Aileme çok kırıldim sizce adım atmalı miyim?

E

esimoglumherseyim

Popüler Üye
Kayıtlı Üye
23 Mart 2015
449
386
Merhabalar...
Nasrettin hoca bir gün ağaçtan düşmüş etrafına birsuru insan toplanmiş, Nasrettin hoca demiski ağaçtan dusmeyenler gitsin ağaçtan düşenler beri gelsin ...
Demem o ki beni gerçekten bu tarz durumların içinden geçmiş kişiler anlayabilir, damdan düşenin halinden damdan düşen anlar misali,tecrübeli arkadaşlarımın nasihatlerine ihtiyacım var bu konularla sinanmamis kisillerin kolay atıp tutanilecegi i düşünüyorum fikrini belirten herkese şimdiden teşekkür ediyorum ve konuya geçiyorum..
Gençliğim anne ve babamın sağlık sorunları ile bire bir ilgilenmekle hastanelerde geçti diyebilirim, her bir sorunda birde ruhen coktugum zamanlar oldu dertlerini derdim bildim üzüldüm ağladım çekirdek ailemin bile çoğu zaman önüne geçirdim önceliğim hep onlar oldu. Her şeyleri e kosturdum hep önden giden ben oldum hem maddi hem manevi olarak.burayi gerçekten fazla uzatmayacagim sikilmayasiniz diye sanıyorum kafanizda nasıl bir evlat olduğum az çok şekillenmiştir.Gel gelelim hayatımın en zor dönemi dedigim çok travmatik bir erken doğum bebeğimin aylarca yogunbakimda kalması benim sezeryanli oluşum diğer çocuklarımın ortada kalışı ( çünkü eşim çalışıyor ve çoğu zaman vakit olarak herşeye yetisemiyor) ailecek çok zor zamanlardan geçtik çok ileri derece erken doğum olduğu için bebekle ilgili çok ciddi sağlık sorunları ile karşı karşıya kaldık neticede çok şükür aylar süren mücadelenin ardından feraha erdik şükürler olsun.ama ne yazikki benimde hayatı tehlikemin olduğu benegimin aylarca yogunbakimda kaldığı ve hayat mücadelesi verdiğimiz bu süre te ailem asla yanımda olmadı.Evladimla ilgili kötü haberler aldığımda ağlayacak bir omuz dahi olmadilar bana , sanki normal zamanında olmuş soru süz bir dogummus gibi yaklaşıldı kaldiki oyle olsa bu kadar alınıp gucenmezdim.hal böyle olunca yanımda olmayislarini hazmedemiyorum.o zor dönemdede onlara söyledim bunu her gün agladigim dönemimde yanımda yoksunuz artık olmayın siz gibi bir ailem yok artık dedim hepsini engelledim...engelledim ama yokluklarini hissediyorum üzülüyorum özlüyorum eski günlerimizi ariyorum.bazen elim telefona gidiyor arayım diyorum sonra yaşadığım o kötü gjnler geliyor aklıma açıdan kederden ölmeyi istedgim ama yanımda olmadıkları gjnler vazgeçiyorum...sizce arayı duzeltmeliyimiyim? Bu arada onların birkaç kez iletişim girişimleri oldu red ettim ...
 
Geçmiş olsun öncelikle, doğum yapalı ne kadar oldu, biraz sakinlesin kendinize gelin, haklısınız kizmakta sonuçta aileler bugünler için var şimdi siz onları tanımış oldunuz, mutlaka canınız yaniyordur ama bence aramayın şimdi belki biraz daha zaman geçince ama eskisi gibi de olmayın derim, hepsini mi engellediniz kardeş vs görüştüğünuz kimse yok mu
 
Benzer süreçlerden geçtim, sanırım birçok hemcinsimiz de anne ve babasına kırgındır. Bu coğrafyada kız evlat olmak kolay değil.

Size arayı düzeltin ya da düzeltmeyin diyemem. Böyle bir vicdanî yükün altına giremem.

Verebileceğim tavsiye şu olabilir ancak; daima kendi vicdanınıza yatırım yapın.

Allah sıralı ölüm versin, anne ya da babanızı şu an kaybetseniz aldığınız bu görüşmeme kararı vicdanınıza dokunur mu?

