Ailesi boşananlar ve keşke boşansaydı diyenler

Kristialia .!.:

Ben 12 yaşındayken boşandılar keşke daha önce boşansalardı.. Bütün çocukluğum kavga edecekler mi bugün tartışma olacak mı diye ağlayarak geçti yorgan altında…. Her gece dua ederdim Allahım ne olur bugün kavga olmasın diye..
Sevgisiz olan her çift boşanmalı bebek bile olsa..
O çocuğum için katlanıyorum lafı var ya o resmen kadınların bahanesi.. Çocukluğumuzu, masumluğumuzun hepsini yakacak bir bahane o…. Boş söz…

Esas çocuğum için boşanıyorum denmeli…

Genişletmek için tıkla...

Ah size kıyamam. Benim çocuklarımda çok etkilendi. Bende onlar için boşandım

Bizimkiler ben daha bebekken boşanmış ve hayatımda hiç adam gibi bir baba figürü olmadı. Babam dolandiriciydi ve bir dönem benim bile duygularımı dolandırdı. İşin benim için en kotu yani malesef bende düzelmeyen psikolojik bozukluklar kalmış olması. Normal bir kız için babası neyse benim kocam o hale geldi benim için. Arkama bakınca bir dağ görememek çok üzücü. Bazen keşke ölmüş olsaydı da öldüğü için üzülseydim diyorum. Hayatta olduğunu ama nerede olduğunu bilmemek,seni umursamadigini bilmek en kötüsü olabilir galiba.

Herdal28 .!.:

Merhaba arkadaşlar.
Ailesi boşanmış olanlar ve ailesi boşanmayan ama keşke boşansalardı diyenler..
Deneyimlerinizi paylaşır mısınız ?
Ailenizin boşanması hayatınızı kişiliğinizi, nasıl etkiledi sizi ? Keşke boşanmasalardı düşüncesi ne kadar etkili hayatınızda ?
Ailesi boşanmayan ama mutsuz bir anne babayla büyüyenler peki ? Boşanmış olsalar ne farklı olurdu hayatınızda ?
Hangisi daha doğru ? Bu işin doğrusu var mı ? Çocuk hatrına devam eden bir evlilik mi yoksa ayrılmak mı ?

Genişletmek için tıkla...

Ah ah bende çocuğum için boşanamayanlardanım 3 yaşında kızım var ilerde bigun gelir de niye ben babasız büyüdüm aile sevgisi alamadim der diye ayrılamıyorum. Eşim rezalet biri diyebilirim. Aslnda çocuğuna bile iyi davranmaz evde sürekli kavga eksik olmuyor eşim için en kıymetli şey eşya sabah kızımın odasındaki perdeyi çocuğun baş kısmından çekmiş dolaba güneş gelmesin diye dolabın ön kısmına çekmiş e çocuğun kafasına güneş geliyo niye çektin dedim bundan bile kavga çıkardı suratsizmisim naletmisim e sende beni ve çocuğunu düşünmek yerine dolabı kapıyı düşünüyon ya sen nesin peki. Bende 2 senedir bu kararsızlık icindeyim böyle bir adama çocuk için sabredilir mi bir ömür böyle kavgayla geçer mi

hilal1010 .!.:

Ah ah bende çocuğum için boşanamayanlardanım 3 yaşında kızım var ilerde bigun gelir de niye ben babasız büyüdüm aile sevgisi alamadim der diye ayrılamıyorum. Eşim rezalet biri diyebilirim. Aslnda çocuğuna bile iyi davranmaz evde sürekli kavga eksik olmuyor eşim için en kıymetli şey eşya sabah kızımın odasındaki perdeyi çocuğun baş kısmından çekmiş dolaba güneş gelmesin diye dolabın ön kısmına çekmiş e çocuğun kafasına güneş geliyo niye çektin dedim bundan bile kavga çıkardı suratsizmisim naletmisim e sende beni ve çocuğunu düşünmek yerine dolabı kapıyı düşünüyon ya sen nesin peki. Bende 2 senedir bu kararsızlık icindeyim böyle bir adama çocuk için sabredilir mi bir ömür böyle kavgayla geçer mi

Genişletmek için tıkla...

cevabı bildiğinize ben eminim..

crn_21 .!.:

Bizimkiler ben daha bebekken boşanmış ve hayatımda hiç adam gibi bir baba figürü olmadı. Babam dolandiriciydi ve bir dönem benim bile duygularımı dolandırdı. İşin benim için en kotu yani malesef bende düzelmeyen psikolojik bozukluklar kalmış olması. Normal bir kız için babası neyse benim kocam o hale geldi benim için. Arkama bakınca bir dağ görememek çok üzücü. Bazen keşke ölmüş olsaydı da öldüğü için üzülseydim diyorum. Hayatta olduğunu ama nerede olduğunu bilmemek,seni umursamadigini bilmek en kötüsü olabilir galiba.

