Benimkiler de öyledir.Aynen.. Karşılıklı güven biraz da.. Babam hep derdi, ben sana izin vermesem veya sıkıştırsam yapacağın varsa yine yaparsın ama bu sefer yalan söyleyerek yaparsın, affetmeyeceğim tek şey yalandır, onun dışında her şeyi affederim derdi. Canım babam..
Evet mecburen yalan söyleyeceğim zaten ama bunun gibi 2. Bir yalan söyleme durumu olsun istemiyorum. Yoksa okulun kursu var, farklı kurslar var oralara gidip işi yürütebilirdim. Ama ne biçim bir vicdan ağrısı bu anlatamambenim annem kıyamaz izin verirdi babama uydururdu birşeyler :) sende haklısın ama yaşın küçük bence bir başarı göstermen kendini ispat etmen lazım sabret kapat kendini ders çalış kazan sınavlarını güzel br üniversite kazanırsan sennle övünürler senin de kendine güvenin gelir.kimse karışmaz sana Sevgilin varsa daha zor olur ya hatta olmaz yani .ben 26 yaşındayım 6 yıldır sevgilimle buluşurken hala sorun yaşıyorum ama ben takmıyorum çıkıp gidiyorum akşam da hava kararmadan eve geliyorum biraz surat yapıyor babam annem de bir şey demez :) alıştır onları :) mecburen yalan söylemen lazım yani alışveriş yapmam lazım kendine giysilerim yok de bir kursa yazıl kurs öncesi veya snrası görüş arkadaşlarında kursta kaldım ders çalıştım dersin arkadaşlarını eve getir tanıştır ailelerine ziyarete gisinler falan .inan zor ya benim de çok az çevrem olmuştur bu sebeple seneye yazın evlenicem sehir dışına çok uzaklara gidicem bir seviniyorum bir üzülüyorum :)
canım etrafta kötü olaylar yaşanıyor aılen senı korumak ıcın tedbırlı davranıyırlardır huree böyle düşünsen......Merhaba. 16 yasındayım yakında 17 ye gireceğim ve bu yaz sınava hazırlanacağım ygs ye. Sorunum ailem demiştim ama annem desem daha doğru olur sanırım. Derslerim çok yoğun oluyor boş zamanlarımızda arkadaşlarım bir yerlere gidiyorlar öyle uzağa falan da değil yani 1 otobüslük yoldur benim için. Beni de çağırıyorlar gitmek istiyorum ama asla izin yokbu yaşıma dek 1 kez bile arkadaslarımla gezmeme izin vermediler hiç dışarı çıkmadım onlarsız. Hoş onlarla da taş çatlasa yılda 1 kez çıkmışızdır çünkü annem babamla aramızda epey yaş var görüp geçirip yorulmuşlar daha halleri kalmamışmış. Tamam da onlar öyle diye ben de yaşlı gibi yaşıyorum bana yazık değilmi? Anne kızlarla şuraya gideyim mi diyorum normalde bana çok güvenir yani zaten tabiri caizse muhafazakarımdır onlar da bilirler. Ama ben öyle deyince bir bağırıyor agır agır laflar ediyor gidip napıcaksın otur yerine gezmen de eksin olsun diyo. Afedersiniz kızlarla bi vakıt gecirmek istedim diye'' ...kalkmış'' oluyorum. Ona göre hiçbir şeye gerek yok temel ihtiyaçlardan baska. aglamamak için zor tutuyorum kendimi. Babam da annem ne derse o. Ablam annemin tuzu biberi. Yaşıtım kuzenim bile yok ayrıca çevresi kötü bir semtte oturuyorum hayatım ev-servis-okul dan ibaret öyle sıkılıyorum ki yaşıtlarımın yaptığı şeylerin onda 1 ini bile yapmıyorum alışveriş vs ne olursa. Evde oturuyorum öyle annem diye cevap da vermıyorum kapıyı cekıp gıtsem dıyorum sonra vıcdanım sızlicak biliyorum. Şimdi yetti artık dedim arkadaslarımı 3 ay göremicem onlarla bir yere gidicez alışverişe yemek yicez falan ama annemin haberi yok. Okula gider gibi çıkmayı düşünüyorum. Ama içim içimi yiyo kötü bişi yapıyomuşum gibi ama izin istesem vermez ki kötü bişi mi yapıyorum buna nasıl çözüm bulucam çok bunalıyorum :'(
aMerhaba. 16 yasındayım yakında 17 ye gireceğim ve bu yaz sınava hazırlanacağım ygs ye. Sorunum ailem demiştim ama annem desem daha doğru olur sanırım. Derslerim çok yoğun oluyor boş zamanlarımızda arkadaşlarım bir yerlere gidiyorlar öyle uzağa falan da değil yani 1 otobüslük yoldur benim için. Beni de çağırıyorlar gitmek istiyorum ama asla izin yokbu yaşıma dek 1 kez bile arkadaslarımla gezmeme izin vermediler hiç dışarı çıkmadım onlarsız. Hoş onlarla da taş çatlasa yılda 1 kez çıkmışızdır çünkü annem babamla aramızda epey yaş var görüp geçirip yorulmuşlar daha halleri kalmamışmış. Tamam da onlar öyle diye ben de yaşlı gibi yaşıyorum bana yazık değilmi? Anne kızlarla şuraya gideyim mi diyorum normalde bana çok güvenir yani zaten tabiri caizse muhafazakarımdır onlar da bilirler. Ama ben öyle deyince bir bağırıyor agır agır laflar ediyor gidip napıcaksın otur yerine gezmen de eksin olsun diyo. Afedersiniz kızlarla bi vakıt gecirmek istedim diye'' ...kalkmış'' oluyorum. Ona göre hiçbir şeye gerek yok temel ihtiyaçlardan baska. aglamamak için zor tutuyorum kendimi. Babam da annem ne derse o. Ablam annemin tuzu biberi. Yaşıtım kuzenim bile yok ayrıca çevresi kötü bir semtte oturuyorum hayatım ev-servis-okul dan ibaret öyle sıkılıyorum ki yaşıtlarımın yaptığı şeylerin onda 1 ini bile yapmıyorum alışveriş vs ne olursa. Evde oturuyorum öyle annem diye cevap da vermıyorum kapıyı cekıp gıtsem dıyorum sonra vıcdanım sızlicak biliyorum. Şimdi yetti artık dedim arkadaslarımı 3 ay göremicem onlarla bir yere gidicez alışverişe yemek yicez falan ama annemin haberi yok. Okula gider gibi çıkmayı düşünüyorum. Ama içim içimi yiyo kötü bişi yapıyomuşum gibi ama izin istesem vermez ki kötü bişi mi yapıyorum buna nasıl çözüm bulucam çok bunalıyorum :'(