Onları kaybettiğiniz gün pişmanlık yaşar mısınız?

Aldığınız karar vicdanınıza dokunursa ve sizi pişman ederse kendinizden başka kimseyi cezalandırmamış olursunuz.

Hiçkimse anne babasının mezarı başında kendi vicdanı ile savaşmak istemez.

Bunları düşünerek karar verin.
 
Ne kadar içten ve ince yazmışsınız çok teşekkür ediyorum, hangi evlat anne babasıni kaybettiğinde uzulmezki pişmanlık duymazki, vaktiyle çok güzel gunlerimiz geçti konu uzamasin diye çok uzun anlatmadım.benim gözümde dünyanın en iyi en fedakar anne babasiydilar, lakin böyle bir süreçte gözümdeki pembe gözlük kendiliginden sıyrıldı düştü. Bazen diyorum keşke böyle bir süreç yasamasaydim keşke süreç bu raddeye gelmeseydi keşke erken doğum yapıp zor duruma dusupte bu tutumlarını görmeseydim oyle yasayip gitseydik...o kadar zor şeyler yaşadım ki sırf evlatlarım için hayatta ve ayakta kaldım hiç dermanım kalmamisken başıma.birsey gelse onlar gerçekten de ortada kalacakti. Anne ve babama.birsey olsa uzulmezmiyim tabiki üzülürüm vijdanim.rahat olmadığından degil yaşanmış ve geçmiş onca güzel yasanmisliklar için cocuklugum için...ama ne yazikki benim annem babam öyle değil dediğim ne varsa ikisindede gördüm gerçekten kız evlatlarina bakış açısı muamele yıllar geçtikçe kotulesiyor...velhasıl aradığımı düşünüyorum gururum inciniyir kendime saygısızlık etmiş hissediyorum kendimi ama iletişimi koparmakta çok acı veriyor şu hayyattaki çekirdek ailem haricindeki tek varliklarimdilar oysaki...
 
Gocmenturna .!.:
Engeli kaldırım ararlarsa açın normal konuşun. Siz aramayın. Bu bayram seyran gidin. Bu seviyede bir ilişki ayarlayın
Genişletmek için tıkla...
Ama onlari sildiğimi böyle bir aileyi artık istemediğimi zor gününde yanımda olmayani şimdide istemediğimi söyledim , bırakın gitmeyi aramak bile gururumu incitiyor ama bağların kopmasida acı veriyor çünkü birbirimize çok duskunduk , peki siz boyeo bir surecten gectimizmi?
 
İyi demişsiniz her insan der haklısınız da. Ama görüşmemek onları üzmez belliki gamsızlar. Sizi üzer. Tamamen kesmeyin iletişimi siz aramayın zaten. Engeli kaldırın ararlarça açın az öz konuşun. Maksat siz üzülmeyin
 
Görüştüğüm kimse yok bildigimiz bu dönemde hayata küstüm , prematüre anneleri çok iyi bilir ve anlar bu süreci oremature bebeği olanlar ilk bir yıl hemen hemen her gün hastanede olurlar, heryerde herşeye tek başımaydim. Yaklaşık 1 sene oldu geçen bir hesab edeyim dedim kaç kez hastaneye gitmişiz toplam 150 kez yogunbakimdannciktiktan sonra toplam 150 kez hastaneye gitmişiz ve halada süreç devam ediyor ...şuan tek moral kayangim bebegimin sağlıklı olması. Bazen öyle teselli ediyorum kendimi, ama yetmiyor sanırım o anne baba boslugunu hep hissediyorum. Sormussunuz anlatayım o sıra diğer kardeşim yurt disindan gelmisyi memlekete annemlerin yanına, annemlerin benim.yanima.gelememe sebeplerinden birincisi orada memlekette ev yaptırmaları yanıma.gelirlerse ev malzemeleri oahalanoyor sonraya kalırsa yaptiramazlarmis ikincisi diğer kardeşimin çocuğuna bakmaları bana gelirse çocuğa kim bakicakmis, üçüncüsü yurt disindna lardesimim gekmesi onu birakipta gelememisler tüm bu sebplerden dolayı yanımda olamadılar. İnsan kızı torunu hayat mücadelesi verirken iki eli kanda olsa yetişir ama büyük hayal kırıklığına uğradım ve yaşadığım bu süreçteki yanlizlik bende derin bir mutsuzluk oluşturdu ne yapsam ne etsem mutlu olamıyorum. Anlaticak çok şey var aslında insan en çok canını acitanlari anlatabileceklerini ozetleyebileceklerini anlatabiliyor
 
İnanılmaz yaa. Malzemeler pahalanır ne demek? Utanmadılar mı bunu söylerken? Bari hastalık falan uydursalardı daha az canınız yanardı. He bir de yurtdışından kardeşiniz gelmiş, e zaten o da gelsin onun da yanınızda olması gerekiyor. Ne anneniz anne ne kardeşleriniz kardeş, çok üzüldüm sizin için. Sonuna kadar haklısınız tavrınızda
 
Bende sebep ne onu merak etmiştim öncesinde iyi aile bağlarına sahip olduğunuz için belki durumun ciddiyetini tam anlayamamış olabilirler. Önceki davranışları ile de değerlendirin diye düşünüyorum birde bu konuda ki pişmanlıkları ile. Benim başıma çok daha basit bir olay geldi kardeşim bu kadar ciddi olmayan bir konuda yanımda olmadı ama yanımda olmasına çok alıştığım için üzüldüm ve kırıldım sonra bu zorlu süreç bitince onunla bunu paylaştım ve normalde böyle bir insan olmadığı için sorunumuzu çözdük çünkü onu iyi tanıyordum eğer durumu doğru değerlendirebilse muhakkak yanımda olurdu. Siz de geçmiş ile de değerlendirin ayrıca durumu kavrayabilmişler mi pişmanlar mı bunlar önemli detaylar. Tabi ki yaşadıklarınızı azaltmaz ya da üzgünlüğünüzü ama yine de biraz rahatlayabilirsiniz
 
O kadar da önem verselerdi basar zile gelirlerdi.
Kim ölümle savasan kizini torununu birakirki.
 
Siz görüşmek istemediğinizi söylediğinizde gerçekten üzülen aile kalkar yanınıza gelirdi hemen. Gerçek bir çaba karşısında yumuşayacaksınız zaten belli ki.
Kırılmakta, görüşmek istememekte son derece haklısınız. İnsan evladını öylesi bir süreçten yalnız bırakır mı? Ve bence sundukları bahaneler de sizin açınızdan çok üzücü. Bu kadar düşüncesiz anne baba için üzmeyin kendinizi diyeceğim ama hassas bir konu. Allah gönlünüze ferahlık, evladınıza sağlık versin. Anne babanıza diyecek bir sey bulamadım.
 
Eğer özlüyorsan ve onlarda pişmansa tekrar iletişim kurmaya çalıştıklarında yanıt ver. Ama artık kendini de onlar için heder etme. Sadece kafa dağıtmak için hayatında olsunlar
 
Tüm ilişkiyi kestikten sonra sadece bir kaç kez arama yapmışlar,sanırım sizi nasıl kirdiklarinin farkında bile değiller,ya da çok umursamiyorlar sizi,zor anlarinda destek olan güzel anlarında ihtiyaç hissetmedikleri o kişisiniz.Mesafeyi koruyun kardeşler bile bir aksiyon almayıp öylece duruyorlarsa sandığınız gibi iyi bir aile bağınız yokmuş...
 
Evet oda ayrı bir konu beni üzen oda gelmedi ve bütün bu yapılanlara hala anlam veremiyorum oturup konuşsak yaptıkları ayıbın farkindalarmi en çok onu merak ediyorum , eşim bizim.bu yaşadığımız süreci anlayamadılar farkedemediler ciddiyetini diye beni teselli ediyor fazla uzulmeyim diye ama aylarca yogunbakimda yattı bebeğimiz bende aynı şekilde bir aydan fazla hastanede yattım bu durumun normal.bir doğumdan farklı olduğunu göstermez mi ? bir Allah'ın kulu yoktu yanimda, hatta yanımdaki hastanın yakını benimle ilgilendi kanama durumumdan dolayi kalkamiyordum ve bana yardımcı oldu beni bu halde biraktiklarina hala çok şaşkınım, çok büyük ders aldım kimsem yokmuş şu dünyada dedim çok inanılmaz üzüldüm ve hala uzluyorum hem yalnız kalisoma hemde öncesinde onlar için heba ettiğim hastane köşelerinde geçirdiğim gençliğime, hayatımdaki herşeyimi onların hastane işlerine göre ayarloyordum..
 

