Aileme çok kırıldim sizce adım atmalı miyim?

esimoglumherseyim · Bugün 09:49

Mehrii34 .!.:
Öncelikle geçmiş olsun şükür atlatmışsınız , anne baba sadece anne baba olmakla olmuyor zaten ama herkeste anne baba olamıyor çok üzücü. Bence siz kırıldığınızı söyleyip öyle bıraksaydınız. Çünkü onlara söz hakkı vermeden engellemişsiniz sonuçta bişey söyleyip engellediğinizde tamamen o konuyu kapatmış oluyorsunuz ve karşı taraf size cevap veremiyor artık. İlişkiler de oturup konuşmayı sanırım hepimiz huy edinmeliyiz ve kim nasılsa artık öyle kabul edip yolumuza bakmalıyız hepimiz artık birer bireyiz anneden babadan çıkmışız artık. Benimde gençliğim hep hastanelerde geçti babamdan dolayı, yani hayat kısa daha çok üzüntü çekmemek adına evlatlık görevini yap okadar hastalıkta sadece yanında ol yeterli. Birgün vicdan azabı yaparsın o da insanı yer bitirir. İnsanlar hatalarını ölüm döşeğinde anlıyor buna okadar eminim ki. Örneğin annemin kayınvalidesi anneme çok çektirmiş sonra ölüm döşeğindeyken de annemin ismini sayıklayıp onu görmek istiyorum demiş .. eh helallik alacaktı demek.

Bu sadece bir örnekti. Biz kimseyi değiştiremeyiz anne ve babadan bahsediyoruz yaşları da var ben herzaman şunu diyorum , tam anneye babaya hesap soracak yaşa geliyoruz bi bakıyoruz ki anne baba hesap sorulacak yaşta değil.. Zaman akıp gidiyor bu söylediklerim sana atıp tutma gibi geldiyse eywallah. Ama karşındaki insanı öyle kabul edip beklentiye girmediğin zaman çok daha mutlu oluyorsun hayatta. Ben yerinde olsaydım sitem ettikten sonra bide onları dinlerdim söz hakkı verirdim. Mantıklı gelmezse yine aynı düşüncelerde kalabilirsin bişey kaybetmezdin.

Çok haklisinizhic atıp titmandegil estagfrlh gerçekten çok iyi anlamissiniz beni, o sıralar çok ofkeliydim, inanılmaz bir öfke patlaması yaşıyordum onlara konuşma hakkı bile tanımak istemedim , insan iki eli kanda olsa evladının yanında herhangi bir bahanesiz olmalıydı buna belkide hiçbir gerekçeyi kabul etmek istemediğimden komşuma hakkı tanımadım , ama şuan biraz daha sakinleatigimde nedeni gerçekten merak ediyorum anlattıkları bahaneler bu süreç için hiçte geçerli mazeretler değildi çünkü işin daha iç yüzünü belki konussaydik.daha iyi olabilirdi diyorum sadece pişmanlığım bu ama dediğim gibi o öfkeyle kimseyi dinleyecek halde değildim. O kadar ağır travmlarla dolu bir dönemde olan biri hemde yalnızlık çekmiş ne aldığı güzel haberi soyliycek bir aile yakını olan nede üzücü haberi paylaşıp omzunda aglayacagi bir anne babası kardeşi olmayan biri bu öfkeyi gerçekten anlayamaz. Halada ofkeliydim aslında gururda yapıyorum karmakarışık bir psikolojideyim

freya_ · Bugün 09:52

esimoglumherseyim .!.:
Görüştüğüm kimse yok bildigimiz bu dönemde hayata küstüm , prematüre anneleri çok iyi bilir ve anlar bu süreci oremature bebeği olanlar ilk bir yıl hemen hemen her gün hastanede olurlar, heryerde herşeye tek başımaydim. Yaklaşık 1 sene oldu geçen bir hesab edeyim dedim kaç kez hastaneye gitmişiz toplam 150 kez yogunbakimdannciktiktan sonra toplam 150 kez hastaneye gitmişiz ve halada süreç devam ediyor ...şuan tek moral kayangim bebegimin sağlıklı olması. Bazen öyle teselli ediyorum kendimi, ama yetmiyor sanırım o anne baba boslugunu hep hissediyorum. Sormussunuz anlatayım o sıra diğer kardeşim yurt disindan gelmisyi memlekete annemlerin yanına, annemlerin benim.yanima.gelememe sebeplerinden birincisi orada memlekette ev yaptırmaları yanıma.gelirlerse ev malzemeleri oahalanoyor sonraya kalırsa yaptiramazlarmis ikincisi diğer kardeşimin çocuğuna bakmaları bana gelirse çocuğa kim bakicakmis, üçüncüsü yurt disindna lardesimim gekmesi onu birakipta gelememisler tüm bu sebplerden dolayı yanımda olamadılar. İnsan kızı torunu hayat mücadelesi verirken iki eli kanda olsa yetişir ama büyük hayal kırıklığına uğradım ve yaşadığım bu süreçteki yanlizlik bende derin bir mutsuzluk oluşturdu ne yapsam ne etsem mutlu olamıyorum. Anlaticak çok şey var aslında insan en çok canını acitanlari anlatabileceklerini ozetleyebileceklerini anlatabiliyor

