- 23 Mart 2015
- 446
- 380
-
- Konu Sahibi esimoglumherseyim
- #1
Ne kadar içten ve ince yazmışsınız çok teşekkür ediyorum, hangi evlat anne babasıni kaybettiğinde uzulmezki pişmanlık duymazki, vaktiyle çok güzel gunlerimiz geçti konu uzamasin diye çok uzun anlatmadım.benim gözümde dünyanın en iyi en fedakar anne babasiydilar, lakin böyle bir süreçte gözümdeki pembe gözlük kendiliginden sıyrıldı düştü. Bazen diyorum keşke böyle bir süreç yasamasaydim keşke süreç bu raddeye gelmeseydi keşke erken doğum yapıp zor duruma dusupte bu tutumlarını görmeseydim oyle yasayip gitseydik...o kadar zor şeyler yaşadım ki sırf evlatlarım için hayatta ve ayakta kaldım hiç dermanım kalmamisken başıma.birsey gelse onlar gerçekten de ortada kalacakti. Anne ve babama.birsey olsa uzulmezmiyim tabiki üzülürüm vijdanim.rahat olmadığından degil yaşanmış ve geçmiş onca güzel yasanmisliklar için cocuklugum için...ama ne yazikki benim annem babam öyle değil dediğim ne varsa ikisindede gördüm gerçekten kız evlatlarina bakış açısı muamele yıllar geçtikçe kotulesiyor...velhasıl aradığımı düşünüyorum gururum inciniyir kendime saygısızlık etmiş hissediyorum kendimi ama iletişimi koparmakta çok acı veriyor şu hayyattaki çekirdek ailem haricindeki tek varliklarimdilar oysaki...Benzer süreçlerden geçtim, sanırım birçok hemcinsimiz de anne ve babasına kırgındır. Bu coğrafyada kız evlat olmak kolay değil.
Size arayı düzeltin ya da düzeltmeyin diyemem. Böyle bir vicdanî yükün altına giremem.
Verebileceğim tavsiye şu olabilir ancak; daima kendi vicdanınıza yatırım yapın.
Allah sıralı ölüm versin, anne ya da babanızı şu an kaybetseniz aldığınız bu görüşmeme kararı vicdanınıza dokunur mu?
Onları kaybettiğiniz gün pişmanlık yaşar mısınız?
Aldığınız karar vicdanınıza dokunursa ve sizi pişman ederse kendinizden başka kimseyi cezalandırmamış olursunuz.
Bunları düşünerek karar verin.
Ama onlari sildiğimi böyle bir aileyi artık istemediğimi zor gününde yanımda olmayani şimdide istemediğimi söyledim , bırakın gitmeyi aramak bile gururumu incitiyor ama bağların kopmasida acı veriyor çünkü birbirimize çok duskunduk , peki siz boyeo bir surecten gectimizmi?Engeli kaldırım ararlarsa açın normal konuşun. Siz aramayın. Bu bayram seyran gidin. Bu seviyede bir ilişki ayarlayın
İyi demişsiniz her insan der haklısınız da. Ama görüşmemek onları üzmez belliki gamsızlar. Sizi üzer. Tamamen kesmeyin iletişimi siz aramayın zaten. Engeli kaldırın ararlarça açın az öz konuşun. Maksat siz üzülmeyinAma onlari sildiğimi böyle bir aileyi artık istemediğimi zor gününde yanımda olmayani şimdide istemediğimi söyledim , bırakın gitmeyi aramak bile gururumu incitiyor ama bağların kopmasida acı veriyor çünkü birbirimize çok duskunduk , peki siz boyeo bir surecten gectimizmi?
Görüştüğüm kimse yok bildigimiz bu dönemde hayata küstüm , prematüre anneleri çok iyi bilir ve anlar bu süreci oremature bebeği olanlar ilk bir yıl hemen hemen her gün hastanede olurlar, heryerde herşeye tek başımaydim. Yaklaşık 1 sene oldu geçen bir hesab edeyim dedim kaç kez hastaneye gitmişiz toplam 150 kez yogunbakimdannciktiktan sonra toplam 150 kez hastaneye gitmişiz ve halada süreç devam ediyor ...şuan tek moral kayangim bebegimin sağlıklı olması. Bazen öyle teselli ediyorum kendimi, ama yetmiyor sanırım o anne baba boslugunu hep hissediyorum. Sormussunuz anlatayım o sıra diğer kardeşim yurt disindan gelmisyi memlekete annemlerin yanına, annemlerin benim.yanima.gelememe sebeplerinden birincisi orada memlekette ev yaptırmaları yanıma.gelirlerse ev malzemeleri oahalanoyor sonraya kalırsa yaptiramazlarmis ikincisi diğer kardeşimin çocuğuna bakmaları bana gelirse çocuğa kim bakicakmis, üçüncüsü yurt disindna lardesimim gekmesi onu birakipta gelememisler tüm bu sebplerden dolayı yanımda olamadılar. İnsan kızı torunu hayat mücadelesi verirken iki eli kanda olsa yetişir ama büyük hayal kırıklığına uğradım ve yaşadığım bu süreçteki yanlizlik bende derin bir mutsuzluk oluşturdu ne yapsam ne etsem mutlu olamıyorum. Anlaticak çok şey var aslında insan en çok canını acitanlari anlatabileceklerini ozetleyebileceklerini anlatabiliyorGeçmiş olsun öncelikle, doğum yapalı ne kadar oldu, biraz sakinlesin kendinize gelin, haklısınız kizmakta sonuçta aileler bugünler için var şimdi siz onları tanımış oldunuz, mutlaka canınız yaniyordur ama bence aramayın şimdi belki biraz daha zaman geçince ama eskisi gibi de olmayın derim, hepsini mi engellediniz kardeş vs görüştüğünuz kimse yok mu
Evet belkide boyle yapmam gereklidir...İyi demişsiniz her insan der haklısınız da. Ama görüşmemek onları üzmez belliki gamsızlar. Sizi üzer. Tamamen kesmeyin iletişimi siz aramayın zaten. Engeli kaldırın ararlarça açın az öz konuşun. Maksat siz üzülmeyin