Aileme sinir olma sorunsalım

Ailemin çok uyuz olduğum yönleri var. Çok detaya girmeden burda yüzeysel geçmek ve yorumlarınızı okumak istiyorum acaba ben mi manyağım.
1- Babam hiçbir zaman beni gezmeye dolaşmaya götürmedi benle birebir zaman geçirmedi. Ben düşündüğümde çocukluğumda vs babamla ilgili anım yok gibi bişey. Eve çok geç gelirdi, ben büyürken daha büyük bir çocukken falan bana uyuz olmuş bişekilde baktığı anılar hep aklıma geliyor. Benle diyaloğa girmeyip beyinsizmişim gibi varlığımdan rahatsızlık duyduğuna dair hep hafızamda anılar. Şimdi annem ameliyat falan geçirdi ve hasta, bakıma ihtiyacı var. Babam annemin hiçbi şeyine yardım etmiyo oturup bakıyo sadece dışardan bişeyler alınması gerektiğinde alıyo vs ama ev işlerine yardım edeyim anneme ısıtıp bi yemek götüreyim gibi bi derdi yok.
2- Annem ben ne zaman hayatım boyunca birileriyle tartışmaya girsem hep beni azarlayıp sus diyor ve asla ama asla benim tarafımı tutup karşımdaki insana bir laf etmiyor. Ben bunun çok iğrenç bir davranış olduğunu düşünüyorum çünkü bana göre ben her zaman olayın ne olduğunu bilmesem ya da haksız olduklarını düşünsem bile ailemin tarafındayım. Anneminse bana bunu bir kere bile yaptığını hatırlamıyorum. Sanki beni sesli bi şekilde tartıştığım kişinin önünde azarlayarak kendini o kişiye tarafsız göstermeye çalışıp kendini korumaya çalışıyor gibi. Bi de tabi bu davranışıyla bana kendimi suçlu hissettirerek neyi amaçlıyo onu da bilemiyorum.
İşte böyle. Sizce bunlar önemsiz detaylar mı yoksa kayda değer tespitler mi. Yoksa annem haklı da ben her zaman yanlış yapan ve haksız birisi miyim. Anam sağ olsun kendimi kötü biri olarak görüyorum. Babam sağ olsun kendimi yetim gibi hissediyorum.

Heyecanla gelmiştim sorunsal yazdığın için

Yüzlerine de vurulsa kavga da çıkarıllsa olmaz olmuyor.Madem bunları listelediniz olduğu gibi kabul edecek yada onlara bunları düzgünce sakince saygıyı bozmadan anlayabilecekleri şekilde anlatacaksınız.Anlamiyorlarmi işlerine mi gelmiyor farkindami değiller bakacaksınız.Durum hangisi ise.İski anlasınlar size gereken güveni sevgiyi ilgiyi şefkati versinler.Baktiniz olmadı o zaman tartışmayın kin öfke biriktirmeyin onlar değil umrumuzdaki sizsiniz bu öfke birikir zararı size.O zaman tek yapılacak şey olduğu gibi onları bu şekilde kabul etme mecburiyeti kendinizi yetiştirme hem duygusal hem ekonomik ayakta durmak hayata sıkı sıkı tutunmak Ve bir gün kendi cocuklarinizda bu döngüyü kırıp aynı şekle dönmemek onlarla.Ne yapın biliyormusunuz kendinize asla acimayin kendinizi çok sevin.Kimsrye gümüş tepside birsry sunmuyor bu hayat .Bir yerdeki eksikliği bizler başka bir yerden tamamlıyoruz.Sizde yetim öksüz değilsiniz dünyadaki milyarlarca insanın ailesi ile türlü irili ufaklı sorunu var zaten.Buradan bakin bu dünyaya bir sepeple geldiniz Anne baba onlar siz secmediniz.Bu ne sizin ne kaderin suçu oldukları kadar demek zorundasınız ve birgün zamani gelince sizde olduğu kadar olursunuz.Hayat degilmi ekilen biçilir.