Birinden biri gelebilirdi, ayrıca inşaat malzemesi çocuğundan önemli miymiş. Toplanıp iki üç günlüğüne gelebilirlerdi. İnsan bebek için hayırlı olsuna kalkar gelir ya el olsa geliyor anan baban gelmemiş. Allah korusun evlerden ırak sana veya bebeğe bişi olsa ölsen gelmeyecekler gene heralde.
Sen de aklını başına topla kendi ailene sahip çık

kar-emel · Bugün 09:52

Diğer kardeşlerinizi bahane ederek yanınızda olmayışlarını açıklamaya çalışmışlar da içimden bir ses, "siz üvey evlat mısınız ki" dedi. Ev yaptırmak, malzemelerin pahalanması, teee yurt dışlarından gelmiş olmak çok daha mı mühimmiş? Bla bla bla.. Anne - baba ve kardeşlerinizin dünyadaki en önemli şeyin " sağlık " olduğunu, bu yaşa gelip de kavrayamamaları çok üzücü. Maddiyata daha çok önem verdiklerini sezimledim. Şu süreçte içinizin soğumasını bekleyin, olayların üzüntüsünü biraz bir hafifletecek kadar zaman tanıyın kendinize. Aileniz zaten sizin bu engellemenize çok üzülmüşse, telefona falan bakmaz, atlar yanınıza gelirlerdi. Zaman herşeyin ilacıdır. Geçmiş olsun bu arada, evlatlarınızla sağlıklı, güzel günleriniz olsun inşallah.

izmirlikatip · Bugün 09:52

konuyu okuyunca şey düşündüm... Hani siz doğum yaptınız ve hastaneden çıktınız bebek yogunbakimda uzun süre kaldı. sizde git gel yaptınız vs. son yoruma kadar evet haklıydıniz ama anne baba küsmeyin yine de yazacakken..... 1 ay perişan halde hastanede yatmış, rahatsızlıktan hiçbir işini görememiş, yeni lohusa ve bebeği koynunda olmayan bir anne... ve ve yandaki hasta yakını size allah razı olsun ki yardım etmiş. olay son yorumunuzda koptu bende. ne demek ya ben hastanede perişan yatacağım çoluk çocuğum ortada kalacak ve ailem malzeme pahalanacak diye olduklari ili bırakıp benim başıma gelmeyecekler. artık eski ailem olurdular. siz sonuna kadar ve ölümüne haklısınız. keşke aksi bir yorum yapsaydım ama çok üzgünüm ki çok haklısınız. bu çok üzücü bir durum ama yapacak birsey yok. bende iletişimi keserdim evet çok üzülürdüm ama kıymet bilmeyenler kiymetsizlikleriyle kalsinlar. size de gelmiş geçmiş olsun. eşinize ve çocuklarınıza sımsıkı sarılın ve çok mutlu yaşayın. sevgiler

Mehrii34 · Bugün 09:58

esimoglumherseyim .!.:
Çok haklisinizhic atıp titmandegil estagfrlh gerçekten çok iyi anlamissiniz beni, o sıralar çok ofkeliydim, inanılmaz bir öfke patlaması yaşıyordum onlara konuşma hakkı bile tanımak istemedim , insan iki eli kanda olsa evladının yanında herhangi bir bahanesiz olmalıydı buna belkide hiçbir gerekçeyi kabul etmek istemediğimden komşuma hakkı tanımadım , ama şuan biraz daha sakinleatigimde nedeni gerçekten merak ediyorum anlattıkları bahaneler bu süreç için hiçte geçerli mazeretler değildi çünkü işin daha iç yüzünü belki konussaydik.daha iyi olabilirdi diyorum sadece pişmanlığım bu ama dediğim gibi o öfkeyle kimseyi dinleyecek halde değildim. O kadar ağır travmlarla dolu bir dönemde olan biri hemde yalnızlık çekmiş ne aldığı güzel haberi soyliycek bir aile yakını olan nede üzücü haberi paylaşıp omzunda aglayacagi bir anne babası kardeşi olmayan biri bu öfkeyi gerçekten anlayamaz. Halada ofkeliydim aslında gururda yapıyorum karmakarışık bir psikolojideyim