Genişletmek için tıkla...

boşanma değil de çoğunluğu etkileyen boşanma sonrası anne babanın takındığı tavır, davranışlar gibi duruyor...

ekmekkadeyifii .!.:

Benimkiler baştan evlenmeseler daha doğru bir hareket olurmuş.
İyi olmuş ayrıldıkları.
Gerçi ben çok küçükken ayrılmışlar, beraber yaşadıklarını bile görmedim. Bir dönem babamla biraz koptuk, o zaman özledim. Bir de babam evlendiğinde biraz kıskanmıştım da şimdi sorun yok.
Ailesi boşanmayanlara Allah sabır versin. Benimkiler eğer boşanmasalardı daha kötü olurdu. Bazen ayrı olunca daha huzurlu olunabiliyor diye düşünüyorum ben.

Genişletmek için tıkla...

Tek çocuk musun? Annenle nasıl geçti yılların? Çocukken anneni suçladın mı boşandığı İçin

Prensescann .!.:

Tek çocuk musun? Annenle nasıl geçti yılların? Çocukken anneni suçladın mı boşandığı İçin

Genişletmek için tıkla...

Tek çocuğum evet. Annemle bayağı zor geçti, kötü biri değil ama yaptığı şeylerin farkında olmadan çocukluğumu-ergenliğimi baltaladı. Şimdi daha normal bir ilişkimiz var.
Hayır boşandığı için asla suçlamadım, onu tek suçladığım şey kendi hayatına devam etmemesi oldu.

Herdal28 .!.:

Merhaba arkadaşlar.
Ailesi boşanmış olanlar ve ailesi boşanmayan ama keşke boşansalardı diyenler..
Deneyimlerinizi paylaşır mısınız ?
Ailenizin boşanması hayatınızı kişiliğinizi, nasıl etkiledi sizi ? Keşke boşanmasalardı düşüncesi ne kadar etkili hayatınızda ?
Ailesi boşanmayan ama mutsuz bir anne babayla büyüyenler peki ? Boşanmış olsalar ne farklı olurdu hayatınızda ?
Hangisi daha doğru ? Bu işin doğrusu var mı ? Çocuk hatrına devam eden bir evlilik mi yoksa ayrılmak mı ?

Genişletmek için tıkla...

Kesinlikle bosanmak annemle babam bosandi ohh dedik kardesimle. Mutsuz anne baba=mutsuz cocuklar ve nokta.

Ailem bosanmadan önce aklım sürekli evdeydi. Okula giderdim evi düşünürdüm ya kavga ederlerse birbirlerine bir şey yaparlarsa diye. Annemi sürekli üzgün ve ezilirken görmek de cabası. Ayrılmaları çok iyi oldu benim için. Tek zorluğu onlar artık bekar insanlardı ve başkalarıyla ilişkileri oluyordu. Bunu hazmetmek zor oldu ve beni hirpaladi. Sürekli değişen sevgililer abiler ablalar vs.
Yine de iyi ki bosandilar.

Babam sorunlu bir profil.
Özellikle ergen dönemlerim annemle babamın ilişkilerinin en şiddetli kavgalarına tanık olduğum bir dönem. Ya kavga ediyorlar ya küsüp aylarca konuşmuyorlardı. Hep negatif enerji.
Eve ayaklarım geri geri gidiyordum.
Onun dışında bana karşı iyilerdi maddi manevi destektiler ama mutsuzluk hakimdi.
Ve lisedeki arkadaşlarımın hepsi birbirimizi çekmişiz gibi benim gibi tiplerdi.
Mutsuz aile çocukları.
Hatırladıkça üzülüyorum çok.
Bir ara okula sürekli ağlayarak giderdim gözlerim şiş.
Rehber Öğretmene göndermişlerdi beni. İyi bir lisede okuyorum dersler de çok iyi bu arada. babamı çağırmış bayağı kulağını çekmişlerdi. 3-5 gün düzeldi geri bozuldu her şey.
Bir gün karşıma çıktılar biz boşanıyoruz dediler her şeyi planlamışlar falan. Oh be dedim belki mutlu olurlar artık.
Boşanmadılar sonra.
İlişkilerini bana bu kadar yansıttıkları için onları asla affetmeyeceğim.
Şimdi mutlu mesut yaşıyorlar. Sanki sorun ben ve kardeşimmiş gibi. Biz evden gittik. Şimdi gezip tozuyorlar.

Benim ailem dışarıdan mutlu görünen, belirgin problemleri olmayan bir aile. Ancak problemleri olmamasının altında annemin babamı sürekli alttan alması, yatıştırmaya çalışması var.
Babam, özünde çok iyi biridir. Tanıyan herkes çok sever, elinden gelen yardımı esirgemez, saygılı, efendi bir insandır. Fakat geçmişte yaşadığı travmalar, bozuk aile düzeni, sorumsuz aile üyeleri vs. durumlar onu çok yıprattığı için inanılmaz kaygılıdır. Her şeyin her zaman en kötü ihtimalini düşünür ve sevincimizi bile kursağımızda bırakır. Zamanında yıllarca kaygı bozukluğu yaşamamın en büyük nedeni de babamdır.
Annem çok anlayışlıdır, fazla uyumlu, fazla empattır. Yıllarca babama kaygılarının yersiz olduğunu söylemeyip idare etmeye çalıştı, bizden de aynı performansı bekledi. Halbuki babam profesyonel bir yardım alsaydı, düzelmiyorsa da boşansaydı kardeşim de ben de bu kadar yorulmazdık.
Yani özetle her zaman kötü, sorumsuz ebeveynler boşanmaz; boşanmak bazen anlaşamayan iki insanın daha büyük problemlere neden olmamak için seviyeli bir şekilde yollarını ayırmasıdır.