Geldiler o sıra bizim bulundugumuz sehirdeydiler ,çok soğuk davrandım konuşmak istemedim çünkü konuşursam kalplerini çok fazla kirardım soğuk davranabildim.sadece onlarda bir müddet sonra kalkıp gittiler, keşke biraz içimi bosaltabilseydim.bana ne diyeceklerini bir duysaydim ona göre degerlednirsebilseydim belkide iyi olacaktı,ama dediğim gibi çok öfkeli olduğum için kırmaktan korktum
 
Öncelikle geçmiş olsun şükür atlatmışsınız , anne baba sadece anne baba olmakla olmuyor zaten ama herkeste anne baba olamıyor çok üzücü. Bence siz kırıldığınızı söyleyip öyle bıraksaydınız. Çünkü onlara söz hakkı vermeden engellemişsiniz sonuçta bişey söyleyip engellediğinizde tamamen o konuyu kapatmış oluyorsunuz ve karşı taraf size cevap veremiyor artık. İlişkiler de oturup konuşmayı sanırım hepimiz huy edinmeliyiz ve kim nasılsa artık öyle kabul edip yolumuza bakmalıyız hepimiz artık birer bireyiz anneden babadan çıkmışız artık. Benimde gençliğim hep hastanelerde geçti babamdan dolayı, yani hayat kısa daha çok üzüntü çekmemek adına evlatlık görevini yap okadar hastalıkta sadece yanında ol yeterli. Birgün vicdan azabı yaparsın o da insanı yer bitirir. İnsanlar hatalarını ölüm döşeğinde anlıyor buna okadar eminim ki. Örneğin annemin kayınvalidesi anneme çok çektirmiş sonra ölüm döşeğindeyken de annemin ismini sayıklayıp onu görmek istiyorum demiş .. eh helallik alacaktı demek.

Bu sadece bir örnekti. Biz kimseyi değiştiremeyiz anne ve babadan bahsediyoruz yaşları da var ben herzaman şunu diyorum , tam anneye babaya hesap soracak yaşa geliyoruz bi bakıyoruz ki anne baba hesap sorulacak yaşta değil.. Zaman akıp gidiyor bu söylediklerim sana atıp tutma gibi geldiyse eywallah. Ama karşındaki insanı öyle kabul edip beklentiye girmediğin zaman çok daha mutlu oluyorsun hayatta. Ben yerinde olsaydım sitem ettikten sonra bide onları dinlerdim söz hakkı verirdim. Mantıklı gelmezse yine aynı düşüncelerde kalabilirsin bişey kaybetmezdin.
 
Cevap yazabilmek için giriş yapmalı veya kayıt olmalısınız.

Benzer Konular

  • Kilitli
Beni ailemden sonra seven tek erkeği mi kaybettim sizce ? yoksa haklı mıyım ? Bir şeyler yapmalı mı çok karışık derin bir konu.Yorumlarınız çok önemli
2
Yorumlar
35
Görüntüleme
3K
SeaBoundless
Çok uzun bir hikaye, kimseye anlatamadım .
12 13 14
Yorumlar
262
Görüntüleme
29K
mutlutablo
Çok uzun konu ama akıl danışmalıyım, kimsem yok.
2 3 4
Yorumlar
67
Görüntüleme
30K
Aysenimi
A
L
sizce çift terapisine gitmeli miyiz?
2 3 4
Yorumlar
75
Görüntüleme
8K
A R Y A
Ailelerimizi seçebilseydik şuan ki ailemizi ya da şuan ki çocuklarınız sizleri seçer miydi?
4 5 6
Yorumlar
100
Görüntüleme
15K
tubish_19
T
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…