Üzüntünü paylaşıyorum duygularını anlıyorum yalnız hissediyorsun , tabi ki bişey olsa koşa koşa ilk gelmesi gereken kişiler ailendir. Ama onların mazeretini de bi dinle yani böyle durumda ne derse desin hepsi saçma olur zatende , ama bi ne diyecek dinleseydin. Eğer hala için buruksa ki anladığım kadarıyla hala çok üzgünsün kolay şeyler yaşamamışsın yapa yalnız kalmış gibi hissetmişsin .. bak bi kardeşin olarak şunu demek istiyorum hayattayken biriyle mi küssün oturup konuşacaksın yüzleşeceksin tartışacaksın hayatayken yapacaksın bunları. Gelip geçtikten sonra birileri eksildikten sonra insanın içinde kalır. Keşke yapsaydım dememek için sakince konuşun bi araya gelin .

Sakin kalamayacağından endişe ediyorsan eşinde yanında olsun. Zaten olayları biliyor gizli saklı bir şey de yok.. ben olsam onlar açmıyorsa konuyu ben açar konuşurdum ama telefonda değil yüz yüze yaşadıklarını anlatarak nasıl kendini hissetiğini bunun bi mazereti olamayacağını bi anne baba olarak söyle yani konuş. Ama bağırarak değil.

perdono pero no olvido · Bugün 10:08

Haklısınız. Bu zor süreçte ailenizi yanınıza çağırdığınızda ne dediler? Gelmeme bahaneleri ne oldu yani?

remisyon · Bugün 10:33

Öncelikle geçmiş olsun. Rabbim bebeğinize hayırlı ömürler nasip etsin.

Farklı sebeplerden benzer süreçlerden geçmiş biri olarak şunu diyebilirim ki ;eğer ailenize cevap hakkı vermiş olsaydınız dahi verdikleri cevaplar sizi tatmin etmeyecek daha çok üzecekti. Siz anlaşılmayı beklerken, belki şu durumda ufak bir özürle bile affetmeye hazırken bırakın hatalarını anlayıp mahcup olmayı sizi suçlu çıkaracaklardı.

Onların ne düşündüğümü sorgulamayı bırakın. Kendini sorgulayıp pişman olacak insan ilk baştan bunları yapmaz, düşünmeden yapsa dahi sonrasında telafi yoluna giderdi. Telafi dediğim öyle 3-5 arama ya da bir defa evine gelmek değil. Anne baba kardeşler, bir tanesi bile uğraşmıyor bu konuda arayı bulmak için. Çünkü kendilerini suçsuz görüyorlar.

Ha bu durumda ya ne olursa olsun ailem deyip onları böyle kabul edeceksiniz. Yok yapamam derseniz de sorgulamadan, acabaları bırakıp yolunuza devam edeceksiniz. İkisi de zor. Allah yardımcınız olsun.

nhlbgm · Bugün 11:22

esimoglumherseyim .!.:
Çok haklisinizhic atıp titmandegil estagfrlh gerçekten çok iyi anlamissiniz beni, o sıralar çok ofkeliydim, inanılmaz bir öfke patlaması yaşıyordum onlara konuşma hakkı bile tanımak istemedim , insan iki eli kanda olsa evladının yanında herhangi bir bahanesiz olmalıydı buna belkide hiçbir gerekçeyi kabul etmek istemediğimden komşuma hakkı tanımadım , ama şuan biraz daha sakinleatigimde nedeni gerçekten merak ediyorum anlattıkları bahaneler bu süreç için hiçte geçerli mazeretler değildi çünkü işin daha iç yüzünü belki konussaydik.daha iyi olabilirdi diyorum sadece pişmanlığım bu ama dediğim gibi o öfkeyle kimseyi dinleyecek halde değildim. O kadar ağır travmlarla dolu bir dönemde olan biri hemde yalnızlık çekmiş ne aldığı güzel haberi soyliycek bir aile yakını olan nede üzücü haberi paylaşıp omzunda aglayacagi bir anne babası kardeşi olmayan biri bu öfkeyi gerçekten anlayamaz. Halada ofkeliydim aslında gururda yapıyorum karmakarışık bir psikolojideyim

Öncelikle geçmiş olsun sağlıkla büyüsün bebeğiniz. Ben adım atması gereken siz değilsiniz demeye geldim. Hangi taraftan bakarsanız bakın siz haklısınız.
Size ihtiyaçları vardı yanındaydınız. Sizin onlara ihtiyacınız vardı ama yoktular. Konu bu kadar basit aslında. Çok irdelemeye onları haklı çıkarmaya bahane armayın.

