- 20 Mayıs 2009
- 23.916
- 63.669
Anneni kardeşini al ayrı eve çıkın. Anneannen çok istiyorsa asalak oğlunu beslemeye devam etsin.
Merhaba hanımlar, bu konu hem biraz iç dökme hem de akıl danışma içerikli bir konu.
Konunun özeti, 29 yaşında okulunu uzattıkça uzatan, eve hiçbir faydası olmayan, hiçbir şey için kılını bile kımıldatmayan bir dayı, yarın öbür gün işe girdiğim zaman üzerine sorumluluk yüklenecek olan, maddi anlamda beklentileri karşılamak zorunda olan ben.
Benim annemle babam yıllar önce ayrıldılar. Ben, annem ve kardeşim zaten bizimle aynı sokakta oturan ve dayımla birlikte yaşayan anneannemin yanına taşındık. Ben o zamanlar liseye gidiyordum, kardeşim de küçüktü. Bayağı zor zamanlar atlattık falan derken yıllar geçti bugünümüze geldik, binlerce kez şükür diyorum elbette. Şu anda maddi durumumuz kötü değil ama lüks yaşayabileceğimiz türde de değil tabi. Anneannemin babasından kalma emekli maaşı var, annem de çalışıyor bu şekilde geçiniyoruz. Yıllardır da böyleydi. Bu süre içerisinde ben liseyi bitirdim, bir sene üniversiteye hazırlanma süreci falan derken şehir dışında üniversitemi okudum ve bu sene mezun oldum. İş aramaya başladım, henüz mülakat için çağıran olmadı tabi. Bütün sorumluluklarımı yerine getirdim, öğrenim kredisi ve anne babamın yolladığı paralarla okudum ama okul mokul uzamadı yani, zamanında bitirdim. Tutumlu olduğum için okul dönemi kendi çapımda para sorunu çekmedim hiç, her neyse. Anneannem 60'ı geçik, evi çekip çeviriyor ben de elimden geldiğince yardımcı oluyorum ev işi vs. Kardeşim zaten küçük bu sene liseye başlayacak. Annem çalışıyor. Burada dayımdan biraz bahsetmek istiyorum.
Dayım şu an 29 yaşında ve hala daha öğrenci. 4 yıllık fakülteyi uzattı da uzattı, şu an mezuniyet de yakın falan değil. Hiç zora gelebilen bir insan değil, hep her şeyin kolayına kaçar, bana dokunmayan yılan bin yaşasın modunda gezer. Zamanında şehir dışında üniversiteye gitti, yurtta kalamadı geri dönüp tekrar hazırlandı falan. Ben kyk yurdunda 4 sene kaldım, kendi çapımda zorluk çektiğimi düşünüyorum manevi anlamda, bilenler bilir. Hiçbir işi "ben yapamıyorum bunu" deyip bıraktığımı hatırlamıyorum. Dayım yıllardır sadece öğrenci, gerçekten kaç yıl oldu bilmiyorum ama 7-8 yıl rahat olmuştur. Bir hoca yüzünden geçemediğini söylüyor okulu uzatma nedeni olarak. Evdeki tek erkek o bu arada. Şu an biraz da ona sinirliyim o yüzden bu konuyu açmak istedim. Bugüne kadar bu eve hiçbir katkısı olmadı, kaç yıldır beraber yaşıyoruz. Yemeğini bile o yaşta anneannem hazırlayıp ayağına götürüyor. Yıllardır sadece okula gidip geliyor ve elde var sıfır. Sayısalı ve İngilizcesi çok iyi, İngilizce konusunda bir iş mülakatına girse çoğu kişiyi alt eder öyle söyleyeyim. Okul varsa okula gidiyor, yoksa bütün gün evde oturuyor, yatıyor. Hiçbir şeye elini sürdüğü yok, bakkala dahi gitmeye üşenen, tembel bir insan. Kapı çalsa açmak için kalkmaz, aşağıdan eve çıkarmak gereken ağır bişey olsa onu bile taşımak istemez, hep bizden bekler. Bütün gün yaptığı şey ya elinde telefonla takılmak ya da bilgisayar başında oturmak. 29 yaşında bu insan. Kendi ihtiyaçlarını, 70 küsür yaşında hala daha sokaklarda bişeyler satan babasından aldığı harçlıklar ve oynadığı abuk sabuk bahislerden gelen paralarla sağlıyor. Para kazanıyor aslında ama fiili olarak değil, resmen kumar oynuyor. Kolay paraya alışmış. "Benim bilmem kaç bin lira param var falanca maçtan kazandım, o parayı 3 ay işleticem şu kadar bin olacak, onunla da Balkan turuna giderim" dediğine şahit oldum bir keresinde, anneannem de vardı ve ağzını açıp tek kelime bile söylemedi. Bu anneannem benim daha okulum bitmemişken bana "işe girince katkı yaparsın daha güzel bir semtte otururuz" demişti aynı zamanda. (kiracıyız bu arada) Anneannem beni çok sever tabi o ayrı konu. "İş ilanlarına internetten başvuruluyor artık" dediğim zaman bana "nasıl yani, sen bütün gün evde mi oturacaksın?!" demişliği var.
