başınıza yetişkin bir kadınken gelmiş bu olay. Yani daha bilinçli, daha kendini savunabilir bir düzeydeyken. Konu sahibinin başına bu olay küçük ve savunmasız sayılabilecek bir yaşta gelmiş, yani savunma yapamamış en baştan. Haliyle ruhu darbe almış ve yaralı. Karşısına çıktığı zaman sizin kadar güçlü olamayabilir, birine bahsettiği zaman bu olayı tekrar gözünde canlandıracak, belki her insanın tepkisi ayrı olacak, yayılacak. Bu durumu kaldırabilecek kadar güçlü görmüyorum konu sahibini, keza tacizcisiyle yüzleşebilecek kadar da. Kendini iyileştirip, savunma mekanizmasını yerine oturttuğu zaman elbette isterse yüzleşebilir; bunu kimse engelleyemez.

Elbette, benimkisi kesinlikle profesyonel bir gorus degil :) Oneri olarak sundum. Bana kalirsa en iyisi bu durumlarda, magdur yuzlesecek gucte degilse, bir aile bireyinin/arkadasin gidip tacizcinin agzini burnunu kirmasi magdurun icini sogutmasi.
 
Epey olmuş. Umarım ölmüştür ve azap içerisindedir.

Tek başına aşabileceğin bir sorun değil bu. Mutlaka yardım almalısın yoksa bu durum hayatta karşına daha çok engel çıkarır.

Küçük bir tavsiye: Seninle aynı şeyi yaşamış insanlara (ülkede tacize uğramayan kadın var mı?!) yardım etmek, hikayeni onlarla paylaşmak belki iyi gelebilir. Bu tip dernekler, sosyal sorumluluk projeleri, sivil toplum örgütleri araştırıp onlara katkı sağlayabilirsin.
Ben aslında atlattım sanıyordum ama hala en ufacık şeyde tekrar başa dönebiliyormuşum onu anladım en kısa sürede bir yardım alacağım.

Keşke 1 yıllık bi ilişkiniz filan varken söyleseydin en azından daha çok başında bilmiş ve bu konu kapanmış olurdu.
Ama söyleyememişsin demek ki belki de söyleyip kaybetmekten korktun?
Bir çocuğun böyle bir olayda asla sorumlu tutulmaması lazım aslında bu olay duyduğunda seni yargılarsa eğer küçükken seni sürekli yöneten baskılayan insanlarla aynı tiptedir.
Kimsenin baskılamasına izin verme bence anlat hayat bu başka bir şekilde öğrenmesi çok daha korkunç bence hem tavrı senin için çok önemli bir kriter olmalı.
Seni şikayetçi olmaya hakkını aramaya yöneltmesini umuyorum..
Aslında söylemeyi düşündüm sonra bu olayı unutmaya birşeylerin arkasına saklamaya çalıştım hani mutluyum bir daha karşıma çıkmayaağımdan emindim ama bazen bir şey seni o olaya tekrar götürüyor. Mahalleden bile taşınmak istiyorum ki inşallah evlenince o da olacak.
 
Back