Goklerce · Bugün 11:42

esimoglumherseyim .!.:
Görüştüğüm kimse yok bildigimiz bu dönemde hayata küstüm , prematüre anneleri çok iyi bilir ve anlar bu süreci oremature bebeği olanlar ilk bir yıl hemen hemen her gün hastanede olurlar, heryerde herşeye tek başımaydim. Yaklaşık 1 sene oldu geçen bir hesab edeyim dedim kaç kez hastaneye gitmişiz toplam 150 kez yogunbakimdannciktiktan sonra toplam 150 kez hastaneye gitmişiz ve halada süreç devam ediyor ...şuan tek moral kayangim bebegimin sağlıklı olması. Bazen öyle teselli ediyorum kendimi, ama yetmiyor sanırım o anne baba boslugunu hep hissediyorum. Sormussunuz anlatayım o sıra diğer kardeşim yurt disindan gelmisyi memlekete annemlerin yanına, annemlerin benim.yanima.gelememe sebeplerinden birincisi orada memlekette ev yaptırmaları yanıma.gelirlerse ev malzemeleri oahalanoyor sonraya kalırsa yaptiramazlarmis ikincisi diğer kardeşimin çocuğuna bakmaları bana gelirse çocuğa kim bakicakmis, üçüncüsü yurt disindna lardesimim gekmesi onu birakipta gelememisler tüm bu sebplerden dolayı yanımda olamadılar. İnsan kızı torunu hayat mücadelesi verirken iki eli kanda olsa yetişir ama büyük hayal kırıklığına uğradım ve yaşadığım bu süreçteki yanlizlik bende derin bir mutsuzluk oluşturdu ne yapsam ne etsem mutlu olamıyorum. Anlaticak çok şey var aslında insan en çok canını acitanlari anlatabileceklerini ozetleyebileceklerini anlatabiliyor

Canım benim prematüre süreci biliyorum çok çok zor zaten hastane işi bambaska zor prematüre bebeğe bakmakta çok zor sen zaten haklısın benim merak ettiğim kardeşlerin falan da sormadı mi diyeydi zaten yazmışsın...bütün ofkende haklısın, madem öyle malzemeyi biri alsaydı biraksaydi kenara sen toparlayinca devam ederdi, ben de ev yaptrdim malzemeyi aldık 2 günde yapmak için 6 ay sonra başladık birşey olmuyor,hele yurt dışından kardeş gelmesi ne demek onu birakamadik ya diğer toruna gelen kardeşin bakıp annen senin yanına gelseydi daha iyi işte, aile demek bu durumlarda bir arada olmak demek...yüzüne söylemek istemem ama diğer kardeşlerin yanında seni ikinci planda bırakmış digeeri erkek mi ? Şimdi açıkçası sana tavsiyem konuş diyemem konuşsan eminim kendilerini haklı çıkarıp evine geldik soğuk davrandın yüzümüze bakmadın diye seni suclayacaklar hiç daha fazla kendini üzme...
Ama kendin için yardım al bak lohusalık zaten ağır birşey senin hem prematüre hem hastane süreci hem ailenle yasadiklarin hepsi bir araya gelmiş, önce kendin iyiles maddi manevi zorla kendini yardım al bak nasıl iyi gelecek, sonrası zaten ailen ihtiyacı olunca sana gelecek bence..o zaman cevabı vermelisin

Gocmenturna · Bugün 13:41

esimoglumherseyim .!.:
Evet belkide boyle yapmam gereklidir...

Aynen ben de yaşadım sizinki kadar ağır olmasa da ağzoma geleni de saydım. Bir ay sonra falan beni aramaya başladılar birniki acmadım sonra açtım. Ben aramıyorum hiç girmiyorum da . Uzak ama benimkiler. Siz arada bir gidersiniz de kafanız rahatlar en azından. Küslük onlara değil size zarar verecek malesef. Artık kendinizi de adamayın koşmayın işlerine . Kendi çekirdek ailenizi zaten ihmal etmişsiniz yazık yani çocuklarınız ilerde der size bunu. Yol yakın fırsat da varken dönün bundan kendi ailenize odaklanın. Burada çok okudum akrabaya anneanneye kardeşe önem verip bizi ihmal etti annem babam diyen çok konu var

Aileme çok kırıldim sizce adım atmalı miyim?

Ayrıntılı Düzenleme

esimoglumherseyim

Popüler Üye

freya_

İnsanlar,insanların içinde insana hasret yaşarlar.

kar-emel

Popüler Üye

izmirlikatip

Aktif Üye

Mehrii34

Popüler Üye

perdono pero no olvido

forgive but don't forget

remisyon

Popüler Üye

nhlbgm

Popüler Üye

Goklerce

Guru

Gocmenturna

Aktif Üye

Benzer Konular