Merhaba hanımlar, bir konuda fikrinizi almak istiyorum. Kimse tam olarak başkasının aile yaşantısını veya iç dinamiklerini bilemez fakat dilim döndüğünce anlatayım. Farklı bakış açınıza güveniyorum. Annem küçük yaşta (12 yaş) önce babayı sonra anneyi kaybetmiş. Başkasının yanında büyümüş. Çocuklarına ve babama çok iyi niyetli, fedakar, kibar ve düşüncelidir. Fakat çocukluğunun travmaları nedeniyle sorunları var. Bir defa çok pesimist yani olumsuzu düşünmeye meyillidir. Herşeyi gözünde büyütür. Aşırı alıngan, pasif ve süreci yönetmeye dair karar alamayan biridir. Ayrıca özgüveni düşük, kompleksleri olan ve aşırı alıngan biridir. Sorun şu ki bu özelliklerini asla kabul etmez ve pasif agresif kişilik yapısı göstererek uyumlu, kibar ve nazik gibi yansıtır kendini dışarı. Uzun süre vakit geçıren onu çözer. Yoksa dışarıdan her gören mükemmel insan der. Fakat babamla ve bizim ilişkimizde herşeye karışır, her konuda bi yorumu vardır ama sonuç olumsuz olunca ben ne yaptım ki ne dedim ki der. Yaptıgımız olumsuz davranışları bire bin katarak söyler hatta bazen yapmadığımız şeyleri yapmışız, söylemişiz gibi yansıtır. Şizofreni gibi degıl ama manipule etme özelligı gibi.
Bir ara bundan 10 yıl önce babam ayrılma aşamasına geldi bu tavırlardan bıktığı için. Onu daha çok darlıyor çünkü. Adamı asla rahat bırakmaz. Herşeyi birlikte yapalım ister. Asla tek başıma iki mağaza gezeyim, arkadaşlarla etkinlik yapayım huyu yok. Zaten insanlarla iletişimide sorunlu. Onu tanıyan uzaklaşır. Kimseyle yakınlık gerçek bir samimiyet kuramaz. Babam 69 annem 63 yasında şuanda.
Size sorum bu ara yine evlilikleri kötü. Benden ayrı başka uzak bir şehirde yaşıyorlar. Ben ne yapayım, nasıl yönlendireyim? Ne konuşayım annemle. Bence ciddi desteğe ihtiyacı var ama asla kabul etmez. Kırılır bana. Çift terapisine mi gitseler ama sorun babamda degil. Olsa bile onu delirten yine annemin davranışları. Eşimi bile bazen çileden çıkarıyor uzakta olmasına arada gelmesine rağmen. Yaşları da genç degil. Ne yapacağımı şasırdım. Babam evi terk edecek diye uzüluyorum ki o da sefil olur. Ikiside zengin degiller memur emeklisiler. Ikinci bir ev mal mülk yok kendilerine ayrı hayat kursunlar. Uzun oldu. Şimdiden teşekkürler.
Bir ara bundan 10 yıl önce babam ayrılma aşamasına geldi bu tavırlardan bıktığı için. Onu daha çok darlıyor çünkü. Adamı asla rahat bırakmaz. Herşeyi birlikte yapalım ister. Asla tek başıma iki mağaza gezeyim, arkadaşlarla etkinlik yapayım huyu yok. Zaten insanlarla iletişimide sorunlu. Onu tanıyan uzaklaşır. Kimseyle yakınlık gerçek bir samimiyet kuramaz. Babam 69 annem 63 yasında şuanda.
Size sorum bu ara yine evlilikleri kötü. Benden ayrı başka uzak bir şehirde yaşıyorlar. Ben ne yapayım, nasıl yönlendireyim? Ne konuşayım annemle. Bence ciddi desteğe ihtiyacı var ama asla kabul etmez. Kırılır bana. Çift terapisine mi gitseler ama sorun babamda degil. Olsa bile onu delirten yine annemin davranışları. Eşimi bile bazen çileden çıkarıyor uzakta olmasına arada gelmesine rağmen. Yaşları da genç degil. Ne yapacağımı şasırdım. Babam evi terk edecek diye uzüluyorum ki o da sefil olur. Ikiside zengin degiller memur emeklisiler. Ikinci bir ev mal mülk yok kendilerine ayrı hayat kursunlar. Uzun oldu. Şimdiden teşekkürler.
Son düzenleme: