- 11 Haziran 2018
- 17.081
- 96.832
- 598
- 31
Merhaba arkadaşlar benim yıllardır kendimi bildim bileli ailemle aramda duvarlar var o kısma hiç girmeyeceğim çünkü çıkamam içinden. Olmadı yani beceremedim onları sevgime samimiyetime inandıramadım. Ya da onlar buna inanmak istemediler. Neyse bu konuyu geçiyorum.
Arkadaşlar sanırım ben ahmak ya da akılsızım ya da gerçekten vicdanlı bir insanım henüz çözemedim. Benim ailemle pek iletişimim yoktu evlenince de doğal olarak onlarla bağım daha da koptu sadece annemi ararım düzenli olarak oda allah rızası için yoksa evlatları arasında ayrım yapan bir anneyi aramasam da yokluğumu fark etmez biliyorum. Ben hep verdim hep yardım ettim hep koştum ama olmadı ya menfaatçi oldum ya gösterişçi oldum ya da işte herşey oldum onların gözünde. Bunlara karşın da çevrede sevilen sayılan biriyim bekarken çalıştığım her yerde annem sayemde hep başı dik gezdi övgüler dualar aldı ve o insanlar hala onu gördükçe bana dua ediyorlarmış kendi söylüyor. Tabi bu kadar şeye karşılık kardeşlerden takdir yerine dolu dolu kıskançlık arkadan konuşma gördük. Neyse ben evlendim şükür ki kurtuldum ama kurtulsan da akıl zihin ruh acılar kalıyor yüreğinde bir yerde...
Şimdi olay şu kısaca. Corona ile insanlar işsiz kalınca fitremi fakir bir akrabama sonra vicdan ya bizimkiler aklıma geldi küçük yeğenler filan var dedim onların da ihtiyacı vardır küçük kardeşimi aradım sordum bana işsiz olduğunu ablalarımın zor durumda olduğunu söyledi. Yemin ederim gecenin 2 si rahat sahur yapamadım üzüldüm acaba yiyecek ekmekleri var mı dedim. Sonra eşime danıştım bizim de 50.000 tl borç olunca karar veremedim bir miktar gönderelim dedim. İnan’ın adam ikiletmeyi geç benim miktar azdır o kadar borcumuzun içinde sen daha fazla gönder sadece 1 kişiye değil 2 kişiye de gönder dedi beklemeden saniyesinde hesaplarına onlar uyurken havale ettim. Ertesi gün Aradım sadece haber ettim çekin diye. Şimdi ben ikisine de helali hoş olsun diyorum o ayrı ama öğrendim ki ikisinin de durumu benden iyiymiş arkadaşlar ve birinin evi arabası nakit parası var cebinde. İçim bir garip oldu annemi aramıştım danışmak için o bile bana gönder beni hacca göndermiş gibi olursun dedi. Hep kiradalar borç harç var dedi. Şimdi arkadaşlar ben size şunu söylemek istiyorum bana kızım cebinde var mı da göndereceksin diye sormayan benim halimi sorgulamadan yalan Bilgi veren anneme ben ne diyeyim ne yapayım ? Hayatım boyunca ayaklarım üstünde dura dura kimseden birşey istemeye istemeye tepesine çıkılan iyi niyeti annesi tarafından dahi istismar edilen biri oldum çıktım. Yedirtmiyorum kendime sanki o çizdiğim sınırım herşeyim yerle bir olmuş gibi hissediyorum. Aptal ahmak yerine konmuş gibi hissediyorum asla ama asla parasında değilim dediğim gibi helal olsun ben iyi niyetle gönderdim ama annem ah annem evlat ayrımın yanına kar kalmaz da bir gün canını yakar diye sana acıyorum sadece. Sonra da zavallı kendime hala sizin oyuncağınız olan bu iyiliğime karşılık bile arkamdan konuşan size oyuncak ettim kendimi diye en çok da bana acıyorum..
Arkadaşlar sanırım ben ahmak ya da akılsızım ya da gerçekten vicdanlı bir insanım henüz çözemedim. Benim ailemle pek iletişimim yoktu evlenince de doğal olarak onlarla bağım daha da koptu sadece annemi ararım düzenli olarak oda allah rızası için yoksa evlatları arasında ayrım yapan bir anneyi aramasam da yokluğumu fark etmez biliyorum. Ben hep verdim hep yardım ettim hep koştum ama olmadı ya menfaatçi oldum ya gösterişçi oldum ya da işte herşey oldum onların gözünde. Bunlara karşın da çevrede sevilen sayılan biriyim bekarken çalıştığım her yerde annem sayemde hep başı dik gezdi övgüler dualar aldı ve o insanlar hala onu gördükçe bana dua ediyorlarmış kendi söylüyor. Tabi bu kadar şeye karşılık kardeşlerden takdir yerine dolu dolu kıskançlık arkadan konuşma gördük. Neyse ben evlendim şükür ki kurtuldum ama kurtulsan da akıl zihin ruh acılar kalıyor yüreğinde bir yerde...
Şimdi olay şu kısaca. Corona ile insanlar işsiz kalınca fitremi fakir bir akrabama sonra vicdan ya bizimkiler aklıma geldi küçük yeğenler filan var dedim onların da ihtiyacı vardır küçük kardeşimi aradım sordum bana işsiz olduğunu ablalarımın zor durumda olduğunu söyledi. Yemin ederim gecenin 2 si rahat sahur yapamadım üzüldüm acaba yiyecek ekmekleri var mı dedim. Sonra eşime danıştım bizim de 50.000 tl borç olunca karar veremedim bir miktar gönderelim dedim. İnan’ın adam ikiletmeyi geç benim miktar azdır o kadar borcumuzun içinde sen daha fazla gönder sadece 1 kişiye değil 2 kişiye de gönder dedi beklemeden saniyesinde hesaplarına onlar uyurken havale ettim. Ertesi gün Aradım sadece haber ettim çekin diye. Şimdi ben ikisine de helali hoş olsun diyorum o ayrı ama öğrendim ki ikisinin de durumu benden iyiymiş arkadaşlar ve birinin evi arabası nakit parası var cebinde. İçim bir garip oldu annemi aramıştım danışmak için o bile bana gönder beni hacca göndermiş gibi olursun dedi. Hep kiradalar borç harç var dedi. Şimdi arkadaşlar ben size şunu söylemek istiyorum bana kızım cebinde var mı da göndereceksin diye sormayan benim halimi sorgulamadan yalan Bilgi veren anneme ben ne diyeyim ne yapayım ? Hayatım boyunca ayaklarım üstünde dura dura kimseden birşey istemeye istemeye tepesine çıkılan iyi niyeti annesi tarafından dahi istismar edilen biri oldum çıktım. Yedirtmiyorum kendime sanki o çizdiğim sınırım herşeyim yerle bir olmuş gibi hissediyorum. Aptal ahmak yerine konmuş gibi hissediyorum asla ama asla parasında değilim dediğim gibi helal olsun ben iyi niyetle gönderdim ama annem ah annem evlat ayrımın yanına kar kalmaz da bir gün canını yakar diye sana acıyorum sadece. Sonra da zavallı kendime hala sizin oyuncağınız olan bu iyiliğime karşılık bile arkamdan konuşan size oyuncak ettim kendimi diye en çok da bana acıyorum..