Ben (23 yaşındayım bu arada) elbette iş bulacağım, zor ya da kolay hiç fark etmez, sonbaharda ya da kışın bulacağım ve başlayacağım. O diplomanın hakkını vereceğim ancak elbette her çalışan fert gibi eve maddi katkı yapmam beklenecek. Evin benim parama ihtiyacı olmadığını da ekleyeyim bu arada, benim yapacağım katkı ile sadece biraz daha rahat bir yaşam olacak yani şöyle, daha fazla et yiyebileceğiz, eve gereği yokken keyfi olarak yeni eşya alınabilecek, dolabı daha çok doldurabileceğiz, 4-5 çeşit yemek yapılabilecek falan gibi şeyler. Fakat ne olursa olsun yine de eve katkı yapmam beklenecek ama temel mantıkta ben aslında kendim için çalışacağım, kredi borcumu ödemeyi kafama koydum falan.
Şu konuda yanlış mı düşünüyorum bilmiyorum, ben kendimce bir ilerleme kaydetmişim ve okulumu bitirmişim, hayata atılmaya hazır hale gelmişim, belki haftada 6 gün günde 8-9 saat çalışacağım ve eve geldiğimde bütün gün yatmış başka da bişey yapmamış koskoca bir erkekle karşılaşacağım. Ve benim verdiğim para dolaylı olarak onu besleyecek. Kulağa çok fesatça geldiğinin farkındayım fakat kendisi, kendine aldığı 1,5 litrelik meyve suyundan sadece bir bardak içilmiş diye problem yaratan bir insan. Beyefendi onu kendisine almış kendi parasından, içiyorsak yerine yenisini almalıymışız, öyle dedi. Daha başka sayamayacağım kadar çok bencillikleri var kendisinin. Bu eve herkes, hatta en çok da ben içmek için bişeyler alıp dolaba koyarım, sıcak zaten içimiz yanıyor sıvı tüketmek istiyoruz, kimseye de "bunu kendi paramla aldım, içelim" demem. Dolaptadır isteyen gider içer, en çok da o içer. Bu eve hiçbir faydası yok, sırtını yaslamış resmen, çamaşırı bulaşığı tertemiz yıkanır, yemeği mis gibi yapılır, hiçbir sorumluluğu yok. Annem onun bu durumuna çok sinir oluyor fakat ne zaman bişey söylese anneannem ya oğlunu koruyor ya da konuşmuyor, bir yorum yapmıyor.
Uzun oldu farkındayım, özet olarak ben dayımın bu durumundan çok rahatsızım, yarın öbür gün işe girdiğimde ben sorun etmesem bile annemin sorun edeceğinden ve evde ortalığın karışacağından, tartışmaların olacağından adım gibi eminim. Bu adamı bu şekilde daha ne kadar idare edebiliriz bilemiyorum. Ben ailemi seviyorum, annem, anneannem ve kardeşimle bir arada yaşamayı istiyorum aslında ama dayım yüzünden bana edilecek olan haksızlığa katlanamayıp kendimi toparlayınca ayrı eve çıkacağım gibi görünüyor. Ben 4 sene boyunca uzaktaydım sonuçta, seyrek gidip gelirdim eve ama artık evimdeyim ve onun maddi manevi herkese sırtını yaslamış olması, bütün gün bomboş oturması benim canımı sıkıyor. Kınamıyorum kesinlikle ama sizce bir okul 8 sene nasıl uzayabilir? Teyzem ve babam "mezun falan olmaz o, ekmek elden su gölden" diyor. Mantıken şu dönem ben de evdeyim ama bişeylere faydam dokunuyor en azından, yardımcı oluyorum, sosyal aktivitelerim var. Kendi harçlığımı çıkarabilmek için internetten bazı işler yapıyorum annemin vermek istediği harçlığı reddediyorum. Okul döneminde işsizlik sürecinde lazım olacağını düşündüğüm için biraz para biriktirmiştim onlarla alıyorum istediklerimi falan. Kalp de kırmak istemiyorum sonuçta o da benim ailemden biri, aram bozulsun istemiyorum ama bu şekilde devam ederse bozulabilir. Bilmiyorum ben yanlış mı düşünüyorum, anormal miyim, onun yaptığında bi sıkıntı yok mu, sorun bende mi kafam karma karışık. Siz benim yerimde olsanız ne yapardınız lütfen bana bi akıl verin.