hilal1010 .!.:

Ah ah bende çocuğum için boşanamayanlardanım 3 yaşında kızım var ilerde bigun gelir de niye ben babasız büyüdüm aile sevgisi alamadim der diye ayrılamıyorum. Eşim rezalet biri diyebilirim. Aslnda çocuğuna bile iyi davranmaz evde sürekli kavga eksik olmuyor eşim için en kıymetli şey eşya sabah kızımın odasındaki perdeyi çocuğun baş kısmından çekmiş dolaba güneş gelmesin diye dolabın ön kısmına çekmiş e çocuğun kafasına güneş geliyo niye çektin dedim bundan bile kavga çıkardı suratsizmisim naletmisim e sende beni ve çocuğunu düşünmek yerine dolabı kapıyı düşünüyon ya sen nesin peki. Bende 2 senedir bu kararsızlık icindeyim böyle bir adama çocuk için sabredilir mi bir ömür böyle kavgayla geçer mi

Genişletmek için tıkla...

Konu sahibini bilmem ama sizin actiginiz son konulardan birinde kocaniz cocugunuza bile siddet uyguluyordu. Siz tam olarak burada anlatilan cocugu bahane edip kendi duzeninden vazgecemeyen kadinsiniz. Aman cocugumun basinda baba olsun ama onu da dovsun yeter ki baba olsun. Sunu unutmayin, siz bosaninca cocuk babadan bosanmis olmuyor ama cocuk evde babadan siddet goruyorsa omur boyu beni en sevmesi gereken bile dovuyorsa demekki siddeti hak ediyorum diye kodluyor. Su yazdiginiza asiri kizginim. Siz de bosanmayip ileride cocugunuza burda mutsuz hikayelerini yazanlarin dediklerini dedirttireceksiniz. Aynen devam edin.

Herdal28 .!.:

Merhaba arkadaşlar.
Ailesi boşanmış olanlar ve ailesi boşanmayan ama keşke boşansalardı diyenler..
Deneyimlerinizi paylaşır mısınız ?
Ailenizin boşanması hayatınızı kişiliğinizi, nasıl etkiledi sizi ? Keşke boşanmasalardı düşüncesi ne kadar etkili hayatınızda ?
Ailesi boşanmayan ama mutsuz bir anne babayla büyüyenler peki ? Boşanmış olsalar ne farklı olurdu hayatınızda ?
Hangisi daha doğru ? Bu işin doğrusu var mı ? Çocuk hatrına devam eden bir evlilik mi yoksa ayrılmak mı ?

Genişletmek için tıkla...

Keşke boşansalardi.. Ben de kendime değer vermeyi öğrenirdim.. Bana kendimi değersiz hissettiren herkese hayır diyebilirdim... keşke

Ben lisede falanken annemin bosanmasini istemiştim baya. Daha küçükken de hep ciddi kavgaları olurdu. Hatta her bayram annemin evi gün içinde dönecek şekilde terkedisleri olurdu. Sonra iyiki bosanmamislar birbirlerine destekler diye düşündüm. Hatta yakın zamanda yine bir ay evleri ayırdılar ama tekrar barıştılar. O yaş grubu için özellikle başkasıyla evlenip daha mutlu olacaklarını sanmıyorum. Tek olmalarındansa birbirlerine destek olmaları iyi. Diğer türlü bizim daha çok ilgilenmemiz gerekecekti. Ki şu bir aylık süreçte ilgilenemedik. Onlarda o yüzden birbirlerinin kıymetini daha iyi anladılar. Ama şu var temel şeylerde sıkıntı yoktu anne babam arasında. Yani babam çalışır, başka kadın olayı yoktu. Gençken kötü alışkanlıkları olmuş onu birakmisti. Şiddet de nadiren diyelim. Öfkesine halim olamadigi anlar vardı. Hatta lisede bu yüzden ayrılmalarını çok istemiştim. Nadir bile olsa şiddete tahammülüm yok.
Yani sürekli annesi şiddet gören bir çocuksa eğer bosanmalari daha iyi. Veya işsiz güçsüz kötü bir profil babadansa ayrı olması daha iyi.
Anne baba arasındaki iletişim de önemli. Annem babam ne kadar kavga etse de yine ailece birşeyler yapıyorduk onu hatirliyorum. Yani böyle bana yansıyan aşırı bir sevgisizlik, iletişimsizlik olmadı. Ama ben kendi eşime bakıyorum mesela. İletişimsizlik hat safhaya çıktı. Böyle bir evliliği yürütmenin çok bir anlamı yok. Yani özetle iyi bosanmislar veya bosanmamislar sorusunun cevabı da ailenin yapısı ile ilgili.