Benimkiler baştan evlenmeseler daha doğru bir hareket olurmuş.Merhaba arkadaşlar.
Ailesi boşanmış olanlar ve ailesi boşanmayan ama keşke boşansalardı diyenler..
Deneyimlerinizi paylaşır mısınız ?
Ailenizin boşanması hayatınızı kişiliğinizi, nasıl etkiledi sizi ? Keşke boşanmasalardı düşüncesi ne kadar etkili hayatınızda ?
Ailesi boşanmayan ama mutsuz bir anne babayla büyüyenler peki ? Boşanmış olsalar ne farklı olurdu hayatınızda ?
Hangisi daha doğru ? Bu işin doğrusu var mı ? Çocuk hatrına devam eden bir evlilik mi yoksa ayrılmak mı ?
Sorunuzu genel sormuşsunuz. Biraz daha açar mısınız? Eşi ile sorunları olan ama boşanmaktan tereddüt eden bir kadın mısınız? Yoksa anne ve babası anlaşamayan bir evlat mı?
Yaşadıklarınızı en iyi sizbilirsiniz. Çocuğunuz için hangisi daha iyi olacaksa ona göre karar verin. Her evlilik kendine özel.merhaba boşanma kararı aldım kesin gibi aileme açıldım ama çocuk konusunda baskı görüyorum, psikolojime oradan oynuyorlar vazgeçirmek için...
O kadar uzun mesele ki yazmaya bile mecalim yok , kısaca alkol, şiddet.Merhaba neden böyle düşünüyordunuz annenizin neden mutuszdu
Eksikliğini yaşadıkları şey doğru düzgün bir aile. Zaten çoğu boşanan nasıl boşanıyor görüyoruz, özellikle bu babalar evde olsa da huzur vermiyor ki. Verse zaten boşanılmayacak.herkese çok teşekkürler yorumlarınız için.. gelen yorumlara göre mutsuz bir ailenin, çocuğun üzerinde daha fazla etkisi var gibi duruyor. ayrılmış ailenin çocukları muhakkak ki bir eksiklik ve yarım kalmışlık yaşıyorlar ama daha mutlu gibiler sanırım. teşekkürler tekrar herkese
guzel kardesim yazdıklarınızı okudum, en dogru kararı vereceginize eminim. Cok dogru yazmıslar, mutsuz evde mutlu cocuk buyumez..merhaba boşanma kararı aldım kesin gibi aileme açıldım ama çocuk konusunda baskı görüyorum, psikolojime oradan oynuyorlar vazgeçirmek için...
Bosanmasalar da babalik yapmazmis bu adam. Bosandı diye cocugunu gormeyen insan degildir zira2-2.5 yaşlarındayken annem ve babam boşanmış. Annemle birlikte dedemin evinde büyüdüm. Bir gün olsun babamın eksikliğini hissetirmediler, çok mutlu güzel bir çocukluk geçirdim.
Yaşım büyüdükçe bir yanımın eksikliğini hissetmeye başladım, çocukken fark etmiyordum belki umursamıyor gibi davranıyordum ama büyükçe bazı şeylerin farkına varmaya başladım. Arkadaşlarımla sokakta oynardık babaları işten gelirdi babalarına koşarlardı ben de çocuk aklı onların arkasından koşardım sonra durup bakakalırdımMesela bu durum o zaman acıtmazdı ama şu an düşününce kötü oluyorum.
Babam da ne beni görmeye geldi ne de iletişim kurdu. 27 yaşındayım ve babamı sokakta görsem tanımam, ne acı
sizin durumunuz nedir ? aile sıkıntısı mı yoksa boşanma mı ?Sanırım ihtiyacım olan konu bu
Boşanma. Ve tabi orta da bir de çocuk varsizin durumunuz nedir ? aile sıkıntısı mı yoksa boşanma mı ?
merhaba benim kızım da 2 yaşında.. çok üzüldüm durumunuza, umarım şimdi mutlusunuzdur.. sanırım ne kadar küçük o kadar iyi. psikoloğum da hep bu yönde konuşuyor..2-2.5 yaşlarındayken annem ve babam boşanmış. Annemle birlikte dedemin evinde büyüdüm. Bir gün olsun babamın eksikliğini hissetirmediler, çok mutlu güzel bir çocukluk geçirdim.
Yaşım büyüdükçe bir yanımın eksikliğini hissetmeye başladım, çocukken fark etmiyordum belki umursamıyor gibi davranıyordum ama büyükçe bazı şeylerin farkına varmaya başladım. Arkadaşlarımla sokakta oynardık babaları işten gelirdi babalarına koşarlardı ben de çocuk aklı onların arkasından koşardım sonra durup bakakalırdımMesela bu durum o zaman acıtmazdı ama şu an düşününce kötü oluyorum.
Babam da ne beni görmeye geldi ne de iletişim kurdu. 27 yaşındayım ve babamı sokakta görsem tanımam, ne acı