- 9 Ağustos 2017
- 2
- 1
- 1
- Konu Sahibi morbidangelssss
- #1
Merhaba:)
Benim bir ilişkim var ve bu benim ilk ilişkim öncelikle anlatmam gerekirse biz bu kişiyle 2 sene boyunca aynı sınıftaydık ve lise 2 nin sonlarına doğru azda olsa bişiler paylaşmaya başladık yazın bana mesaj attı ve arkadaşça konuşmaya devam ettik 3 ay sonrada sevgili olduk ilk başlarda her şey tozpembeyken sonra kıskançlıklar vs. Başladı ben bundan 3 ay önce aldatıldığımı öğrendim beraber fotoğraflarını ve msjlarını gördüm kız gösterdi hayattaki en korktuğum şeylerden bi tanesi aldatılmaktı ve o bunu çok iyi biliyordu.
Babamdan sonra güvendiğim tek erkekti çok seviyodum çok kötü oldum ağladı etti sonra barıştık şans verdim ona.
O şüphe yokmu içimi yedi kemirdi kızın numarasını buldum wptan bakmaya başladım bi gün ikisinide çevrimiçi gördüm ve sordum üstüne demediği şey kalmadı daha önce ima ettiği hakaretleri açıkça 2 3 kez söyledi ve bu hakaretler asla bi kıza söylenecek cinsten değildi.
Sürekli ona şans verdim ve hiçbişi düzelmedi ailesi biraz sorunlu bütün her şeyin acısını benden çıkarıyordu benimde hatalarım oldu tabiki.
o aldatılma olayından sonra her seferinde inkar etti fotoğraflar olmasına rağmen canım çok yandı hala düzeltir diye şans verdim ama bütün hakaretleride ben yedim onla konuşmadım yine ağladı kendime zarar vercem falan dedi zaten kafamda her şey bitti kendimden soğutmak istedim çünkü gerçekten artık yoruldum ve bizim bi ggeleceğimiz olmayacağı belli içimdeki o inancı güveni söktü aldı
Bu sefer düşündüm ve artık gerçekten bu insanı kırmamam gerektiğini düzgünce konuşmayı istedim ve eskisi kadar sevmedğimi söyledim o kadar kötü olduki ayrıldık.
Aradı kaç kez zorlaştırma dedim o benim ilk aşkım ve biliyorum bende onun ilk aşık olduğu kızım o da beni gerçekten sevdiğini o hakaretleri ettikten sonra görüşmediğimiz günler anladı aslında ve evet daha asla hakarette etmedi bağırmadı ama bi kere bende hatlar koptu.
Dün de evimin oraya gelmiş ve oturduk gerçekten çok üzgündü eskisi kadar sevmiyorum desemde her seferinde ortak arkadaşlarımıza onu soruyorum iyi mi kötü mü diye
Sevmiyorum desemde sevdiğimi biliyor ama beraberkende üzülüyoruz her seferinde sadece sevgi yetmiyor güven ve inanç bitti.Ama şu an o da bende üzülüyoruz.
Sizce ne yapmalıyım kalbimimi dinliyim yoksa aklımımı şimdiden teşekkür ederim...
Benim bir ilişkim var ve bu benim ilk ilişkim öncelikle anlatmam gerekirse biz bu kişiyle 2 sene boyunca aynı sınıftaydık ve lise 2 nin sonlarına doğru azda olsa bişiler paylaşmaya başladık yazın bana mesaj attı ve arkadaşça konuşmaya devam ettik 3 ay sonrada sevgili olduk ilk başlarda her şey tozpembeyken sonra kıskançlıklar vs. Başladı ben bundan 3 ay önce aldatıldığımı öğrendim beraber fotoğraflarını ve msjlarını gördüm kız gösterdi hayattaki en korktuğum şeylerden bi tanesi aldatılmaktı ve o bunu çok iyi biliyordu.
Babamdan sonra güvendiğim tek erkekti çok seviyodum çok kötü oldum ağladı etti sonra barıştık şans verdim ona.
O şüphe yokmu içimi yedi kemirdi kızın numarasını buldum wptan bakmaya başladım bi gün ikisinide çevrimiçi gördüm ve sordum üstüne demediği şey kalmadı daha önce ima ettiği hakaretleri açıkça 2 3 kez söyledi ve bu hakaretler asla bi kıza söylenecek cinsten değildi.
Sürekli ona şans verdim ve hiçbişi düzelmedi ailesi biraz sorunlu bütün her şeyin acısını benden çıkarıyordu benimde hatalarım oldu tabiki.
o aldatılma olayından sonra her seferinde inkar etti fotoğraflar olmasına rağmen canım çok yandı hala düzeltir diye şans verdim ama bütün hakaretleride ben yedim onla konuşmadım yine ağladı kendime zarar vercem falan dedi zaten kafamda her şey bitti kendimden soğutmak istedim çünkü gerçekten artık yoruldum ve bizim bi ggeleceğimiz olmayacağı belli içimdeki o inancı güveni söktü aldı
Bu sefer düşündüm ve artık gerçekten bu insanı kırmamam gerektiğini düzgünce konuşmayı istedim ve eskisi kadar sevmedğimi söyledim o kadar kötü olduki ayrıldık.
Aradı kaç kez zorlaştırma dedim o benim ilk aşkım ve biliyorum bende onun ilk aşık olduğu kızım o da beni gerçekten sevdiğini o hakaretleri ettikten sonra görüşmediğimiz günler anladı aslında ve evet daha asla hakarette etmedi bağırmadı ama bi kere bende hatlar koptu.
Dün de evimin oraya gelmiş ve oturduk gerçekten çok üzgündü eskisi kadar sevmiyorum desemde her seferinde ortak arkadaşlarımıza onu soruyorum iyi mi kötü mü diye
Sevmiyorum desemde sevdiğimi biliyor ama beraberkende üzülüyoruz her seferinde sadece sevgi yetmiyor güven ve inanç bitti.Ama şu an o da bende üzülüyoruz.
Sizce ne yapmalıyım kalbimimi dinliyim yoksa aklımımı şimdiden teşekkür ederim...
Son düzenleme:
