- 28 Aralık 2015
- 1.953
- 947
- 123
- 30
Merhaba, en son ailemde kaldığımda yaşadığım bir sorundan bahsetmiştim hatırlayanlar olucaktır. Mesafeli olmamı önerenler olmuştu.
Mesafeli olmaya çalışıyorum evet ama bu ilgisizliği aşamıyorum. Sebebi, hamilelik nedeniyle çalışmıyorum evdeyim, arkadaşım yok son aylarda olduğum için de pek dışarı çıkamıyorum sürekli aklım ailemde. Annem arıyor ama aramış olmak için napıyosun diyo iyiyim diyorum bi kaç gündelik cümle iyi bakalım diyip kapatılıyor ben konuşmazsam böyle. Gelin yemek oturalım falan diyorum yok. Beni davet etmesini bekliyorum çünkü istenmediğimi düşündüğüm için çat kapı gitmek istemiyorum, oda yok.
Semt olarak uzakta oturuyorum aynı mahallede ablam var evli 2 çocuklu ben başka şehirde üniversite okudum hep çalıştım onlar hep birlikteydi ablam sorunlu bi evlilik yaşadı eş ailesi yok hep annem babam yanında alışmışlar birbirlerine. Birde şu var neymiş çok ilgilenirlerse eşimle ailesiyle anlaşamayacağımı düşünüyorlarmış. Ben kendimi çok yalnız hissediyorum zaten hamileyim aylardır dört duvar arasında yalnız oturuyorum eşimle çıkıyorum dışarı ama onlarla da zaman geçirmek istiyorum eşim neden gitmiyoruz diye mesela bir şey diyemiyorum. Eşimin ailesiyle zaman geçirirken üzülüyorum sonuçta yabancı insanlar çünkü benim de ihtiyacım var anneye babaya belki biraz önemsenilmeye ama kimse farkında değil.
10 gün sonra doğum yapcam umarım bu his geçer çalışırken böyle düşünmüyordum zamanım yoktu çok fazla ya da en azından haftasonu 1 gün de olsa zaman geçirirdik. Şimdi o bile yok sürekli birlikte plan yapıyorlar zaman geçiriyorlar. Hem biraz içimi dökmek hemde varsa tavsiyeleriniz okumak için yazmak istedim teşekkür ederim.
Mesafeli olmaya çalışıyorum evet ama bu ilgisizliği aşamıyorum. Sebebi, hamilelik nedeniyle çalışmıyorum evdeyim, arkadaşım yok son aylarda olduğum için de pek dışarı çıkamıyorum sürekli aklım ailemde. Annem arıyor ama aramış olmak için napıyosun diyo iyiyim diyorum bi kaç gündelik cümle iyi bakalım diyip kapatılıyor ben konuşmazsam böyle. Gelin yemek oturalım falan diyorum yok. Beni davet etmesini bekliyorum çünkü istenmediğimi düşündüğüm için çat kapı gitmek istemiyorum, oda yok.
Semt olarak uzakta oturuyorum aynı mahallede ablam var evli 2 çocuklu ben başka şehirde üniversite okudum hep çalıştım onlar hep birlikteydi ablam sorunlu bi evlilik yaşadı eş ailesi yok hep annem babam yanında alışmışlar birbirlerine. Birde şu var neymiş çok ilgilenirlerse eşimle ailesiyle anlaşamayacağımı düşünüyorlarmış. Ben kendimi çok yalnız hissediyorum zaten hamileyim aylardır dört duvar arasında yalnız oturuyorum eşimle çıkıyorum dışarı ama onlarla da zaman geçirmek istiyorum eşim neden gitmiyoruz diye mesela bir şey diyemiyorum. Eşimin ailesiyle zaman geçirirken üzülüyorum sonuçta yabancı insanlar çünkü benim de ihtiyacım var anneye babaya belki biraz önemsenilmeye ama kimse farkında değil.
10 gün sonra doğum yapcam umarım bu his geçer çalışırken böyle düşünmüyordum zamanım yoktu çok fazla ya da en azından haftasonu 1 gün de olsa zaman geçirirdik. Şimdi o bile yok sürekli birlikte plan yapıyorlar zaman geçiriyorlar. Hem biraz içimi dökmek hemde varsa tavsiyeleriniz okumak için yazmak istedim teşekkür ederim.