Alt tarafı bi meyve suyu, cidden. Ben üç kuruş paramdan alıyorum şu eve, daha bir kere bile demedim bu ne zaman bitti, kim içti diye. (bunu burada söylüyorum tabi bilgi vermek adına) Ev arkadaşı mantığıyla ilerlemeyi düşünüyorsa ev arkadaşları eve katkı yapmak zorundadır ama, bunu unutmamalı. O zaman anneannem de desin ben bu yemeği kendime yaptım, acıkan kendine yapsın.Bence de annenle ve kardeslerınle ayrı eve cıkın en azından kafan rahat olur ne olursa olsun ananen ogluna bısey dıyemeyıp sana butun gun evde mı oturacaksın demesı bıke yeterlı uzaklasmak ıcın... meyve suyu olayına gırmıyrum bıle ama byle evlat ayrımcılıgı yapanlara sınır olyorum buna katılmayanlar var kınse kınseyı sevmek zrunda degıl dıye ama katılmıyrum bı ana her evladına yetecek kadar sevgı saygı ve anlayıs uretemeyecekse dgurmasaydı madem dgurdu kayırmasın herkese esıt... Kac senedır annen calısmıs bakmıs eve senın maasına gz dıkmemesı gerekır ananenın sana dıyebe kadar gıtsın ogluna desın benım sana tavsıyem maasının yarısını bıle verme uc bes kurus verırsın eger bu az dıyen olursa bıraz da dayım calıssın ben kız halımle bu kadar verebılırım desın baktınız olmuyor cıkın ayrı eve sen dayına bakmak zrunda degılsın o kıytırık bı meyvesuyunun lafını yaparken...
Mantıklı fakat onun rahatsız olduğu noktanın ne olduğunu bilmiyorum. Yıllar geçti, bizim ona zarardan çok faydamız dokunuyor. Ben saygıda kusur etmiyorum, hiçbir zaman ona kötü davranmadım. Hadi bizi sallayın gitsin, yaşlı annesinin elindeki poşeti bile taşımaz. Biz olmasak onun bu evde yapması gereken daha çok şey olacaktı. Şu an hala daha anneannemle ikisi yaşıyor olsalardı şimdi çalışmak zorunda kalacaktı. Annem ve anneannemden gelen parayla dönüyor ev.
Alt tarafı bi meyve suyu, cidden. Ben üç kuruş paramdan alıyorum şu eve, daha bir kere bile demedim bu ne zaman bitti, kim içti diye. (bunu burada söylüyorum tabi bilgi vermek adına) Ev arkadaşı mantığıyla ilerlemeyi düşünüyorsa ev arkadaşları eve katkı yapmak zorundadır ama, bunu unutmamalı. O zaman anneannem de desin ben bu yemeği kendime yaptım, acıkan kendine yapsın.
O konuda bir ön yargı var ve bunu aşamıyorum maalesef. Normalde ön yargılı biri değilimdir ama bunu aşamıyorum. Anneanneme de tepkiliyim ama onun bende o kadar çok emeği var ki, bu işi onu üzmeden çözmek istiyorum. Fakat dayım, nasıl desem hep bizi küçümseyen bir tavra sahip oldu. Benim okuduğum okulu ve bölümü küçümsedi, bazen çok abuk sabuk tepkiler gösteriyor. Dayımın anneme karşı negatif bir sürü şeyi oldu ama benimle alakası olmadığından dolayı burada söylemedim. Canımı sıkan asıl şeylerden biri de şu ki, keşke gerçekten annesinin desteğiyle yaşamak istese. Ancak benden maddi beklentisi de var, sorun orada işte. Klima alalım diye tutturuyor, kim ödeyecek onu? Ben. O öyle söyleyince sen de mezun olursun birlikte öderiz dedim, tepki vermedi. Bilmiyorum ya, bilenip duruyorum hiç hoş bişey değil bu duygu da.Ben de objektif olmaya calısıyorum fakat tüm bu rahatsızlıklarınızı calısma arefesinde dile getiriyo olusunuz ,daha dayınızın calıstıgınızdaki tavrını gormeden onyargılı olusunuz hosuma gitmedi belki de,bilemiyorum.
Bi de dayınızın direkt size ya da annenize negatif bi sozunu ya da davranisini belirtmemissiniz,sizi 'evde mi oturacaksın' diye sıkıstıran anneanneniz fakat siz dayınıza tepkilisiniz bu da ilginc.
Belki dayınız hayatının sonuna kadar calısmadan annesinin destegiyle yasayacak,sizden maddi beklentisi olmadigi surece saygı duymalısınız,bunun icin ailenizle ayrı eve çıkma fikrini önerdim yani ben olsam öyle yapardım.
Meyve suyu muhabbetinde şok oldum kaldım zaten, anneannem verdi cevap. "Eve almışsın tabi içilir. Bu eve giren şeyden hesap soramazsın" dedi sinirli bir şekilde. O da kendime aldım falan dedi. Bilmiyorum beki de anneannem her şeyin farkındadır. Belki de hiç düşündüğüm gibi olmayacak, bana kimse tek kelime laf bile etmeyecek. Kim bilir... Ben şimdilik bişey demiyorum. Sen evde mi oturacaksın dediğinde benim ağzıma kadar geldi ama şimdilik bişey demeyeyim diye sustum ve ortamı terk ettim. Yalnız ben gittikten sonra annem ve anneannem tartıştı.Kendinizi çok güzel ifade etmissiniz yazınız çok okunaklı ve insanı sıkmayacak türden olmuş. Peki bu duygularınızı neden yeri ve zamanında paylaşmıyorsunuz. Yani meyve suyunu içtiğinizde dayınız bunun lafını etmişken sende bizimkinden içme o halde ve ya ne olmuş biz aile değilmiyiz gibi cevaplar vermeniz daha doğru olmazmıydı.yada annaneniz size evde boş boş mu oturacaksın dediğinde dayım da oturuyor sen buna sesini çıkarmıyorsun demekki o kadar da kötü bir şey değilmiş diyemezmiydiniz. En azından böyle söylediğinizde sizden beklentileri olmazdı . Şimdi iş bulup ayrı eve geçince yada paranızı vermek istemediğinizde burnu büyüklükle, nankörlükle suçlanacaksınız. İşiniz bitti gidiyormussunuz gibi algılanacaksınız.
Umarım her sey istediğiniz gibi olur.Meyve suyu muhabbetinde şok oldum kaldım zaten, anneannem verdi cevap. "Eve almışsın tabi içilir. Bu eve giren şeyden hesap soramazsın" dedi sinirli bir şekilde. O da kendime aldım falan dedi. Bilmiyorum beki de anneannem her şeyin farkındadır. Belki de hiç düşündüğüm gibi olmayacak, bana kimse tek kelime laf bile etmeyecek. Kim bilir... Ben şimdilik bişey demiyorum. Sen evde mi oturacaksın dediğinde benim ağzıma kadar geldi ama şimdilik bişey demeyeyim diye sustum ve ortamı terk ettim. Yalnız ben gittikten sonra annem ve anneannem tartıştı.
O konuda bir ön yargı var ve bunu aşamıyorum maalesef. Normalde ön yargılı biri değilimdir ama bunu aşamıyorum. Anneanneme de tepkiliyim ama onun bende o kadar çok emeği var ki, bu işi onu üzmeden çözmek istiyorum. Fakat dayım, nasıl desem hep bizi küçümseyen bir tavra sahip oldu. Benim okuduğum okulu ve bölümü küçümsedi, bazen çok abuk sabuk tepkiler gösteriyor. Dayımın anneme karşı negatif bir sürü şeyi oldu ama benimle alakası olmadığından dolayı burada söylemedim. Canımı sıkan asıl şeylerden biri de şu ki, keşke gerçekten annesinin desteğiyle yaşamak istese. Ancak benden maddi beklentisi de var, sorun orada işte. Klima alalım diye tutturuyor, kim ödeyecek onu? Ben. O öyle söyleyince sen de mezun olursun birlikte öderiz dedim, tepki vermedi. Bilmiyorum ya, bilenip duruyorum hiç hoş bişey değil bu duygu da.
Mantıklı bir öneri olduğu için genellikle yorumları beğeniyorum. Fakat şöyle bir durum var, o hemen olmayacak. Benim niyetim önce kredi borcumdan olabildiğince kısa sürede kurtulmak, daha sonra ayrı ev. 2 sene desek buna, o zamana kadar annem evlenip kendine ayrı bir hayat kurar mı onu bilemem işte. Öyle olursa ben zaten kardeşimle beraber kendi düzenimi kurarım. Çünkü annem bazen yalnızlıktan sıkıldığını falan söylüyor. Belki evlenir, bilmiyorum. Ben cidden maaşımın büyük bir bölümüyle kredi borcumu kısa süre içerisinde bitirme niyetindeyim çünkü, 1-2 sene kadar her şeyden kısıp onu ödemeye razıyım.Birşeyi farkettim herşeye cevap varıyorsunuz ama annenizi ve kardeşinizin alipayri eve çıkın fikrine hiçbirşey demiyorsunuz.en mantıklısi o degilmi.annenizde çalışıyor beraber çevirirsiniz evi.
Mantıklı fakat başka şehre gitmeyi düşünmüyorum, İzmir'deyim zaten. İzmir'den öte İstanbul var orada da geçinebileceğimi sanmıyorum. Burada iş bulurum. İzmir'i seviyorum, ayrı düzenimiz de İzmir'de kurulacak.Çok haklısınız ben de vermek istemezdim
iki çözüm var bana göre ya anneniz kardeşiniz birlikte ayrı eve cikacaksiniz ya da siz başka şehirde is bulup oraya gideceksiniz
Yaparsam ben de öyle yaparım zaten. Kardeşime harcarım, anneme hediyeler alırım ne bileyim, bol bol gezdiririm falan. Mantıklı.Maaşı alıp nasıl koca eline vermek rahatsız ediciyse aynısı aile içinde geçerli.
Annanen oğluna az yedirsinde senin parana göz dikmesin. Sinir oluyorum şu ayrımcılıklara.
En güzeli sen ve annenin ayrı eve çıkmanız.
Yok anneniz çıkmıyorsa 2 seçenek var.
1-Radikal bir şekilde 5 kuruş para vermeyeceğinizi söyleyeceksiniz.
2-5 kuruş para vermeyip rutin olmayacak şekilde kendi.içinizden geldiğinde eve mutfağa alışveriş yapabilirsiniz.
Şahsen ben eve 5 kuruş para vermiyorum.
Fakat kardeşlerimin ve annemin eksik gediklerini alıyorum, harçlık veriyorum. Eğitimleri için destek oluyorum Bazen eve ufak tefek mutfak alışverişi yapıyorum.
Dayımın da kredi borcu var ama anneanneme öyle bir anlatmış ki, anneannem sanıyor ki o parayı o kadar az miktarlarda ödeyeceğiz ki ödediğimizi anlamayacağız bile. Kandırmış kadını. Anneannem bana da aynı şeyi söyledi, azar azar ödeyeceksin ki sen onu falan dedi, alakası yok dedim 15.000 falan yani bunu nasıl azar azar ödeyeyim?Bence düşüncende çok haklısın mümkün olduğunca krediyi kapatmaya bak. Sonra rahat edersin...
Kredi neden çekildi kim için çekildi?Dayımın da kredi borcu var ama anneanneme öyle bir anlatmış ki, anneannem sanıyor ki o parayı o kadar az miktarlarda ödeyeceğiz ki ödediğimizi anlamayacağız bile. Kandırmış kadını. Anneannem bana da aynı şeyi söyledi, azar azar ödeyeceksin ki sen onu falan dedi, alakası yok dedim 15.000 falan yani bunu nasıl azar azar ödeyeyim?
Ayda 1000'e yakın bir miktar ödemem lazım, 1250 civarı maaş alsam zaten (1300'ün kesintisi falanı filanı) 800 falan ödesem ayda elime kalan para 450 olacak zaten bunun nesiyle katkı yapayım? Daha yüksek maaş alsam yapacağım ödeme de daha yüksek olacak atıyorum 1600 alsam aylık 1000 öderim kalanını da yettiririm. Zaten anca bana yetiyor. Ama borç kısa sürede biter ve ben de kurtulurum. Kaldı ki ödediğim borcuma karışamazlar.